Spotkanie w przestworzach 07.pdf

Antologia

Spotkanie w Przestworzach

Tom - 7

Andrzej Augustynek - Atak

Akcja, którą jutro przeprowadzimy, ma zupełnie specyficzny charakter. Sposób jej

wykonania, liczba osób w nią zaangażowanych, różnorodność zastosowanych środków czyni ją

zupełnie wyjątkową. Plan ataku jest opracowany bardzo dokładnie. Wszystkie operacje są

zsynchronizowane co do sekundy.

Celem ataku jest ośrodek badawczy zagranicznej firmy, która wydzierżawiła od naszego

rządu kawałek wyspy i zbudowała na nim silnie strzeżony obiekt. Prace tam prowadzone są dla

naszego rządu całkowicie nieznane. Różne, najdziwniejsze plotki krążą na ten temat. Prośba

naszego rządu o zgodę na wizytacje obiektu została odrzucona. Oficjalne oświadczenie firmy jest

bardzo enigmatyczne. Twierdzą, że pracują nad nowymi technologiami przemysłowymi. Ale nad

jakimi i z jakiej dziedziny - tego nie można już od nich wyciągnąć.

Z terenu wyspy prowadzi się szczegółową i ciągłą obserwację obiektu. Niestety, jej jedynym

efektem jest stwierdzenie, że obiekt jest niezwykle starannie strzeżony. Liczna załoga w ogóle nie

wychodzi na zewnątrz. Wszystkie ładunki przywożone są w szczelnie zamkniętych kontenerach.

Wywożone są w taki sam sposób.

Jest więc zrozumiałe, że służby wywiadowcze naszego rządu darzą obiekt i samą firmę

szczególnym zainteresowaniem. Poza obserwacją przeprowadzono liczne zwiady lotnicze

połączone ze szczegółowym filmowaniem. Dokonano też licznych wstrzeleń na teren obiektu

miniaturowych aparatów podsłuchowych. Usiłowano, zresztą bezskutecznie, przedostać się na teren

bazy. Równie mało dała inwigilacja firmy w jej siedzibie. Wszystko, co wiemy, da się streścić w

kilku zdaniach. W firmie zatrudnieni są liczni wybitni naukowcy najrozmaitszych dziedzin. Są

wśród nich fizycy, biolodzy, a nawet psycholodzy. Podpisali oni wieloletnie kontrakty na pracę bez

prawa opuszczania terenów firmy. Nawet urlopy spędzają w ośrodkach wypoczynkowych firmy,

nawiasem mówiąc równie atrakcyjnych, jak i pilnie strzeżonych.

Podnoszę wzrok znad notatek i, mówiąc dalej, patrzę na moich słuchaczy. Siedzą na

krzesłach w różnych pozach. Pochyleni, wyprostowani, jedni patrzą na mnie z uwagą, inni z

wyrazem znudzenia ostentacyjnie ziewają. Ale wszyscy milczą. Pewnie większość z nich przelicza

w myślach pieniądze, które na akcji już zarobili i te, które mogą zarobić, oczywiście jeżeli przeżyją.

A ilu z nich przeżyje? Każdy z nich wierzy w swoją szczęśliwą gwiazdę. Są wśród nich byli

wojskowi, dawni przestępcy, desperaci. Łączy ich jedna cecha: są znakomitymi specjalistami w

swoim fachu.

- Biorąc to wszystko pod uwagę nasz sponsor postanowił sfinansować akcję. Waszym

zadaniem jest zdobycie obiektu. Naszym, to znaczy grupy naukowców, zdobycie i zabezpieczenie

dokumentacji prowadzonych tam prac. Jak już was uprzedzono, po obu stronach mogą być ofiary.

Ci, którzy przeżyją, oraz rodziny tych, którzy polegną, mają zabezpieczony dostatni byt. Ale

pamiętajcie, jeżeli dostaniecie się do niewoli - jesteście członkami terrorystycznej organizacji. Rząd

waszą akcję potępi, wdroży energiczne, acz bezowocne śledztwo.

Teraz przejdę do omówienia systemu obrony bazy. Według opinii sztabu akcji załoga

obiektu nie spodziewa się zmasowanego ataku. Nastawiona jest raczej na pilnowanie, aby na jej

teren nie dostał się ktoś niepowołany. Uważamy też, że teren wewnątrz bazy nie jest zaminowany,

ani też baza nie jest zdolna do samozniszczenia.

Obiekt otacza betonowy mur. Wewnątrz znajduje się dziesięciometrowej szerokości pas

zaoranej ziemi, a dalej wysokie na pięć metrów zasieki z drutów pod wysokim napięciem. Nad

zasiekami rozlokowano dziesięć wież strażniczych oraz system reflektorów dużej mocy. Wewnątrz

zasieków rozciąga się pas trawy o szerokości 25 metrów. Na nim zlokalizowano szereg budynków

zaplecza. W środku stoi centralny obiekt, którego kopuła ma 100 metrów średnicy.

Stacja zasilana jest w energię elektryczną systemem podziemnych kabli łączących ją z

sześcioma punktami krajowej sieci energetycznej wysokiego napięcia. Pozwala to im

wyeliminować groźbę utraty dopływu prądu na skutek awarii sieci przemysłowej. Pobór mocy sięga

90 megawatów. Stacja posiada awaryjny generator prądotwórczy. Według naszych ocen jego moc

nie przekracza dziesięciu megawatów. Uruchamia się on już po pięciu sekundach od wyłączenia

prądu płynącego z sieci. Pełną moc uzyskuje po dwudziestu sekundach. Do wnętrza obiektu

prowadzi wyłącznie centralna brama. Otwierana i zamykana jest elektrycznie. Stacja jest

zbudowana tak solidnie, że wykluczony jest skuteczny atak przy użyciu konwencjonalnych bomb.

Jeżeli przełamiemy opór na zewnątrz, stanie przed nami problem opanowania wnętrza

obiektu. Tu możecie polegać wyłącznie na swoim doświadczeniu.

A teraz o samym ataku. Jest on przygotowywany od dawna. Pierwszym jego etapem było

prawie dwuletnie przyzwyczajenie załogi obiektu do dużego ruchu turystycznego na wyspie.

Codziennie rano najpierw dwa statki, a następnie dwa transportowe śmigłowce przywożą kilkuset

turystów, których rozwozi się po wyspie czterema autokarami. Wszystko to dzieje się w

bezpośredniej bliskości murów bazy. Turyści ubrani są w kolorowe kamizelki i kaski biura

turystycznego. Będziecie ubrani w takie same. Jednak w waszym przypadku będą one kuloodporne.

Jutro o godzinie 7.40, jak co dzień, autokary z turystami, czyli wami, przejeżdżać będą koło

bazy. Równocześnie nadlecą dwa śmigłowce.

O godzinie 7.40 zostanie wyłączony prąd w całym regionie. Przez to stacja zostanie

całkowicie pozbawiona energii. Wtedy zacznie się zasadnicza część akcji. Z ukrytych w wiosce

punktów rozpocznie się ostrzał bazy nabojami z gazem paraliżującym. Pasażerowie autokarów

ubrani w maski przeciwgazowe przystąpią do forsowania murów i zasieków oraz eliminowania

obrony bazy. W tym czasie z pierwszego śmigłowca zbombardowany zostanie generator, na

szczęście dla nas, zlokalizowany na powierzchni siedem metrów od centralnej budowli. Z pokładu

drugiego śmigłowca zrzucona zostanie skacząca bomba, która zniszczy centralną bramę. W

dwudziestej sekundzie akcji z pokładów śmigłowców rozpocznie się desant spadochronowy.

W trzydziestej sekundzie akcji nasi komandosi mają już być wewnątrz centralnej budowli.

W tym też czasie, stacje naziemne zakłócą bazie łączność radiową. Odcięta zostanie też w

pierwszej sekundzie akcji łączność telefoniczna i teleksowa bazy ze światem.

Żaden sygnał o ataku nie może opuścić bazy. Przez kilka godzin będziemy mogli wykonać

zadanie. Zajmie się tym grupa naukowców. Wy rabujcie złoto, pieniądze, biżuterię, tak by

upozorować rabunkowy charakter akcji.

Jeżeli akcja się nie powiedzie i któryś z was dostanie się do niewoli, mówicie, że akcję

przeprowadzono w celu zdobycia jednej tony złota, którą rzekomo przywieziono do bazy. Zresztą

jest faktem, że firma zarządzająca celem naszego ataku kupiła ostatnio duże ilości złota.

Aby uprzedzić ewentualne pytania, kończąc, chcę jeszcze powiedzieć o dwóch sprawach.

Pierwsza - nie jestem zorientowany, czy sponsor podał wszystkie powody, które go skłoniły do

sfinansowania naszej akcji. Druga - każdy element pierwszych trzydziestu sekund akcji setki razy

wykonywaliście na ćwiczeniach. Potem musicie korzystać z własnego doświadczenia. Oczywiście

obowiązuje was zakaz niszczenia aparatury i materiałów naukowych. To wszystko. Teraz macie

czas wolny. A jutro o piątej rano ogłaszam pełną gotowość do akcji.

Zbyt dużo na raz się dzieje. Atak na mury, atak spadochronowy, przed chwilą skacząca

bomba rozbiła główną bramę. Przytłoczyło mnie to wszystko. Może dlatego nie bałem się

wyskoczyć na spadochronie. Byleby tylko dobrze wylądować. Jest skrawek trawy. Nawet gładko

poszło. Szybko odpiąć klamry spadochronu. Tu nie jest bezpiecznie. Opór jeszcze trwa. Już blisko

wyrwa w bramie. Nasi komandosi wpadają przez nią. Wbiegam do tunelu. Z przodu słychać

pojedyncze strzały i jakiś cichy pulsujący dźwięk. Biegnij dalej. Rozwidlenie tunelu. Tor kolejowy i

droga. Droga. Z przodu słyszę wybuch. To pewnie nasi. Brakuje mi tchu. Zwolnij trochę. Ta

cholerna maska przeciwgazowa bardzo utrudnia oddychanie. Koniec korytarza. Znowu wyrwa.

Strzały milknę. Syk gazu paraliżującego. Jest dobrze! Nasi działają z precyzją szwajcarskiego

zegarka. Możesz zwolnić. Pierwsze pomieszczenia. Ciekawe, co w nich jest. Pewnie jakieś

magazyny. Coraz częściej mijam leżących, obezwładnionych gazem, pracowników stacji. Udało

się! Stacja opanowana. Nasi sprawdzają poszczególne pomieszczenia. O, jest i tablica

informacyjna. Sekcja energetyczna i zaplecze techniczne na lewo. Na wprost część mieszkalna i

socjalna. Na prawo sekcja kontroli stacji i laboratoria. W takim razie w prawo. Mam szczęście. Już

na trzecich drzwiach tabliczka Pracownia Psychologiczna. Wchodzę. Znajome aparaty. Nic

szczególnego. Jest i regał z dokumentacją. Teczki pedantycznie oznakowane i ułożone. Ta może być

interesująca: Zdalne sterowanie ludźmi.

To, co znalazłem, jest niezwykle ciekawe. Sterowanie człowiekiem na drodze pobudzania

ośrodków nerwowych przez wszczepione elektrody oraz chemiczna stymulacja zachowań

agresywnych.

Rozlega się straszliwie głośny dźwięk. Aż mnie przygięło. Zatykanie uszu niewiele pomaga.

Dźwięk jest nie tylko głośny, ale i pulsujący. Nie mogę zebrać myśli, a co dopiero pracować. Ale co

to? Zrywa się wiatr?! Skąd tutaj wiatr? A jeżeli jest to przewietrzanie stacji? Czyżby opór jeszcze

się nie skończył? Nie mamy więcej naboi z gazem paraliżującym. Czas się wycofać. Przeraźliwy

dźwięk nie cichnie, ale staje się mniej dokuczliwy. Tworzy melodyjny ciąg. Korytarz pełen naszych

ludzi zatykających rękoma uszy. Idą jak pijani.

- Jesteś zmęczony, bardzo zmęczony!

Co to za głos? Wyraźnie przebił się przez ten ogłuszający dźwięk.

- Jesteś bardzo zmęczony, twoje ruchy stają się coraz wolniejsze, wolniejsze. Zmęczenie

staje się trudne do przezwyciężenia, wszystkie mięśnie rozluźniają się, chcesz odpocząć.

Mam ochotę usiąść, z trudem podnoszę nogi. Rzeczywiście ogarnęło mnie zmęczenie.

Zastosowali hipnozę zbiorową! Muszę się przeciwstawić! Najlepszy sposób to każdą

sugestię odrzucać wmawiając sobie, że jest odwrotnie. Jesteś wypoczęty. Nie zwracam uwagi na

głos dochodzący z zewnątrz. Ten głos mnie nie dotyczy.

Udaje mi się przeciwstawić sugestiom. Ostatecznie jestem naukowcem zajmującym się

właśnie hipnozą.

- Ogarnia cię zmęczenie nie do przezwyciężenia, oczy są bardzo zmęczone, powieki pieką. Z

najwyższym wysiłkiem poruszasz się. Każdy ruch sprawia ci przykrość. Chcesz odpocząć. -

Ogłuszający dźwięk cichnie. Głos staje się przytłumiony. Towarzyszy mu cichy dźwięk, który już

nie drażni a raczej uspokaja. - Ogarnia cię spokój, mięśnie masz rozluźnione, ruchy stają się coraz

wolniejsze.

Udało mi się obronić przed wpływem sugestii. Teraz Szybko do wyjścia. Mijam

słaniających się komandosów. Broń już porzucili. Całkowita klęska! A co na zewnątrz? Niestety,

zwłoki naszych porozrzucane po terenie całej bazy. Na murach strażnicy. Nie słychać żadnych

strzałów. Widzę, jak strażnicy metodycznie przeszukują teren. Słyszę jęk. Jeden z naszych jest

ranny. Podchodzi do niego ktoś z załogi bazy. Jest bez hełmu. Tylko na głowie, przy uchu, ma

jakieś urządzenie. Podnosi broń. Strzela w głowę komandosowi. Ależ okrucieństwo! Tymczasem

strażnik odwraca się obojętnie i idzie dalej. Co robić? Z powrotem do tunelu!

- Ogarnia cię senność. Oczy masz zamknięte, wypoczywasz. Jest ci dobrze, ciepło, jesteś

spokojny. Słuchasz tylko mojego głosu. Nic innego nie jest już ważne dla ciebie. Będziesz

wykonywał polecenia, które ci przekażę. A teraz śpij i wypoczywaj. Jesteś bardzo zmęczony. Czujesz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: