Uszkodzenia budynków wywołanych huraganowym wiatrem_cz1.pdf

TecHNoloGie

Uszkodzenia budynków

Cz. I – Rodzaje i skale wiatrów huraganowych

W połowie sierpnia trąby

powietrzne uszkodziły

w Polsce blisko 800

budynków, wiele z nich

nie nadaje się do remontu.

Szkody można zmniejszyć

w przyszłości odpowiednio

projektując i wykonując,

a także naprawiając

i wzmacniając budynki.

powinien być zapro-

jektowany i wykonany

zgodnie z odpowiednimi

przepisami techniczno-budowlany-

mi i powiązanymi z tymi przepisa-

mi normami. Należą do nich także

normy oddziaływań klimatycznych.

Powszechnie przyjęto, że wartości

charakterystyczne tych oddziały-

wań, podane w normach, powinny

mieć okres powrotu 50 lat. Oznacza

to, że powinny to być wartości, któ-

re bywają przewyższane średnio raz

na 50 lat. Takie wartości wyznacza

się opracowując, za pomocą metod

statystyki matematycznej i rachun-

ku prawdopodobieństwa, wyniki

pomiarów wykonywanych przez

stacje meteorologiczne. Jednak nie

wszystkie zdarzenia dają się opisać

za pomocą dotychczas stosowanych

metod. Należą do nich zdarzenia

rzadkie, lecz o charakterze katastro-

falnym, takie jak huragany lub trąby

powietrzne. W Europie rośnie czę-

stość występowania huraganów i trąb

powietrznych. Zmusza to do zajęcia

się zagadnieniem wpływu tych zwięk-

szonych oddziaływań na konstrukcje.

W artykule przedstawiono zagad-

nienia, związane z oddziaływaniem

huraganowych wiatrów na budow-

radomsko i Gorzkowice po huraganie (sierpień 2008 r.).

le, z którymi może mieć do czynie-

nia inżynier budownictwa w swojej

praktyce zawodowej.

strukcji. Można je nazwać wiatrami

huraganowymi albo katastrofalnymi.

W Polsce można wyróżnić ich cztery

główne rodzaje [7]:

Wiatry sztormowe, wywoływane

Rodzaje wiatrów

katastrofalnych w Polsce

rozległymi i głębokimi układami

niżowymi w umiarkowanych sze-

rokościach geograicznych, od około

40 o do około 60 o . Układy te mogą

Istnieje kilka rodzajów wiatrów,

które przynoszą zagrożenia dla kon-

inżYnier BuDoWnictWA Wrzesień 2008

wywołane huraganowym wiatrem

K ażdy obiekt budowlany

TecHNoloGie

się rozciągać na odległości 1000 km

i większe. W takim układzie niżo-

wym silny wiatr o prawie niezmien-

nym kierunku, chociaż o różnej

intensywności, może trwać kilka

dni. Do tego rodzaju wiatru odnosi

się przede wszystkim stacjonarny

przepływ turbulentny w warstwie

przyziemnej. W naszym kraju jest

to najczęstszy rodzaj silnego wiatru,

zwłaszcza na wybrzeżu. Najsilniej-

sze wiatry tego rodzaju występują

w okresie od jesieni do wiosny.

Wiatry burzowe, towarzyszące

o znacznej gwałtowności. Ostat-

nią, o stosunkowo szerokim zasię-

gu, była trąba powietrzna w okoli-

cy Częstochowy [2].

Każdy z tych rodzajów wiatru

może mieć charakter katastrofalny,

może powodować katastrofalne skut-

ki. Zależy to od jego intensywności.

Niektóre z wymienionych rodza-

jów wiatru mają swoje „rozwinięcia”,

pewne zróżnicowanie pod względem

ich genezy i odrębne nazwy. Pewne

określenia dotyczą jednak wszyst-

kich rodzajów silnego wiatru.

■ Huragan jest to wiatr o prędkości

powyżej 32 m/s (115 km/h), 12 o

w skali Beauforta.

■ Orkan – gwałtowny, silny wicher,

zwykle połączony z burzą, hura-

gan, nawałnica.

■ Sztorm – wiatr na morzu o sile 10 o

w skali Beauforta; na lądzie nazy-

wana wichurą; w literaturze anglo-

języcznej mianem sztormu określa

się także silny wiatr na lądzie.

■ Szkwał – nagły, krótkotrwały (np.

kilkuminutowy) wzrost prędkości

wiatru (niekiedy powyżej 20–30

m/s), często połączony ze zmianą

jego kierunku; zjawisku może to-

warzyszyć silny opad i burza. Naj-

częściej powstaje przed frontem

chłodnym; jego zwiastunem jest

chmura cumulonimbus, ciemna,

silnie postrzępiona od dołu.

■ Tornado – silna trąba powietrzna

występująca w Ameryce Północ-

nej, o średnicy do kilkuset me-

trów, powodująca nieraz katastro-

falne skutki.

■ Trąba po-

wietrzna (w Sta-

nach Zjednoczo-

nych nazywana

tornadem od hisz-

pańskiego słowa

tornada oznacza-

jącego burzę lub

łacińskiego tor-

nare – obracać)

jest wiatrem wi-

rowym wokół osi

pionowej, o ogra-

niczonej średnicy

(kilkadziesiąt me-

trów), w postaci

wirującego słupa

(tuba) zwisającego

z rozbudowanej

chmury cumulo-

nimbus do powierzchni Ziemi;

prędkość wiatru wewnątrz trąby

może przekraczać 100 m/s.

■ Uskok wiatru – nagłe i gwałtow-

ne osiadanie powietrza w dolnej

części troposfery, towarzyszące

aktywnym frontom chłodnym lub

niskotroposferycznym prądom

strumieniowym; najczęściej wy-

stępuje w pobliżu chmur burzo-

wych z rozwiniętym kołnierzem

burzowym, gdy może wytworzyć

się silny strumień opadającego

powietrza o prędkościach 75–135

km/h (21–38 m/s). Na różnych

wysokościach występują różne

kierunki i prędkości wiatru.

Można przyjąć, że nazwy huragan

i orkan odnoszą się zwykle do wszyst-

kich rodzajów wiatru o dużej prędko-

ści. Sztorm to stosunkowo długotrwały

wiatr „synoptyczny”, natomiast szkwał

i uskok wiatru to wiatry w sytuacjach

burzowych. Trąby powietrzne także

powstają w takich sytuacjach.

gwałtownym burzom w czasie przej-

ścia frontu chłodnego. Obejmują

one zwykle dość ograniczony obszar

i trwają kilka do kilkunastu minut.

Charakteryzują się niestacjonarnym

przebiegiem prędkości, gwałtowny-

mi porywami przy stosunkowo ni-

skiej prędkości średniej.

Wiatry fenowe w górach, u nas

zwane wiatrem halnym, powsta-

ją w wyniku wpływu łańcucha

górskiego na przepływ powietrza

w głębokim układzie niżowym.

Wiatr halny rozwija się na za-

wietrznych skłonach gór, jest silnie

porywisty, powietrze jest suche

i ciepłe. W Polsce jest to wiatr po-

łudniowy w Karpatach, a zwłasz-

cza w Tatrach.

Tornada, lokalne trąby powietrz-

Skale klasyikacyjne

Od dawna próbowano sklasyiko-

wać oddziaływanie wiatru, najpierw,

co jest oczywiste, na morzu. W 1805 r.

admirał Francis Beaufort podał skalę,

odnoszącą się do prędkości wiatru na

morzu, którą także dostosowano do

potrzeb oceny prędkości wiatru na lą-

dzie. W zależności od sposobu dosto-

sowania (np. zaokrąglanie wartości

granicznych, prędkości lub ciśnienia)

skale lądowe często różnią się nieco

między sobą zakresem prędkości lub

opisem oddziaływania wiatru. Jedną

z różnic jest przyjęcie wartości progo-

wej huraganu, 29 m/s albo 32 m/s.

W latach 70. ubiegłego wieku

opracowano dwie skale intensywno-

ści tornad: Fujity – Pearsona w USA

i TORRO w Wielkiej Brytanii.

Na świecie szeroko stosowana jest

skala Fujity, jednak wiele europejskich

służb meteorologicznych stosuje ska-

lę TORRO (od nazwy TORnado and

Storm Research Organisation) z tego

względu, że została oparta zarówno

na pomiarach, jak i badaniach nauko-

wych, w tym analizie wytrzymałościo-

wej zniszczonych obiektów, i dotyczy

również warunków klimatycznych

charakterystycznych dla Europy [2].

Oprócz skal klasyikujących torna-

da stosowane są skale dotyczące hura-

ne, występujące najczęściej na

rozległych, płaskich obszarach

o klimacie kontynentalnym. U nas

zdarzają się lokalnie, o stosunko-

wo ograniczonym zasięgu, lecz

rys. 1. zależność współczynnika strat od prędkości wiatru

w odniesieniu do budynków występujących w europie Środkowej

wsp. strat [%]

100

wsp. strat budynków

lekkich

masywnych

w Europie Œrodkowej

0 20 40 60 80 100 120 140

F-2 F-1 F0 F1 F2 F3 F4 F5 skala Fujity

v [m/s]

inżYnier BuDoWnictWA Wrzesień 2008

TecHNoloGie

okres powrotu, lata

5 20

 

I v



(2)













WARSZAWA OKÊCIE

38 m/s

gdzie: z 0 – wysokość chropowatości.

Dla terenu otwartego, kategorii

II według normy europejskiej [6],

z 0 = 0,05 m. Stąd na wysokości z =

10 m jest I v (10) = 0,189 oraz cr(10) = 1,0

zatem c e (10) = 2,323 i współczynnik

porywistości G(10) = √2,323 = 1,524.

Warto zauważyć, że z bezpośrednie-

go obliczenia współczynnika pory-

wistości, bez pominięcia wyrażenia

w drugiej potędze w zapisie warto-

ści szczytowej ciśnienia prędkości,

współczynnik porywistości wynosi

-2 -1 0 1 2 3 4

-ln(-lnF(Vp))

rys. 2. Maksymalne roczne prędkości wiatru w porywach na stacji meteorologicznej

Warszawa okęcie na siatce probabilistycznej rozkładu Gumbela [8]

ganów, rozumianych jako cyklony tro-

pikalne. Najbardziej znaną z nich jest

skala Saira-Simpsona. Została ona

opracowana w 1971 r. przez inżyniera

Herberta Saira i meteorologa Boba

Simpsona. Zasadniczo w skali tej wy-

różnia się pięć kategorii, uszeregowa-

nych wg rosnącej intensywności. Na

przykład, kategorii 1 odpowiada wiatr

o prędkości 33–42 m/s, a kategorii 5 –

wiatr o prędkości ≥ 70 m/s. Pojawiają

się jednak opinie sugerujące wprowa-

dzenie kategorii 6, której proponuje się

przypisać huragany z wiatrem o pręd-

kości większej niż 78–80 m/s. Skala ta

w warunkach naszego kraju jest jednak

mało przydatna w praktyce.

Niestety, klasyikacja oparta na

sile wiatru jest tylko teoretyczna, po-

nieważ nikomu dotąd nie udało sie

zmierzyć siły wiatru podczas trwa-

nia tornado. Z tego względu tornada

są oceniane po szkodach przez nie

spowodowanych. Prowadzi to do

tego, że doświadczeni meteorolodzy

na podstawie zniszczeń przypisują

temu samemu zjawisku różne klasy F

według skali Fujity.

Przeniesienie skali Fujity do Eu-

ropy jest kolejnym problemem, po-

nieważ europejskie budownictwo

oraz wielkość domów przenośnych

różni się znacznie od rozwiązań

powszechnie stosowanych w Ame-

ryce. W obliczu tych regionalnych

różnic w technikach budowlanych,

przy dodatkowym uwzględnieniu

zniszczeń roślinności, opracowana

została przez TorDACH, organi-

zację badającą tornada w krajach

niemieckiego obszaru językowego,

skala oparta na skali TORRO dwu-

krotnie bardziej dokładnej niż ska-

la Fujity.

W skali TorDACH stosuje się od-

niesienie szkód w nieruchomościach

do tzw. współczynnika strat (szkód).

Współczynnik ten bywa stosowany

przez irmy ubezpieczeniowe i przed-

stawia procentowy stosunek wartości

uszkodzenia nieruchomości do war-

tości odtworzeniowej [3]. Zależność

współczynnika strat od prędkości wia-

tru, w odniesieniu do budynków lekkich

i masywnych występujących w Europie

Środkowej, pokazano na rys. 1.

Istotne znaczenie ma porównanie

wartości charakterystycznych pręd-

kości wiatru podanych w normach

z cytowanymi skalami.

W dotychczasowej normie pol-

skiej [5] wartość charakterystycz-

na prędkości wiatru, średnia 10-

-minutowa, na wysokości 10 m w te-

renie otwartym w streie 1, wynosi

V m = 20 m/s. Wartość chwilową można

obliczyć przyjmując, jak dla elementów

małych, współczynnik działania pory-

wów wiatru β = 2,2. Stąd współczyn-

nik porywistości G = √β = 1,483, zatem

wartość chwilowa prędkości wiatru

V p = 29,7 m/s. Jeżeli przyjąć, że współ-

czynnik częściowy γ f = 1,3 dotyczy tylko

ciśnienia prędkości, to przez jego pier-

wiastek kwadratowy można pomnożyć

wartość charakterystyczną prędkości

wiatru, zatem V p = 29,7·√1,3 = 33,9 m/s.

W normie europejskiej [6] współ-

czynnik porywistości można obli-

czyć jako pierwiastek kwadratowy ze

współczynnika ekspozycji przedsta-

wionego wzorem

(

)

 3





 

(3)

Dla tych samych warunków tere-

nowych na wysokości 10 m jest G(10)

= 1,662. Różnica wynikająca z pomi-

nięcia członu (3,5·I v (10))2 = 0,438 wy-

nosi 1,662/1,524 = 1,09, tj. 9,1%.

Przyjmując według załącznika

krajowego [6] w streie 1 wartość

V m (10) = 22 m/s i G(10) = 1,524,

otrzymuje się V p = 33,5 m/s. Za-

kładając, jak poprzednio, że współ-

czynnik częściowy odnosi się w ca-

łości do ciśnienia prędkości wiatru,

otrzymuje się wartość obliczeniową

(szczytową) prędkości wiatru V p (10)

= 33,5 · √1,5 = 41,0 m/s. Odpowiada

to ciśnieniu prędkości qp(10) = 1,05

kN/m 2 . Prędkość chwilowa 41 m/s

(148 km/h) występuje w Polsce bar-

dzo rzadko.

Przykładowe wartości prędkości sil-

nego wiatru w Polsce, porównywalne

z danymi normowymi, podano dalej.

Częstość występowania

i prędkości wiatrów

katastrofalnych w Polsce

Wiatry sztormowe i halne wystę-

pują w porze chłodnej. Ze względu na

rozległość układów barycznych trwają

one od kilku do kilkudziesięciu godzin

oraz występują na znacznych obsza-

rach. Z tego powodu prędkości takich

wiatrów są mierzone i rejestrowane

przez sieć stacji meteorologicznych,

które wykonują pomiary według jed-

nolitej metodyki Instytutu Meteorolo-

gii i Gospodarki Wodnej [7].

Prędkości wiatrów w sytuacjach

burzowych są natomiast mierzone

 



 



   





 



(1)

gdzie: I v (z) – intensywność turbulen-

cji wyrażona wzorem

Wrzesień 2008 inżYnier BuDoWnictWA

TecHNoloGie

rzadko, zdarza się to tylko wówczas,

gdy burza przechodzi nad stacją

meteorologiczną. W związku z tym

najczęściej można tylko oszacować

częstość występowania gwałtow-

nych burz, którym towarzyszą duże

prędkości wiatru. Jednym z rzad-

kich przypadków, gdy były możliwe

pomiary, była burza w Warszawie

w czerwcu 1979 r., w czasie której na

stacji meteorologicznej Warszawa

Okęcie zmierzono prędkość wiatru

w porywie 40 m/s.

Na rys. 2, na siatce probabili-

stycznej rozkładu prawdopodo-

bieństwa wartości ekstremalnych

Gumbela [7], przedstawiono war-

tości maksymalne roczne prędko-

ści wiatru w porywach, wybrane ze

wszystkich kierunków wiatru, zmie-

rzone przez stację meteorologicz-

ną Warszawa Okęcie w terminach

obserwacji (odczyty co godzinę),

w latach 1964–2003. Prostą regre-

sji, o poszukiwanych parametrach

rozkładu Gumbela, wyznaczono

metodą najmniejszych kwadratów

z pominięciem największej wartości

zmierzonej, V p = 40 m/s, ponieważ

pochodzi z innej populacji niż pozo-

stałe wartości. Jest to, wspomniana

wyżej, prędkość wiatru zmierzona

w sytuacji burzowej. Nie odbiega

ona jednak znacznie od wartości

pozostałych.

Prędkość ta wystąpiła z kierunku

południowo-zachodniego (sektor 8

wg [7]). Przedstawiona na wykresie

wartości maksymalnych rocznych

z tego sektora odbiega znacznie od

pozostałych.

Z rys. 2 można odczytać prędkości

o różnych okresach powrotu. Śred-

nio raz na 5 lat bywa przekraczana

prędkość 30 m/s, co 10 lat prędkość

32 m/s, co 20 lat 35 m/s, a co 50 lat

38 m/s. Jest to jednak prognoza war-

tości z pomiarów terminowych, tzn.

wykonywanych co godzinę. Między

terminami mogą wystąpić i wystę-

pują prędkości nieco wyższe, w przy-

padku wiatrów sztormowych jednak

poniżej 40 m/s.

W celach analitycznych maksy-

malne wartości prędkości wiatru

w porywach, z pomiarów termi-

nowych i między terminami, z lat

1961–1995 [4] porównano z warto-

ściami normowymi, charakterystycz-

nymi i obliczeniowymi, wyznaczony-

mi w sposób przedstawiony powyżej;

w górach z uwzględnieniem zmian

gęstości powietrza wg [6]. Przyjęto,

jak wyżej, że częściowy współczyn-

nik bezpieczeństwa odnosi się do ci-

śnienia prędkości wiatru.

Z tego porównania wynika [8], że

maksymalne prędkości wiatru, zano-

towane w ciągu 35 lat, są tego samego

rzędu co wartości obliczeniowe według

dotychczasowej normy [5], a mniejsze

od wartości obliczeniowych według

załącznika krajowego [6].

Analizując dane pomiarowe po-

dane w [8], warto zauważyć, że naj-

większe wartości prędkości chwilo-

wej wiatru, zmierzone na obszarze

nizinnym stref y 1 w Polsce, w grani-

cach 36–39 m/s, dobrze zgadzają się

z wartościami prognozowanymi na

stacji meteorolo-

gicznej Warszawa

Okęcie (rys. 2).

Prędkość chwi-

lowa o okresie

powrotu 35 lat,

jak wynotowane

z [4], zawiera się

w zakresie 36–37

m/s.

Wiatry sztor-

mowe, występują-

ce w od jesieni do

wiosny, niekiedy

bardzo silne, po-

wodujące znaczne

straty w Europie

Zachodniej, jak

huragan Kyril

w styczniu 2006

15 sierpnia br. w związku z silny-

mi opadami deszczu i trąbą po-

wietrzną odnotowano m.in. w:

■ Balcarzowicach (opolskie):

zniszczonych ok. 30 domów,

z tego ok. 80% całkowicie,

■ Bogusławiu (Śląskie): uszko-

dzonych ok. 140 dachów na

budynkach mieszkalnych

i 50 na budynkach gospodar-

czych,

■ Radomsku (Łódzkie): uszko-

dzonych ok. 91 budynków

w tym 40 dachów (zniszczo-

ne ogrodzenia, uszkodzenia

elewacji, powybijane okna,

powyrywane pustaki i cegły,

■ Chrzanowicach (Łódzkie):

zerwanych 22 dachów

budynków.

Źródło: MsW

r. i huragan Emma w lutym 2008 r.,

w Polsce charakteryzują się mniej-

szymi prędkościami i nie powodują

znacznych strat. Najczęściej są to

zerwane fragmenty poszycia dacho-

wego lub zewnętrznej izolacji ścian

(styropianowej). Szkody katastro-

falne są wynikiem przejścia trąby

powietrznej lub szkwału. Zjawiska

te występują często razem, w pew-

nych miejscach mają postać szkwału,

a w innych małego tornada.

Ponieważ nie zdarza się, aby trą-

ba powietrzna przeszła nad stacją

meteorologiczną, nie są rejestrowa-

ne prędkości wiatru, które wówczas

występują. Są one jedynie szacowa-

ne. Szacuje się, że prędkość w wirze

powietrza zawiera się w granicach

50–100 m/s. Są to prędkości wiatru

znacznie większe od podawanych

w jakiejkolwiek normie, co powo-

duje katastrofalne skutki. W przeci-

wieństwie do wiatrów sztormowych,

wiejących często przez kilkanaście

godzin, szkwał lub trąba powietrz-

na trwa najwyżej kilku minut. Prze-

mieszcza się ona z prędkością 30–40

km/h, a więc ok. 10 m/s.

Na podstawie dokumentacji

prasowej stwierdzono, że w latach

1979–1988 były w Polsce 42 przy-

padki wystąpienia trąby powietrznej,

a więc średnio 4 rocznie [4]. W po-

szczególnych latach ich liczba wahała

się od 1 do 7.

rys. 3. trąby powietrzne w Polsce w latach 1979–1988 [4]

Gdañsk

Koszalin

2.08.1986

Olsztyn

7/8.03.1983

Szczecin

14.07.1987

21.10.1986

Bydgoszcz

Bia³ystok

16.06.1982

10.06.1985

Gorzów

Wielkopolski

11.05.1987

27.05.1981

13.07.1981

Poznañ

25.06.1984

3.08.1980

25.07.1981

27.05.1981

24/25.07.1988

WARSZAWA

21.10.1986

Zielona Góra

£ódŸ

3.08.1980

17.06.1987

23.06.1982

14.07.1987

3.08.1980

Lublin

Wroc³aw

25.07.1981

22.06.1984

10.07.1980

2.06.1980 24/25.07.1985

21.10.1986

18.09.1987

12.07.1982 25.07.1981

Kielce

Jelenia

Góra

Opole

Czêstochowa

7.07.1986

2.08.1981

2.08.1985

7.07.1986

Katowice

6.07.1985

Rzeszów

21.05.1988

27.06.1982

Kraków

Tarnów

6.07.1985

17.06.1979

14.05.1980

8.09.1982

17.06.1979

6.07.1988

Nowy S¹cz

6.07.1988

0 20 40 60 80 100 km

inżYnier BuDoWnictWA Wrzesień 2008

Miejsca wystąpienia trąb powietrz-

nych w latach 1979–1988 pokazano

na rys. 3 [4]. Jak widać, występowały

one na południe od linii łamanej bie-

gnącej od Szczecina przez Bydgoszcz

i Olsztyn do Białegostoku.

Wyrządzone szkody były znaczne,

aczkolwiek najczęściej lokalne. Szer-

szy zasięg miał huraganowy wiatr

o charakterze szkwału 4 lipca 2002

r. nad Puszczą Piską, który zniszczył

44 ha lasu.

Znaczne spustoszenia poczyni-

ła trąba powietrzna, która przeszła

w okolicy Częstochowy 20 lipca 2007

r. Na terenie dwóch gmin, Kłomni-

ce i Rędziny, zostało uszkodzonych

lub całkowicie zniszczonych 111

budynków mieszkalnych i 151 bu-

dynków gospodarczych [2]. Do tego

dochodzą straty na terenie gmin

sąsiednich. Jeszcze większa liczba

budynków ucierpiała z powodu gra-

dobicia, które wówczas także wystą-

piło: uszkodzeniu uległo 894 budyn-

ków mieszkalnych i 1361 budynków

gospodarczych [2]. Dane te, zebrane

przez Powiatowy Inspektorat Nad-

zoru Budowlanego w Częstochowie,

będą przedmiotem analiz wraz ze

zdjęciami lotniczymi.

getyczne wiatru w Polsce, Instytut

Meteorologii i Gospodarki Wodnej,

Materiały Badawcze, Seria: Meteoro-

logia – 25, Warszawa 1996.

PN-77/B-02011 Obciążenia w obli-

MARIUSZ GACZEK

Politechnika Poznańska, Poznań

JERZY ANTONI ŻURAŃSKI

Instytut Techniki Budowlanej,

Wa rszawa

czeniach statycznych. Obciążenie

wiatrem.

PN-EN 1991-1-4:2008 Eurokod 1 Od-

Wpływ warunków kli-

matycznych i terenowych na obcią-

żenie wiatrem konstrukcji budowla-

nych, Instytut Techniki Budowlanej,

Rozprawy, 2005.

J.A. Żurański, M. Gaczek,

Piśmiennictwo

A Recommendation for an Enhanced

Oddzia-

ływanie huraganowego wiatru na

budowle, X Konferencja Naukowo-

Techniczna Problemy rzeczoznaw-

stwa budowlanego, Miedzeszyn

22–24 kwietnia 2008 r. materiały

konferencyjne, Wyd. ITB, Warszawa

2008.

Fujita Scale. Wind Science and Engi-

neering Center, Texas Tech Universi-

ty, Lubbock 2006.

G. Bebłot, I. Hołda, K. Korbek,

Trą-

ba powietrzna w rejonie Częstochowy

w dniu 20 lipca 2007 roku – referat

przedstawiony na konferencji na te-

mat zjawisk ekstremalnych, Instytut

Meteorologii i Gospodarki Wodnej,

Paszkówka, październik 2007.

N. Dotzek, J. Grieser, H.E. Brooks,

Artykuł oparty na referacie prezentowa-

nym na konferencji „Problemy rzeczo-

znawstwa budowlanego” – Warszawa,

Miedzeszyn 2008 r.

Statistical modeling of tornado in-

tensity distributions , Atmospheric

Research 67–68, 2003.

H. Lorenc,

Struktura i zasoby ener-

Wrzesień 2008 inżYnier BuDoWnictWA

działywania na konstrukcje. Część

1-4 Oddziaływania ogólne – Oddzia-

ływania wiatru.

J.A. Żurański,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: