problemy.pdf
(
853 KB
)
Pobierz
214063318 UNPDF
Iwona Michalak-Widera
ROM-E Metis Katowice
Problemy dyslaliczne dziecka ze szkoły masowej i specjalnej
w świetle językoznawstwa kognitywnego – analiza badań własnych
Pełne i globalne, płynące z metodologicznego holizmu
i psychologicznego gestaltyzmu ujmowanie otaczającej rze-
czywistości, stanowiące również główną przesłankę teorii ko-
gnitywnej, ma szansę bycia dominującą tendencją we współ-
czesnych dyscyplinach naukowych.
Młoda dziedzina nauki, jaką jest kognitywizm (Fife 1994,
Lakof , Johnson 1988, Nowakowska-Kempna 2000a c, 1995,
Tabakowska 2001, 1999, Langacker 1995, Taylor 2001, Kalisz,
Kubiński 1998), pozwala całościowo spojrzeć na problemy
poznania otaczającego świata, w tym na rolę języka. Tole-
rancyjne podejście teorii kognitywnej do paradygmatu na-
ukowego objawia się stosowaniem teorii prototypów, a więc
szukaniem tego, co najczęstsze i reprezentatywne w danym
zjawisku (Nowakowska-Kempna 2000a, 59) nawet, jeśli prze-
kracza ono standardy i normy ogólnie przyjęte.
Doświadczenia wyniesione z własnej wieloletniej praktyki
logopedycznej, wsparte wiedzą płynącą z językoznawstwa
kognitywnego, pozwoliły mi inaczej spojrzeć na zjawisko za-
burzeń dyslalicznych dzieci w normie intelektualnej i z upo-
śledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Mimo prób od-
rębnego traktowania problemów z mową dyslaliczną uczniów
w obu grupach, analiza badań kierowała mnie w stronę glo-
balnego, tj. całościowego ujęcia zagadnienia.
Próba niestandardowego porównania została dokonana
w oparciu o wiedzę płynącą z językoznawstwa kognitywnego,
w tym teorii prototypów i prototypowej organizacji kategorii
(Nowakowska-Kempna 2000a, 98).
9. Obszar badań
W celu przejrzystego przedstawienia obszaru
podjętych przeze mnie badań zbudowałam na-
stępujący schemat:
Powyższe dane pozwalają stwierdzić, że w terapii logopedycznej dominuje
korekcja defektów w obrębie jednej cechy fonetycznej głosek zdefektowa-
nych, co sprzyja szybszemu osiągnięciu pozytywnych rezultatów korekcji.
10.7. Prototypowa dyslalia ze względu na liczbę nieprawidłowych
warunków anatomiczno-czynnościowych w obrębie jamy ustnej
Porównanie liczby współwystępujących zaburzonych warunków anato-
miczno-czynnościowych narządów mownych: języka, wędzidełka podję-
zyczkowego, warg, podniebienia twardego, stanu uzębienia oraz wad zgryzu
wskazuje na prototyp zerowy u dzieci z upośledzeniem, tzn. że nie wystąpił
żaden z wymienionych braków. Prototypem tej grupy jest występowanie aż
czterech lub pięciu wad anatomiczno-czynnościowych równocześnie. Proto-
typowe występowanie jednej wady ma miejsce u uczniów w normie intelek-
tualnej.
Obraz prototypowy 7 – Prototypy występowania dyslalii ze względu na liczbę równolegle
występujących nieprawidłowych warunków anatomiczno-czynnościowych w obrębie jamy ustnej
10. Wyniki badań
10.1. Prototypy mowy prawidłowej i zaburzonej
Prototypem mowy wśród uczniów klas pierwszych jest prawidłowa mowa
uczniów szkół podstawowych masowych (skrót SPM). Natomiast prototy-
pową mową uczniów szkół specjalnych (skrót SPS) jest mowa zaburzona, tj.
dyslalia wraz z innymi zaburzeniami, tj. jąkaniem, alalią, a także problema-
mi z mówieniem przy mózgowym porażeniu dziecięcym, autyzmie, zespole
Downa.
1. Cel badań
Ustalenie różnicy między zjawiskiem dyslalii u uczniów
klas pierwszych z normą intelektualną a dyslalią u uczniów
klas pierwszych z upośledzeniem umysłowym w stopniu lek-
kim.
Reasumując, można stwierdzić, iż istnieje szczególna potrzeba zwracania
uwagi na stan warunków anatomiczno-czynnościowych w obrębie jamy
ustnej dzieci dyslalicznych z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.
Dzieci specjalnej troski – częściej niż uczniowie w normie – winni być pod-
dawani ćwiczeniom usprawniającym język, wargi, czy podniebienie mięk-
kie.
10.8. Prototypowe zaburzenia percepcji słuchowej z uwzględnieniem
słuchu fonemowego, syntezy i analizy słuchowej
Zaburzenia słuchu fonemowego, jak i zaburzenia analizy i syntezy słu-
chowej są prototypowymi z racji frekwencji najczęstszego ich występowania
u uczniów szkół specjalnych.
2. Problem badawczy
Czy w zaburzeniach typu dyslalicznego u uczniów klas
pierwszych szkół podstawowych specjalnych i masowych
występują istotne różnice ilościowe i jakościowe, stanowiące
prototypy dla tychże grup?
3. Hipotezy empiryczne
Hipoteza 1. Częstość występowania dyslalii u uczniów klas
pierwszych z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim
i u uczniów w normie intelektualnej przebiega na podobnym
poziomie, co wyraża się brakiem prototypowości systemu fo-
nologiczno-fonetycznego w każdej z badanych grup.
Hipoteza 2. Rodzaje dyslalii u uczniów klas pierwszych
szkół specjalnych i masowych cechuje:
• brak istotnych różnic, tj. brak prototypów w ilości i jako-
ści głosek realizowanych nieprawidłowo,
• brak istotnych różnic, czyli nieprototypowych ilości i ja-
kości cech głosek błędnie wypowiadanych.
Hipoteza 3. Sprawność anatomiczno-czynnościowa na ob-
wodzie układu artykulacyjnego i poza nim u uczniów klas
pierwszych szkół podstawowych specjalnych w porównaniu
z uczniami szkół podstawowych masowych charakteryzuje
się:
• istotnie niższym poziomem w zakresie budowy i spraw-
ności narządów artykulacyjnych, czyli stanowi prototyp gru-
py dzieci z upośledzeniem umysłowym,
• istotnie niższą sprawnością percepcji słuchowej, budując
w ten sposób prototyp dysfunkcji słuchowej u tych dzieci,
• istotnie niższym poziomem zasobu leksykalnego i spraw-
ności gramatycznej, a także niższą sprawnością w zakresie
małej i dużej motoryki, wskazując na prototypowość tychże
dysfunkcji u wspomnianej grupy uczniów.
Obraz prototypowy 4 – Prototypy występowania dyslalii ze względu na rodzaje nieprawidłowo
realizowanych głosek
Kognitywne potraktowanie zagadnienia pozwoliło na odrębną analizę
wyników w szkołach masowych. Wykazała ona, że prototypowo, tj. najczę-
ściej nieprawidłowo realizowanymi głoskami tej grupy są głoski szeregu
szumiących i syczących.
BUDOWA PROTOTYPOWA SYSTEMU GŁOSEK ZDEFEKTOWANYCH UCZNIÓW Z NORMĄ
INTELEKTUALNĄ
Wyjątkowo
Wyjątkowo
Rzadziej
Rzadziej
Rzadko
v b g l 8 7 9 5 s
z
c 3 & ( @ 4 r t d n
Obraz prototypowy 1 – Prototypy występowania mowy prawidłowej i zaburzonej u dzieci ze szkół
podstawowych masowych i ze szkół podstawowych specjalnych
Procentowy rozkład nieprawidłowych realizacji głosek u uczniów szkół
specjalnych pokazuje, że głoski szumiące są prototypami zaburzonej wymo-
wy tej grupy.
BUDOWA PROTOTYPOWA SYSTEMU GŁOSEK ZDEFEKTOWANYCH UCZNIÓW Z UPOŚLEDZENIEM
UMYSŁOWYM
10.2. Zjawisko dyslalii w obu grupach badawczych
Przy poziomie istotności statystycznej p = 0,276 nie można mówić o pro-
totypowości tejże cechy w którejkolwiek z grup, co oznacza, że w obu gru-
pach dyslalia występuje w podobnym zakresie.
Obraz prototypowy 8 – Prototypy występowania zaburzonej percepcji słuchowej z podziałem na
słuch fonemowy, syntezę i analizę słuchową
Wyjątkowo Rzadziej Prototyp Często Wyjątkowo
t n & ( @ 4 r 8 7 9 5 s z c 3 d v g
Relewantnie wyższa częstotliwość występowania tego rodzaju zaburzeń
u uczniów z upośledzeniem umysłowym nasuwa przypuszczenie co do przy-
czyn dłuższego niż w przypadku normy czasu trwania terapii.
10.9. Prototypowy poziom znajomości słownictwa
i prawidłowego użycia form gramatycznych
Porównanie poziomu znajomości słownictwa wskazuje na prototyp ubo-
giego słownictwa, który cechuje uczniów z upośledzeniem umysłowym
w stopniu lekkim.
Podobne zjawisko ma miejsce przy porównaniu częstości użycia nieprawi-
dłowych form gramatycznych.
Mniejsza liczba prototypowo nieprawidłowych realizacji, tj. cztery (głoski
szumiące) u dzieci specjalnej troski, w stosunku do ośmiu (szereg szumią-
cych i syczących) prototypowo zdefektowanych głosek u uczniów prawidło-
wo rozwijających się, stwarza lepsze warunki dla prowadzenia terapii logo-
pedycznej u uczniów obciążonych upośledzeniem umysłowym.
Duża liczba dzieci w normie, wykazujących wady wymowy w zakresie
dwóch szeregów głosek, sugeruje konieczność podejmowania działań lo-
gopedycznych w szkołach macierzystych, ponieważ tak dużą liczbę głosek
trudno bez intencjonalnych oddziaływań logopedycznych wyeliminować.
4. Metody badań
• Metoda sondażu – w postaci wywiadu z uczniami,
w oparciu o samodzielnie sformułowaną kartę badania mowy
wraz z adekwatnie do niej sporządzonym kwestionariuszem
obrazkowym.
• Analiza dokumentów – zapisy z dzienników szkolnych
i opinie poradni psychologiczno-pedagogicznych.
Obraz prototypowy 2 – Prototypy występowania zaburzeń mowy z podziałem na dyslalię i inne
zaburzenia
10.5. Prototypowe braki cech głosek
Analiza badań w tym zakresie pokazuje, że jedynie w stosunku do sposobu
artykulacji można mówić o prototypie, który dotyczy uczniów z upośledze-
niem umysłowym.
5. Procedura badań – zmienne
• Zmienna zależna – dyslalia, tzn. nieprawidłowa realizacja
dźwięków mowy.
• Zmienne niezależne – norma intelektualna i upośledzenie
umysłowe w stopniu lekkim.
Niepokojący jest fakt, iż u dziecka z normą intelektualną w wieku około
siedmiu lat powinno nastąpić zakończenie rozwoju mowy, tzn. winno ono
operować całym inwentarzem głosek czysto brzmiących. Niestety, jak wy-
kazują wyniki, zaledwie połowa przypadków spełnia ten warunek. Sytuacja
uczniów upośledzonych jest jeszcze trudniejsza, ponieważ około 70% pierw-
szoklasistów nie mówi prawidłowo i poza dyslalią wykazuje inne bardziej
skomplikowane terapeutycznie zaburzenia mowy.
6.
Charakterystyka badanych dzieci
294 uczniów klas pierwszych szkół podstawowych maso-
wych oraz 53 uczniów szkół podstawowych specjalnych.
10.3. Dyslalia z uwzględnieniem prototypowej liczby
nieprawidłowo realizowanych głosek
Analiza zjawiska dyslalii z uwzględnieniem prototypowej liczby niepra-
widłowo realizowanych głosek pokazuje, że w żadnej z grup nie wystąpiły
różnice istotne, tj. relewantne.
Obraz prototypowy 9 – Poziom słownictwa i użycia form gramatycznych u dzieci ze szkół
podstawowych masowych i ze szkół podstawowych specjalnych
7. Miejsce, czas i przebieg badań
• Losowo wybrane szkoły podstawowe masowe w Kato-
wicach i wszystkie szkoły specjalne tegoż miasta oraz grani-
czących z Katowicami miast, tj. Świętochłowic, Siemianowic
i Chorzowa.
• Od września 2001 do lutego 2002 roku, a dodatkowa gru-
pa uczniów szkół specjalnych w miastach sąsiednich przeba-
dana na początku roku szkolnego.
• W czasie trwania zajęć lekcyjnych. W wyciszonym po-
mieszczeniu, po stworzeniu atmosfery sprzyjającej dokładne-
mu badaniu.
• Ocena wymowy metodą wzrokową i słuchową (Nowak
1995, 11) w czasie obserwacji zaprogramowanej (Łobocki
2001, 220).
W terapii logopedycznej uczniów szkół specjalnych równolegle z wywoły-
waniem i automatyzowaniem głosek nieprawidłowo realizowanych na ścież-
ce kognitywnej, należy wzbogacać słownik ucznia i na bieżąco korygować
niepoprawne formy gramatyczne.
11. Podsumowanie wyników badań
Kognitywne potraktowanie zjawiska dyslalii u dzieci rozpoczynających
etap edukacyjny, pozwala na wyciągnięcie następujących wniosków z prze-
prowadzonych przeze mnie badań:
1. zaledwie połowa dzieci w wieku przedszkolnym, prawidłowo rozwijają-
cych się i o nieharmonijnym rozwoju intelektualnym wykazujących zaburze-
nia dyslaliczne, objęta jest postępowaniem logopedycznym;
2. ponad połowa dzieci z normą intelektualną i upośledzeniem umysło-
wym rozpoczynających naukę w szkołach podstawowych wymaga terapii
logopedycznej w zakresie dyslalii;
3. wady wymowy występują w podobnej liczbie u pierwszoklasistów pra-
widłowo rozwijających się i z upośledzeniem umysłowym w stopniu lek-
kim;
4. ponieważ inwentarz zaburzonych dźwięków jest na podobnym pozio-
mie ilościowym i jakościowym, zbędne jest tworzenie oddzielnych zestawów
ćwiczeń przygotowujących do prototypowego wybrzmiewania głosek i spo-
sobów ich uzyskiwania w stosunku do dzieci ze szkół masowych i specjal-
nych;
5. prowadzenie terapii logopedycznej z dziećmi o mniejszych możliwo-
ściach intelektualnych wymaga stosowania metod opartych na pokazie, tek-
stach wyrazowo-obrazkowych i formach zabawowych z powodu trudności
z przyswajaniem materiału wynikającym z myślenia konkretno-obrazowe-
Obraz prototypowy 5 – Prototypy występowania braku cech głosek
Porównanie, w kognitywnym ujęciu, zaniku cech głosek w obu grupach
równocześnie wskazuje, że prototypowym jest brak odpowiedniego miejsca
artykulacji.
BUDOWA PROTOTYPOWA BRAKU CECH GŁOSEK W OBU GRUPACH
Wyjątkowo Prototyp Wyjątkowo
sposób artykulacji miejsce artykulacji udział wiązadeł głosowych
Istotnym problemem logopedycznym są trudności polegające na znale-
zieniu prawidłowego miejsca artykulacji podczas wybrzmiewania głosek.
Efektem są mniej prototypowe bądź nieprototypowe realizacje dźwięków
w postaci: elizji, substytucji lub deformacji. Przyczyną jest słaba sprawność
narządów artykulacyjnych bądź niewykształcona kinestezja, tj. brak czucia
miejsca lub ruchów narządów mowy.
Brak pionizacji języka wywiera szczególny wpływ na realizacje prototy-
powo zdefektowanych głosek szumiących i głoski
r
, a także – o czym nie
należy zapominać – nie prototypowo, czyli wyjątkowo rzadko nieprawidło-
wo wypowiadanych
l
oraz
dtn
. Efektem problemów nieprawidłowego
miejsca artykulacji są realizacje międzyzębowe, boczne, przyzębowe, itd.,
a także różnego typu substytucje. Najprostszym rozwiązaniem jest wczesna
proi laktyka logopedyczna.
8.
Metoda statystyczna i psychologiczna
• Test Istotności Różnic Chi-kwadrat z poprawką Yatesa.
9. Metoda psychologiczna
• Opis kognitywny (Nowakowska-Kempna 2000a, 89
– 112), tj. prototyp, przykład par excellence dyslalii.
Wykładniki na skali częstości występowania zjawiska:
• prototyp w granicach od 100% do 76%,
• bardzo często w granicach od 75% do 51%,
• często w granicach od 50% do 26%,
• rzadziej w granicach od 25% do 13%,
• rzadko w granicach od 12% do 7%,
• wyjątkowo od 6% (por. Wojciszke 1986, 24).
Obraz prototypowy 3 – Prototypy występowania dyslalii ze względu na liczbę nieprawidłowo
realizowanych głosek
Dzięki możliwości kognitywnego ujęcia zjawiska dyslalii, tzn. przekra-
czającego sztywne matematyczne ramy, analiza ilości głosek nieprawidłowo
wypowiadanych w obu grupach przedstawia się następująco:
PROTOTYPY ZDEFEKTOWANYCH GŁOSEK W OBU GRUPACH (wg wskaźnika ilościowego)
Wyjątkowo
Prototyp
Prototyp
Często
Często
Wyjątkowo
Wyjątkowo
10.6. Występowanie dyslalii ze względu na prototypową liczbę
zaniku cech głosek
Analiza porównawcza wskazuje, że w tym zakresie nie ma istotnych, tj.
relewantnych różnic między obiema grupami.
1 głoska
10 – 13 głosek
10 – 13 głosek
2 – 5 głosek
2 – 5 głosek
2 – 5 głosek
2 – 5 głosek
6 – 9 głosek
6 – 9 głosek
14 i więcej głosek
14 i więcej głosek
go;
6. dzieci specjalnej troski różni od uczniów z normą intelektualną prototy-
powe występowanie różnorodnych zaburzeń mających bezpośredni wpływ
na kształtowanie prawidłowo rozwijającej się mowy. Należą do nich: niepra-
widłowe warunki anatomiczno-czynnościowe, zaburzony słuch fonemowy
oraz analiza i synteza słuchowa, a także ubogie słownictwo i trudności w po-
sługiwaniu się formami gramatycznymi oraz słaba sprawność grafomoto-
Bibliograi a
1. Fife J., 1994: Wykłady z gramatyki kognitywnej, [w] Podstawy gramatyki kogni-
tywnej (red) H. Kardela, Warszawa, s. 9 – 64.
2. Kalisz R., Kubiński W., 1998: Dwadzieścia lat językoznawstwa kognitywnego
w USA i w Polsce – próba bilansu, [w] Językoznawstwo kognitywne. Wybór tek-
stów, (red) W. Kubiński, R. Kalisz, E. Modrzejewska, Gdańsk, s. 7 – 27.
3. Langacker R. W., 1995: Wykłady z gramatyki kognitywnej, Lublin.
4. Nowakowska-Kempna I., 2000a: Jednostki językowe w analizie prototypowej,
Katowice.
5. Nowakowska-Kempna I., 2000b: Konceptualizacja uczuć w języku polskim. Część
II. data, Warszawa.
6. Tabakowska E., 2001: Kognitywne podstawy języka i językoznawstwa, Kraków.
7. Taylor J. R.,2001: Kategoryzacja w języku, prototypy w teorii językoznawczej,
Kraków.
8. Wojcieszke B., 1986: Teoria schematów społecznych. Struktura i funkcjonowanie
jednostkowej wiedzy w otoczeniu społecznym. Wrocław.
Prototypowa, tj. najczęściej występująca deformacja dwóch do pięciu
głosek, wśród pierwszoklasistów obu rodzajów szkół napawa optymizmem
z powodu pozytywnych i szybkich efektów prowadzonej terapii dzięki nie-
wielkiej liczbie zdefektowanych głosek. Natomiast wyjątkowo rzadko po-
jawiająca się deformacja lub substytucja jednej albo więcej niż trzynastu
głosek, potwierdza poglądy specjalistów dziedziny, że niezmiernie rzadko
zdefektowaną jest jedna głoska, a także bardzo duża ich liczba.
10.4. Prototypy rodzajów nieprawidłowo realizowanych głosek
Porównanie poniższe pozwala stwierdzić, że prototypowo zniekształcone
lub substytuowane głoski występują u uczniów dyslalicznych szkół specjal-
nych i są nimi głoski szumiące oraz głoska
g
. Zaś szeregi: syczący, ciszący,
głoska
r
oraz głoski
tdnv
nie wykazują różnic, przebiegają na podob-
nym poziomie, czyli są nieprototypowe.
Obraz prototypowy 6 – Prototypy występowania dyslalii ze względu na liczbę zaniku cech głosek
ryczna;
Zbyt pobłażliwe traktowanie potrzeby prowadzenia terapii logopedycznej
w zakresie dyslalii u wszystkich dzieci w okresie przedszkolnym wymaga
społecznej zmiany poglądu w tym zakresie. Podejmowanie działań proi -
laktycznych w stosunku do każdego małego dziecka i wczesnej interwencji
logopedycznej do przypadków nieharmonijnego rozwoju powinny spowo-
dować pozytywne zmiany w wymowie uczniów klas pierwszych szkół pod-
stawowych masowych i specjalnych.
Prototyp
Prototyp
Wyjątkowo Rzadziej
Rzadziej
1 głoska
Plik z chomika:
pedagog107
Inne pliki z tego folderu:
referat -dysleksja.doc
(89 KB)
Plan pracy indywidualnej z uczniem wykazującym specyficzne trudności w pisaniu i Wysłany przez Tulipan7 dnia 28.docx
(19 KB)
Mozesz pomoc swojemu dziecku.doc
(40 KB)
Kryteria diagnostyczne uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi(1).doc
(34 KB)
Grabowska A. Rymarczyk K. - Dysleksja od badań mózgu do praktyki(1).pdf
(26264 KB)
Inne foldery tego chomika:
- ◢◤-FILMY POLSKIE
!! DIAGNOSTYKA SAMOCHODOWA
# Krav Maga
## CZAKRA
#### ANIMACJE DO FILMÓW-FILMY
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin