Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
Ubezpieczenia społeczne – to ubezpieczenia typu osobowego wprowadzone przez ustawodawcę, zajmuje się nimi ZUS, powstają z mocy ustawy z chwilą zawiązania stosunku pracy.
Ubezpieczenia gospodarcze – obejmują ubezpieczenia osobowe i majątkowe.
Ubezpieczenie to narzędzie gospodarcze, którego celem jest łagodzenie lub całkowite likwidowanie negatywnych skutków wydarzeń losowych poprzez rozłożenie ciężaru tego łagodzenia na wiele jednostek, które takie zdarzenia zagrażają.
Ubezpieczenia działają na zasadzie scentralizowanego zakładu ubezpieczeń, umowa ubezpieczeniowa - stosunek prawny.
Suma ubezpieczeń – uzgodniona między ubezpieczycielem a ubezpieczającym, wartość przedmiotu wartość ubezpiecz.
Ryzyko subiektywne – jest mierzone metodami psychologicznymi.
Ubezpieczyciela interesuje, jaki jest poziom niebezpieczeństwa.
Poziom ryzyka musi być zawarty w określonej liczbie (0 – 1).
0 – nie wystąpi – zerowy poziom ryzyka.
1 – ubezpieczyciel nie zechce przyjąć takiego ryzyka.
- częstotliwość wystąpienia strat, jak często może wystąpić zdarzenie losowe
- potencjalna wartość ubezpieczonego przedmiotu jest niewielka, to jest przewidywany niewielki rozmiar szkody.
Poziom ryzyka mierzy się za pomocą danych statystycznych i badań matematycznych . Zakłady ubezpieczeniowe prowadzę statystykę, która służy do klasyfikacji ryzyk i te wyliczenia stanowią podstawę ceny ubezpieczeniowej.
Zdarzenie losowe – szczególnego rodzaju zdarzenia cywilno-prawne. Wskazują statystyczną prawidłowość, dające się określić metodami matematycznymi i mają charakter masowy.
Zalety ubezpieczenia:
1. Nieograniczona podaż usług ubezpieczeniowych.
2. Powszechna dostępność do usług ubezpieczeniowych.
3. Szybkość kompensacji.
4. Pewność kompensacji.
5. Bezkonfliktowy charakter procedur odszkodowawczych.
6. Bezwzględna taniość usług.
Wady:
1. Nieubezpieczalność niektórych ryzyk.
2. Groźba niewypłacalności ubezpie.
3. Brak pełności kompensacji.
4. Przewlekłość procedur udzielania kompensacji.
Ubezpieczyciel – podmiot prowadzący za zezwoleniem organu państwowego (PUNU), działanie w formie S.A. lub Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
Ubezpieczający – os. fizyczna lub prawna, której życie, zdrowie lub interes majątkowy są przedmiotem ubezpieczenia.
Podstawy zasady ubezpieczeń.
1. Zasada realności – gdy suma ubezpieczeń gwarantuje pełne zaspokojenie, wyrównanie w przypadku zaistnienia szkody.
2. Zasada pełności – skierowane pod adresem ubezpieczycieli.
3. Zasada powszechności – najpewniej realizuje się w ubezpieczeniach powszechnych.
Gwarancje zasad:
- przepisy prawa materialnego
- uruchomienie aparatu władzy i sądowniczego
- nadzór nad ubezpieczeniami ze strony PUNU (państwowy urząd nadzoru ubezpiecz.)
- rzecznik ubezpieczeniowy
Gwarancje pozaprawne.
- zasobność finansowa zakładu ubezpieczeń (PUNU wydaje licencje tym zakładom, które posiadają określony kapitał).
Zasada pełności zapewnia likwidację szkody bezpośr. jak również zwrot korzyści, których została dana osoba pozbawiona ze względu na powstanie szkody.
Szkoda – to wszelki uszczerbek jakiego doznaje majątek ubezpieczonego.
Zasada powszechności.
- podmiotowa
- przedmiotowa
Istotą jest to, aby organizacyjne i funkcjonalnie zabezpieczenie każdej jednostce zainteresowanej ubezpieczeniem możliwość korzystania z ubezpieczeń.
Prowadzenie działalności ubezpieczeniowej.
Zakład ubezpieczeń ze środków czasowo wolnych może czasowo lokować w bankach. Środki te są oprocentowane przez co może obniżyć koszty usług. Każde ryzyko powinno się samo finansować (wystarczyć na opłaty administracyjne, wypłatę odszkodowań oraz odchylenia).
Zakłady ubez. mogą udzielać pożyczek hipotecznych wysokoprocentowych.
Zawarcie ubezpieczenia z zapewnieniem dalszych wymogów zabezpiecza majątek narodowy przed kataklizmami.
Podstawy podziału ubezpieczeń.
1. Przedmiotowe
- na życie (osobowe)
- zdrowotne (od nieszczęśliwych wypadków)
- majątkowe
2. .........................
- dobrowolne – z mocy oświadczenia woli
- obowiązkowe – z mocy prawa
Ogólne warunki ubezpieczenia.
- precyzyjnie określają prawa i obowiązki poszczególnych stron, w polisie oznaczone zostają strony, przedmiot ubezpieczenia, czas trwania, zabezpieczenia, upusty w składce.
- ubezpieczyciel nie odpowiada za szkody umyślne, rażące niedbalstwo.
- jeśli wina leży po stronie osoby trzeciej (niedbalstwo lub jest winna danego czynu), ubezpieczycielowi służy ubezpieczenie zwrotne (regres ubezpieczeniowy)
Ubezpieczenia osobowe.
- śmierć
- uszkodzenie ciała
- rozstrój zdrowia
Warunki zdarzenia, aby były uznane za nieszczęśliwy wypadek:
- na osobę było skierowane działanie zewnętrzne
- nagłe zdarzenie
- niezależne od woli danej osoby
Wyjątek stanowi zawał i wylew krwi do mózgu, można włączyć do ubezpieczenia po opłaceniu dodatkowych składek.
W przypadku ubezpieczeń osobowych mamy do czynienia ze świadczeniem a nie z odszkodowaniem, ponieważ życia nie można określić w kwocie.
Jest też zasada uposożanego? (kto dziedziczy po śmierci ubezpieczonego)
- po złożeniu oświadczenia woli ubezpieczonego dziedziczy osoba przez niego wskazana
- w przypadku braku takiego oświadczenia dziedziczą zstępne
W przypadku częściowego uszkodzenia ciała świadczenie otrzymuje poszkodowany – ubezpieczony.
Ze względu na zmieniające się warunki społ. – ekono. Niektóre państwa wprowadzają coraz szerszy pakiet ubezpieczeń obowiązkowych, które mają służyć poszkodowanym.
Ogólne warunki ubezpieczeń obowiązkowych ustala minister finansów rozporządzeniom. Natomiast przy ubezpieczeniach dobrowolnych każdorazowe warunki ustala ubezpieczyciel. W przypadku ubezpieczeń obowiązkowych ustala się ustępstwa na korzyść ubezpieczonego. Przy ubez. dobrowolnych ogólne warunki ubezpieczenia ustala ubezpieczyciel. Umowy zawartej nie można zmienić. Ubezpieczyciel może zaostrzyć taryfy płaconych składek jeśli rośnie ilość wypadków. W ubezpieczeniach obowiązkowych taryfa składek może ulec zmianie.
Reasekuracja - to odsprzedanie pewnego % ryzyk i przekazanie części odpowiedzialności za poniesione ryzyko.
Może być:
- bierna
- czynna
Ten kto odsprzedaje to cedent (bierny) ten kto przyjmuje pełni asekuracje czynną.
Koasekuracja – polega na udziale w danej umowie kilku ubezpiezycieli od początku.
Rodzaje reasekuracji:
1. r. czynna – ten kto przejmuje ryzyko
2. r. bierna – ten kto odstępuje ryzyko
Cedent – ten kto odsprzedaje ryzyko
Keasekurator – ten kto przejmuje ryzyko
Reasekuracja obligatoryjna – przymus reasekurowania ze względu na niedopuszczanie do utraty płynności finansów (nakazuje np. zarząd). Każda umowa reasekuracyjna podlega negocjacjom stron. Jeżeli dojdzie do konsensusu to umowa jest podpisywana.
Funkcje reasekuracji:
1. jest stabilizacja wyników fin. ubezpieczyciela
2. wzmocnienie podstaw fin. (jeżeli nie wypłaci się dużo odszkodowań, to jest dochód)
3. zwiększenie możliwości akceptacyjnej (ubezpieczyciel może też prowadzić inną działalność)
4. wyrównywanie wahań wyników fin. (w okresach miesięcznych, kwartalnych, rocznych)
Koasekuracja – podział danego ryzyka na wielu ubezpieczycieli. Występuje bezpośredni stosunek między ubezpiecycielem a ubezpieczającym. Istnieje tyle umów ile jest koasekuratorów wszyscy koasekuranci zbierani są na jednej liście. Jeżeli jest więcej ubezpieczycieli niż dwóch to wybiera się przedstawiciela.
Podstawy prowadzenia działalności ubezpie. w Polsce:
Działalność ubez. jest szczególnym rodzajem działalności gospodarczej, została ona uregulowana przez przepisy kodeksu handlowego i cywilnego.
Warunki działalności ubezp. – są to akty prawne, które stwarzają normy dla działalności ubezpieczeniowej. Zezwolenie na działalność ubezpieczenia zgodnie z ustawą z 90r. wydaje tylko Minister Finansów, działanie bez tej licencji grozi karą ograniczenia wolności do lat 2.
Aby dostać licencje należy spełnić warunki:
1. Złożyć wniosek o prowadzenie tej działalności, określić nazwę, siedzibę, zakres działania, wysokość kapitału akcyjnego, wykaz założycieli i rady nadzorczej, nazwisko akcjonariusza, wybrać formę organizacyjną: 1) spółka akcyjna, 2) towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych ma charakter regionalny i przyjmuje małe ryzyka, nie może prowadzić działalności reasekuracyjnej. Spółka akcyjna prowadzi działalność na terenie całego kraju, może prowadzić dział reasekuracyjny.
2. Do wniosku musi być dołączony plan działania i dowód posiadania środków własnych.
3. W załączeniu wniosku powinien znajdować się statut działalności i projekt ogólnych warunków ubezpieczeń dobrowolnych i obowiązkowych.
Istnieje pośrednictwo ubezpieczeniowe, agent ubezpieczeniowy – jego działalność nie jest działalnością ubezpieczeniową działa on jedynie w imieniu ubezpieczyciela, powinien mieć koncesje.
Pośrednictwo ubez. polega na wykonywaniu czynności fakt. i prawnych określonych w umowie. Pośred. ubez. regulowane jest ustawą. Każdy pracownik danego zakładu ubez. może zawierać umowy lub dokonują tego pośrednicy w imieniu zakładu.
Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych.
OC pojazdów zrzeszają się PBUK. Przedmiotem tej działalności jest zawieranie umów z zakładami innych państw (pozwolenie na poruszanie się pojazdem za granicą), organizuje likwidację szkód za granicą. PBUK jest finansowane przez członków tego biura, działalność reguluje statut.
Rzecznik ubezpieczeniowy – jest powoływany przez ministra finansów na kadencję 4 lat, jest rzecznikiem praw ubezpieczeniowych, rzecznik co roku składa sprawozdanie ministrowi finansów ze swej działalności, powołuje on radę jako organ doradczy i pomocniczy.
Funkcje rzecznika.
- reprezentowanie i ochrona interesów ubezpieczeń
- opiniuje projekty ustaw
- informuje PUN o nie wywiązywaniu się z umów jakiegoś zakładu
- inicjuje prowadzenie edukacji i zakresu ubezpie.
Cechy podmiotu ubezpieczyciela.
- z góry oznaczony celowy charakter funduszu ubezpiecz.
- Specyficzne metody tworzenia i rozdziału funduszu oparte są na przesłankach dotyczących ryzyka i jego badania
- Prowadzenie i zarządzanie działalnością ubez. przez wyspecjalizowane podmioty gosp.
- Jednorodny ale nie jednolity charakter prowadzenia dział. ubezp.
- Bardzo szczegółowa normatyzacja prawa zakładu ubez.
Gospodarka finansowa zakładów ubez. – to gromadzenie przychodów i dokonywanie wydatków zakł. ubez.
Gospodarka finansowa ubezpieczycieli (czynności).
1. planowanie finansów
2. źródła i formy realizacji przychodów pieniężnych i ich samorelizacji
3. wydatki oraz ich realizacja
4. ewidencja sprawozdawczość i analiza finansowa
Najważniejszym segmentem gospodarki finansowej zakładu ubez. jest:
1. zachowanie stałej wypłacalności ubezpieczyciela
2. posiadanie stałej ciągłej płynności finansowej
Cały system opiera się na zasadach:
1. gromadzenie finansów środkami własnymi ubezpieczyciela
2. ustalenie rezerw techniczno – ubezpiecz. Składki na przyszłe zobowiązania.
3. zasada finansowej równowagi operacji ubezp.
Ubezpieczyciel musi posiadać środki własne typu gwarantującego są to środki akcjonarjusza.
Zakłady Ubezpieczeń.
1. Ustawowe są tworzone ustawowe fundusze (w oparciu o przepisy prawa)
2. Decyzję organów ubezpieczyciela (w oparciu o statut)
Do własnych środków należą:
- kapitał akcyjny i zapasowy
- kapitał zakładowy i rezerwowy
Kapitały gwar. zależą od formy działalności, od pozycji ubezpieczyciela na rynku. Zasada generalna: kapitał akcyjny określony przy zawieraniu decyzji o nadaniu koncesji powinien być nie naruszalny.
Operacyjny kapitał akcyjny ma charakter twórczy co może prowadzić do rozwoju firmy, jest utworzony w niektórych jednostkach. W ubezpieczeniach kapitał akcyjny ma charakter bierny nie może być przeznaczony na inne cele, może być powiększony poprzez emisję lub z racji nie pobrania dywidendy przez akcjonarjuszy. Powiększenie kapitału akcji przez dywidendę może nastąpić tylko wtedy, gdy jest dodatni wynik finansowy w spółce.
Fundusz zapasowy tworzy się z zysku bilansowego, z odpisów ze składek, dopłat akcjonarjusza. Im więcej funduszu zapasowego tym lepsze (bezpieczniejsze) utrzymanie się na rynku. Kapitał zapasowy powinien być jak najwyższy, wielkość optymalna czyli zapewniać musi pełną wypłacalność. Kapitał zapasowy tworzy się w oparciu o wielkość portfela ubezpieczenia, im większy tym większy musi być kapitał zapasowy i większe składki. Im większy kapitał zapasowy tym wiarygodniejsza pozycja ubezpieczyciela na rynku.
Kapitał zapas. zależy również od rodzaju prowadzonej działalności ubezp. Wysokość kapitału zapas. stanowi pewien procent składek rocznych, stanowi margines zabezpieczeniowy i margines wypłacalności.
W zakładzie ubezp. tworzone są też fundusze celowe (podmiotowe i przedmiotowe) są one tworzone statutowo i ustawowo np.:
1. fundusz organizacyjny
2. fundusz socjalny
3. rezerwa na dywidendę
4. inne fundusze socjalne
5. rezerwa na różnicę kursów walut
6. fundusz prewencyjny (zapobiegawczy)
Rezerwy techniczno-ubezpiecz. – tworzenie ze składek, które wystarczyłyby na bieżące pokrycie strat.
Rodzaje strat:
1. rezerwy na nie wypłacone świadczenia i roszczenia
2. rezerwy składek na pokrycie ryzyk niewygasłych
3. rezerwy składek na ubezpieczenia na życie
4. skapitalizowane wartości rent
Sposoby obliczenia rezerw tech.-ubez. wg. Systemu szacunkowego lub danych statystycznych.
Przy obliczaniu rezerw szkodowych bierze się pod uwagę:
- szkodliwość szacunkową oblicza się ją, gdy szkoda jest zgłoszona i w przybliżeniu obliczona
- szkodliwość statystyczna, ma miejsce gdy zależy od danego portfela ubezpieczeniowego i nie jest zgłoszona ale może być zgłoszona w terminie, obliczana według współczynnika
Rezerwy na ryzyka niewygasłe – szkody za której ryzyka nie została jeszcze pobrana składka.
Zasada obow. w ubezp. to samofinansowanie się składek i opiera się na prawidłowej polityce fina. Przychody z ubezpieczeń inne dochody, zwroty reasekuacyjne powinny być równe wypłaconym odszkodowaniom co umożliwia równow. operacji ubez.
Aby w przybliżeniu określić fundusz ubez. oraz określić odpowiednią klasę ryzyka i parametry tego ryzyka bierze się pod uwagę:
- częstość szkód (liczba wypadków do liczby ubezpieczonego ryzyka)
- rozszerzalność wypadków (przedmioty zniszczone ilość wypadków)
-&#x...
lestan