Ajurwedyjskie Leczenie Miodem(1).pdf

(110 KB) Pobierz
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem - Notatnik
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
Miód - Ajurwedyjskie leczenie miodem
Miód pszczeli już od najdawniejszych lat należy do najbardziej cenionych środków
spożywczych. Był poszukiwanym środkiem używanym do słodzenia napojów. Stosowano
go już od tysiącleci, a świadczą o tym rysunki na skałach, w grotach, pochodzące z epoki
kamiennej. Najstarszy wizerunek zbieracza miodu liczy sobie prawie piętnaście tysięcy lat
i został odkryty w 1919 roku w jaskini w pobliżu hiszpańskiego miasta Walencja. Podobne
rysunki znaleziono w Afryce Południowej i Indiach.
Miód i jego właściwości
Miód produkowany jest przez pszczoły z nektarów kwiatowych lub spadzi (spadź - to
substancja wydalana przez mszyce żerujące na drzewach). Pszczoły gromadzą go w
plastrach i tam dojrzewa. Na wytworzenie 1 kg miodu robotnice (rodzina pszczela składa
się z królowej, trutni i robotnic w liczbie od 40-50 tysięcy) muszą zebrać nektar z kilku
milionów kwiatów oraz poddać ten nektar, już w ulu, szeregowi zabiegów. Świeży miód
jest płynny, nazywamy go patoką. Po pewnym czasie zależnym od gatunku miód ulega
krystalizacji i nazywa się wówczas krupcem.
Miód - Leczenie miodem
miodekPodstawową dawką miodu dla wszystkich jest jedna łyżka stołowa (20 gramów)
dziennie. Pracownicy fizyczni, a zwłaszcza ci, którzy są narażeni na wdychanie różnych
pyłów węglowych, krzemowych, mącznych, tytoniowych i innych, które grożą pylicą mogą
spożywać dawkę podwyższoną. Robotnicy zagrożeni pylicą, którzy stale zażywają miód
zapadają na pylicę średnio o 10 lat później niż inni. Górnikom pracującym w kopalniach
uranu podaje się miód spadziowy, gdyż przeciwdziała on skutkom napromieniowania.
Kuracja miodowa wpływa dodatnio na osoby przemęczone pracą umysłową,
zestresowane, apatyczne. W psychiatrii stosowanie miodu powoduje u wszystkich
leczonych pacjentów regenerację sił psychicznych. Dobrze też leczy się miodem osoby
opanowane apatią, lenistwem, "nicnierobieniem", brakiem aktywności życiowej.
Miód zmniejsza trujące działanie używek takich jak herbata, kawa, tytoń czy alkohol.
Zwiększone dawki miodu, od 40-100 gramów (2-5 łyżek stołowych) dziennie są zalecane
osobom w starszym wieku, rekonwalescentom, zwłaszcza po leczeniu antybiotykami!
Stosuje się leczenie serca kuracją miodową, gdyż miód jest bardzo dobrą odżywką dla
serca. Leczenie miodem pomaga również bardzo przy schorzeniach wątroby. Miód
powinien być stosowany we wszystkich chorobach infekcyjnych jak grypa, katar,
przeziębienie, biegunka i podobne. Miód jest także dobrym lekiem na katary sienne.
Profilaktycznie radzi się żuć plasterki miodu przez 5 dni 1-2 razy dziennie na 2 miesiące
przed spodziewanym atakiem kataru siennego, który po takiej kuracji profilaktycznej
zwykle już nie występuje.
Jeśli będziemy podawać miód niemowlętom, będą się dzięki temu lepiej rozwijały. Błony
przewodu pokarmowego niemowlęcia są jednak delikatne i miód zwykle musi być
podawany w postaci płynnej. Niemowlętom i w ogóle dzieciom do lat czterech podajemy
zwykle nie więcej niż 7 gramów (łyżeczka od herbaty) miodu dziennie. Dzieciom w wieku
4-16 lat podajemy leczniczo zwykle nie więcej niż 15-40 gramów (3/4 - 2 łyżek stołowych)
miodu w zależności od rodzaju kuracji. Miód jest sycący i nadmiar może spowodować
Strona 1
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
utratę apetytu oraz może wywołać cukromocz miodowy. Niektóre osoby po spożyciu
miodu odczuwają ból żołądka, ciężar lub podrażnienie (nie tolerują drożdżaków i kwasów
organicznych) i wtedy powinny zawsze spożywać miód rozpuszczony w wodzie. Najlepiej
pić wtedy miód w naparze siemienia lnianego.
Plastry mioduPoleca się w ogóle bardzo picie wody miodowej czyli spożywanie miodu w
roztworze przegotowanej wody, co Ajurweda zwie napojem SOMA. Stosując diety
odchudzające zwykle nie należy rezygnować z leczniczych dawek miodu. Woda miodowa
(Soma) dobrze jak przez kilka godzin naciąga tak jak napar, co zwiększa aktywność
miodowych enzymów. Najlepiej wodę miodową wypijać małymi łyczkami rano na czczo.
Terapeuci zalecają pić roztwór miodu w wodzie na ciepło, więc gdy całkiem ostygnie,
należy go podgrzać, ale do temperatury nie większej niż 41 stopni. W miodzie występuje
21 biopierwiastków takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i inne.
Glukoza i fruktoza zawarte w miodzie to cukry proste, łatwo przyswajalne przez organizm i
nietoksyczne jak sacharoza w zwykłym cukrze białym. Soma miodowa jest ulubionym
napojem mitycznego Indradewa, patrona medyków, szczególnie zielarzy oraz wojowników
dodającym wnikliwości i odwagi.
Miody zawierające dużo glukozy:
* miód wielokwiatowy
* miód rzepakowy
* miód malinowy
- będą najlepsze dla osób o chorym sercu czy wątrobie.
Miody zawierające dużo fruktozy a mało glukozy:
* miód akacjowy
- są odpowiednie dla diabetyków.
Miody zasobne w biopierwiastki:
* miód spadziowy
* miód gryczany
- polecamy dzieciom, osobom anemicznym, rekonwalescentom po operacjach.
Miody zawierające najmniej aminokwasów i biopierwiastków:
* miód rzepakowy
* miód akacjowy
- są najodpowiedniejsze dla osób ze schorzeniami nerek i przewodu moczowego.
Strona 2
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
Miody o dużej zawartości inhibin:
* miód lipowy
* miód gryczany
* miód koniczynowy
- są najlepsze dla osób gorączkujących i w schorzeniach infekcyjnych takich jak grypa czy
przeziębienie.
Miody dla regeneracji i rewitalizacji:
* miód wrzosowy
- polecany jest dla osób starszych, po 40 roku życia.
Najwszechstronniejsze zastosowanie lecznicze posiada jednak miód lipowy, co jest
powszechnie znane w leczniczych systemach medycyny indoeuropejskiej. Miód bywa
także dobrym lekiem przeciwko uczuleniom, bezsenności, stanom lękowym, stresom i
nerwicom, (alergiom). Amatorom ostrego miodu należy polecić miód gryczany, a
amatorom łagodniejszego miodu, miód wielokwiatowy.
Złocisty kolor miodów kojarzony jest z energią słońca skumulowaną w tym leku oraz z
przekazem słonecznej mądrości i rozwijaniem intuicji. Miód jest jednym z pięciu
podstawowych nośników leków czyli tak zwanym ANUPANAM jako substancja z którą
miesza się sproszkowane minerały, metale czy zioła celem ich spożycia. Zamiast odwaru
ziołowego, należy łyżkę stołową ziół sproszkowanych, przetartych, zmieszać z łyżką
stołową odpowiedniego miodu i spożyć małym kęsami dokładnie przeżuwając. Tak
podany lek jest częstokroć o wiele skuteczniejszy niż jego odwar, szczególnie przy
chorobach powstałych na wskutek wilgoci lub zimna (wychłodzenia).
Anupanam działają profilaktycznie zapobiegając wielu schorzeniom. Bardzo dobre leki to
także pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, jad pszczeli i propolis warte jednak może
osobnego omówienia. Kuracja miodowa, podobnie i pyłkowa w poważniejszych
Strona 3
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
przypadkach winna trwać 2-3 miesiące jeśli leczenie ma być naprawdę skuteczne. Dobrą
kuracją jest też post na wodzie miodowej pitej rano, dodajemy wówczas trochę soku z
cytryny do napoju.
Miód zawiera łatwo przyswajalne cukry proste, kwasy organiczne, minerały (sole wapnia,
potasu i magnezu), enzymy, a także substancję hamujące rozwój drobnoustrojów,
inhibinę. Dzięki tym składnikom miód, zwłaszcza miód spadziowy, ma właściwości
lecznicze. Wspomaga leczenie bardzo wielu schorzeń: przyśpiesza gojenie się ran,
oparzeń i odmrożeń, łagodzi zapalenia spojówek, reguluje pracę serca, rozszerza
naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi polepsza krążenie. Zmniejsza napięcie
nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Działa uspokajająco, poprawia nastrój.
Leczy chrypkę, kaszel i katar. Poprawia przemianę materii, przyśpiesza gojenie wrzodów,
pobudza perystaltykę, skraca czas trwania biegunek. Zmniejsza szkodliwe działanie
używek - tytoniu, alkoholu, kawy, herbaty.
Miód - Rodzaje miodów
Miody nektarowe - czyli miody, dla których podstawą był nektar. Rozróżniamy miody
gatunkowe oraz wielokwiatowe. Miody gatunkowe - ich cechy fizyczne i skład chemiczny
są zależne od źródła ich pochodzenia, z czym wiąże się też ich wartość odżywcza i
lecznicza. O tym z jakich roślin miody pochodzą i jakie jest ich geograficzne położenie,
informują zawarte w nich pyłki kwiatowe. Zazwyczaj w miodzie znajdują się pyłki różnych
gatunków roślin. W takich przypadkach miody takie określa się miodami wielokwiatowymi.
Miody gatunkowe - to miody powstałe z nektaru wyłącznie jednego gatunku roślin, jak
również miody, które w ogólnej ilości zawartego w nich pyłku kwiatowego wykazują
powyżej 45% pyłku jednego gatunku rośliny. Do najbardziej znanych miodów
gatunkowych należą: Miód akacjowy, miód lipowy, miód akacjowy, miód gryczany, miód
rzepakowy i inne.
Miody
Miody jasne:
* MIÓD AKACJOWY – barwa jasnokremowa, delikatny w smaku, bardzo słodki, lubiany
przez dzieci. Zawiera dużą ilość fruktozy dlatego powoli się krystalizuje. Stosowany jest w
leczeniu nadkwasoty żołądka jak i zaburzeń przewodu pokarmowego, nerek i dróg
moczowych.
Strona 4
Ajurwedyjskie Leczenie Miodem
* MIÓD LIPOWY - posiada bardzo intensywny zapach kwiatów lipy, barwę herbacianą
lub zielonkawo-jasnobursztynową, smak trochę pikantny, ostry. Zawiera olejki eteryczne,
składniki o działaniu napotnym, przeciwgorączkowym. Działa uspokajająco, lekko
nasennie i antyseptycznie. Tradycyjnie stosowany przy przeziębieniach, chorobach płuc i
w stanach niepokoju. Stosuje się go też podczas leczenia przewlekłych przeziębień,
grypy, kaszlu, bezsenności, schorzeniach ginekologicznych. Posiada dużą aktywność
antybiotyczną, działa wykrztuśnie, likwiduje obrzęki. W celu wzmocnienia efektu
leczniczego powinno się go przyjmować po rozpuszczeniu w ciepłym naparze z kwiatów
lipy, owocu maliny lub z sokiem z cytryny albo z mlekiem, a przy kaszlu z naparem z
kwiatów malwy. Z uwagi na dużą zawartość fruktozy może być z ograniczeniem
stosowany przez chorych na cukrzycę niezależną od insuliny.
* MIÓD KONICZYNOWY - z koniczyny białej - barwa słomkowa o słodkim smaku, z
koniczyny czerwonej - kolor łososiowy, lekko kwaśny. Charakteryzuje się słabym
zapachem kwiatów koniczyny. W miodzie tym jest dużo glikozydów, alkaloidów,
kurmaryny, witamin i barwników. Działa uspakajająco, stosowany jest w wyczerpaniu
nerwowym i anemii. Miód koniczynowy skutecznie jest stosowany w profilaktyce
ginekologicznej (w postaci tamponów). Leczy stany zapalne pochwy, erozje, mięśniaki.
* MIÓD MALINOWY - barwy złocistomalinowej, jasnożółtawej, o zapachu malin i lekko
kwaśnym smaku. Po skrystalizowaniu żółto kremowy, prawie biały o konsystencji
drobnokrystalicznej, niemal smalcowatej. Jest bardzo lubiany przez dzieci. Zawiera dużo
kwasów organicznych w tym salicylowy, garbniki, witaminy, dużo pektyn i witamin oraz
sporo mikroelementów. Wykazuje działanie napotne, przeciwgorączkowe i antyseptyczne.
Pomaga podczas grypy, niezastąpiony w stanach zapalnych jamy ustnej i infekcji płuc.
Działa napotnie, podawany jest również w niedokrwistości i miażdżycy oraz w stanach
nieżytu żołądka. Jest doskonałym produktem odżywczym dla dzieci i dorosłych.
* MIÓD Z FACELII - jest jasnożółtawy, delikatnie pachnący, o przyjemnym, lekko
kwaskowym smaku. Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasnokremowy lub nawet biały
odcień. Stanowi dużą rzadkość, bowiem ta roślina jest bardzo rzadko uprawiana. Miód
pomaga przy przeziębieniach, chorobach jelit i w nieżytach żołądka.
* MIÓD BŁAWATKOWY - barwa złocistożółta, zapach bławatka, miód o ostrym,
charakterystycznym smaku.
* MIÓD RZEPAKOWY - w stanie płynnym kolor słomkowy, o zapachu kwitnącego
rzepaku, raczej nieprzyjemny, z czasem woń się osłabia. Krystalizuje się szybko, w ciągu
kilku dni po odbiorze. Po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy o konsystencji
drobnoziarnistej, mazistej. W smaku bardzo słodki. Miód o największej ilości glukozy i
aminokwasów.
Miody ciemne:
* MIÓD WIELOKWIATOWY - najczęściej dostępny o łagodnym smaku. Pochodzi z
wielu rodzajów kwiatów, roślin uprawnych i ziół. Charakteryzuje się barwą od
jasnokremowej do herbacianej, ciemnobrązowej. W smaku jest łagodny, słodki, a zapach
zależy od zebranego nektaru. Polecany jest przy alergiach i katarze siennym. Miód
wielokwiatowy jest zazwyczaj bardzo aromatyczny. W smaku jest zróżnicowany. Miód z
Strona 5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin