wychowawcze.doc

SCENARIUSZ ZAJĘĆ WYCHOWAWCZYCH

„Wartości jako dziecięce drogowskazy życiowe”

Przyjaźń to bliski i równoprawny związek pomiędzy osobami,

oparty na wzajemnej sympatii, życzliwości, szczerości, zaufaniu,

gotowości do pomocy oraz czerpaniu przyjemności z przebywania razem.[1]

Temat: „Co to jest przyjaźń?”

Uczestnicy: grupa 25 dzieci w wieku 6 lat

Czas trwania zajęć: 1 godzina

Cele ogólne:

- zapoznanie dzieci z pojęciami: przyjaźń, koleżeństwo,

-  kształtowanie u dzieci postaw prospołecznych,

- dostrzeganie znaczenia przyjaźni w życiu człowieka;

- kształcenie umiejętności nawiązywania przyjacielskich, koleżeńskich kontaktów między rówieśnikami,

- zacieśnianie więzi między rówieśnikami z grupy poprzez wspólną zabawę i pracę,

- doskonalenie umiejętności wypowiadania się na temat utworu literackiego (baśń) i ilustracji,

Cele operacyjne:

- dziecko potrafi wyjaśnić pojęcia: przyjaźń, koleżeństwo

- dziecko wie, że jest rozumiane i akceptowane przez innych,

- dziecko wie, że może liczyć na pomoc przyjaciół,

- dziecko uważnie słucha opowiadania i odpowiada na pytania dotyczące jego treści,

- dziecko wyraża swoją opinię o postępowaniu innych,

- dziecko nawiązuje życzliwe kontakty z kolegami,

- dziecko rozróżnia zachowania prawidłowe od nieprawidłowych,

- dziecko bawi się zgodnie i radośnie przy muzyce,

- dziecko rozpoznaje kierunki w przestrzeni,

- dziecko posiada umiejętność współpracy w zespole

- dziecko jest spostrzegawcze i kreatywne;

Metody:

- słowne: opowiadanie, rozmowa

- działań praktycznych,

- aktywizujące,

- zabawowa;

Formy: indywidualna, grupowa, zbiorowa

Środki dydaktyczne:

                                                                                                                                                                                    - duże serce z czerwonego kartonu, aby dzieci mogły przejść przez nie,

- chusta animacyjna KLANZY,

- stare gazety, podarte na drobne kawałki,

- opaski na oczy,

- Puzzle serduszek pociętych na 2 części,

- płyty CD i magnetofon,

- tablica korkowa, ilustracje znanych postaci bohaterów bajkowych lub filmowych (tzw. par miłosnych lub przyjacielskich),

- serca z sentencjami (tyle, ilu uczestników), kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Część I

1. Dzieci wchodzą do Sali zabaw przemienionej w Krainę Przyjaźni przechodząc przez duże serce. Zapłatą jest jeden serdeczny uśmiech.

2. Powitanie dzieci: zabawa muzyczno – ruchowa „Spotkanie”

Tekst piosenki i opis zabawy:

Ustawienie parami, tworząc koło wewnętrzne i zewnętrzne.

Zwrotka: Witam na spotkaniu wszystkich – swobodne machanie, prawą i lewą ręką                                nad  głową na powitanie

                 Wspólnie pobawimy się – ukłon

                 Jesteś moim przyjacielem – uścisk dłoni

                 Więc razem z Tobą dziś zatańczyć właśnie chcę – kołysanie całym ciałem na boki, z rękoma na biodrach

Refren: bez śpiewu – kółeczka w parach w prawą stronę                                                                                       kółeczka w parach w lewą stronę                                                                                 pod koniec osoby z koła zewnętrznego przesuwają się                                                w prawą stronę do następnego partnera.[2]

3. Rundka w kole: „Lubię cię, bo…”                                                                                            Tłumaczymy dzieciom, że w każdym człowieku da się znaleźć cechy, za które można go lubić. Siedząc w kręgu, każdy uczestnik zabawy powie, za co lubi siedzące obok dziecko.[3]

4. Zabawa: „Pałac Królowej Śniegu”

    Prowadzący prosi dzieci, aby położyły się wygodnie na dywanie i w wyobraźni przeniosły

    się do pałacu Królowej Śniegu. Dzieci zamykają oczy, wyobrażają sobie, co mogłyby czuć

    i słyszeć w pałacu, opowiadają o swoich wyobrażeniach.

    Następnie przy użyciu chusty animacyjnej KLANZY wprowadzamy dzieci w nastrój zamieci śnieżnej[4]. W tym celu drzemy gazety na drobne kawałeczki lub rzucamy już pocięte kawałki na chustę. Dzielimy dzieci na dwie grupy: jedna trzyma chustę, na której są podarte gazety, druga wchodzi pod chustę. Prowadzący opowiada o zamieci śnieżnej

     i Królowej Śniegu, a dzieci ruszają delikatnie chustą zgodnie z jego instrukcją. Fruwające kawałki gazet dają efekt zamieci śnieżnej. Następnie dzieci zamieniają się rolami. Na zakończenie zamieci uczestnicy odkładają chustę na dywan i zasiadają na chuście z kawałkami gazet - czytamy im tekst literacki.

Część II

1. Czytanie tekstu[5], następnie – przepracowanie problemu.

Pytania do dzieci:

·         Czy Gerda przyjaźniła się z Kayem? (tak)

·         Co wpadło Kayowi do oka? (kawałek diabelskiego lustra)

·         Jaki on się stał po tym zdarzeniu? (zły, wszystkich przedrzeźniał i wyszydzał)

·         Co zrobiła Gerda, aby odczarować Kaya? (zapłakała gorącymi łzami i wtedy Kay także wybuchnął płaczem i wyleciał mu z oka odłamek lustra)

·         Jakie słowo nie mógł ułożyć Kay z kawałków lodu? (wieczność)

·         Czy Gerda była prawdziwą przyjaciółką? (tak lub nie), a dlaczego? (bo szukała go, tęskniła za nim i mu pomogła lub inna wypowiedź)

2. Zabawa: „Zaufanie do przyjaciela”                                                                                                     Rozmawiamy z dziećmi o tym, że pomiędzy przyjaciółmi niezbędne jest zaufanie, że przyjaciel to ktoś, kto nas nie zawiedzie, na kim zawsze można polegać. Dzieci dobierają się parami. Jedno z dzieci zakłada ciemną opaskę na oczy i pozwala się drugiemu dziecku prowadzić głosem po sali (na przykład: „Uważaj, skręć w lewo, z prawej jest krzesło, teraz trzy kroki prosto” itd.).                                                                                                                        Zabawa ta rozwija u kierującego poczucie odpowiedzialności, a u osoby z zawiązanymi oczami zaufanie do innych.[6]

3. Rozmowa o przyjaźni z dziećmi:

·         Kto to jest przyjaciel?

·         A jaka jest różnica pomiędzy kolegą a przyjacielem?

·         Jakie zachowania świadczą o przyjaźni?

·         Co to znaczy być przyjacielem?

·         Jakie cechy powinien mieć przyjaciel?

Podsumowanie rozmowy: Przyjaciel to osoba, która cię nie zawiedzie, nie wyśmieje, lubicie razem przebywać ze sobą, panuje między wami zaufanie, życzliwość i szczerość i in.

4. Zabawa przy muzyce: „Serduszkowe Puzzle”                                                                                   Prowadzący włącza muzykę, w przerwie w muzyce dzieci dobierają się parami według puzzli – serduszek. Po następnym włączeniu muzyki dzieci biegają, kręcą się – po zatrzymaniu muzyki zastygają w bezruchu jak dwie rzeźby lodowe, połączone puzzlowymi serduszkami. Prowadzący wyklucza z zabawy poruszające się rzeźby (lub czwórka dzieci w roli prowadzących).

5. Zabawa słowna: „Przepis na przyjaźń”                                                                                        Zapraszamy dzieci do układania przepisu na wzór kucharski np.

·      2 czubate łyżki sympatii,

·      duża łyżka stołowa zaufania,

·      pełna szklanka radości z bycia razem, kieliszek humoru,

·      szczypta cierpliwości itd.

Dzielimy dzieci na dwie grupy, które z następujących składników: sympatia, zaufanie, radość, humor, cierpliwość układają przepisy, a prowadzący i panie z przedszkola zapisują pomysły dzieci na kartce lub tablicy.[7]

6. Zabawa: „Zagadki o bajkowych miłościach i przyjaźniach”.

Rozkładamy dzieciom na dywanie ilustracje postaci bajkowych i filmowych. Czytamy krótkie teksty, a zadaniem dzieci jest odgadnąć o jakich bohaterach mowa. Kto pierwszy odgadnie – przypina postać bajkową na tablicy korkowej.

Część III

1. Zabawa: „Pakujemy walizkę”

Zabawa jest podsumowaniem wiedzy dzieci o przyjaźni. Grupa siedzi w kręgu krzeseł. Jeden z uczestników rozpoczyna: „Pakuję moją walizkę i wkładam do niej, np. radość z przebywania z kolegą”. Następna osoba powtarza to zdanie i uzupełnia je o nowe określenie, np. sympatia itd. – trwa to tak długo, aż wszyscy „spakują walizkę”.[8]

2. Zabawa na zakończenie: „Iskierka przyjaźni”                                                                                         Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel mówi: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech radosna i ciepła wróci do mych rąk” i przekazuje uścisk dłoni dziecku stojącemu obok, dziecko to przekazuje uścisk następnemu, aż „iskierka przyjaźni” obiegnie cały krąg.

3. Na zakończenie każdy z uczestników otrzymuje serce z sentencją o przyjaźni i ozdabia je według własnego pomysłu.

Literatura:

1. Andersen Ch. H., Królowa Śniegu w: Kopaliński W.,125 baśni do opowiadania dzieciom., Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2004.

2. Grabkowska B., Makarewicz K., Materiały metodyczne dla uczestników warsztatu: „Kto tak pięknie gra? To dzieci, pani i ja”, PSPiA KLANZA.

3. Koźmińska I., Olszewska E., Z dzieckiem w świat wartości, Świat Książki, Warszawa 2007.

4. Skwark D., Skarbnica zabaw. Ponad 650 zabaw na różne okazje, JEDNOŚĆ, Kielce 2007.

5. (red.) Wasilak A., Zabawy z chustą,  Wydawnictwo: Klanza, Lublin 2002.

Opracowały:

Anna Cywińska,

Anna Pater

Pedagogika II stopnia

Edukacja Wczesnoszkolna

  z Wychowaniem Przedszkolnym

3