Siedziba Egzekutora 3- Ścieżka Terroru.pdf

* * * * * * * * * * * * *

„Myślisz, że wygraliście!? Jeśli zostanę

zniszczony, moja klątwa na zawsze zaciąży na

krwi Skywalkerów!”

(Imperator Palpatine, Empire’s End, nr.2, str.24)

Pamięci Basi

..::PROLOG::..

Nadciąga burza.

Po śmierci Witiyna Tera i jego mrocznych sług Nowa Republika musiała stawić

czoła nowemu, znacznie groźniejszemu przeciwnikowi. Niczym nawałnica strachu i

terroru, przez galaktykę przeszła fala uderzeniowa ogromnej liczebnie floty Executor’s

Lair. Floty zdolnej stawić zaciekły opór każdemu wrogowi, jaki miałby odwagę stanąć

jej na drodze. Floty równie destrukcyjnej i bezkompromisowej, jak jej właściciel i

najwyższy przywódca.

Mroczny Lord Sith, Darth Vader.

Panika i śmierć rozszerzyły się niczym trawiący wszystko, nieokiełznany ogień,

wciągając wiele planet i setki tysięcy istnień. Do walki rzuciły się wszystkie armie,

którym los galaktyki nie był obojętny. Krwawa kampania Lorda Vadera sprowadziła

śmierć na wielu rycerzy Jedi, a także oficerów Imperium i Nowej Republiki, przetaczając

się przez mnóstwo planet, a jednocześnie zapewniając Executor’s Lair zaplecze

niezbędne do dalszego prowadzenia wojny. Ostatnią zdobyczą frakcji Vadera był układ

Corelli, rodzinny system wielu żołnierzy Nowej Republiki, w tym kolejnego

Głównodowodzącego jej Siłami Zbrojnymi, Garma Bel Iblisa.

Bezpardonowe bitwy o Yavin, Roon, Yaga Minor, Bilbringi, Duro czy wreszcie

wielki bój o planetę Exaphi, przyniosły ciężkie straty zarówno wśród członków

Executor’s Lair, jak i rycerzy Jedi. Śmierć poniósł Jix, osobisty agent Dartha Vadera,

oraz Irek Ismaren, uczeń i adiutant Mrocznego Lorda Sith. Zginęli również niemal

wszyscy Reborni Rova Fireheada, a także dowódcy liniowi floty, między innymi

Pilzbuck, Dorja czy Geervan. Nad Exaphi ponadto rozproszono i zniszczono jedną z

dwóch flot operacyjnych Executor’s Lair. Nowa Republika i Imperium też poniosły

wiele porażek, zarówno w wojnie z bezlitosnym przeciwnikiem, jak i w kwestiach

wewnętrznej koordynacji i hierarchii dowodzenia. Prezydent Borsk Fey’lya dostał się do

niewoli, admirał Ackbar, okryty niesławą, zrzekł się stopnia wojskowego, a śmierć w

boju ponieśli żołnierze pokroju Tarranta Perma, Ethana A’Bahta, Hestiva, Sarina

Virgilio, Gegoto, czy wielu pilotów Skrzydła Myśliwskiego Pasha Crackena. Ofiar było

wiele również pośród rycerzy Jedi, takich, jak Kyp Durron, Sarai-kaan, Shor Gin, Xyron

Narr czy Rinock. Wojna dosięgła także, dotąd niezniszczalnego, Bobę Fetta. Wielu

młodych uczniów Jedi padło na Yavinie ofiarą serum Maareka Stele’a, pozbawiającego

możliwości władania Mocą. Co więcej, nadzieja zakonu Jedi, Anakin Solo, przeszedł na

ciemną stronę, występując przeciwko swoim przyjaciołom. Przyszłość wydaje się bardzo

niepewna.

W tych mrocznych czasach nie brak jednak iskierki nadziei. Po wielu miesiącach

śpiączki do świata żywych wróciła Leia Organa Solo. Do walki przyłączyło się

Konsorcjum Hapańskie, a rycerze Jedi zdołali utworzyć organ rządzący ich zakonem,

znany jako Rada Jedi. Zwycięstwo nad Roon i Exaphi przerzedziło szeregi Executor’s

Lair, spowalniając jego ekspansję. Nawrócony na stronę światła Brakiss i zeltroniańska

Jedi, Wieiah, odnaleźli Zabraka, Weraca Dominessa, mającego ogromny potencjał i

zdolnego stawić czoła zagrożeniom ze strony Vadera. Nowa Republika i Imperium

zawiązały ścisły sojusz wojenny, który pozwoli im zgodnie i konsekwentnie oprzeć się

przeciwnikowi.

Nikt jednak nie zdaje sobie sprawy, że Centrala Executor’s Lair nie powiedziała

jeszcze ostatniego słowa. W stoczniach kompleksu spoczywa ledwie ukończony

Pogromca Słońc, a diaboliczny Maarek Stele powołał do życia istotę, która może

doprowadzić do ostatecznej dominacji frakcji Dartha Vadera w galaktyce.

Ta istota to Lugzan, ostateczny zabójca Jedi. Groteskowy mutant, bezwarunkowo

posłuszny swoim stwórcom, zdeterminowany do unicestwienia każdego rycerza Jedi w

galaktyce.

Wiele zostało poświęcone, zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie. Wiele ofiar

trzeba będzie jeszcze ponieść, aby doprowadzić ten konflikt do końca. Wiele istot jest

zdeterminowanych, aby oddać wszystko w imię swojego celu. Eskalacja zbliża się

nieuchronnie.

Mimo gęstego mroku, na końcu tego tunelu pali się niewielkie światło. Cel może być

uchwytny. Zbyt dużo stracono, aby się teraz wycofać. Jedyna droga wiedzie naprzód,

przez meandry i pułapki ciemności, prowadząc do nieuchronnego rozstrzygnięcia.

Przedtem jednak trzeba przejść przez próby, które dla wielu mogą okazać się ponad siły.

Terror jest nieunikniony.

Nadciąga burza.

ROZDZIAŁ

„Drider”, niszczyciel klasy Imperial, sunął bezgłośnie przez próżnię, bezkresną

pustkę kosmosu, oddzielającą od siebie planety układu Corelli. Złowrogi, szary kształt

klina, wyglądający z daleka niczym drzazga wbita w nieprzeniknioną czerń

wszechświata, zaprojektowany był w taki sposób, aby wywoływać irracjonalne uczucie

strachu u każdego, kto chciałby przeciwstawić się sile, którą uosabiał. Sile, której granice

były daleko poza zdolnością pojmowania przeciętnej istoty, a która przez bez mała

dwadzieścia lat utrzymywała przy życiu mit potęgi, jaką władało Imperium. Potęgi, która

znalazła teraz wyraz w jednej tylko osobie, która w swojej wszechmocnej przewrotności

nie bała się wykorzystać każdej okazji, by szerzyć strach, terror, nienawiść i śmierć.

Nawet przy każdym swoim oddechu.

Tą osobą był Darth Vader, Mroczny Lord Sith, a potęgą, jaką dysponował – ciemna

strona Mocy.

W obecnej sytuacji nie można było jednak mówić o tym, że „Drider” stanowił

ucieleśnienie wszystkiego, co reprezentowała sobą doktryna wojenna Imperium. Po

pierwsze dlatego, że po ostatniej Bitwie o Exaphi został on mocno uszkodzony i nie robił

już takiego wrażenia, jak powinien. Górny mostek został wręcz zmieciony z kadłuba, a

wiele dziur i szram, ciągnących się nieraz przez całą długość niszczyciela, odbierało mu

niemal całą godność, dostojność, i grozę. W takim stanie jedyne, co mogło w nim

przerażać, to duchy, których ktoś mógłby się spodziewać na ziejącym dziurami i

bruzdami wraku.

Drugą rzeczą, która znacznie ograniczała robione przez niszczyciel wrażenie, była

bezpośrednia bliskość czegoś wywołującego znacznie większy lęk. W układzie Corelli

znajdowało się bowiem znacznie więcej drzazg, powbijanych w usłane gwiazdami

poszycie. Jedne były mniejsze, inne większe, jeszcze inne osiągały wręcz

niewyobrażalne kształty i rozmiary. Ich ilość i rodzaj z całą pewnością budziły

nieporównywalnie większy lęk, niż pojedynczy i pokiereszowany „Drider”, aspirujący na

tym tle do roli statku widmo. Jeśli doliczyć do tego gęsto orbitujące w okolicach Talusa i

Tralusa orbitalne stocznie, to pojedynczy, uszkodzony niszczyciel klasy Imperial

wyglądał naprawdę żałośnie.

Jak to jednak zwykle bywa, wygląd nie do końca pokrywał się ze stanem

faktycznym. Co prawda „Drider” był pokiereszowany i uszkodzony, ale wciąż miał

sprawny rezerwowy mostek i większość systemów uzbrojenia, zaś osłony, z trudem, bo z

trudem, ale też jakoś funkcjonowały. Co więcej, okręt tętnił życiem.

- Pamiętaj, że musisz atakować Jedi pojedynczo.- mówił Maarek Stele, krocząc

powoli głównym korytarzem niszczyciela. Gdzieniegdzie uwijali się jeszcze mechanicy,

usiłujący nadać przejściu wygląd sprzed niefortunnej kanonady, jaka spotkała okręt

dzięki Eskadrze Łotrów. Gdzieś w oddali majaczyło kilka stoczni remontowych, które

teoretycznie mogłyby we względnie krótkim czasie doprowadzić niszczyciel do stanu

pełnej używalności, niemniej każda z nich była obecnie skoncentrowana na składaniu

komponentów do innego, nowego niszczyciela. Po Bitwie o Exaphi stan liczebności floty

Executor’s Lair był alarmująco niski.

- Czy to konieczne?- spytał, kroczący krok w krok za Stele’m, uskrzydlony olbrzym,

na widok którego większość przechodzących korytarzem szturmowców i robotników

mimowolnie i z lękiem usuwała się pod ściany. Stele musiał przyznać, że czuje cichą

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: