Metodyka szczęścia cz.3.pdf

Metodyka szczęścia cz.3

Page 1 of 2

Rozmowy o kabale

Metodyka szczĘŚcia cz.3

Co to jest los?

Rozmowa trzecia 13 lipca 2006 r.

NajwaŜniejsze pytanie, które nurtuje człowieka i odróŜnia go od wszystkich pozostałych

stworzeń: "Czy mój przepowiedziany los jest ślepym losem, czy teŜ mogę go zmienić?"

JeŜeli nie jest mi dane go zmienić, przebywam w stanie złudzonym, Ŝe wszelkimi sposobami

mimo wszystko jestem zdolny dokonać jego zmiany, więc muszę o tym wiedzieć aby nie starać

się na próŜno, a po prostu płynąć na fali Ŝycia i niczego nie robić. Dokąd mnie Ŝycie poniesie -

tam poniesie. Skoro jednak mam moŜliwość zmiany mojego losu, to muszę wiedzieć w jakim

zakresie mogę go zmienić, w jaki sposób, za jaką cenę, i ile sił, cierpień i czasu będzie mnie to

kosztowało.

Te pytania - być moŜe niezupełnie wyjaśnione, stale absorbują człowieka. PrzecieŜ jeśli zapytamy

lekarzy, biologów, genetyków, historyków i filozofów, to zgodnie z całą współczesną nauką

ostatecznie otrzymamy odpowiedź, Ŝe człowiek rodzi się ze swoim losem.

Skąd to wiemy? Choćby z przykładów, które przynosi nam Ŝycie. Jest wiele przypadków, kiedy

rodzą się bliźniacy, jednego z ich los rzuca w jeden koniec świata, drugiego - w inny. Po

kilkudziesięciu latach spotykają się, i wszyscy ze zdziwieniem patrzą na nich, gdyŜ są podobni do

siebie nie tylko z wyglądu zewnętrznego, ale równieŜ wszystkim pozostałym w ich Ŝyciu.

Nadali swoim dzieciom te same imiona, i nawet ich Ŝony mają tak samo na imię. Przy tym te

kobiety są podobne do siebie nawzajem. I wszystko, co działo się w Ŝyciu jednego z ich, ma

wpływ na Ŝycie drugiego, chociaŜ Ŝyli w róŜnych kulturach, w ogóle nie kontaktując się ze sobą

nawzajem. To doprowadza nas do konkluzji, iŜ wszystko co człowiek osiąga w swoim Ŝyciu, jest

ściśle zapisane w jego genach. Nie wiedząc nawet, Ŝe chcąc nie chcąc realizuje te wewnętrzne

polecenia. Nie wie o tym. Myśli, Ŝe urzeczywistnia coś nowego, a nie bierze udział we wcześniej

przygotowanej grze.

Ukrycie tego, Ŝe wszystko zostało zaplanowane wcześniej, ratuje nas od depresji. PrzecieŜ nie

tylko człowiek, ale równieŜ zwierzę nie mogą dokonywać działań, nie przynoszących jawnego

poŜytku.

Powiedzmy, sto lat temu, po to, aby zemleć ziarna pszenicy na mąkę, umieszczano je między

Ŝarnami. śarna obracał osioł, który bez przerwy chodził wkoło. Aby zmusić go do stałego

krąŜenia po tym kole, wywołać w nim pragnienie chodzenia, trzeba było spełnić dwa warunki:

zawiązać mu oczy, Ŝeby nie widział Ŝe chodzi wkoło, i zawiesić na szyi worek z jedzeniem.

Wówczas mógł iść. Czyli nawet zwierzę wie o tym, Ŝe nie wykonując Ŝadnego poŜytecznego

działania, nie moŜe istnieć. Istota sprawy, prawdziwy stan, w którym rozumiemy, Ŝe nasze Ŝycie

jest bezuŜyteczne, otwiera się i rozjaśnia kaŜdemu człowiekowi coraz bardziej i bardziej.

Człowiek ucieka przed tym faktem do wszelkich metod i wierzeń, zdolnych poprawić jego ślepy

los, przeznaczenie.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=38%3Arozmowy&id=85%3Ametod...

2010-01-25

Metodyka szczęścia cz.3

Page 2 of 2

Nauka Kabbala rozszerza człowiekowi perspektywę obecnego Ŝycia i istnienia poza jego

granicami, podobnie do otwierającej się przed nim szerokiej autostrady, pełnej światła, powietrza,

słońca i rozwoju. PrzecieŜ z pomocą nauki Kabbala człowiek moŜe dodać do panującego w tym

świecie ślepego losu - rozwój duchowy. I to zaleŜy wyłącznie od niego.

Na podstawie powierzchownego ziemskiego rozwoju on przygotowuje się do stałego

doskonalenia się w rozwoju duchowym, który jest odczuwany w obecnym Ŝyciu, tak i po jego

zakończeniu, bez Ŝadnego podziału pomiędzy nimi. Nawet w chwili śmierci człowiek nie odczuje,

Ŝe Ŝycie się kończy. I choć ślepy los w kaŜdym przypadku prowadzi go do tego, lecz on czuje

przedłuŜenie swojej drugiej drogi, którą przygotował dla siebie - rozwoju duchowego

wyglądającego na jeszcze bardziej wolny i nieograniczony w porównaniu z tym, co było za Ŝycia

w tym świecie. I wówczas chwilę śmierci odczuwa się jako narodziny w świętym świecie.

Właśnie o tym opowiadają ludzie przeŜywający śmierć kliniczną. Na dzień dzisiejszy jest

poddanych badaniom naukowych wiele podobnych świadectw.

Droga rozwoju duchowego, ustawiająca człowieka nad jego ziemską drogą, po której prowadzi go

los, promieniuje na jego ziemską drogę, na jego Ŝycie, dodatkowym świeceniem. I wtedy we

wszystkim, co człowiek czyni w swoim Ŝyciu, w kaŜdym miejscu i w kaŜdym stanie, w którym

przebywa, czuje dodatkową siłę, światło i nadzieję.

Zgodnie z rozwojem duchowym człowieka, jego ziemski los i jego duchowa droga, którą on

buduje dla siebie, łączą się razem tak, Ŝe w końcowym rozrachunku, jego los w tym Ŝyciu

przechodzi do stanu całkowicie nie związanego z tym, co zapisane w jego genach, z którymi

urodził się jako człowiek, o tyle, o ile przyciąga do sobie WyŜsze siły.

Wychodzi na to, iŜ moŜna zmienić nasz los tylko za pomocą rozwoju duchowego przyłączając go

do zwykłego, ziemskiego Ŝycia.

Co to jest powodzenie?

W języku hebrajskim słowo "powodzenie" (mazal) powstaje ze słowa "przesącza się" (noziel),

kapie, dlatego Ŝe właśnie tak przychodzą do człowieka w tym świecie krople radości, szczęścia,

uspokojenia, przyjemne dźwięki pieszczące słuch, nasłodzenie od dzieci, od pracy, z siebie

samego. Wszystko to przychodzi do nas w kroplach, i co jest powodem naszego Ŝalu, odstęp

między nimi moŜe być bardzo duŜy. I dlatego całokształt tych kropel schodzących do człowieka,

nosi nazwę jego powodzenia.

U człowieka są oznaki powodzenia. Czasem przypada mu w udziale więcej tych dobrych kropel, a

czasem mniej. I dlatego kaŜdy człowiek ma swoje powodzenie, i u kaŜdego ono się zmienia.

Miara powodzenia człowieka zaleŜy od czasu i miejsca urodzenia, ale moŜe zmieniać się kosztem

rozwoju duchowego.

Musimy się dowiedzieć, jak znaleźć te spływające krople powodzenia, jak je uchwycić. PrzecieŜ

tak często w swoim Ŝyciu zamiast otrzymać te krople, człowiek przebiega między nimi nie

zwracając na nie uwagi. I dlatego bez przerwy gdzieś pędzi i nie moŜe skorzystać ze swojego

szczęścia, nie podstawia siebie pod te krople powodzenia.

Nauka Kabbala uczy człowieka, jak ustalić związek ze Źródłem powodzeń, z WyŜszym systemem

- bardzo wysokim i wywyŜszonym, skąd w kroplach przesącza się do nas na dół ta Ŝywa woda.

JeŜeli człowiek studiuje tę metodykę, to do takiego stopnia wie, jak poprawnie wykorzystać te

właśnie krople, spływające do niego z wysokości, Ŝe odczuwa kiedy z tych kropel utworzy się

źródło z Ŝywą wodą - Źródło wody, dającej Ŝycie. I to nosi nazwę "skorzystać z powodzenia".

< Poprz.

Nast. >

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=38%3Arozmowy&id=85%3Ametod...

2010-01-25

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: