1. Omów pojęcie organizacji oraz jej cechy.
Pojęcie organizacji można przedstawić za pomocą dwóch definicji:
* Organizacja jest to grupa ludzi, którzy współpracują ze sobą w sposób uporządkowany i skoordynowany, aby osiągnąć pewien zestaw celów.
* Organizacja jest to wyodrębniona względnie z otoczenia całość ludzkiego działania, posiadająca określoną strukturę i pozwalająca na osiągnięcie danego celu lub grupy celów.
Podstawowymi cechami organizacji są: - celowość, - złożoność, -odrębność celów w stosunku do otoczenia.
Wyróżniamy cztery rodzaje zasobów wykorzystywanych przez organizacje: - zasoby ludzkie, - zasoby finansowe, - zasoby rzeczowe i zasoby informacyjne.
System jest to wszelki skoordynowany wewnątrz i wykazujący określoną strukturę układ elementów. Układ taki rozpatrywany od zewnątrz jest całością, od wewnątrz zbiorem, do którego przynależność warunkują związki wzajemnej zależności między wszystkimi elementami.
Ogół elementów systemu nazywa się składem lub zbiorem, ogół związków miedzy jego elementami - strukturą.
Patrząc na organizacje jako na systemy, menadżerowie mogą lepiej zrozumieć znaczenie środowiska, w jakim działają i stopień współzależności miedzy podsystemami organizacji. Muszą również zrozumieć, jak ich decyzje wpływają na inne podsystemy organizacji i jak te systemy działają zwrotnie na ich decyzje.
Istotą zarządzania jest dokładne poznanie tego, co się oczekuje od ludzi, a następnie dopilnowanie, aby wykonali to w sposób najsprawniejszy i najbardziej skuteczny.
Sterowanie jest to celowe oddziaływanie jednego systemu na inny w celu otrzymania takich zmian przebiegu procesu zachodzącego w przedmiocie sterowania lub stanu sterowanego systemu w danej chwili, które uważa się za pożądane.
Kierowanie jest procesem dobrowolnego lub wymuszonego ograniczenia swobody działań ludzi, realizowanym dla osiągnięcia powodzenia działania zbiorowego. Istotą tego procesu jest koordynacja zbiorowych wysiłków na pożądanym poziomie. Na kierowanie składają się:
- planowanie
- organizowanie
- przewodzenie – kontrola
Jest to wykorzystanie niepolegającego na przymusie wpływu, motywowania zachowań na osiągnięcie celów organizacji. Zestaw cech przywódcy cechy osobowości, postawy zachowania, sytuacje i warunki.
Rodzaje przywództwa:
1. Wspieranie – podnoszenie własnej wartości u podwładnych
2. Ułatwienie współdziałania – tworzenie klimatu do pracy zespołowej
3. Wzbudzanie entuzjazmu do realizacji celu – tworzenie klimatu przy realizacji celu
4. Ułatwienie działań – zniesienie ograniczeń organizacyjnych, materialnych i technicznych.
Typy zachowań przywódczych:
1. Przywódcy transakcyjni – zespolenie celów pracowników z celami organizacji
2. Przywództwo transformacyjne – rozbudzanie poczucia ważności z jednoczesnym pobudzaniem do działania na rzecz organizacji.
Rodzaje menedżerów:
Według szczebla:
- najniższego szczebla,
- średniego szczebla
- pierwszej linii,
Według zainteresowań:
- marketingu - finansów,
- eksploatacji - zasobów ludzkich.
- administracji itp.
Np. menedżerowie marketingu zajmują się poszukiwaniem klientów i zamówień.
Role menedżerskie:
- interpersonalna, jej funkcje to: reprezentant, przywódca, łącznik.
- informacyjna, jej funkcje to: obserwator, propagator, rzecznik,
- decyzyjna, jej funkcje to: przedsiębiorca, przeciwdziałania zagrożeniom, dysponenta.
Obejmują globalizację działań gospodarczych, jakość i wydajność, zmniejszenia rozmiarów produkcji i redukcje personelu, problemy własności, etyki, odpowiedzialności społecznej, a także różnorodności siły roboczej.
Spojrzenie klasyczne na proces zarządzania składa się z dwóch wyodrębnionych gałęzi z naukowego zarządzania i administracyjnego zarządzania.
Naukowe zarządzanie to podejście do zarządzania zajmujące się poprawą wyników osiąganych przez poszczególnych pracowników.
Teoria Taylora, Której propagatorem był Henny Gutta.
Kroki postępowania:
Należy naukowo opracować każdy element procesu produkcji,
- naukowo dobierać pracowników (odpowiednie kompetencje),
Nadzorować pracowników tak, aby rzeczywiście pracowali.
Administracyjne zarządzanie to podejście do zarządzania koncentruje się na zarządzaniu całą organizacją. Systemowo należy oddziaływać na różne czynniki organizacji: 14 zasad Fayola:
- podział pracy – wysoki stopień specjalizacji,
- autorytet,
- dyscyplina
- jedność rozkazodawstwa,
- jedność kierownictwa.
-podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogółu,
- wynagrodzenie – sprawiedliwe dla robotników i całej organizacji,
- centralizacja
- hierarchia,
- ład
- sprawiedliwość,
- stabilizacja personelu – unikanie wysokiej fluktuacji kadr,
- inicjatywa,
- esprit de caps (harmonia) – poczucie jedności.
Spojrzenie behawioralne kładzie nacisk na indywidualne postaw i zachowania oraz na procesy grupowe. Jednym z kierunków spojrzenia behawioralnego jest psychologia przemysłowa (jednym z prekursorów był Fallet).
Zwolennicy idei „Przewodnictwa pracy" Lepsze oświetlenie, przerwy, motywacja do pracy. Odpowiednia liczba godzin. Ruch „Human relations" spojrzenie behawioralne. Teoria Masłowa. Teoria X,Y - Makgregora -zakłada, że nie można psychiki człowieka zbadać, przewidzieć.
Cechy dobre (X):
- praca jest naturalną potrzebą człowieka,
- ludzie są przywiązani do celów w stopniu odpowiednim do nagród),
- dążą do odpowiedzialności i ją podejmują,
- ludzie są zdolni do rozwiązywania problemów w sposób nowatorski,
- ludzie nie są głupi, ale przy złym zarządzaniu te zdolności nie są wykorzystywane w pełni.
Cechy złe (Y):
- ludzie nie lubią pracować,
- należy ich zmuszać, kontrolować i karać,
- ludzie wolą, żeby nimi kierowano, unikają odpowiedzialności,
- ambicje ludzkie są niewielkie.
Teoria Masłowa - Maslow uważa, że zachowanie człowieka jest uzależnione od potrzeb (realizacja potrzeb).
Zwolennicy zachowania organizacyjnego uważają, że zachowanie człowieka jest czymś bardziej złożonym, kierunek ten przyjmuje bardziej kompleksowe spojrzenie na zachowanie pracowników. Ma on charakter interdyscyplinarny, czerpie on z takich dziedzin jak: Psychologia, socjologia, antropologia, medycyna, ekonomia itp.
Spojrzenie ilościowe to podejście, w którym stosuje się techniki kwantytatywne (ilościowe) dzielimy na dwie gałęzie:
- ilościowa teoria zarządzania koncentruje się na opracowaniu modeli matematycznych przedstawiających zarządzanie systemu, jakim jest organizacja
- zarządzanie operacyjne obejmuje modele mniej wyrafinowane z matematycznego punktu widzenia, zajmuje się ono wspomaganiem organizacji w efektywnym wykorzystywaniu produktów i usług.
Modele optymalizacji kosztu, czasu pracy, limitowe itp. Zalety: bardzo użyteczne w procesie planowania, zwiększania świadomości i zrozumienia złożonych sytuacji. Ograniczenia: Trudno modelować matematyczne zjawiska socjologiczne i psychologiczne, zjawisko niepewności (przyjmowanie założeń modelu).
Integruje modele zarządzania z USA i Japonii: odpowiedzialność indywidualna, zbiorowe podejmowanie decyzji, powolne awansowanie, troska o pracownika, długookresowe zatrudnienie.
Otoczenie zewnętrzne organizacji to wszystko poza organizacją co może na nią oddziaływać. Otoczenie zewnętrzne składa się z dwóch warstw otoczenia ogólnego i otoczenia celowego. Otoczenie ogólne to niesprecyzowane bliżej wymiary i siły, wśród których działa organizacja i które mogą mieć wpływ na jej działanie. Otoczenie celowe to konkretne organizacje i grupy, które mogą upływać na organizację.
Wymiary otoczenia ogólnego:
-wymiar ekonomiczny,
-wymiar techniczny,
-wymiar socjo-kulturowy,
-wymiar prawno -polityczny.
-wymiar międzynarodowy.
Organizacje i grupy otoczenia celowego:
-konkurenci.
-klienci,
-dostawcy,
-regulatorzy.
- agencje regulacyjne.
-grupy interesu.
-siła robocza, -właściciele -sojusznicy strategiczni
Planowanie to wytyczanie celów organizacji i określanie sposobu ich najlepszej realizacji Planowanie odbywa się w kontekście określonego otoczenia. Menedżerowie muszą to otoczenie zrozumieć. Następnie muszą ustalić, co jest ogólnym posłannictwem (misją) firmy. Z powołania firmy wypływają równoległe strumienie celów i planów. Z tego powołania bezpośrednio wynikają cele strategiczne.
Plan strategiczny – zawiera decyzje dotyczące alokacji zasobów, priorytetów i działań dla osiągnięcia celów strategicznych.
Plan taktyczny – skierowany na osiągnięcie celów taktycznych, opracowany dla realizacji elementów planu strategicznego
Plan operacyjny – nastawiony na wykonanie planów taktycznych dla osiągnięcia celów operacyjnych.
Cele te i misja wspólnie pomagają określić plany strategiczne, które są podstawowym elementem dla opracowania planów taktycznych. Plany taktyczne wraz z celami taktycznymi kształtują cele operacyjne. Te cele oraz odpowiednie plany taktyczne określają plany operacyjne. Na koniec cele i plany każdego szczebla mogą być również wykorzystywane jako podstawa przyszłej działalności na wszystkich szczeblach.
Cele mają kluczowe znaczenie dla skuteczności organizacji. Organizacje mogą mieć kilka różnych rodzajów celów, a ich ustalanie wymaga zaangażowania różnego rodzaju menedżerów. Ważne funkcje celów w organizacji:
-stanowią wskazówkę i nadają jednolity kierunek działaniom ludzi pracujących w organizacji,
-praktyka ustalania celów wpływa na planowanie,
-mogą być źródłem motywacji dla pracowników organizacji,
-dają skuteczny mechanizm oceny i kontroli.
Cele można podzielić na:
-cele strategiczne - ustalane na najwyższym szczeblu i dla najwyższego kierownictwa organizacji, cele taktyczne...
WEST_zespol_muzyczny