13 rozdział.pdf

Zbyt szybki by żyć,

zbyt młody by umrzeć

autor: klaudia7161

beta: martyska1985

Przyjmijcie to jako spóźniony prezent

mikołajkowy xD Proszę o długie, szczere i

wyczerpujące komentarze^^ Pozdrawiam;*

Rozdział 13

BPOV

Isabello Marie Swan, co do jasnej cholery się z tobą dzieje?! Czy

kiedykolwiek jakiś chłopak niósł cię przez prawie cały pusty dom jak jakiś

worek ziemniaków? NIE! Więc dlaczego mu się dajesz? Co się z tobą

dzieje?!

Zadawałam sobie takie pytania kiedy on mnie niósł. Nie poznawałam

siebie. Dawniej nigdy bym na to nie pozwoliła, aby jakaś wywłoka robiła

ze mną coś takiego. Czy Edward może wzbudzać we mnie aż taki pociąg

seksualny żebym pozwalała mu ciągnąć się przez dom? Sama tego nie

wiem.

Zaczęłam krzyczeć jeszcze głośniej i bić go w plecy. Kiedy to nie

podziałało użyłam mojej szczęki. On tylko zaczął się śmiać.

Zauważyłam, że pomimo mojej złej sytuacji jestem dość dobrze

ułożona na nim. Moje nogi zwisały na wysokości jego krocza, a „reszta

mnie” tak, że nie widział co robię. Zamierzałam skorzystać z tej jakże

kuszącej okazji upokorzenia mojego utrapienia. Żałowałam tylko, że

byliśmy sami tak to więcej osób ujrzałoby jego jakże bolącą klęskę. W

mojej główce znajdował się już bowiem cudny plan. Uśmiechnęłam się

złowieszczo. On to chyba jakimś cudem zauważył, ale co mnie ucieszyło –

olał.

Zaczęłam wradzać mój plan w życie. Powoli aby tego nie usłyszał i

nie poczuł wyjmowałam nóż, który znajdował się w kieszeni z boku

spodni. Mogłoby to kogoś zdziwić, ale znajdując się w takim środowisku

w jakim teraz jestem powiedzenie „przezorny zawsze ubezpieczony”

sprawdza się w stu procentach.

Wyjęłam go bez większych problemów i przełożyłam do lewej ręki,

aby prawą mieć wolną. Edward niczego się nie spodziewający zmierzał

właśnie w kierunku swojego pokoju (przynajmniej tak podejrzewałam).

Wzięłam duży zamach i z całej siły... kopnęłam go nogą w kroczę, tak, że

ten natychmiastowo mnie wypuścił i zgiął się wpół z bólu. Ja nie tracąc

czasu ponieważ wiedziałam do czego może być zdolny uderzyłam go ręką

złożoną w szpic w punkt, który znajduje się koło szyi. W ten sposób

Edward leżał nieprzytomny na ziemi.

Tego ruchu nauczyłam się od jednej dziewczyny na odwyku. Te dwa

tygodnie jednak na coś się przydały. Uśmiechnęłam się do niego

wyzywająco.

Nie miałam pojęcia co z teraz zrobić więc podeszłam do niego,

chwyciłam za nogi i przeciągnęłam do jego pokoju. Był trochę większy od

mojego i urządzony z dużym gustem. Nie wiem czy Esme to zrobiła, ale

ktoś tu wyrządził kawałek naprawdę dobrej roboty. W całym

pomieszczeniu dominowała biel i czerń. Duże łóżko było porządnie

zaścielone. Z prawej strony przez duże okna rozchodził się widok na las.

Mogłam dosłyszeć nawet szum jakiejś rzeczki. Na przeciwległej ścianie

znajdowała się jedna wielka półka z chyba tysiącami płyt muzycznych

różnego gatunku. Byłam naprawdę pod wrażeniem kiedy znalazłam

Clauda Debussy, Yirumę czy Mozarta. To było zaskakujące. Naprzeciwko

łóżka był duży telewizor, a koło niego worek do boksu. To staje się coraz

bardziej dziwne. Edward jest jakby moim męskim odzwierciedleniem!

Wydałam z siebie długi wydech, a on zaczął się poruszać. Szybko

wskoczyłam na łóżko i usiadłam na nim okrakiem, przekładając nóż do

prawej ręki i przykładając mu go do szyi.

Zdaje mi się, że poczuł zimno metalu na skórze ponieważ powoli

otworzył oczy. Gdy to robił z jego twarzy nie schodził ten przeklęty, a

zarazem mój ukochany łobuzerski uśmiech.

Ze mną jest coraz gorzej. Już nawet uważam, że to wyszczerzanie

zębów w jego wykonaniu jest moje. Zaczynam się bać o swoje zdrowie

psychiczne.

–Gdybyś nie przystawiała mi noża do gardła byłbym bardzo zadowolony

z takiej sytuacji – powiedział bezczelnie

–Ja na twoim miejscu bym nie fantazjowała lecz bała się co mam zamiar

zrobić z tym – przyłożyłam mu mocniej do gardła narzędzie

–Nie zrobisz tego – powiedział pewnie – jesteś zbyt słaba – dodał, a minę

miał taką jakby właśnie grał w pokera o niezła sumkę

–Jesteś tego taki pewien? - zapytałam się go

–Tak – odpowiedział lakonicznie - a poza tym... boisz się mnie

Tym jednym zdaniem wyprowadził mnie z równowagi. Ja Isabella

Marie Swan nikogo i niczego się nie boję, w życiu przeszłam zbyt wiele

aby się czegoś obawiać.

Wzmocniłam uchwyt na trzonie noża, tak, że rysował już o skórę

Edwarda.

On powoli, niezrażony, zaczął przybliżać swoją dłoń do niego. Po

krótkiej chwili bardzo niespodziewanie chwycił go wraz z moją dłonią

cały czas patrząc na mnie. Tym razem jego wyraz twarzy uległ zmianie.

Nie uśmiechał się już tym łobuzerskim uśmiechem lecz patrzył na mnie z

pożądaniem, pewną arogancją i agresją. Moje oczy uczyniły to samo.

Teraz mierzyliśmy się wzrokiem, nie mogąc pozwolić aby któreś spuściło

wzrok. To była taka nasza mała wojna.

Edward wzmocnił nasz uchwyt na trzonie i przejechał nim sobie po

policzku, tak, że po chwili poleciała mu z rany krew. Cały czas patrzył na

mnie tym seksownym spojrzeniem. Ja nie uchyliłam wzroku, patrzyłam się

w jego cudne, zielone oczy bez dna.

Krew spłynęła ciurkiem po jego szczęce. Podnieciło mnie to bardzo,

gdyby nie to, że nienawidzę charakteru Edka pewnie bym go pocałowała.

Całe to napięcie między nami było nie do zniesienia i on to chyba wyczuł

lecz nie odczuwał aż takiego pragnienia jak ja. Ja zawsze byłam bardziej

uczuciowa. Wyczułam, że on się ze mną droczy. Teraz w moim spojrzeniu

przeważała złość. Złość na siebie, że dałam mu się uwieść i na niego, że to

zrobił.

Widziałam, że to zauważył. Chyba o to mu chodziło. Po raz kolejny

zresztą wyprowadził mnie z równowagi.

Nie zauważyłam nawet kiedy drugą rękę oplótł wokół mojej talii i

zwinnie obrócił mnie tak, że teraz ja leżałam pod nim. Był najwyraźniej

zadowolony z takiego obrotu sprawy bo uśmiechał się jak człowiek

zadowolony z życia.

–Tak o wiele lepiej – powiedział. Wyciągnął mi też nóż z ręki. Byłam tak

zaskoczona, że nawet tego nie poczułam

–Ciekawe dla kogo?

–Dla mnie oczywiście. Wiesz, wiem, że nie użyłabyś tego – pokazał na

nóż – ale to cię podnieciło – wskazał policzek

–Wcale nie – sprzeciwiałam mu się i samej sobie

–Nie? - zapytał – a to cię podnieca? - i pocałował mnie delikatnie w

policzek

–Co ty wyprawiasz? Przestań! Wcale mnie to nie podnieca – prawie

krzyczałam lecz wiedziałam, że to wszystko kłamstwa. Chciałam, żeby

mnie teraz całował, agresywnie tak jak na gangstera wypadało.

Chciałam żeby nade mną dominował, był taki seksowny, strasznie mnie

pociągał, a ja biedna mu się poddałam. Ale mój stosunek do niego nigdy

się nie zmieni, zawsze będę wobec niego szorstka bo jest po prostu

debilem. Bardzo seksownym debilem. Ugh! Czemu to życie jest takie

nie fair ?!

Chyba zauważył moją wewnętrzną walkę ze sobą bo zbliżył tak

twarz, że stykaliśmy się ze sobą nosami. Potem zatopił się w moich ustach

delikatnie, a ja zaczęłam odwzajemniać pocałunki. Stawały się coraz

głębsze i bardziej śmiałe. Nie widząc oporu z mojej strony stawał się

właśnie taki jaki chciałam, aby był – agresywny.

Straciłam poczucie czasu. Nie wiem czemu, ale w pewnym sensie

byłam zła. Ja go nie trawię! Jest taki... jełopowaty! A teraz co robię?

Całuję się z nim na łóżku. Po prostu świetnie!

–Przestań! - wykrzyknęłam

W tej samej chwili do pokoju wszedł Em. Musieli wcześniej

skończyć swoje sprawy bo nie mieli pojawiać się tak wcześnie.

–Co tu się d... - nie powiedział nic więcej

Widziałam jak jego twarz z kompletnego zaskoczenia przechodzi do

złości, a potem do kompletnej furii. Wiem jak to musiało wyglądać:

Edward leżał na mnie, a ja mu się wyrywałam. Ale on nie chciał mnie

zgwałcić. Emmett wszedł po prostu w niewłaściwym momencie.

–To nie tak jak myślisz Em – powiedział spokojnie Edward. Pewnie

wiedział, że Em w stosunku do swojej rodziny potrafi być bardzo

agresywny

–Zejdź z niej – powiedział takim tonem, że aż ciarki mi przeszły po

całym ciele

–Em, on..

–Ty siedź cicho – przerwał mi ostro – nic ci nie jest prawda? - zapytał

łagodniej

–Nie, ale on – nic więcej już nie musiał potrzebować

Podszedł do Edwarda, który stał już koło łóżka i uderzył go z

prawego sierpowego w twarz. Ten upadł na ziemię, ale dzielnie się

podniósł. Nie wiem jak to zrobił bo naprawdę niewielu ludzi jest w stanie

coś takiego przejść bez szwanku.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: