Kinematyczne równanie ruchu to pewna zależność (bądź układ zależności), określająca położenie ciała w przestrzeni w funkcji czasu.
Postać wektorowa kinematycznego równania ruchu to zależność określająca wektor położenia ciała jako funkcję czasu: r=r(t)
W praktyce korzysta się jednak zwykle ze skalarnej postaci kinematycznego równania ruchu. Jest ona (w trójwymiarowej przestrzeni) określona następującym układem:
Obie postaci kinematycznego równania ruchu łączy następujący związek:
są wektorami jednostkowymi skierowanymi zgodnie z osiami układu współrzędnych. Nazywa się je wersorami
Droga to długość odcinka krzywej (prostej), jaką pokonuje ciało lub punkt materialny podczas swojego ruchu.
Droga jest sumą dróg przebytych przez ciało w niewielkich odcinkach czasowych, co wyrażają wzory:
W szczególnych przypadkach. Dla ruchu jednostajnego, prędkość jest stała, dlatego:
dla t0 = 0, wzór w postaci funkcji przebytej drogi od czasu:
Dla ruchu jednostajnie przyspieszonego prędkość wyraża wzór v = v0 + at, dlatego:
gdzie:
s – droga v - prędkość ciała (punktu) t - czas ruchu v0 - prędkość początkowa a - przyspieszenie t0 - chwila początku ruchu t1 - chwila końca ruchu. v(t) - funkcja prędkość ciała (punktu)
Droga nie oznacza odległości pomiędzy dwoma punktami wyznaczającymi początek i koniec ruchu; drogę liczy się po torze ruchu czyli po krzywej, po której porusza się ciało. Inaczej, jest to długość odcinka tej krzywej, wyznaczonego przez punkt początkowy i końcowy ruchu.
Jednostkami drogi są jednostki długości, w układzie SI jest to metr.
W pojazdach przebytą drogę mierzy licznik kilometrów.
Przemieszczenie: jest to wektor łączący położenie początkowe z końcowym. Wektor ten nie podaje informacji o drodze.
Jeżeli punkt materialny porusza się od położenia A do położenia B jego przemieszczenie przedstawia prosta linia łącząca A i B. Kierunek przemieszczenia możemy określić rysując w pobliżu punktu B ostrze strzałki, co wskazuje że przemieszczenie rzeczywiście odbywało się od punktu A do B. Rzeczywista droga przebyta przez punkt materialny nie pokrywa się z wektorem przemieszczenia AB.
Wielkości, które zachowują się jak przemieszczenia nazywane są wektorami.
Prędkość to:
wektorowa wielkość fizyczna wyrażająca zmianę wektora położenia w jednostce czasu.
skalarna wielkość oznaczająca przebytą drogę w jednostce czasu lub tylko wartość prędkości zwana przez niektórych szybkością.
Jednostka prędkości w układzie SI to metr na sekundę.
Prędkość średnia w ruchu prostoliniowym to iloraz przemieszczenia i różnicy czasów w których miało ono miejsce, ogólnie wyrażone wzorem:
Prędkość średnia - to także taka prędkość jaką uzyskałoby ciało, gdyby cały czas poruszało się ruchem jednostajnym.
Prędkość jako wielkość niewektorowa [edytuj]
W wielu przypadkach prędkość rozumiana jest jako stosunek drogi do czasu jej przebycia. Tak jest rozumiana intuicyjnie, a także w wielu problemach fizycznych.
Przy czym droga jest rozumiana jako długość odcinka krzywej, po której porusza się ciało, wyznaczonego przez punkt początkowy i końcowy ruchu.
Prędkość chwilowa: to
Oraz prędkość średnia
Przy czym prędkość chwilowa niewektorowa jest równa modułowi (wartości) prędkości chwilowej wektorowej, średnia prędkość niewektorowa jest większa lub równa modułowi średniej prędkości wektorowej.
Przyspieszenie - wektorowa wielkość fizyczna wyrażająca zmianę prędkości w czasie.
Przyspieszenie definiuje się jako pochodną prędkości po czasie (jest to miara zmienności prędkości). Przyspieszenie jest wielkością wektorową, gdzie wartość tego wektora jest równa wartości pochodnej prędkości względem czasu w danej chwili. Jeśli przyspieszenie jest skierowane przeciwnie do kierunku prędkości ruchu, to jest czasem nazywane opóźnieniem.
Definicja Jeżeli mamy dany wektor określający położenie punktu materialnego i wektor określający prędkość tego punktu, to przyspieszenie tego punktu obliczamy w następujący sposób:
Jednostka przyspieszenia w układzie SI to metr na sekundę do kwadratu. Przyspieszenie średnie
Przyspieszenie chwilowe (czyli po prostu przyspieszenie)
Równanie ruchu – równanie różniczkowe, określające szybkość zmian pewnych wielkości fizycznych (np. prędkości, położenia) jako funkcję aktualnego stanu układu. Przez równanie ruchu najczęściej rozumiemy drugą zasadę dynamiki Newtona, zapisaną w postaci równania różniczkowego. W ogólności równanie ruchu dla pojedynczej cząstki można zapisać jako:
Postać wektorowa kinematycznego równania ruchu to zależność określająca wektor położenia ciała jako funkcję czasu:
Ruch zmienny - (ruch niejednostajny), w którym prędkość zmienia się. Zmiana prędkości może dotyczyć zarówno jej wartości jak i kierunku.
Ruch zmienny jest przeciwieństwem (dopełnieniem) ruchu jednostajnego prostoliniowego.
W zależności od charakteru zmiany prędkości wyróżnia się przypadki szczególne ruchów zmiennych:
Ruch prostoliniowy zmienny - ruch, w którym nie zmienia kierunek prędkości, ale wówczas musi zmieniać się wartość prędkości. Jeśli zmiana prędkości w ruchu prostoliniowym jest stała, mówi się o ruchu jednostajnie przyspieszonym lub opóźnionym (w tym drugim wartość przyspieszenia przybiera wartości ujemne).
Ruch krzywoliniowy - ruch, w którym zmienia się kierunek ruchu a nie zmienia się wartość prędkości. Szczególnym przypadkiem tego ruchu jest ruch jednostajny po okręgu, w którym zmiana kierunku jest jednostajna.
Pozostałe przypadki ruchu zmiennego - ruch, w którym zmiana się zarówno kierunek jak i wartość prędkości, przykładem takiego ruchu może być ruch zmienny po okręgu.
Ruch jednostajny – ruch, w którym w takich samych przedziałach czasowych ciało pokonuje takie same odcinki drogi.
Warunek ten odpowiada, że prędkość (jako wielkość skalarna) jest stała. Dlatego wzór ten zachodzi też dla dowolnie długich odcinków czasowych:
Ze względu na tor, ruch jednostajny dzieli się na: Ruch jednostajny prostoliniowy, Ruch jednostajny krzywoliniowy Ruch jednostajny po okręgu
W każdym rodzaju ruchu jednostajnego: przebyta droga jest proporcjonalna do czasu .
prędkość jest stała .
przyspieszenie w kierunku ruchu jest równe zeru.
przyspieszenie prostopadłe do kierunku ruchu (przyspieszenie dośrodkowe) jest równe:.
Przyspieszenie dośrodkowe w ruchu prostoliniowym jest równe zeru.
Gdzie: – prędkość (szybkość) jako wielkość skalarna.
Ruch jednostajny prostoliniowy - ruch ze stałą prędkością i w stałym kierunku, którego torem jest linia prosta, opisywany wzorami:
gdzie: v - prędkość chwilowa - prędkość średnia (szybkość) - przemieszczenie s - droga t - czas
Ponieważ w ruchu prostoliniowym kierunek ruchu nie zmienia się, to:
kierunek i zwrot wektora prędkości jest stały i zgodny z kierunkiem i zwrotem ruchu,
wartość prędkości - stała
przyspieszenie jest równe zeru, ponieważ wektor prędkości jest stały
Ruch jednostajnie zmienny - ruch, w którym:
Jest to ogólny przypadek ruchu jednostajnie przyspieszonego (a>0) i opóźnionego (a<0).
Przemieszczenie Jest to wielkość wektorowa. Znak przemieszczenia świadczy o tym, w którą stronę osi x przesunęło się ciało.Prędkość średnia Jeśli ciało w czasie Δt przesunęło się o Δx to: Znak tej wielkości wskazuje średni kierunek ruchu (jest to wielkość wektorowa). Jej wartość nie zależy od drogi, ale od przemieszczenia (więc od położenia początkowego i końcowego). Na wykresie x(t) jest ona równa nachyleniu prostej przechodzącej przez punkty na krzywej odpowiadającej początkowi i końcowi przedziału czasu.
Grawitacja nazywana czasami ciążeniem powszechnym to jedno z czterech oddziaływań podstawowych wyróżnianych przez fizykę. Oddziaływanie grawitacyjne jest zależne od masy posiadanej przez poszczególne ciała i od odległości między nimi.
Oddziaływanie grawitacyjne jest dużo słabsze niż oddziaływanie elektromagnetyczne, czy słabe albo silne w skalach odległości z którymi mamy do czynienia na co dzień. Jednak ciążenie jako jedyne może wpływać na ciała bardzo od siebie oddalone. Grawitacja jest oddziaływaniem, które sprawia, że obiekty astronomiczne tworzą się z rozrzedzonych obłoków gazu wypełniających Wszechświat. Ciążenie powoduje zapadanie się tych struktur i powstawanie galaktyk, gwiazd i planet. W codziennym życiu ciążenie objawia się nam w postaci przyspieszenia ziemskiego. Jabłka oraz inne przedmioty spadają, bo działa na nie grawitacja. W skali astronomicznej ciążenie wyjaśnia, dlaczego planety krążą wokół Słońca, a Księżyc dookoła Ziemi. Grawitacja zawsze powoduje przyciąganie, a nigdy odpychanie. Grawitacja może utrzymać w równowadze tak burzliwe procesy jak reakcje termojądrowe w jądrze Słońca. W szczególnym przypadku ciążenie może spowodować zapadanie się gwiazd i powstawanie czarnych dziur.
Ruch jednostajny po okręgu - ruch po torze o kształcie okręgu z prędkością o stałej wartości, tzn. . Ruch jednostajny po okręgu jest ruchem niejednostajnie przyspieszonym, tzn. kierunek i zwrot wektorów przyspieszenia i prędkości zmieniają się cały czas w trakcie ruchu, nie zmieniają się natomiast ich wartości.
Ruch jednostajny po okręgu może być także definiowany jako ruch po okręgu ze stałą prędkością kątową
Ruch zmienny po okręgu - ruch po ...
elfriede20