1:1 Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy mieszkajš rozsiani po Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, lecz nie majš tam trwałego mieszkania, 1:2 dlatego że wybrani zostali według przeznaczenia Boga Ojca, a Duch ich uwięca, ponieważ, pokropieni krwiš Jezusa Chrystusa, chcš mu być posłuszni. Niechaj przypadnie wam w obfitej mierze łaska i pokój! 1:3 Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa! Darował nam nowe życie, on, który jest pełen miłosierdzia. Wskrzesił nas do żywej nadziei przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, 1:4 tak że oczekiwać możemy dziedzictwa, które nie przeminie ani nie zwiędnie w swej niepokalanej czystoci. 1:5 A jest ono zgotowane w niebiesiech dla was, których moc Boża strzeże przez wiarę i sposobi do zbawienia, jakie ma być objawione w czasach ostatecznych. 1:6 Wtedy będziecie się radować, chociażby wam przyszło teraz przez krótki czas jeszcze żyć w smutku z powodu rozmaitych dowiadczeń. 1:7 Przez to wiara wasza ma być wystawiona na próbę i okazać się daleko cenniejsza od złota przemijajšcego, które także w ogniu próbowane bywa. A gdy Jezus Chrystus kiedy się objawi, wyjdzie wam to na chwalę, na uwielbienie i czeć. 1:8 Miłujcie go, chociaż nie widzielicie go nigdy; a wierzšc weń teraz, choć go oglšdać nie możecie, w przyszłoci będziecie się radować radociš niewysłowionš i wspaniałš, 1:9 dojdziecie bowiem kiedy do celu swej wiary, którym jest zbawienie dusz. 1:10 Ku temu zbawieniu skierowane już były poszukiwania i dociekania proroków. W swych przepowiedniach mówili oni o tej łasce, której dopiero wy mielicie dostšpić; 1:11 badali, kiedy nastšpi i jaki będzie ów czas, na który wskazywał wówczas działajšcy w nich Duch Chrystusa przepowiadajšc cierpienia przeznaczone dla Mesjasza, jak również uwielbienie, które po nich miało nastšpić. 1:12 Otrzymali objawienie, że nie dla siebie samych, lecz dla was wykonywali posługę przynoszšc poselstwo o zbawieniu, to poselstwo, które teraz spełnili wobec was słudzy Ewangelii, głoszšc wam Radosnš Nowinę mocš Ducha więtego, z nieba zesłanego. A sš to rzeczy, w które sami aniołowie pragnš się wgłębiać. 1:13 Dlatego też okiełzajcie ducha swego, podobnie jak się biodra pasem przewišzuje, i trzewymi bšdcie. Nadzieję swš całkowicie pokładajcie w łasce, która się stanie waszym udziałem przy objawieniu się Jezusa Chrystusa. 1:14 Jako dzieci posłuszne, nie kształtujcie już więcej życia swego według pożšdliwoci, którym ulęgalicie dawniej w czasach swej niewiadomoci, 1:15 lecz bšdcie w całym swym życiu więtymi, jak więtym jest ten, który was powołał. 1:16 Bo napisane jest: Bšdcie więtymi, gdyż ja więtym jestem" (Kpł 11, 44). 1:17 I jeżeli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sšdzi każdego według uczynków jego, to wiedcie też żywot w bojani Bożej, jak długo na obczynie przebywacie. 1:18 Wiecie przecież, że nie znikomymi dobrami, srebrem czy złotem odkupieni jestecie ze swego przewrotnego życia, przez ojców wam przekazanego, 1:19 lecz krwiš najdroższš Chrystusa, Baranka bez zmazy i skazy. 1:20 Już przed stworzeniem wiata przeznaczony był na to, ale objawił się dopiero przy końcu wieków dla was; 1:21 przez niego uwierzylicie w Boga, który wskrzesił go z martwych i obdarzył chwałš. W ten sposób wiara wasza stała się równoczenie nadziejš w Bogu. 1:22 W posłuszeństwie dla prawdy uwięcajcie dusze swoje, aby dojrzeć do nieobłudnej miłoci bratniej: miłujcie się wzajemnie goršco i z głębi serca. 1:23 Jestecie przecież odrodzeni nie z tego nasienia, które niszczeje, lecz z tego, które nie niszczeje: przez słowo Boże, które żyje i trwa. 1:24 O nim to powiedziano "Wszelkie ciało jest jak trawa, wszelka wietnoć jego jak kwiat polny. Trawa usycha i kwiat opada. Lecz słowo Pańskie trwa na wieki" (Iz 40, 6-7) A to jest to słowo, które jako Ewangelię wam głoszš. 2:1 A więc precz z wszelkš złociš i zdradš wszelkš, z obłudš, zazdrociš i wszelkim rodzajem obmowy! 2:2 Stalicie się podobni do nowo narodzonych dzieci. Pożšdajcie zatem mleka duchowego, niefałszowanego, abycie dzięki niemu roli i zbawili się. 2:3 Przecież dowiadczylicie już, jak dobry jest Pan. 2:4 Szukajcie przystępu do niego! On jest owym żywym kamieniem, przez ludzi, co prawda, odrzuconym, lecz wybranym i uczczonym u Boga. 2:5 Wówczas staniecie się także takimi żywymi kamieniami. Będziecie się budować w dom duchowy, w więte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu, przez Jezusa Chrystusa. 2:6 Bo tak mówi Pismo: "Oto zakładam na Syjonie kamień, kamień węgielny, wybrany i kosztowny. Kto na nim oprze swš wiarę, nie będzie zawstydzony" (Iz 28, 16). 2:7 Wam, którzy przyjęlicie wiarę, przypada ten zaszczyt w udziale. Dla tych za, którzy wiary nie majš, jest to kamień, który odrzucili budujšcy. A włanie on stał się kamieniem węgielnym 2:8 i "kamieniem obrazy i opokš, o którš się rozbijš" (Ps 117, 22). Ponieważ słowu odmawiajš posłuchu, więc potykajš się. Tak jest im przeznaczone. 2:9 Wy za jestecie rodzajem wybranym, kapłaństwem królewskim, ludem więtym, narodem do Boga przynależnym. Opowiadać macie wspaniałe czyny tego, który powołał was z ciemnoci do swej cudnej wiatłoci. 2:10 Kiedy powiedziano o was: "nie mój lud", a teraz jestecie ludem Bożym. Kiedy powiedziano o was: "bez łaski", a teraz jestecie łaskš obdarzeni. 2:11 Najmilsi! Napominam was: powstrzymujcie się od cielesnych pożšdliwoci, które walczš przeciwko duszy! Bo jestecie tu tylko pielgrzymami bez ojczyzny. 2:12 Wiedcie przykładny żywot wród pogan. Wówczas ci, którzy was lżš jako złoczyńców, zwrócš swe oczy na wasze dobre uczynki i z powodu nich wielbić będš Boga w dniu nawiedzenia. 2:13 Poddajcie się ze względu na Pana wszelkiemu porzšdkowi przez ludzi ustanowionemu - bšd królowi jako zwierzchniemu panu, 2:14 bšd namiestnikom, którzy z jego polecenia karzš złoczyńców, a dobrych pochwalajš. 2:15 Bo taka jest wola Boża: macie przez dobre uczynki zamknšć usta głupocie i nieuctwu ludzkiemu, 2:16 jako ludzie wolni i słudzy Boży, którzy nie nadużywajš swej wolnoci, by pod jej pozorem opuszczać się złego. 2:17 Okazujcie wszystkim szacunek. Braci miłujcie. Boga się bójcie. Królowi czeć oddajcie. 2:18 Niewolnicy, bšdcie z wszelkš bojaniš poddani panom waszym, i to nie tylko dobrym i łaskawym, lecz również opryskliwym. 2:19 Bo to włanie jest oznakš łaski, jeżeli kto pomny na wolę Bożš potrafi znieć krzywdy i cierpieć niesłusznie. 2:20 Jakaż bowiem w tym chwała, gdy za przewinienia chłostę znosić musicie? Lecz jest znakiem łaski u Boga, jeżeli postępujecie dobrze, a mimo to cierpliwie znosicie krzywdę. 2:21 Do tego przecież jestecie powołani. Bo Chrystus także cierpiał dla was i zostawił wam przykład, abycie ustępowali w jego lady. 2:22 "Nie popełnił grzechu; nie znalazła się zdrada w ustach jego" (Iz 53, 9). 2:23 Gdy mu złorzeczono, nie złorzeczył; gdy cierpiał, nie odgrażał się pomstš, 2:24 lecz sprawę swš poruczył temu, który sšdzi sprawiedliwie. Grzechy nasze wniósł sam na ciele swym na drzewo krzyża, abymy obumarli dla grzechów i żyli dla sprawiedliwoci. Ciało jego, ranami pokryte, uleczyło was. 2:25 Bylicie niby owce zbłškane, ale teraz powrócilicie do pasterza, który ma pieczę o dusze wasze. 3:1 Podobnie i wy, żony, bšdcie poddane mężom swoim! Wówczas ci, którzy nie sš jeszcze słowu posłuszni, zostanš pozyskani przez życie niewiast nawet bez słowa, 3:2 patrzšc na wasze postępowanie czyste i pełne bojani Bożej. 3:3 Ozdoba wasza niechaj nie będzie zewnętrzna: kunsztowne uczesanie, złote naramienniki i suknie wykwintne. 3:4 W oczach Bożych wartoć ma jedynie człowiek ukryty, wewnętrzny, o usposobieniu równym, łagodnym i cichym. 3:5 Tak to stroiły się ongi więte niewiasty, które nadzieję swš pokładały w Bogu, a mężom swym były poddane. 3:6 Tak to Sara była posłuszna Abrahamowi i nazywała go "panem". Jestecie jej córkami, jeżeli dobrze czynicie i nie pozwalacie się niczym zastraszyć. 3:7 Podobnie i wy, mężowie, powinnicie współżyć z żonami swymi rozumnie, jako z istotami słabszymi. Okazujcie im szacunek, jako współdziedziczkom łaski żywota. Wtedy modlitwy wasze nie doznajš przeszkody 3:8 A na koniec - bšdcie wszyscy jednej myli, współczujšcy, braci miłujšcy, pełni miłosierdzia i pokory. 3:9 Nie płaćcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie, raczej błogosławcie! Bo jestecie powołani do tego, by dostšpić błogosławieństwa. 3:10 "Kto chce miłym uczynić swe życie i chce oglšdać dni dobre, niech powcišgnie język swój od złego i usta jego niech nie mówiš zdrady. 3:11 Niech odwróci się od złego, a niech dobrze czyni; niech szuka pokoju i niech za nim dšży. 3:12 Bo oczy Pańskie spoglšdajš na sprawiedliwych, a uszy jego słuchajš ich prób. Lecz na złoczyńców spoglšda Pan z gniewem" (Ps 33, 13-17). 3:13 Prawe życie chrzecijańskie jest waszš broniš. Któż miałby wam krzywdę czynić, jeżeli z gorliwociš o dobro zabiegacie? 3:14 A nawet gdybycie z powodu sprawiedliwoci cierpieć musieli, błogosławieni jestecie! Niech was przed nimi lęk nie ogarnia, gdy grożš. 3:15 Nie bójcie się, lecz Chrystusa Pana w sercu swym ze czciš nocie. Bšdcie zawsze gotowi dać odpowied wszystkim, którzy się domagajš od was zdania sprawy z przedmiotu nadziei, jaka was ożywia. 3:16 Lecz czyńcie to ze skromnociš i szacunkiem oraz z czystym sumieniem; bo wówczas ci, którzy rzucajš obelgi na wasze uczciwe życie chrzecijańskie, zawstydzeni będš z powodu oszczerstw swoich. 3:17 Albowiem lepiej jest cierpieć dla dobrych uczynków, jeżeli wola Boża tego wymaga, niż za przestępstwa. 3:18 Wszak i Chrystus umarł raz jeden za grzechy, on, sprawiedliwy - za niesprawiedliwych, aby wam dać przystęp do Boga. Poniósł wprawdzie mierć na ciele, lecz na duchu zyskał życie. 3:19 Tak też ...
marianopiekary