kodeks_morski.pdf
(
478 KB
)
Pobierz
Microsoft Word - D20011545Lj
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
USTAWA
z dnia 18 września 2001 r.
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2001
r. Nr 138, poz. 1545,
z 2002 r. Nr 41, poz.
365, z 2003 r. Nr 229,
poz. 2277, z 2004 r.
Nr 93, poz. 895, Nr
173, poz. 1808, z 2005
r. Nr 155, poz. 1298.
Kodeks morski
TYTUŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1.
§ 1. Kodeks morski reguluje stosunki prawne związane z żeglugą morską.
§ 2. W stosunkach cywilnoprawnych związanych z żeglugą morską stosuje się - w
braku odpowiednich przepisów Kodeksu morskiego - przepisy prawa cywilne-
go.
§ 3. Stosunki pracy na statkach morskich, sprawy bezpieczeństwa morskiego, zapo-
bieganie zanieczyszczaniu morza przez statki oraz inne sprawy w zakresie nie-
uregulowanym przepisami Kodeksu morskiego, regulują odrębne przepisy.
Art. 2.
§ 1. Statkiem morskim jest każde urządzenie pływające przeznaczone lub używane
do żeglugi morskiej
,
zwane dalej „statkiem”.
§ 2. Statkiem
morskim w budowie jest statek, którego stępkę położono lub wykona-
no równorzędną pracę konstrukcyjną w miejscu wodowania, aż do zakończenia
budowy.
Art. 3.
§ 1. Kodeks morski stosuje się do morskich statków handlowych.
§ 2. Morskim statkiem handlowym jest statek przeznaczony lub używany do prowa-
dzenia działalności gospodarczej, a w szczególności do: przewozu ładunku lub
pasażerów, rybołówstwa morskiego lub pozyskiwania innych zasobów morza,
holowania, ratownictwa morskiego, wydobywania mienia zatopionego w mo-
rzu, pozyskiwania zasobów mineralnych dna morza oraz zasobów znajdującego
się pod nim wnętrza Ziemi.
2005-08-31
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
Art. 4.
Do statków morskich używanych wyłącznie do celów naukowo-badawczych, spor-
towych lub rekreacyjnych stosuje się Kodeks morski z wyjątkiem przepisów o prze-
wozie ładunku lub pasażerów oraz przepisów o awarii wspólnej.
Art. 5.
§ 1. Do statków morskich pełniących wyłącznie specjalną służbę państwową stosuje
się Kodeks morski z wyjątkiem przepisów o przewozie ładunku lub pasażerów,
o awarii wspólnej i o przywilejach na statku.
§ 2. Do statków pełniących specjalną służbę państwową zalicza się w szczególności
statki: hydrograficzne, dozorcze, pożarnicze, telekomunikacyjne, celne, sani-
tarne, szkolne, pilotowe, statki używane wyłącznie do ratowania życia na mo-
rzu lub do łamania lodów.
Art. 6.
§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, nie stosuje się Kodeksu
morskiego do jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej
oraz Policji.
§ 2. Przepisów Kodeksu morskiego o przewozie ładunku lub pasażerów nie stosuje
się do transportów wojskowych morskimi statkami handlowymi, chyba że stro-
ny umowy przewozu morskiego postanowią inaczej.
Art. 7.
Armatorem jest ten, kto we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem morskim
własnym lub cudzym.
Art. 8.
§ 1. Terminy przedawnienia roszczeń ze stosunków regulowanych Kodeksem mor-
skim mogą być przedłużane umową stron zawartą na piśmie po zaistnieniu zda-
rzenia, z którego wynikło roszczenie.
§ 2.
Przepis §1 nie dotyczy roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem są-
du lub wyrokiem sądu polubownego, a także ugodą zawartą przed tymi sądami.
2005-08-31
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
TYTUŁ II
Statek morski
Dział I
Polska przynależność statku
Art. 9.
§ 1. Żeglugę pod polską banderą może uprawiać tylko statek o polskiej przynależno-
ści.
§ 3. Terenowy organ administracji morskiej, na którego obszarze działania znajdu-
je się port rozpoczęcia podróży, może w uzasadnionych przypadkach zezwolić
na wykonywanie przez czas oznaczony stałego przewozu między portami pol-
skimi przez statek podnoszący banderę państwa innego niż państwo członkow-
skie Unii Europejskiej.
§ 2 w art. 9 skreślony
Art. 10.
§ 1. Statkiem o polskiej przynależności jest:
1) statek stanowiący polską własność, o którym mowa w art. 73 § 1
i 2,
2) statek uważany za stanowiący polską własność, o którym mowa w art. 73
§ 3,
2a) statek niestanowiący polskiej własności, który uzyskał polską przynależność
zgodnie z rozporządzeniem nr 613/91 (EWG) z dnia 4 marca 1991 r. w
sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspól-
noty (Dz. Urz. WE L 68 z 15.03.1991 r., z późn. zm.),
3) statek niestanowiący polskiej własności, który czasowo uzyskał polską
przynależność, o którym mowa w art. 13 § 1.
§ 2. Przepisy niniejszego działu dotyczące statku stanowiącego polską własność sto-
suje się do statków uważanych za stanowiące polską własność.
Art. 11.
§ 1. Statek o polskiej przynależności jest obowiązany podnosić polską banderę.
§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może, w drodze rozporządze-
nia, zwolnić niektóre rodzaje statków o polskiej przynależności z obowiązku
podnoszenia bandery. Zwolnienie nie może dotyczyć statków uprawiających
żeglugę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 12.
§ 1. Statek o polskiej przynależności oznacza się nazwą na dziobie, z każdej burty i
na rufie. Pod nazwą na rufie powinna być uwidoczniona nazwa portu macie-
rzystego statku.
2005-08-31
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
§ 2. Właściciel nadaje statkowi nazwę i wskazuje port morski jako port macierzy-
sty statku. Nazwa podlega zatwierdzeniu przez dyrektora urzędu morskiego
właściwego dla portu macierzystego statku, w drodze decyzji administracyjnej,
z zastrzeżeniem § 2a.
[§ 2a. Nazwa statku morskiego używanego wyłącznie do celów sportowych lub re-
kreacyjnych o długości kadłuba do 24 m podlega zatwierdzeniu, w drodze de-
cyzji administracyjnej, przez zarząd związku sportowego, o którym mowa w
art. 23 § 3.]
nowe brzmienie § 2a
w art. 12 wchodzi w
życie z dn. 1.09.2005
r. (Dz.U. z 2005 r. Nr
155, poz. 1298)
<§ 2a. Nazwa statku morskiego używanego wyłącznie do celów sportowych lub
rekreacyjnych o długości kadłuba do 24 m podlega zatwierdzeniu, w drodze
decyzji administracyjnej, przez zarząd polskiego związku sportowego, o
którym mowa w art. 23 § 3.>
§ 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporzą-
dzenia, tryb postępowania w sprawach nadawania i zatwierdzenia nazwy stat-
ku, uwzględniając konieczność jego indywidualizacji.
§ 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może określić, w drodze roz-
porządzenia, inny, niż wskazany w § 1, sposób oznaczania niektórych statków,
mając na względzie ich rodzaj, przeznaczenie i rodzaj żeglugi.
Art. 13.
§ 1. Statek niestanowiący polskiej własności może uzyskać polską przynależność na
czas oznaczony, jeżeli wnioskodawca łącznie spełni następujące wymogi:
1) jest osobą prawną mającą w Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub oddział
bądź jest osobą fizyczną zamieszkałą w Rzeczypospolitej Polskiej lub mają-
cą w Rzeczypospolitej Polskiej oddział,
2) przedstawi umowę najmu lub dzierżawy statku bądź inną umowę, na pod-
stawie której będzie mógł uprawiać żeglugę statkiem we własnym imieniu,
3) zobowiąże się, że będzie prowadził działalność armatorską w Rzeczypospo-
litej Polskiej,
4) złoży urzędowo poświadczony odpis lub wyciąg ze stałego rejestru statków,
zawierający opis statku, oznaczenie właściciela oraz inne dane z tego reje-
stru, a w szczególności wpisane prawa zastawu i ograniczenia w rozporzą-
dzaniu statkiem,
5) przedstawi pisemną zgodę właściwych organów państwa stałego rejestru
statków, właściciela statku i wszystkich wierzycieli hipotecznych na nada-
nie statkowi polskiej przynależności oraz zapewnienie właściwych organów
państwa stałego rejestru statku, że w czasie trwania polskiej przynależności
statek nie będzie uprawniony do podnoszenia bandery tego państwa,
6) wskaże port macierzysty statku w Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Statek niestanowiący polskiej własności uzyskuje czasową polską przynależ-
ność przez wpis do rejestru okrętowego, na podstawie postanowienia izby mor-
skiej stwierdzającego okres przynależności.
2005-08-31
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
Art. 14.
Armator prowadzący w Rzeczypospolitej Polskiej działalność za pośrednictwem
oddziału podlega, w zakresie spraw związanych z uprawianiem żeglugi statkiem,
który uzyskał czasową polską przynależność, polskiemu prawu i jurysdykcji sądów
polskich w takim zakresie, w jakim podlega im osoba mająca w Rzeczypospolitej
Polskiej siedzibę lub miejsce zamieszkania.
Art. 15.
Armator, którego statek uzyskał czasową polską przynależność, jest obowiązany
obsadzić statek załogą zgodnie z polskimi przepisami i poddać statek polskim prze-
pisom, w szczególności w zakresie: pomiaru, bezpieczeństwa morskiego, dokumen-
tów statku i ochrony środowiska.
Art. 16.
Nazwa statku, który uzyskał czasową polską przynależność, może być zmieniona
tylko za zgodą właściwych władz państwa stałego rejestru statku oraz jego właścicie-
la i wierzycieli hipotecznych.
Art. 17.
§ 1. Statek niestanowiący polskiej własności traci uzyskaną czasową polską przyna-
leżność, jeżeli:
1) przestanie być spełniany którykolwiek z wymogów wymienionych w art. 13
§ 1,
2) upłynie okres, na jaki uzyskał przynależność, i okres ten nie zostanie prze-
dłużony,
3) wniesie o to armator statku,
4) armator statku nie przestrzega przepisów niniejszego działu,
5) zostanie wydana decyzja w trybie art. 18.
§ 2. Utrata przez statek czasowej polskiej przynależności następuje z dniem wykre-
ślenia statku z polskiego rejestru okrętowego, na podstawie postanowienia izby
morskiej.
Art. 18.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może wydać decyzję o utracie cza-
sowej polskiej przynależności statku, jeżeli wymaga tego interes państwa, a w szcze-
gólności interes polskiej gospodarki morskiej. Z tych samych względów minister
właściwy do spraw gospodarki morskiej może wydać decyzję sprzeciwiającą się
uzyskaniu przez statek czasowej polskiej przynależności.
2005-08-31
Plik z chomika:
AlexN26
Inne pliki z tego folderu:
kodeks_morski.pdf
(478 KB)
KATECHEZA do LO.T.Kodeks moralny na XXI wiek..doc
(45 KB)
Kodeks postępowania karnego. Wydanie 11.pdf
(380 KB)
Kodeks Prawa Kanonicznego.pdf
(1789 KB)
Kodeks pracy 2009.zip
(2497 KB)
Inne foldery tego chomika:
Do Ipoda (MP4)
Dokumenty
Dzwoneczki telefoniczne
Ekonomia
EZO
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin