Motywacja osiagniec.doc

(40 KB) Pobierz
Motywacja osiągnięć

Motywacja osiągnięć

 

              Motyw osiągnięć jest zwykle rozumiany jako tendencja do stawiania sobie coraz wyższych wymagań, skłonność do zauważania wokół siebie standardów i wymagań oraz staranie się o to, by te standardy osiągać i przekraczać. Jest to więc mechanizm samopobudzający do ciągłego pięcia się w górę, rywalizowania z innymi lub z samym sobą.

              Działanie ukierunkowane na osiągnięcia jest wypadkową dwóch przeciwstawnych tendencji: tendencji do osiągania sukcesu i tendencji do unikania niepowodzenia. Gdy dominuje pierwsza tendencja, to motywacja osiągnięć jest silniejsza.

              Motywacja osiągnięć dostarcza impetu w dążeniu do sukcesu, lecz to, co będzie przedmiotem sukcesu, zależy od systemu wartości danego człowieka. Z reguły motywacja osiągnięć jest związana z sukcesami w pracy.

              Cechy charakterystyczne osób o wysokiej motywacji osiągnięć (tj. osób, u których dominuje motyw osiągnięć nad motywem unikania niepowodzenia): [1]

  1. Preferencja średniego ryzyka:

·         osoby, u których dominuje motyw osiągnięć nad motywem unikania niepowodzenia, preferują zadania o pośrednim stopniu trudności;

·         osoby o przewadze motywu unikania niepowodzenia wybierają zadania albo łatwe, albo zbyt trudne.

  1. Logiczna reakcja na sukces i niepowodzenie:

·         osoby o przewadze osiągnięć po sukcesie podnoszą swój poziom aspiracji, a po niepowodzeniu obniżają;

·         osoby o przewadze motywu unikania niepowodzeń (niska motywacja osiągnięć) postępują często nielogicznie – po sukcesie zdarza im się obniżyć swój poziom aspiracji, a po niepowodzeniu – podwyższyć.

  1. Spostrzeganie swojej aktywności w bardziej odległej perspektywie czasowej:

·         osoby o silnej motywacji osiągnięć zdarzenia przyszłe traktują jako bliższe teraźniejszości; postrzegają czas jako szybki ruch, jako pewien proces bez wyraźnych rozgraniczeń na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

  1. Lepsza pamięć zdarzeń nie dokończonych (nie uwieńczonych sukcesem) niż dokończonych.
  2. Większe samozaufanie:

·         osoby o silnej motywacji osiągnięć mają tendencję do zawyżania oceny prawdopodobieństwa sukcesu (postrzegają wyższe prawdopodobieństwo sukcesu od rzeczywistego);

·         osoby o niskiej motywacji osiągnięć zaniżają ocenę prawdopodobieństwa sukcesu.

  1. Większa zdolność do odraczania gratyfikacji:

·         osoby o wysokiej motywacji osiągnięć posiadają zdolność do rezygnowania z nagród natychmiastowych na rzecz nagród większych, lecz bardziej odległych w czasie.

  1. Większe skoncentrowanie się na zadaniach niż na ludziach.
  2. Większa niezależność poglądów, mniejsza uległość, konformizm.
  3. Większa ruchliwość społeczna „w górę”:

·         Osoby o wysokiej motywacji osiągnięć wykazują się większą ruchliwością społeczną „w górę” niż osoby o niskiej motywacji osiągnięć; osoby o silnej motywacji osiągnięć częściej wykonują zawody o wyższym prestiżu niż ich rodzice.

 

Wysoka motywacja osiągnięć jest bardzo charakterystyczna dla przedsiębiorców, obok wewnętrznego poczucia kontroli. Jest też, w skali makro, akceleratorem wzrostu ekonomicznego.

 

Motywacja osiągnięć (jako cecha osobowości ujawniająca się w każdej sytuacji)  wywołuje tendencję do osiągania sukcesu (McClelland). Siła tej tendencji zależy od:

·         oczekiwania sukcesu,

·         wartości wchodzącego w grę sukcesu;

·         percepcji osobistej odpowiedzialności za sukces

 

 

ale: badani byli głównie mężczyźni.

Martina Horner – motyw unikania sukcesu u kobiet (65% kobiet napisało opowiadanie odzwierciedlające motyw unikania sukcesu i mniej niż 10% mężczyzn). Jej zdaniem kobiety znajdują się w konfliktowej sytuacji: osiągnięcie sukcesu przynosi ujemne następstwa – jest ona określana jako „mało kobieca”, jest odrzucana społecznie (samotna, niepopularna). Zaprzecza się też aby kobieta mogła osiągnąć sukces.

Ćwiczenie:

Napisz ciąg dalszy opowiadania:

 

Po zakończeniu egzaminów na pierwszym roku Akademii Medycznej Anna znalazła się na pierwszym miejscu w swojej grupie.  .....................................................................................

......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... .

 

 

 

Ćwiczenie:

Napisz ciąg dalszy opowiadania:

 

Po zakończeniu egzaminów na pierwszym roku Akademii Medycznej Jan znalazł się na pierwszym miejscu w swojej grupie.  .....................................................................................

......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... .

 


[1] Źródło: M. Widerszal-Bazyl, wskaźniki motywacji osiągnięć (przegląd badań), „Prakseologia” 1974 nr ¾, s. 175-222.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin