Dubrow Aleksander, Puszkin Wieniamin - Parapsychologia i współczesne przyrodoznawstwo.pdf - Tajemnicza Rzeczywistość - Jam.Jest.SWIRR

Powrót do spisu KIPPIN

PRZEDRUK

ALEKSANDER DUBROW, WIENIAMIN PUSZKIN

PARAPSYCHOLOGIA I WSPÓŁCZESNE PRZYRODOZNAWSTWO

(Parapsichołogia i sowriemiennoje jestiestwoznanije / wyd orygin.: brak danych, wyd. pol.: 1989)

SPIS TREŚCI:

Przedmowa

Cześć I. PSYCHOLOGIA. PSYCHOENERGETYKA. PARAPSYCHOLOGIA

I.0. Parapsychologia: splot faktów czy teoretyczna antypoda przyrodoznawstwa

I.1. Przedmiot psychologii. Mózg a zdolności parapsychiczne

I.2. Falowa struktura świata i założenia psychofizyki holograficznej

I.3. Akupunktura a problem psychoenergetyki

I.4. Problem nieświadomego. Psychoenergetyka a psychoanaliza

I.5. Psychoenergetyczna funkcja skóry

Cześć II. PSYCHOLOGIA EKSPERYMENTALNA ZJAWISK PARANORMALNYCH

II.1. Kontakt bioinformacyjny “człowiekroślina"

II.2. Biopole jako kanał percepcji

II.3. Psychokineza

II.4. Zdalne kontakty bioinformacyjne

II.5. Parapsychologia a problemy psychologii naukowej

Część III. FUNDAMENTALNE POJĘCIA PRZYRODOZNAWSTWA l PARAPSYCHOLOGII

III.1. Wstęp

III.2. Historia zagadnienia

III.3. Ogólne cechy i klasyfikacja zjawisk psi

III.4. Podstawy teoretyczne nowej klasyfikacji zjawisk psi

III.5. Właściwości gnoseologiczne zjawisk psi

III.6. Ogólne założenia dialektyki o czasie i przestrzeni

III.7. Zjawiska psi przestrzennoczasowe

III.8. Możliwe mechanizmy przestrzennoczasowych zjawisk psi

III.9. Zjawiska psi polowe, siłowe i materialnoenergetyczne

III.10. Przekształcenia materialnoenergetyczne w zjawiskach psi

III.11. Biologiczne pole elektromagnetyczne a oddziaływania rezonansowe układów

żywych

III.12. Zjawiska psi a środowisko zewnętrzne

IV. Wnioski

GLOSARIUM

Przypisy

Spis Treści / Dalej

Przedmowa

Rozwój współczesnych nauk przyrodniczych wymaga rozwiązania całego szeregu

fundamentalnych problemów naukowych. Szczególnie trudne problemy powstają tam, gdzie mamy do

czynienia z niezwykle złożoną dziedziną rzeczywistości, którą tradycyjnie uważa się za domenę

parapsychologii. Analiza uzyskanego w ciągu ostatniego stulecia materiału faktycznego w tej

dziedzinie pozwala założyć, że właśnie obecnie można podjąć próbę rozpatrzenia zjawisk

parapsychologii z punktu widzenia podstawowych pojęć współczesnego przyrodoznawstwa.

Już dziś istnieją podstawy by sądzić, że zbadanie zjawisk parapsychicznych (zjawisk psi) pomoże

nauce współczesnej w spenetrowaniu skomplikowanego świata aktywności psychicznej człowieka,

jednocześnie umożliwiając przyrodnikom rozwiązanie fundamentalnych zagadnień, wiążących się z

dynamiczną strukturą świata.

Celem niniejszej pracy jest właśnie rozpatrzenie całokształtu tych problemów. Okazało się, że

wyniki przeprowadzonych z udziałem autorów badań eksperymentalnych i teoretycznych zbliżają do

wykrycia prawidłowości owej materii i energii, która decyduje o aktywności psychicznej człowieka.

Nasza analiza pozwoliła na scharakteryzowanie zjawisk psychologii ogólnej, psychoenergetyki i

parapsychologii jako fundamentalnych zjawisk współczesnego przyrodoznawstwa.

W świetle tych badań psychika człowieka jako funkcja polowych, rezonansowych, holograficznych j

innych, nie znanych jeszcze możliwości materii ożywionej, znajduje dla siebie miejsce w strukturze

świata. Okazuje się, że podwaliny materii, życia i psychiki pozostają w stanie niepodzielnej jedności.

Jest to jedność regulacji psychicznej oraz mikro i makroświata. Psychika jako realny przejaw materii,

energii i informacji może okazać się potężnym narzędziem poznania w rękach panującego nad nią

człowieka.

Badanie zjawisk paranormalnych i fakty akupunktury czynią koniecznym stworzenie w systemie

nauk funkcjonalnych odrębnego kierunku – biofizyki informacyjnej (energetyki informacyjnej),

powołanej do ujawnienia mechanizmów procesów informacyjnych w regulacji życia i zachowania.

Regulacja energetyczna aktywności psychicznej jawi się nam jako kompleksowy problem

współczesności, pozostający w trwałym związku z podstawowymi mechanizmami przyrody ożywionej.

Liczne fakty biologii i medycyny oraz ich analiza teoretyczna wykazują, że istnieje pewna realność,

umownie i wstępnie określana jako pole biologiczne, a będąca integralnym składnikiem żywego

organizmu i w istotnej mierze decydująca o realizacji tych procesów regulacyjnych, które nauka

współczesna identyfikuje jako oddziaływanie cząsteczek.

Wprowadzenie tej kategorii pozwala na stworzenie całościowej wizji fundamentalnych procesów

życia i psychiki oraz objęcie tych procesów pewną jednolitą strukturą teoretyczną, co łączy w całość

wszystkie problemy psychofizjologii, psychofizyki i psychoenergetyki. W związku z powyższym należy

oczekiwać zasadniczych odkryć, które mogą być dokonane w całokształcie współczesnych dziedzin

wiedzy: fizyka odkryje nowe dla siebie układy substruktury, biologia zdoła dokonać postępów w

poznaniu fundamentu życia, psychologia zaś poczyni krok w kierunku rozszyfrowania materialnej

podstawy psychiki.

Niezbędne jest jednak przezwyciężenie barier psychicznych, związanych z uznaniem istnienia form

materii, które nie są znane nauce tradycyjnej, oraz – co najważniejsze – pokonanie komplikacji

metodycznych, zachodzi bowiem potrzeba posiadania metod, stwarzających ogniwo pośrednie

między poglądami parapsychologii i akupunktury a kompleksem nauk współczesnych. Postępowanie

nauki współczesnej w tym kierunku może się rozpocząć dopiero po znalezieniu odpowiednich

instrumentów metodycznych. Jednym z nich może być elektropunktura.

Z tego to względu w przedstawionej pracy przytoczono wykonane tą metodą badania

eksperymentalne, wykazujące związek elektrycznych własności biologicznie czynnych punktów z

polem biologicznym człowieka i cechami szczególnymi jego aktywności psychicznej, m.in. z takimi

wyższymi procesami myślowymi jak budowanie modeli obiektów, określanie związków między

obiektami czy komunikacja. Pojęcie aktualnego (strukturalnego) pola biologicznego pozwala na

dokonanie postępu w analizie natury owego falowego sposobu kodowania informacji o zewnętrznym

świecie, przy którego pomocy okazuje się możliwe adekwatne odzwierciedlenie obiektów.

Jednocześnie należy zdawać sobie sprawę, że zastosowanie teorii pola biologicznego w jedności z

pojęciem regulacji psychoenergetycznej nie tyle rozwiązuje problemy, ile je wysuwa, gdyż kategoria

pola biologicznego nie może być absolutyzowana. W przyszłości zostanie ona, być może, zastąpiona

przez inną kategorie, bardziej adekwatną do kręgu zjawisk, niezwykłych dla współczesnego

przyrodoznawstwa. Tak więc, kategoria pola biologicznego, być może, będzie miała jedynie pewne

znaczenie heurystyczne, będzie pełniła funkcję rusztowań przy powstawaniu nowych konstrukcji

teoretycznych w biologii, psychologii i parapsychologii

Przy całej swej złożoności i dyskusyjności struktury psychobiofizyczne (pole biologiczne) i

zjawiska oddziaływania psychobiofizycznego tradycyjnie określane jako zjawiska paranormalne

telepatia, psychokineza, widzenie dermooptyczne, jasnowidzenie, diagnostyka psi i inne – przy

zastosowaniu podejścia naukowego mogą udzielić poważnej pomocy w pracach nad problemami

materialnych mechanizmów adekwatnego odbicia rzeczywistości, w poznawaniu rezerwowych

możliwości organizmu ludzkiego, w budowaniu nowych modeli funkcjonowania i regulacji układów

żywych oraz w stworzeniu ekstrasensoryki jako nauki o potencjalnych możliwościach organizmu i

nowych rodzajach percepcji, opartych na przestrzennoczasowej specyfice czynności nerwowo

psychicznych człowieka oraz oddziaływaniu psychobiofizycznym.

W wyniku zbadania tych struktur i zjawisk psychobiofizycznych istotnej zmianie musi ulec oblicze

współczesnego przyrodoznawstwa, powinien też zaznaczyć się postęp w rozwiązywaniu

fundamentalnych problemów metodologicznych nauki. Z tych to względów rozważanie problemów

parapsychologii

nabiera

istotnego

znaczenia

aspekcie

zarówno

metodologicznym,

jak

merytorycznie naukowym.

Praca niniejsza nie stawia sobie za cel dokonania systematycznego przeglądu parapsychologii we

wszystkich jej szczegółach. Jest to studium problemowe, oparte przede wszystkim na własnych

danych eksperymentalnych i wynikach teoretycznych, uzyskanych przez autorów, jak również na tych

materiałach naukowych, które mają, ich zdaniem, znaczenie zasadnicze. Praca została napisana

przez, przedstawicieli dwóch dziedzin przyrodoznawstwa: psycholog Wieniamin Puszkin jest autorem

pierwszych dwóch części, a biofizyk Aleksander Dubrow części trzeciej. Działy te są połączone

pewnymi wspólnymi ideami. Autorzy zdają sobie sprawę, iż praca ich jako całość ma charakter

pograniczny. Liczą oni jednak na zdolność czytelnika do syntezy.

Wstecz / Spis Treści / Dalej

I.0. Parapsychologia: splot faktów czy teoretyczna antypoda przyrodoznawstwa?

Być może kiedyś specjaliści badający wpływ czynników kosmicznych na ustrój człowieka wyjaśnią,

dlaczego zderzenia między przyrodoznawstwem a parapsychologią zachodzą w określonym cyklu.

Istotnie, historia nauki wykazuje, że szczególnie gorące starcia między przedstawicielami tych sfer

ludzkiego poznania przypadają na przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wieku XVIII, XIX,

XX...

W końcu lat siedemdziesiątych XVIII wieku Franz Anton Mesmer wysunął swą hipotezę

magnetyzmu zwierzęcego. Hipoteza ta ściągnęła na siebie ostrą krytykę ze strony wielce

autorytatywnej komisji na czele z wielkim chemikiem Antoine'em Lavoisierem. U schyłku lat

siedemdziesiątych XIX stulecia przeciwko tzw. zjawiskom mediumicznym wystąpiła komisja

uniwersytetu w Petersburgu, kierowana przez innego wielkiego chemika – Dymitra Mendelejewa.

Wystąpienia tych komisji usuwają się jednak w cień wobec zaciekłej walki, jaka rozgorzała wokół

parapsychologii w końcu lat siedemdziesiątych naszego XX wieku, stulecia rozwiniętej cywilizacji i

badań kosmicznych. Tak więc w stosunkach między przyrodoznawstwem a parapsychologią można

dostrzec niemal prawidłową stuletnią cykliczność.

Czy cykle te są związane z aktywnością Słońca? Twierdzenie takie byłoby dziś co najmniej

przedwczesne, rozważanie go nie należy zresztą do naszych zadań. Obecnie winniśmy uzmysłowić

sobie, czym jest parapsychologia.

Termin ten ma dwa znaczenia. W pierwszym znaczeniu słowo “parapsychologia" stosuje się dla

umownego określenia pewnej dziedziny dziwnych zjawisk, które umknęły z pola widzenia

współczesnych nauk przyrodniczych. Fakty te, w swej istocie psychiczne, znajdują się niemniej poza,

czy też obok tradycyjnej psychologii naukowej. Stąd partykuła “para", wchodząca w skład tego

terminu.

Trudno jest wysunąć jakiekolwiek zastrzeżenia wobec takiego zastosowania terminu

“parapsychologia": przecież w gruncie rzeczy prawie wszystko jedno, jak będziemy nazywali pewną

sferę zjawisk, czy to rzeczywistych, czy domniemanych. Takie umowne i czysto terminologiczne

znaczenie tego wyrazu nie jest jednak znaczeniem jedynym.

Uważnie czytając liczne artykuły i książki parapsychologiczne, ukazujące się w wielu krajach,

możemy wysnuć wniosek, iż parapsychologia nie jest prostym oznaczeniem pewnej dziedziny faktów.

Zdaniem niektórych autorów, jest to nauka o tej dziedzinie przyrody, wobec której poznanie ludzkie

jest bezsilne. W tym sensie parapsychologia okazuje się dziedziną nauki przeciwstawną

przyrodoznawstwu i łączącą się z określonym systemem paranauk, który obejmuje m.in. parafizykę.

Cała dziedzina paranauk spotyka się ze strony przyrodoznawców całego świata z przyjęciem w

najwyższym stopniu negatywnym.

Statut Międzynarodowego Zrzeszenia Psychologii Naukowej stanowi np., że zajmowanie się

parapsychologią jest nie do pogodzenia z pozostawaniem w systemie psychologii naukowej. Zgodnie

z tym statutem jakiekolwiek bądź referaty, w taki czy inny sposób naświetlające problematykę

parapsychologii, nie mogą być włączane do porządku dziennego zjazdów psychologów naukowych.

Taki stosunek do wyznawców parapsychologii, jako zasadniczego przeciwieństwa nauk

przyrodniczych, można zrozumieć. Parapsychologia pojmowana nie jako wyraz oznaczający

określoną dziedzinę faktów, lecz jako system teoretyczny, stanowiący antypodę przyrodoznawstwa,

ma u swych podstaw co najmniej dwie metodologiczne przesłanki filozoficzne, pozostające w jawnej

sprzeczności

zasadami,

tradycyjnie

określającymi

sposób

myślenia

współczesnych

przyrodoznawców.

Pierwsze założenie filozoficzne parapsychologii – niejako dziedziny faktów, lecz jako systemu

konceptualnego, przeciwstawnego przyrodoznawstwu – wiąże się z tym, że przedmiot tego

specyficznego systemu konceptualnego różni się zasadniczo od przedmiotów innych nauk, np.

psychologii naukowej. Drugą teoretyczną podstawą parapsychologii jest założenie, zgodnie z którym

mechanizmy niezwykłych zjawisk, włączanych do tej dziedziny, nie mogą być poznane i

wytłumaczone przy pomocy tych obiektywnych metod, które zwykle stosowane są w tradycyjnym

badaniu przyrodoznawczym.

Dwa te założenia – zasadnicza swoistość przedmiotu parapsychologii i niepoznawalność go przy

Dubrow Aleksander, Puszkin Wieniamin - Parapsychologia i współczesne przyrodoznawstwo.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: