Kodeks Drogowy 2010.pdf

INFOR

Page 1 of 87

Stan prawny na 3 lutego 2010 r.

Uwzględniono Dziennik Ustaw z 2010 r. nr 13 z dnia 29 stycznia 2010 r. oraz Monitor Polski z 2010 r. nr 5 z dnia 1 lutego

2010 r.

Dziennik Ustaw Rok 2005 Nr 108 poz. 908

wersja obowiązująca od 24.12.2009

(Tekst opracowany przez INFOR)

USTAWA

z dnia 20 czerwca 1997 r.

Prawo o ruchu drogowym 1)

(Dz.U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908, zm.: Dz.U. z 2005 r., Nr 25, poz. 202; Dz.U. z 2005 r., Nr 90, poz. 756;

Dz.U. z 2005 r., Nr 90, poz. 757; Dz.U. z 2005 r., Nr 109, poz. 925; Dz.U. z 2005 r., Nr 175, poz. 1462; Dz.U.

z 2005 r., Nr 179, poz. 1486; Dz.U. z 2005 r., Nr 180, poz. 1494; Dz.U. z 2005 r., Nr 180, poz. 1497; Dz.U. z

2006 r., Nr 104, poz. 708; Dz.U. z 2006 r., Nr 104, poz. 711; Dz.U. z 2006 r., Nr 190, poz. 1400; Dz.U. z 2006

r., Nr 191, poz. 1410; Dz.U. z 2006 r., Nr 235, poz. 1701; Dz.U. z 2007 r., Nr 52, poz. 343; Dz.U. z 2007 r., Nr

57, poz. 381; DZ.U. z 2007 r., Nr 99, poz. 661; DZ.U. z 2007 r., Nr 123, poz. 845; Dz.U. z 2007 r., Nr 176,

poz. 1238; Dz.U. z 2008 r., Nr 100, poz. 649; Dz.U. z 2008 r., Nr 163, poz. 1015; Dz.U. z 2008 r., Nr 209, poz.

1320; Dz.U. z 2008 r., Nr 220, poz. 1411; Dz.U. z 2008 r., Nr 220, poz. 1426; Dz.U. z 2008 r., Nr 223, poz.

1461; Dz.U. z 2008 r., Nr 223, poz. 1462; Dz.U. z 2008 r., Nr 234, poz. 1573; Dz.U. z 2008 r., Nr 234, poz.

1574; Dz.U. z 2009 r., Nr 3, poz. 11; Dz.U. z 2009 r., Nr 18, poz. 97; Dz.U. z 2009 r., Nr 79, poz. 663; Dz.U. z

2009 r., Nr 91, poz. 739; Dz.U. z 2009 r., Nr 92, poz. 753; Dz.U. z 2009 r., Nr 97, poz. 802; Dz.U. z 2009 r., Nr

97, poz. 803; Dz.U. z 2009 r., Nr 98, poz. 817; Dz.U. z 2009 r., Nr 168, poz. 1323)

DZIAŁ l

Przepisy ogólne

Art. 1. [Zakres regulacji] 1. Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach

zamieszkania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących

pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego.

2. Przepisy ustawy stosuje się równieŜ do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeŜeli jest

to konieczne dla uniknięcia zagroŜenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu.

3. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 75a ust. 1, 3, 5 i 9, art. 97 ust. 3, art. 98 ust.

5, art. 110 ust. 1 pkt 10, art. 111 ust. 1, art. 112 ust. 1, art. 113 ust. 1, art. 114 ust. 3, art. 122 ust. 8 i 9, art.

124a ust. 3 i 10, art. 124b ust. 1–3 i 5, art. 140 ust. 4, art. 140g ust. 2, art. 140i i art.140k, są zadaniami z

zakresu administracji rządowej.

Art. 2. [Definicje] UŜyte w ustawie określenia oznaczają:

1) droga - wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi

dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa,

przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt;

2) droga twarda - drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kostkowej, klinkierowej lub

brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-betonowych, jeŜeli długość nawierzchni przekracza

20 m; inne drogi są drogami gruntowymi;

3) autostrada - drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, na której nie

dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, które na

równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40 km/h, w tym równieŜ w razie ciągnięcia

przyczep;

4) droga ekspresowa - drogę dwu- lub jednojezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, na

której skrzyŜowania występują wyjątkowo, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych;

5) droga dla rowerów - drogę lub jej część przeznaczoną do ruchu rowerów jednośladowych, oznaczoną

odpowiednimi znakami drogowymi;

6) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; określenie to nie dotyczy torowisk wydzielonych

z jezdni;

7) pas ruchu - kaŜdy z podłuŜnych pasów jezdni wystarczający do ruchu jednego rzędu pojazdów

wielośladowych, oznaczony lub nieoznaczony znakami drogowymi;

8) pobocze - część drogi przyległą do jezdni, która moŜe być przeznaczona do ruchu pieszych lub

niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt;

9) chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych;

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=l&v=IB&d=IB&s=IB (Dz.U.2005.108.908):I...

2010-04-01

INFOR

Page 2 of 87

10) skrzyŜowanie - przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich połączenie lub rozwidlenie,

łącznie z powierzchniami utworzonymi przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to

nie dotyczy przecięcia, połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową lub stanowiącą dojazd

do obiektu znajdującego się przy drodze;

11) przejście dla pieszych - powierzchnię jezdni, drogi dla rowerów lub torowiska przeznaczoną do

przechodzenia przez pieszych, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;

12) przejazd dla rowerzystów - powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczoną do przejeŜdŜania przez

rowerzystów, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;

13) przystanek - miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego, oznaczone odpowiednimi

znakami drogowymi;

14) tunel - budowlę na drodze, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;

15) obszar zabudowany - obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi;

16) strefa zamieszkania - obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują

szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami

drogowymi;

17) uczestnik ruchu - pieszego, kierującego, a takŜe inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe

znajdującym się na drodze;

18) pieszy - osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i niewykonującą na niej robót lub czynności

przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego uwaŜa się równieŜ osobę prowadzącą, ciągnącą lub

pchającą rower, motorower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się

w wózku inwalidzkim, a takŜe osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej;

19) kolumna pieszych - zorganizowaną grupę pieszych prowadzoną przez kierownika lub dowódcę;

20) kierujący - osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a takŜe osobę, która prowadzi

kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta pojedynczo lub w stadzie;

21) kierowca - osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym;

22) szczególna ostroŜność - ostroŜność polegającą na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania

uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umoŜliwiającym

odpowiednio szybkie reagowanie;

23) ustąpienie pierwszeństwa - powstrzymanie się od ruchu, jeŜeli ruch mógłby zmusić innego kierującego

do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo istotnej zmiany prędkości, a pieszego - do zatrzymania się,

zwolnienia lub przyspieszenia kroku;

24) ruch kierowany - ruch otwierany i zamykany za pomocą sygnalizacji świetlnej albo przez uprawnioną

osobę;

25) niedostateczna widoczność - widoczność występującą od zmierzchu do świtu, a takŜe w warunkach

zmniejszonej przejrzystości powietrza od świtu do zmierzchu;

26) wymijanie - przejeŜdŜanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w

przeciwnym kierunku;

27) omijanie - przejeŜdŜanie (przechodzenie) obok nieporuszającego się pojazdu, uczestnika ruchu lub

przeszkody;

28) wyprzedzanie - przejeŜdŜanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w

tym samym kierunku;

29) zatrzymanie pojazdu - unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu

drogowego, trwające nie dłuŜej niŜ 1 minutę, oraz kaŜde unieruchomienie pojazdu wynikające z tych

warunków lub przepisów;

30) postój pojazdu - unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego,

trwające dłuŜej niŜ 1 minutę;

31) pojazd - środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do

tego przystosowane;

32) pojazd silnikowy - pojazd wyposaŜony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego;

33) pojazd samochodowy - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umoŜliwia jazdę z prędkością

przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego;

34) pojazd wolnobieŜny - pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=l&v=IB&d=IB&s=IB (Dz.U.2005.108.908):I...

2010-04-01

INFOR

Page 3 of 87

wyłączeniem ciągnika rolniczego;

35) pojazd członowy - zespół pojazdów składający się z pojazdu silnikowego złączonego z naczepą;

36) pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej

funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposaŜenia;

w pojeździe tym mogą być przewoŜone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;

37) pojazd uŜywany do celów specjalnych – pojazd samochodowy przystosowany w sposób szczególny do

przewozu osób lub ładunków, uŜywany przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policję, Agencję

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, SłuŜbę Kontrwywiadu Wojskowego, SłuŜbę

Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, StraŜ Graniczną, kontrolę skarbową, SłuŜbę

Celną, jednostki ochrony przeciwpoŜarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i SłuŜbę Więzienną;

38) pojazd uprzywilejowany - pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i

jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub

drogowymi; określenie to obejmuje równieŜ pojazdy jadące w kolumnie, na której początku i na końcu

znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodatkowo sygnały świetlne w postaci czerwonego

światła błyskowego;

39) pojazd zabytkowy - pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru

zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a takŜe pojazd wpisany do inwentarza

muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami;

40) samochód osobowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niŜ 9

osób łącznie z kierowcą oraz ich bagaŜu;

41) autobus - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niŜ 9 osób łącznie z

kierowcą;

41a) autobus szkolny - autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły, barwy pomarańczowej,

oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami barwy białej, z napisem barwy czarnej „autobus

szkolny”

42) samochód cięŜarowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków;

określenie to obejmuje równieŜ samochód cięŜarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do

przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą;

42a) ciągnik samochodowy - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie wyłącznie do ciągnięcia

przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik siodłowy i ciągnik balastowy;

43) taksówka - pojazd samochodowy odpowiednio wyposaŜony i oznaczony, przeznaczony do przewozu za

ustaloną na podstawie taksometru opłatą:

a) osób w liczbie nie większej niŜ 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagaŜu podręcznego (taksówka

osobowa),

b) ładunków o masie nieprzekraczającej 2,5 t (taksówka bagaŜowa);

44) ciągnik rolniczy - pojazd silnikowy skonstruowany do uŜywania łącznie ze sprzętem do prac rolnych,

leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki moŜe być równieŜ przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do

prac ziemnych;

45) motocykl - pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy;

46) motorower - pojazd jednośladowy lub dwuśladowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności

skokowej nieprzekraczającej 50 cm 3 , którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h;

47) rower - pojazd jednośladowy lub wielośladowy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem;

48) wózek inwalidzki - pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się osoby niepełnosprawnej,

napędzany siłą mięśni lub za pomocą silnika, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do prędkości

pieszego;

49) zespół pojazdów - pojazdy złączone ze sobą w celu poruszania się po drodze jako całość; nie dotyczy

to pojazdów złączonych w celu holowania;

49a) kolejka turystyczna – zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego, którego konstrukcja

ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, albo pojazdu wolnobieŜnego oraz przyczepy (przyczep)

dostosowanej do przewozu osób, wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności w zakresie

świadczenia usług turystycznych.

50) przyczepa - pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem;

51) przyczepa lekka - przyczepę, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 750 kg;

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=l&v=IB&d=IB&s=IB (Dz.U.2005.108.908):I...

2010-04-01

INFOR

Page 4 of 87

52) naczepa - przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąŜa ten pojazd;

53) masa własna - masę pojazdu z jego normalnym wyposaŜeniem, paliwem, olejami, smarami i cieczami w

ilościach nominalnych, bez kierującego;

54) dopuszczalna masa całkowita - największą określoną właściwymi warunkami technicznymi masę

pojazdu obciąŜonego osobami i ładunkiem, dopuszczonego do poruszania się po drodze;

55) rzeczywista masa całkowita - masę pojazdu łącznie z masą znajdujących się na nim rzeczy i osób;

56) dopuszczalna ładowność - największą masę ładunku i osób, jaką moŜe przewozić pojazd, która stanowi

róŜnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu;

57) nacisk osi - sumę nacisków, jaką na drogę wywierają koła znajdujące się na jednej osi;

58) VIN - numer identyfikacyjny pojazdu nadany i umieszczony przez producenta.

DZIAŁ II

Ruch drogowy

Rozdział 1

Zasady ogólne

Art. 3. [Obowiązki uczestnika ruchu] 1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są

obowiązani zachować ostroŜność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostroŜność, unikać wszelkiego

działania, które mogłoby spowodować zagroŜenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten

utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na

szkodę. Przez działanie rozumie się równieŜ zaniechanie.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby znajdującej się w pobliŜu drogi, jeŜeli jej zachowanie

mogłoby pociągnąć za sobą skutki, o których mowa w tym przepisie.

3. JeŜeli uczestnik ruchu lub inna osoba spowodowała jednak zagroŜenie bezpieczeństwa ruchu

drogowego, jest obowiązana przedsięwziąć niezbędne środki w celu niezwłocznego usunięcia zagroŜenia, a

gdyby nie mogła tego uczynić, powinna o zagroŜeniu uprzedzić innych uczestników ruchu.

Art. 4. [Zachowanie na drodze] Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo

liczyć, Ŝe inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba Ŝe okoliczności

wskazują na moŜliwość odmiennego ich zachowania.

Art. 5. [Polecenia i sygnały] 1. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani

stosować się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli,

sygnałów świetlnych oraz znaków drogowych, nawet wówczas, gdy z przepisów ustawy wynika inny sposób

zachowania niŜ nakazany przez te osoby, sygnały świetlne lub znaki drogowe.

2. Polecenia i sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli mają

pierwszeństwo przed sygnałami świetlnymi i znakami drogowymi.

3. Sygnały świetlne mają pierwszeństwo przed znakami drogowymi regulującymi pierwszeństwo

przejazdu.

Art. 6. [Podmioty uprawnione do dawania sygnałów] 1. Polecenia lub sygnały moŜe dawać

uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze:

1) policjant;

2) Ŝołnierz śandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego, zabezpieczający przemarsz lub

przejazd kolumny wojskowej albo w razie akcji związanej z ratowaniem Ŝycia lub mienia;

3) funkcjonariusz StraŜy Granicznej;

3a) inspektor Inspekcji Transportu Drogowego;

3b) umundurowany inspektor kontroli skarbowej lub funkcjonariusz celny;

3c) straŜnik gminny (miejski);

4) pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym;

5) osoba działająca w imieniu zarządcy drogi lub osoba wykonująca roboty na drodze na zlecenie lub za

zgodą zarządcy drogi;

6) osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, w wyznaczonym miejscu;

7) kierujący autobusem szkolnym w miejscach postoju związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem dzieci;

8) straŜnik leśny lub funkcjonariusz StraŜy Parku – na terenie odpowiednio lasu lub parku narodowego;

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=l&v=IB&d=IB&s=IB (Dz.U.2005.108.908):I...

2010-04-01

INFOR

Page 5 of 87

9) straŜak Państwowej StraŜy PoŜarnej podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji

ratowniczej;

10) członek ochotniczej straŜy poŜarnej podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji

ratowniczej.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 4 pkt 2, powinny być łatwo rozpoznawalne i widoczne z

dostatecznej odległości, zarówno w dzień, jak i w nocy.

3. Przepis ust. 2 w zakresie łatwej rozpoznawalności:

1) dotyczy osoby wymienionej w ust. 1 pkt 1 tylko poza obszarem zabudowanym;

2) nie dotyczy kierującego autobusem szkolnym, jeŜeli sygnał do zatrzymania innych pojazdów dawany jest

przez tę osobę bez wychodzenia z odpowiednio oznaczonego pojazdu.

3a. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4–8 i ust. 4 pkt 2, mogą dawać polecenia lub sygnały

uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze pod warunkiem ukończenia szkolenia

organizowanego przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego.

3b. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3a, moŜe być przeprowadzone odpłatnie. Opłatę ponosi podmiot

kierujący na szkolenie, a w pozostałych przypadkach – osoba odbywająca szkolenie. Wysokość maksymalnej

opłaty za szkolenie jednej osoby nie moŜe przekraczać 30 % minimalnego wynagrodzenia za pracę

ustalonego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw

transportu, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa i porządku w trakcie kierowania ruchem

drogowym oraz sprawnego wykonywania czynności w tym zakresie, w drodze rozporządzenia:

1) określi organizację i sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, program i tryb

prowadzenia szkolenia w tym zakresie, wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, wysokość stawek

za szkolenie oraz tryb ich pobierania i zwrotu, biorąc pod uwagę w szczególności średnie realne koszty

organizacji i przeprowadzania szkolenia;

2) moŜe upowaŜnić inne osoby do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, oraz określić

okoliczności, szczegółowe warunki, sposób wykonywania czynności w tym zakresie, jak równieŜ

warunki, które te osoby muszą spełniać;

3) określi wzór ubioru osób, o których mowa w ust. 1 pkt 4–6.

Art. 7. [Znaki i sygnały drogowe] 1. Znaki i sygnały drogowe wyraŜają ostrzeŜenia, zakazy, nakazy lub

informacje.

2. Minister właściwy do spraw transportu i minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z

Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając w szczególności konieczność dostosowania sygnałów

drogowych do postanowień umów międzynarodowych, określi, w drodze rozporządzenia, znaki i sygnały

obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania.

3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw

wewnętrznych, uwzględniając konieczność zapewnienia czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów

drogowych dla uczestników ruchu drogowego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki

techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a takŜe

warunki ich umieszczania na drogach.

Art. 8. [Osoba niepełnosprawna] 1. Osoba niepełnosprawna o obniŜonej sprawności ruchowej,

kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym kartą parkingową moŜe nie stosować się do niektórych

znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami, o których

mowa w art. 7 ust. 2.

2. Przepis ust. 1 stosuje się równieŜ do:

1) kierującego pojazdem przewoŜącego osobę o obniŜonej sprawności ruchowej;

2) pracowników placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych

pozostających pod opieką tych placówek.

3. Karta parkingowa powinna być umieszczona za przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób

umoŜliwiający jej odczytanie.

4. Kartę parkingową, za opłatą, wydaje starosta.

5. Kartę parkingową osobie, o której mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie wydanego przez zespół do

spraw orzekania o niepełnosprawności:

1) orzeczenia o niepełnosprawności,

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=l&v=IB&d=IB&s=IB (Dz.U.2005.108.908):I...

2010-04-01

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: