SUBSTANCJE CHEMICZNE W SRODOWISKU PRACY.doc

SUBSTANCJE CHEMICZNE W ŚRODOWISKU PRACY

Jednym z powszechnie występujących czynników szkodliwych w środowisku pracy są substancje chemiczne. Narażenie na te czynniki występuje praktyczne we wszystkich gałęziach krajowej gospodarki. Procesy technologiczne, w których są one produkowane, przetwarzane lub stosowane są źródłem zanieczyszczeń powietrza na stanowiskach pracy. Według danych GUS z 2004 r. substancje chemiczne stanowią zagrożenie dla 6.5% ogólnej liczby pracowników zatrudnionych w warunkach szkodliwych dla zdrowia.

Substancje chemiczne w powietrzu na stanowiskach pracy występują w postaci gazów, par, cieczy lub ciał stałych. W warunkach narażenia zawodowego wchłanianie substancji zachodzi przede wszystkim przez drogi oddechowe, ale również przez skórę i z przewodu pokarmowego.
 

Reakcja organizmu na substancje toksyczne zależy od ich właściwości fizykochemicznych, drogi wchłaniania, wielkości dawki i okresu narażenia, a także od takich cech organizmu jak płeć, wiek, ogólny stan zdrowia i odżywianie oraz stan układów: endokrynologicznego, immunologicznego, genetycznego. Zależy ona też od czynników zewnętrznych, jak temperatura i wilgotność powietrza.

Skutki narażenia na szkodliwe substancje chemiczne mogą być miejscowe i układowe, a ich nasilenie może mieć charakter ostry lub przewlekły. Skutki miejscowe to działanie drażniące i uczulające skórę i błony śluzowe. Skutki układowe to zmiany w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym, wątrobie, nerkach, układzie sercowo-naczyniowym itd. Wyróżnia się także odległe następstwa ekspozycji na substancje toksyczne. Definiuje się je jako procesy patologiczne rozwijające się w organizmie po dłuższym lub krótszym okresie utajenia. Działanie odległe może rozwijać się bezpośrednio w organizmach narażonych na działanie substancji toksycznej lub dopiero w następnych pokoleniach. Zmiany te o różnym charakterze często przyjmują formę przerostu nowotworowego (działanie rakotwórcze). Zaburzenia wtórne - pokoleniowe - najczęściej mają charakter zaburzeń genotoksycznych (zmiany w materiale genetycznym), embriotoksycznych (zmiany patologiczne u potomstwa) i teratogennych (zmiany patologiczne w zarodkach lub płodach).

Ryzyko związane ze stosowaniem substancji i preparatów chemicznych
to prawdopodobieństwo wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych.

Jeżeli przedsiębiorstwo jest małe i pracodawca dobrze zna wykonywaną tam pracę oraz czynniki środowiska stanowiące zagrożenie dla pracowników, może samodzielnie ocenić ryzyko. W większym przedsiębiorstwie ocenę ryzyka związanego z narażeniem pracowników na substancje lub preparaty chemiczne powinni przeprowadzić kompetentni pracownicy, najlepiej wraz ze specjalistą ds. bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń substancji chemicznych
Koncepcja dopuszczalnych poziomów dla substancji chemicznych w powietrzu środowiska pracy zakłada, że dla każdej substancji istnieje stężenie, przy którym i poniżej którego u pracownika nie wystąpią żadne szkodliwe zmiany w stanie zdrowia. Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS), najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) i/lub najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) są to trzy kategorie normatywów higienicznych ustalane w Polsce.

Polska jest jednym z krajów, gdzie istnieje już od kilkunastu lat system ustalania normatywów higienicznych, którego głównym ogniwem jest Międzyresortowa Komisja ds. Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia. W jej skład wchodzą przedstawiciele resortów zdrowia, pracy, przemysłu, ochrony środowiska, instytucji naukowych oraz pracodawców i związków zawodowych.

Komisja utworzyła m.in. Zespół Ekspertów ds. Czynników Chemicznych zajmujący się opracowywaniem dokumentacji dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego dla substancji chemicznych. Wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS, NDSCh, NDSP) określane są dwuetapowo: Zespół Ekspertów ds. Czynników Chemicznych Międzyresortowej Komisji ds. NDS i NDN dokonuje oceny merytorycznej dokumentacji dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego opracowanych przez poszczególnych ekspertów Zespołu oraz ustala propozycje wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń wyłącznie w oparciu o kryteria zdrowia, ocenę ryzyka zdrowotnego i najbardziej aktualne dane naukowe. Ocena ryzyka zdrowotnego dla substancji rakotwórczych polega na określeniu prawdopodobieństwa zachorowania lub zgonu z powodu choroby nowotworowej w następstwie narażenia zawodowego na określoną substancję rakotwórczą. Dla czynników rakotwórczych Międzyresortowa Komisja ds. NDS i NDN przyjęła akceptowane poziomy ryzyka zawodowego zawarte w granicach od 10-3 do 10-4 tzn., że przedstawiciele pracobiorców, pracodawców oraz przedstawiciele administracji państwa zaakceptowali możliwość przyrostu liczby dodatkowych nowotworów, a mianowicie 1 nowotworu na 1000 osób narażonych lub 1 nowotworu na 10000 osób narażonych na działanie substancji rakotwórczej w określonym stężeniu.

Polska lista normatywów higienicznych obejmuje następujące kategorie najwyższych dopuszczalnych stężeń (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy DzU 217, poz. 1833 ze zm. 2005 r., Dz.U. 212, poz. 1769):

§         Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) - wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w Kodeksie pracy, pracy przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń

§         Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) - wartość średnia stężenia, która nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina

§         Najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) - wartość stężenia, które ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie

Wykaz wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy zawiera 479 substancji chemicznych i 19 czynników pyłowych (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r., ze zm. 2005 r.).

Wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym i mutogennych, sposób ich rejestracji oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na ich działanie znajduje się w Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy (Dz.U. nr 280, poz. 2771).

Wzbronione jest zatrudnianie kobiet w ciąży lub karmiących piersią oraz młodocianych przy pracach w narażeniu na czynniki i procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym, a także na inne substancje chemiczne określone w odrębnych przepisach (Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom, Dz. U. nr 114, poz. 542 wraz z późniejszymi zmianami; Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 24 sierpnia 2004 r  w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudnienia przy niektórych z tych prac - Dz.U. nr 200, poz. 2047 ze zm. 2005 r., Dz.U. nr 136, poz. 1145).

Wartości NDS stanowią wytyczne dla projektantów nowych i modernizowanych technologii i wyrobów, kryteria oceny warunków pracy oraz podstawę do prowadzenia działalności profilaktycznej w zakładach pracy.

Pracodawca jest zobowiązany do takiego wyposażenia i utrzymania budynków, instalacji i maszyn, stanowisk pracy, organizacji procesu technologicznego, aby nie następowało zanieczyszczenie środowiska pracy lub było ono ograniczone do możliwie najniższego poziomu, a dla substancji o ustalonych wartościach najwyższych dopuszczalnych stężeń – do poziomu nieprzekraczającego tych wartości.

Pracodawca jest również zobowiązany do badania stężeń substancji chemicznych w celu ustalenia stopnia narażenia pracowników.

Substancje o działaniu żrącym oznakowane są  symbolem C, drażniącym – I, uczulającym – A, rakotwórczym dla ludzi – Rc, prawdopodobnie rakotwórczym dla ludzi – Rp, o działaniu toksycznym na płód – Ft i wchłaniających się przez skórę – Sk.

Zagrożenia związane ze stosowaniem substancji i preparatów chemicznych
W zależności od prowadzonej działalności w przedsiębiorstwie, z substancjami i preparatami chemicznymi możemy się spotkać na różnych stanowiskach pracy: w magazynach, w warsztatach produkcyjnych, w laboratoriach, w warsztatach remontowych, oczyszczalniach ścieków itd. Przede wszystkim należy, więc zebrać informacje na temat stosowanych substancji lub preparatów chemicznych. Ważne informacje na temat substancji i preparatów można znaleźć na etykiecie. Karta charakterystyki niebezpiecznych substancji i niebezpiecznych preparatów chemicznych, jeszcze bardziej szczegółowo informuje o niebezpiecznych właściwościach poszczególnych substancji chemicznych lub preparatów, rodzaju i rozmiarach stwarzanego przez nie zagrożenia oraz o zasadach postępowania z nimi, co umożliwia racjonalną i efektywną profilaktykę w zakładach pracy, a także - w przypadku awarii - ochronę ludzi i środowiska poza zakładem przemysłowym.

Substancje i preparaty chemiczne – zgodnie z Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z 11 stycznia 2001 r. (Dz. U. nr 11, poz. 84, zm. Dz. U. nr 142, poz. 1187) – podlegają klasyfikacji pod względem zagrożenia, jakie stanowią dla zdrowia człowieka lub dla środowiska. Osoba wprowadzająca do obrotu substancję niebezpieczną lub niebezpieczny preparat (producent, dystrybutor, importer) jest zobowiązana do bezpłatnego udostępnienia odbiorcy karty charakterystyki, najpóźniej w dniu pierwszej dostawy oraz ma obowiązek zaktualizować kratę w przypadku pojawienia się nowych istotnych danych.

Pracodawca jest zobowiązany do upowszechniania informacji podanych w kartach wśród pracowników. Wpłynie to na ograniczenie niekorzystnych skutków działania substancji lub preparatów chemicznych na zdrowie pracowników.
 

Informacje dotyczące niekorzystnych skutków, które mogą powodować u pracowników substancje i preparaty chemiczne powinny być przekazywane w sposób jasny i zrozumiały

Pracownicy stosujący substancję lub preparat niebezpieczny mają obowiązek zapoznania się z kartą charakterystyki oraz podjęcia niezbędnych działań zapobiegających powstaniu zagrożenia. Jako niebezpieczne klasyfikuje się substancje lub preparaty chemiczne:

·         właściwościach wybuchowych

·         właściwościach utleniających

·         skrajnie łatwo palne

·         wysoce łatwo palne

·         łatwo palne

·         bardzo toksyczne

·         toksyczne

·         szkodliwe

·         żrące

·         drażniące

·         uczulające

·         rakotwórcze

·         mutagenne

·         działające na rozrodczość

·         niebezpieczne dla środowiska.

Osoba stosująca substancję niebezpieczną lub preparat ma obowiązek zapoznania się z kartą charakterystyki oraz podjęcia niezbędnych działań zapobiegających powstaniu zagrożenia.
Wzór karty charakterystyki substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego oraz sposób jej sporządzania i aktualizowania jest podany w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. nr 140, poz. 1171, ze zm. Dz.U. 2005 r., nr 2, poz. 8).
Zgodnie z tym wzorem informacje zawarte w kartach ujęto w 16 następujących punktach:

1.      Identyfikacja substancji/preparatu

2.      Skład i informacja o składnikach

3.      Identyfikacja zagrożeń

4.      Pierwsza pomoc

5.      Postępowanie w przypadku pożaru

6.      Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska

7.      Postępowanie z substancją/preparatem i jej/jego magazynowanie

8.      Kontrola narażenia i środki ochrony indywidualnej

9.      Właściwości fizykochemiczne

10.  Stabilność i reaktywność

11.  Informacje toksykologiczne

12.  Informacje ekologiczne

13.  Postępowanie z odpadami

14.  Informacje o transporcie

15.  Informacje dotyczące przepisów prawnych

16.  Inne informacje

Substancje i preparaty niebezpieczne podlegają zgłoszeniu do Biura do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych.
Wykaz substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 września 2005 r. (Dz. U. nr 201, poz. 1674).
Kryteria i sposoby klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. (Dz. U. nr 171, poz. 1666).
Na każdym opakowaniu zawierającym niebezpieczną substancję lub preparat, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. nr 173, poz. 1679, ze zm. 2004 r., Dz.U. nr 260 poz. 2595), powinna być trwale przytwierdzona etykietka zawierająca następujące elementy:

·         nazwa substancji lub nazwa handlowa preparatu, przeznaczenie preparatu

·         nazwa lub imię i nazwisko, adres i numer telefonu producenta substancji lub preparatu, a w przypadku substancji lub preparatów produkowanych za granicą także importera lub dystrybutora wprowadzającego substancje lub preparat do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej

·         nazwę chemiczną lub nazwy chemiczne substancji obecnych w preparacie w oparciu o kryteria podane w ww. rozporządzeniu

·         znak lub znaki ostrzegawcze i napisy określające ich znaczenie

·         zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia wynikającego z niebezpieczeństwa związanego ze stosowaniem substancji lub preparatu (zwroty R)

·         zwroty opisujące bezpieczne warunki stosowania substancji lub preparatu (zwroty S)

Minister Zdrowia określił również obowiązek dostarczenia karty charakterystyki niektórych preparatów niezaklasyfikowanych jako niebezpieczne (rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 sierpnia 2002 r., Dz. U. nr 142, poz. 1194).

Proces oceny ryzyka zawodowego w przedsiębiorstwie

Szczegółowe zalecenia dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych w procesie pracy zawiera Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 grudnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz.U. nr 11, poz. 86), które wdrożono do prawa polskiego. Rozporządzenie to  określa ona podstawowe obowiązki pracodawców, których realizacja umożliwi ograniczenie szkodliwego oddziaływania substancji i preparatów chemicznych na pracowników. Między innymi są to:

·         systematyczne dokonywanie oceny ryzyka zawodowego związanego z występowaniem niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych biorąc pod uwagę właściwości czynnika chemicznego stwarzające zagrożenie, dane zawarte w kartach charakterystyk, rodzaj i czas trwania narażenia, rodzaj procesu technologicznego oraz funkcjonujące środki ochrony zbiorowe i stosowane środki ochrony indywidualnej

·         eliminowanie lub zmniejszenie do minimum ryzyka

Wytyczne do postępowania przy przeprowadzaniu oceny ryzyka zawodowego na stanowiskach pracy podaje norma PN-N-18002-2000. Ułatwiają one prowadzenie działań na rzecz poprawy warunków pracy oraz ochrony zdrowia i życia pracowników. Pozwalają na wywiązywanie się przez pracodawców z obowiązku dokonywania oceny ryzyka zawodowego.
Zgodnie z procedurą podaną w tej normie, podstawowym kryterium oceny ryzyka są wartości normatywów higienicznych dla środowiska pracy, a więc w przypadku substancji chemicznych - najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS), najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) lub najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP).
Ocena ryzyka zawodowego związanego z występowaniem substancji chemicznych w środowisku pracy powinna być wykonywana zgodnie z harmonogramami, po wprowadzeniu zmian na ocenianym stanowisku pracy, po zgłoszeniu przez pracowników występowania niekorzystnych zamian w ich stanie zdrowia.


Oznaczanie substancji szkodliwych w powietrzu na stanowiskach pracy

Zgodnie z zaleceniami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 200 5 r. (Dz.U. nr 73, poz. 645) pomiary stężeń substancji szkodliwych w powietrzu stanowisk pracy powinny być wykonywane przez laboratoria:

·         Państwowej Inspekcji Sanitarnej

·         jednostek naukowo-badawczych w dziedzinie medycyny pracy i CIOP-PIB

·         akredytowane zgodnie z przepisami o badaniach i certyfikacji

·         upoważnione przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego a od 2007 r. wyłącznie przez laboratoria akredytowane.

Zasady pobierania próbek powietrza oraz interpretacja wyników pomiarów powinny być zgodne z zasadami podanymi w normie PN-Z-04008-7:2002.


Ocena narażenia zawodowego

Na podstawie uzyskanych wyników pomiarów stężeń substancji szkodliwych w pobranych próbkach powietrza oblicza się wskaźniki narażenia, a następnie ustala ich relację do wartości NDS, NDSCh lub NDSP.


Warunki pracy należy uznać za bezpieczne, jeżeli obliczone wartości wskaźników narażenia nie przekraczają wartości NDS. Natomiast, gdy wartości te są wyższe od wartości NDS, to warunki pracy są szkodliwe.

Częstotliwość wykonywania pomiarów stężeń substancji szkodliwych w powietrzu na stanowiskach pracy zależy od poziomów stężeń i jest podana w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2005 r. Dz. U. nr 73, poz. 645.

Częstotliwość wykonywania pomiarów stężeń substancji szkodliwych w powietrzu na stanowiskach pracy zależy od poziomów stężeń [ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA Z DNIA 20 KWIETNIA 2005 R. W SPRAWIE BADAŃ I POMIARÓW CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA W ŚRODOWISKU PRACY. DZ. U. NR 73, POZ. 645)]. W razie stwierdzenia przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń substancji szkodliwej dla zdrowia należy określić przyczyny i niezwłocznie wprowadza środki techniczne, technologiczne lub organizacyjne. Do czasu osiągnięcia poziomu czynnika zgodnego z wartościami dopuszczalnymi należy zapewnić monitorowanie stężeń lub natężeń tego czynnika.

 

·         przy stwierdzeniu, w ostatnio przeprowadzonym badaniu od 0,1 do 0,5 włącznie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń wartości pomiary wykonuje się, co najmniej raz na dwa lata

·         przy stwierdzeniu od powyżej 0,5 do 1,0 włącznie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń - pomiary wykonuje się, co najmniej raz w roku.

W przypadku występowania w środowisku pracy substancji chemicznej o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, zgodnie z wykazem określonym w rozporządzeniu ministra zdrowia pomiary stężeń tych czynników należy wykonywać w każdym przypadku wprowadzenia zmian w warunkach stosowania tego czynnika oraz:

·         co najmniej raz na trzy miesiące – przy stwierdzeniu stężeń czynnika rakotwórczego lub mutagennego od powyżej 0,5 do 1,0 włącznie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń

·         co najmniej raz na sześć miesięcy – przy stwierdzeniu w dwóch poprzednich pomiarach stężeń czynnika rakotwórczego lub mutagennego od 0,1 do 0,5 włącznie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń.

Okresowe pomiary substancji chemicznych nie są wymagane, jeżeli wyniki ostatnio przeprowadzonych pomiarów nie przekraczają 0,1 wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń, a w procesie technologicznym nie były wprowadzane zmiany, mogące wpływać na wysokość stężeń. Dotyczy to również pomiarów czynników rakotwórczych lub mutagennych.

Do określenia częstotliwości badań czynników chemicznych na podstawie wysokości ich stężeń należy stosować, w zależności od sposobu pobierania próbek powietrza następujące wskaźniki narażenia: w dozymetrii indywidualnej – średnią ważoną dla całej zmiany roboczej (Cw); w pomiarach stacjonarnych – odpowiednio, średnie geometryczne (X g ) (proces jednorodny) lub średnie ważone średnich geometrycznych (X gw )(proces składający się z kilku etapów).

 

8