1:1 Co było od poczštku, comy słyszeli, co widzielimy na własne oczy, na co spoglšdalimy i czego dotykały ręce nasze mówię o Słowie żywota; 1:2 a życie ukazało się; widzielimy je, składamy wiadectwo o nim i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca i nam się objawiło - otóż 1:3 comy widzieli, o czym słyszelimy, to głosimy także wam, abycie wy także byli z nami w łšcznoci. 1:4 A łšcznoć, jakš mamy, jest łšcznociš z Ojcem i Synem jego Jezusem Chrystusem. To za piszemy [wam], aby[cie się radowali i aby] radoć nasza była pełna. 1:5 A poselstwo, które usłyszelimy od niego i które wam ogłaszamy, jest takie: Bóg jest wiatłociš i nie ma w nim ciemnoci. 1:6 Jeżeli powiadamy, że jestemy w łšcznoci z nim, lecz chodzimy w ciemnoci, wówczas kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdš. 1:7 Lecz jeżeli w wiatłoci chodzimy, tak jak on jest w wiatłoci, wtedy stoimy w łšcznoci jedni z drugimi, a krew Jezusa [Chrystusa], Syna jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. 1:8 Jeżeli powiemy, że grzechu nie mamy, zwodzimy samych siebie i nie ma w nas prawdy. 1:9 Jeżeli za wyznajemy swoje grzechy, on wierny jest i sprawiedliwy: odpuci nam grzechy i oczyci z wszelkiej nieprawoci. 1:10 Jeżeli twierdzimy, że nie dopucilimy się grzechu, czynimy z niego kłamcę i nie ma w nas słowa jego. 2:1 Dzieci moje, piszę wam to, abycie nie grzeszyli. A jeżeli kto zgrzeszy, to mamy obrońcę u Ojca, Jezusa Chrystusa, sprawiedliwego; 2:2 on sam jest ofiarš zadoćuczynienia za grzechy nasze, nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego wiata. 2:3 Po tym poznajemy, że go znamy, jeżeli zachowujemy przykazania jego. 2:4 Kto mówi: "Znam go", lecz nie l zachowuje przykazań jego, kłamcš jest i nie ma w nim prawdy. 2:5 Lecz kto zachowuje słowo jego, w tym miłoć Boża naprawdę jest doskonała. 2:6 Po tym poznajemy, że w nim jestemy: kto twierdzi, że w nim mieszka, powinien tak postępować, jak on postępował. 2:7 Najmilsi, nie piszę wam nowego przykazania; jest to dawne przykazanie, które mielicie od poczštku; a dawnym przykazaniem jest włanie słowo, które słyszelicie. 2:8 A jednak piszę wam znów nowe przykazanie, które stało się prawdš w nim i w was. Bo ciemnoci znikajš, a prawdziwe wiatło już wieci. 2:9 Kto twierdzi, że jest w wiatłoci, a nienawidzi brata swego, pozostaje wcišż jeszcze w ciemnoci. 2:10 Kto miłuje brata swego, mieszka w wiatłoci i nie ma dla niego zgorszenia. 2:11 Lecz kto nienawidzi brata swego, ten test w ciemnoci i chodzi w ciemnoci. Nie wie, dokšd zdšża; ciemnoci lepymi uczyniły jego oczy. 2:12 Piszę wam, dzieci moje: odpuszczone wam sš grzechy wasze dla imienia jego. 2:13 Piszę wam, ojcowie: poznalicie tego, który jest od poczštku. Piszę, wam, młodzieńcy: zwyciężylicie złego ducha. 2:14 Pisałem wam, dzieci: poznalicie Ojca. Pisałem wam, ojcowie: poznalicie tego, który jest od poczštku. Pisałem wam, młodzieńcy: silnymi jestecie i słowo Boże mieszka w was, i zwyciężylicie złego ducha. 2:15 Nie kochajcie wiata ani tego, co jest na wiecie. Jeżeli kto kocha wiat, nie ma w nim miłoci Ojca, 2:16 bo wszystko, co jest na wiecie: pożšdliwoć ciała, pożšdliwoć oczu i pycha żywota - nie pochodzi od Ojca, lecz ze wiata. 2:17 A wiat przemija tak jak pożšdliwoć jego; lecz kto pełni wolę Boża trwa na wieki. 2:18 Dzieci moje, nadeszła ostateczna godzina. Słyszelicie, że przychodzi antychryst; otóż teraz znalazło się wielu antychrystów; stšd poznajemy, że nadeszła godzina ostateczna. 2:19 Wyszli sporód nas, lecz nie należeli do nas; bo gdyby do nas należeli, byliby pozostali z nami. Lecz na nich miało się okazać, że nie wszyscy do nas należš. 2:20 Wy za macie namaszczenie więtego i wszyscy posiadacie wiedzę. 2:21 Nie piszę wam tak dlatego, że nie znacie prawdy, lecz dlatego, że jš znacie i że żadne kłamstwo z prawdy nie wypływa. 2:22 Któż inny jest kłamcš jak nie ten, kto przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, który zaprzecza Ojca i Syna. 2:23 Każdy, kto zapiera się Syna, nie ma też Ojca, a kto wyznaje Syna, ma także Ojca. 2:24 To, co od poczštku słyszelicie, niech pozostanie w was. Jeżeli pozostanie w was to, co słyszelicie od poczštku, to wy także pozostaniecie w Synu i w Ojcu. 2:25 A to jest obietnica, którš nam sam dał: żywot wieczny. 2:26 Tyle piszę wam o tych, którzy przywodzš was do błędu. 2:27 A co się was tyczy, to namaszczenie, które otrzymalicie od niego, pozostaje w was i nie potrzebujecie od niego pouczenia. Tak jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim, tak jest to prawdš i kłamstwem nie jest. Pozostańcie w nim stosownie do jego nauki. 2:28 O tak, dzieci drogie, pozostańcie w nim! A kiedy się ukaże, będziemy pełni ufnoci i nie doznamy wobec niego zawstydzenia przy przyjciu jego. 3:1 Jeżeli wiecie, że jest sprawiedliwy, to poznajcie też, że każdy, kto czyni sprawiedliwoć, z niego się narodził. Patrzcie, jakš miłoć okazał nam Ojciec: jestemy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywicie nimi jestemy. wiat nie zna nas dlatego, że jego też nie poznał. 3:2 Najmilsi, teraz jestemy dziećmi Bożymi. A czym kiedy będziemy, to się nie ujawniło jeszcze. Wiemy tylko, że gdy się to ujawni, podobni będziemy do niego, bo ujrzymy go takim, jakim jest. 3:3 A każdy, kto pokłada w nim nadzieję, staje się czysty, tak jak on jest czysty. 3:4 Każdy, kto popełnia grzech, przestępuje prawo. Grzech jest przestšpieniem prawa. 3:5 Wiecie przecież, że on objawił się, aby zgładzić grzechy. W nim grzechu nie ma. Kto w nim trwa, żyje bez grzechu. 3:6 Kto za dopuszcza się grzechu, nie widział go ani go poznał. 3:7 Dzieci drogie, niechaj nikt was nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwoć, jest sprawiedliwy, podobnie jak on jest sprawiedliwy. 3:8 Kto grzechu się dopuszcza, pochodzi od diabła, bo diabeł jest grzesznikiem od poczštku. Na to ukazał się Syn Boży, aby zniweczyć dzieło diabła. 3:9 Kto z Boga się narodził nie dopuszcza się grzechu, pierwiastek jego życia w nim pozostaje. Nie może grzeszyć, bo z Boga się narodził. 3:10 Po tym można poznać dzieci Boże i dzieci diabła: kto nie czyni tego, co prawe, nie jest z Boga; tak samo kto nie miłuje brata swego. 3:11 Oto poselstwo, które słyszelicie od poczštku: mamy się wzajemnie miłować. 3:12 Nie jak Kain, który był ze złego ducha i zabił brata swego. A dlaczego go zabił? Bo uczynki jego były złe, a uczynki brata jego - prawe. 3:13 Nie dziwcie się, bracia, jeżeli wiat was nienawidzi. 3:14 My posiadamy wiadomoć, że przeszlimy ze mierci do życia, ponieważ miłujemy braci. Kto miłoci nie ma, trwa w mierci. 3:15 Każdy, kto nienawidzi brata swego, mordercš jest; a wiecie przecież, że żaden morderca życia wiecznego w sobie nie ma. 3:16 Po tym poznalimy miłoć [Boga], że oddał życie swoje za nas. Więc my winnimy także oddać życie za braci. 3:17 Jeliby kto posiadał dobra tego wiata, a widzšc brata swego w potrzebie zamknšłby przed nim serce swoje, jak może w nim mieszkać miłoć Boża? 3:18 Dzieci moje drogie, nie miłujmy słowem ani językiem, lecz czynem i prawdš! 3:19 Po tym poznamy, że z prawdy jestemy. I będziemy mogli sumienie nasze przed nim uspokoić, 3:20 tam gdzie by nas sumienie oskarżać miało - bo Bóg wszystkowiedzšcy większy jest niż sumienie nasze. 3:21 Najmilsi, jeżeli sumienie nas nie oskarża, wtedy jestemy pełni ufnoci wobec Boga 3:22 i otrzymamy od niego wszystko, o co prosimy, ponieważ zachowujemy przykazania jego i czynimy to, co miłe jest w oczach jego. 3:23 A takie przykazanie jego jest: mamy wierzyć w imię Syna jego Jezusa Chrystusa i miłować się wzajemnie. Tak nam przykazał. 3:24 Kto zachowuje jego przykazania, mieszka w Bogu, a Bóg w nim. A że mieszka w nas, poznajemy po Duchu, którego nam udzielił. 4:1 Najmilsi, nie dowierzajcie każdemu duchowi. Badajcie duchy, czy sš z Boga. Bo wielu fałszywych proroków wyszło na wiat. 4:2 Po tym poznajecie ducha Bożego: wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus w ciele przyszedł, z Boga jest, 4:3 a wszelki duch, który nie przyznaje się do Jezusa, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którego przyjciu słyszelicie, a który jest już na wiecie. 4:4 Wy, dzieci moje drogie, jestecie z Boga i zwyciężylicie ich; bo większy jest ten, który w was jest, od tego, który jest w wiecie. 4:5 Oni sš ze wiata; dlatego mówiš w duchu wiata i wiat ich słucha. 4:6 My z Boga jestemy; kto zna Boga, słucha nas; kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Po tym poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu. 4:7 Najmilsi, miłujmy się wzajemnie, bo miłoć jest z Boga. Kto ma miłoć, życie swe z Boga ma i zna Boga. 4:8 Kto nie ma miłoci, Boga nie zna; bo Bóg jest miłociš. 4:9 W tym okazała się miłoć Boga dla nas, że Bóg posłał Syna swego jednorodzonego na wiat, abymy przezeń życie mieli. 4:10 W tym okazuje się miłoć: nie mymy umiłowali Boga, lecz Bóg umiłował nas i posłał Syna swego jako ofiarę przebłagania za grzechy nasze. 4:11 Najmilsi, jeżeli Bóg nas tak bardzo umiłował, my winnimy także miłować się wzajemnie. 4:12 Boga nikt nigdy nie widział. Jeżeli jednak wzajemnie się miłujemy, Bóg mieszka w nas, a miłoć Boga jest w nas doskonała. 4:13 Że w nim mieszkamy, a on w nas, poznajemy po tym, że udzielił nam z Ducha swego. 4:14 A my widzielimy i zawiadczamy, że Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela wiata. 4:15 Kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on mieszka w Bogu. 4:16 A mymy poznali miłoć, którš Bóg ma ku nam, i uwierzylimy w niš. Bóg jest miłociš, a kto trwa w miłoci, w Bogu mieszka i Bóg mieszka w nim. 4:17 W tym miłoć skierowana ku nam dochodzi do szczytu, że możemy mieć pełnš ufnoć na dzień sšdu; bo tak, jak on jest, tak my jestemy na tym wiecie. 4:18 Nie ma bojani w miłoci; doskonała miłoć wypędza bojań, gdyż bojań sprawia udrękę. Kto się boi, nie posiada ...
marianopiekary