Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2007 r. w sprawie walki z TERRORYZMEM.pdf

P6_TA-PROV(2007)0612

Walka z terroryzmem

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2007 r. w sprawie walki z

terroryzmem

Parlament Europejski ,

– uwzględniając wnioski końcowe Prezydencji z brukselskiej Rady Europejskiej z dnia 25 i

26 marca 2004 r., w szczególności deklarację Rady Europejskiej z dnia 25 marca 2004 r. w

sprawie zwalczania terroryzmu, która zawierała klauzulę solidarności;

– uwzględniając sprawozdanie grupy wysokiego szczebla „Sojusz cywilizacji” przedłożone

sekretarzowi generalnemu ONZ w dniu 13 listopada 2006 r.;

– uwzględniając rezolucję z dnia 14 lutego 2007r. w sprawie domniemanego

wykorzystywania przez CIA państw europejskich do transportu i nielegalnego

przetrzymywania więźniów 1 ,

– uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że

– zagrożenie terroryzmem nie tylko wpływa na bezpieczeństwo obywateli w krajach, które

stały się celem ataków terrorystycznych, lecz również może naruszyć bezpieczeństwo

kogokolwiek innego; z tego względu potrzeba globalnej reakcji, tak aby spełnić wymogi

bezpieczeństwa: wyposażyć organy ścigania w odpowiednie zasoby i ramy prawne,

a jednocześnie w pełni przestrzegać praw podstawowych, przy czym również zapewnić

wystarczające gwarancje w zakresie ochrony danych;

– terroryzm jest powszechnym zagrożeniem dla demokracji, rządów prawa i praw człowieka,

a także bezpieczeństwa obywateli Unii i z tego względu należy stawić mu zdecydowany

opór, przy jednoczesnym najbardziej skrupulatnym poszanowaniu praw podstawowych,

– na mocy art. 2 i 6 Traktatu UE Unia powinna być przestrzenią wolności, bezpieczeństwa i

sprawiedliwości, zgodnie z zasadami leżącymi u podstaw Unii demokratycznej,

praworządnej i strzegącej praw podstawowych oraz na mocyart. 29 tegoż Traktatu „celem

Unii jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego”, w

szczególności poprzez zapobieganie terroryzmowi i walkę z nim,

– UE zdecydowanie zamierza ocenić osiągnięcia, ograniczenia i perspektywy prowadzonej

przez Unię polityki antyterrorystycznej po atakach z 11 września 2001 r., 11 marca 2004 r. i

7 lipca 2005 r., w chwili gdy zagrożenie terroryzmem osiągnęło skalę światową i w związku

z tym wymaga reakcji o tej samej skali,

– Unia jest zobowiązana do walki z terroryzmem we wszystkich jego aspektach – niezależnie

od tego, czy jego źródła lub związane z nim działania mają miejsce w jej granicach, czy

DZ.U. C 287 z 29.11.2007, str. 309.Teksty przyjęte , P6_TA(2007)0032.

poza nimi – operując w granicach praworządności i poszanowania praw podstawowych, a

szczególnie w zakresie walki z terroryzmem nie może być żadnych obszarów, w których

prawa podstawowe nie są przestrzegane,

– wszelkie ograniczenia praw podstawowych i swobód w celu walki z terroryzmem muszą

być limitowane określonym w prawie czasem trwania i zakresem i zostać poddane pełnej

demokratycznej i sądowej kontroli, oraz muszą być niezbędne i proporcjonalne w

społeczeństwie demokratycznym,

– można wyeliminować terroryzmu, a także można ograniczyć zagrożenie nim poprzez

zajęcie się jego przyczynami;

B. wyrażając ubolewanie, że w reakcji na wyjątkowe naciski, które pojawiły się w następstwie

ataków terrorystycznych, instytucje unijne przyjęły bez dokładnego przedyskutowania z

Parlamentem i parlamentami krajowymiakty prawne naruszające prawo do sprawiedliwego

procesu, do ochrony danych lub do dostępu do dokumentów instytucji unijnych

dotyczących walki z terroryzmem, które to akty zostały słusznie unieważnione przez

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich,

C. ze szczególnym uwzględnieniem ofiar terroryzmu i ich dramatycznych doświadczeń i

konieczności nadania pierwszeństwa przestrzeganiu ich praw oraz działaniom

zmierzającym do udzielenia im pomocy i wyrażenia uznania, mając nieustannie na uwadze,

że terroryści tracą grunt, gdy ich ofiary zabierają głos, a społeczeństwo ich słucha,

D obawy budzą daleko sięgające konsekwencje stosowania do walki z terroryzmem na

poziomie UE dużych baz danych imigrantów i osób starających się o azyl, w szczególności

udostępnianie bazy danych Eurodac policji i organom ścigania państw członkowskich oraz

Europolowi do celów zapobiegania, wykrywania i prowadzenia śledztw w sprawach

przestępstw terrorystycznych i innych poważnych przestępstw kryminalnych, do czego

wzywają wnioski Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z 12 i 13

czerwca 2007r.,

E. świadomy w związku z tym, że walka z terroryzmem jest bardzo złożoną kwestią iwymaga

obecnie bardziej niż kiedykolwiek wielopoziomowej i wielodyscyplinarnej strategii,

prowadzonej na poziomie międzynarodowym:

– w drodze strategii antyterrorystycznej ONZ, przyjętej w dniu 8 września 2006r. 1 , oraz

konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, podpisanej w dniu 16 maja 2005r. 2 ,

– przez Radę Europejską, która przyjęła strategię w dziedzinie walki z terroryzmem 3 w

grudniu 2005r, niestety bez znaczącego udziału Parlamentu i parlamentów krajowych,

– oraz przez Komisję, która przedstawiła program działań antyterrorystycznych w dniu

6 listopada 2007r.,

Patrz http://www.un.org/terrorism/strategy-counter-terrorism.html

Patrz http://conventions.coe.int/Treaty/Commun/QueVoulezVous.asp?NT=196&CM=2&DF=&CL=

ENG (już ratyfikowana przez BG, DK, RO, SL, SK).

Patrz http://register.consilium.eu.int/pdf/en/05/st14/st14469-re04.en05.pdf

F zważywszy, że każdy z aspektów europejskiej strategii - zapobieganie, ochrona, ściganie,

reagowanie - wymaga pełnego zaangażowania Parlamentu i parlamentów krajowych, które

powinny być wyczerpująco i regularnie informowane za pomocą oceny przeprowadzanej co

dwa lata przez Komisję oraz powinny móc weryfikować rzeczywistą skuteczność

podejmowanych środków, w tym ich wpływ na prawa podstawowe, realizację założonych

celów i rzeczywisty koszt inicjatyw,

G. ubolewając nad dotkliwym brakiem przejrzystości, kontroli demokratycznej,

odpowiedzialności i nadzoru sądowego oraz odnotowując, że unijne instytucje i agencje,

takie jak Europol i Eurojust, dopiero teraz zaczynają w bardziej usystematyzowany sposób

gromadzić informacje wymagane w związku z ich działalnością,

H. wyrażając zaniepokojenie odmową ze strony niektórych rządów państw członkowskich i

Rady udzielenia odpowiedzi na zarzuty nadużycia władzy pod pretekstem walki z

terroryzmem, w szczególności w przypadku nadzwyczajnych przekazań osób zatrzymanych

i tajnych więzień CIA,

I. wyraża zaniepokojenie, że w niektórych rzadkich przypadkach w stosunku do osób

podejrzanych o terroryzm zastosowano ekstremalnetechniki przesłuchania,

J. będąc zdania, że współpraca transgraniczna służb wywiadowczych i bezpieczeństwa musi

być poddana dokładniejszej i systematyczniejszej kontroli,

K. wyrażając głębokie zaniepokojenie nadużywaniem środków wprowadzonych w celu walki z

terroryzmem, które w praktyce wykorzystywane są do wielu innych celów,

L. podkreślając konieczność zwrócenia znacznie większej uwagi w ramach unijnej strategii

antyterrorystycznej na przyczyny terroryzmu i rolę, jaką odgrywa w nich UE,

M. przypominając, że Traktat z Lizbony powinien pozwolić w przejrzysty, prostszy i

wiarygodniejszy sposób ująć w ramy również rolę Unii Europejskiej w walce z

terroryzmem, wzmocnić solidarność państw członkowskich oraz włączyć Parlament i

parlamenty krajowe w ocenę polityki związanej z przestrzenią wolności, bezpieczeństwa i

sprawiedliwości, ubolewając jednak, że politykę tę charakteryzować będzie brak pełnej

kontroli sądowej na poziomie UE w przypadku aktów prawnych przyjętych przed wejściem

w życie Traktatu z Lizbony;

1. z zadowoleniem przyjmuje podpisanieTraktatu z Lizbony i wzywa państwa członkowskie

do jego ratyfikacji, co nada moc wiążącą Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

która jest niezbędnym uzupełnieniem unijnej strategii zwalczania terroryzmu,

Co do „zapobiegania”:

2. uważa, że UE powinna wspierać na poziomie unijnym, krajowym i lokalnym działania

zmierzające do zapobiegania gwałtownej radykalizacji na drodze ułatwiania integracji ludzi

poprzez dialog międzykulturowy, promowanie demokracji oraz praw człowieka jako

uniwersalnych wartości naszego społeczeństwa oraz unikanie wykluczenia społecznego; za

niezbędną uważa również walkę z radykalizacją powiązaną z przemocą, w tym z

zachęcaniem do popełniania aktów przemocy;

3. wzywa do wprowadzenia w końcu ogólnoeuropejskiego zakazu jakiegokolwiek

usprawiedliwiania terroryzmu;

4. wyraża ponadto przekonanie, że istotnym elementem zapobiegania terroryzmowi jest

polityka pomocy rozwojowej UE i państw członkowskich, którą można również rozumieć

jako politykę bezpieczeństwa; uważa, że wspieranie społeczeństw obywatelskich i wkład w

rozwój spokoju społecznego i dobrobytu są działaniami, które mogą wskazać ludziom

perspektywy i ograniczyć rozprzestrzenianie się fundamentalistycznych ideologii; wyraża w

związku z tym przekonanie, że powinno się nadać jeszcze większy niż wcześniej priorytet

w ramach polityki pomocy rozwojowej wspieraniu rozwoju systemów oświatowych, opieki

zdrowotnej i społecznej w krajach, które często są źródłem działalności terrorystycznej;

5. wyraża w związku z tym opinię, że UE powinny wpierać najlepsze praktyki i ich

upowszechnianie w UE, oraz zauważa, że Parlament wkrótce przedstawi zalecenia w tej

dziedzinie, uwzględniając wkład Rady i Komisji;

6. jest zdania, że takie przypadki, jak niedawna odmowa Sądu Najwyższego USA rozpatrzenia

skargi Khalida Al-Masri, sprzyjają utrwaleniu, szczególnie wśród muzułmańskich

mniejszości w UE, przekonania o podwójnej moralności środków służących zwalczaniu

terroryzmu; wzywa zatem UE do bardziej zdecydowanego zaangażowania w walkę o

wsparcie rządów prawa na własnym obszarze i w kontekście międzynarodowym, zwłaszcza

poprzez obronę własnych obywateli w postępowaniach karnych w krajach trzecich, co

szczególnie dotyczy obywateli pochodzenia muzułmańskiego;

7. jest zdania, że zapobieganie terroryzmowi wymaga polityki zagranicznej UE promującej

demokrację, rządy prawa i poszanowanie praw człowieka w krajach sąsiedzkich UE i poza

nimi;

8. zwraca się do Komisji i Rady o podjęcie na szczeblu europejskim i międzynarodowym

inicjatywy na rzecz przesiedlenia więźniów z Guantánamo pochodzących z krajów trzecich,

którzy nie mogą zostać odesłani do krajów pochodzenia z uwagi na ryzyko prześladowań

lub tortur;

9. podkreśla znaczenie współpracy policyjnej i sądowej na poziomie UE, szczególnie w

zakresie wymiany informacji i analiz, i wzywa państwa członkowskie do intensyfikacji

współpracy przy koordynacji i wsparciu Europolu;

10.wzywa do zwiększenia roli Europolu i potwierdza, że w walce z terrorem Europol

potrzebuje własnych kompetencji dochodzeniowych; domaga się w związku z tym

następnie, aby Europol utworzył własną grupę zadaniową ds. terroru i zatrudnił w niej

krajowych ekspertów;

11.jest zdania, że w celu zwiększenia skuteczności UE w walce z terroryzmem Komisja i

państwa członkowskie powinny stworzyć stałą sieć wymiany informacji pomiędzy unijnymi

ośrodkami walki z terroryzmem;

12.podkreśla znaczenie wymiany informacji wywiadowczych na poziomie UE i na poziomie

służb państw członkowskich; podkreśla konieczność stworzenia ujednoliconych przepisów

na poziomie UE w celu zapewnienia niezbędnej demokratycznej i parlamentarnej kontroli i

nadzoru;

Co do „ochrony”:

13 jest zdania, że aby „chronić obywateli, prawa podstawowe, prawa człowieka, demokrację i

infrastrukturę i ograniczać naszą podatność na atak, w tym poprzez poprawę

bezpieczeństwa granic, systemów transportu i kluczowej infrastruktury”, UE powinna

przede wszystkim:

(a) ustanowić, we współpracy z państwami członkowskimi, ogólnounijny:

– system ostrzegania i wykrywania sytuacji kryzysowych, oparty również na krajowych

systemach ochrony, funkcjonujący 7 dni w tygodniu przez całą dobę, dotyczący klęsk

żywiołowych lub katastrof wywołanych działalnością człowieka,

– mapę strategicznych i krytycznych infrastruktur i sieci, biorąc pod uwagę przyszłą

dyrektywę Rady dotyczącą rozpoznawania i wyznaczania europejskich infrastruktur

krytycznych i ocenę konieczności poprawienia ich ochrony;

– skuteczny mechanizm solidarności między państwami członkowskimi, który umożliwi

natychmiastowe zdobycie rzadkich środków dostępnych na poziomie krajowym (zasoby

takie jak szczepionki lub zaawansowane technologie);

(b) doprowadzić do stanu pełnej gotowości operacyjnej bazy danych SIS II i VIS, w tym

przepisy dotyczące dostępu do nich organów ścigania; wskazuje, że te bazy danych nie są w

pierwszym rzędzie przeznaczone dla organów ścigania i dlatego dostęp dla tych organów

został ograniczony do określonych przypadków, w których jest to niezbędnie i

proporcjonalne w społeczeństwie demokratycznym; uważa, że masowe gromadzenie

danych osobowych i ich przetwarzanie w celu tworzenia profili przy pomocy technik

pozyskiwania danych, co przewiduje niedawny wniosek w sprawie dyrektywy dotyczącej

unijnego systemu PNR, nie jest dozwolone na szczeblu unijnym;

celu szybkiego usunięcia istniejących przeszkód w wymianie pozyskanych informacji,

takich jak brak zaufania, ponieważ rozczłonkowana wiedza i informacyjna izolacja

krajowych służb wywiadowczych są sprzeczne ze wspólnotowym celem walki z

terroryzmem;

(d) zracjonalizować i zwiększyć jasność, przejrzystość i stosowalność swojego

prawodawstwa antyterrorystycznego;

14.podkreśla, że wszelkie monitorowanie Internetu w celu zapobiegania atakom

terrorystycznym nie może pod żadnym pozorem powodować ograniczenia wolności słowa,

jeśli wypowiedzi nie mają na celu nakłaniania do aktów terroru i nie można w sposób

rozsądny uzasadnić, że mogą do takich aktów prowadzić;

15.przypomina Radzie o podjętych przez nią wobec Parlamentu zobowiązaniach i wzywa ją do

przyjęcia w końcu, przed ustaleniem dalszych posunięć w ramach walki z terroryzmem,

decyzji ramowej dotyczącej danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy

policyjnej i sądowej w sprawach karnych zapewniającej odpowiedni poziom ochrony

danych oraz decyzji ramowej dotyczącej określonych praw procesowych w postępowaniach

karnych na terenie UE;

16.przypomina, że podstawowym celem Eurodac - bazy danych pierwszego filara - jest

ułatwienie stosowania II rozporządzenia dublińskiego w celu ustalenia państwa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: