TYGODNIK PRAWO W FIRMIE z 13 września 11 (nr 177).pdf

prenumerata

Tygodnik

WYDAWCA:

PRAWO W FIRMIE

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

WTOREK | 13 września 2011 | Nr 177 (3063)

DZIŚ PORADY

Ekspert GP

Jak na nowych zasadach

zarejestrować działalność

gospodarczą

Od 1 lipca wniosek o zarejestrowanie działalności gospodarczej

można już złożyć drogą elektroniczną do Centralnej Ewidencji

i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG)

Spółki

Trzeba odróżnić dwie instytucje:

mandat do sprawowania funkcji

i kadencję – mówi Katarzyna

Grzywacka | C2

Prawo cywilne

n Ochrony prawa do swojej firmy może dochodzić jedynie

wspólnik spółki cywilnej | C2

Czynności notarialne

Maksymalne stawki opłat

stanowią pochodną wartości

przekształcanego

przedsiębiorstwa – wyjaśnia

Leszek Zabielski | C2

Prawo w praktyce

n Korzystanie z adresu internetowego odbywa się na podstawie

umowy zawartej z podmiotem zarządzającym domeną ogólną | C3

Interpretacja

n Oddalenie przez sąd wniosku o wpis uchwały ze względu na jej

sprzeczność, np. z umową spółki, nie powoduje jej nieważności | C6

Procedury

Prawo budowlane

n Zniesienie postępowania cywilnego oznacza uznanie za niebyłe

wszystkich czynności procesowych | C7

Przy legalizacji samowoli

nie może być żadnych

odstępstw – twierdzi

Michał Kosiarski | C3

Orzecznictwo

n Aby ocenić, czy pojazd powraca z zagranicy w celu zakończenia

przewozu, trzeba ustalić, czy dojechał on na miejsce docelowe | C8

Postępowanie administracyjne

n Wypowiedzenie pełnomocnictwa odnosi skutek w stosunku

do sądu dopiero z chwilą zawiadomienia go o tym fakcie | C8

Prawo handlowe

Gazeta Prawna

Serwis Kadrowy

W jaki sposób wierzyciel może chronić swoje

interesy przed nieuczciwym dłużnikiem

Jakie wymagania musi spełniać palarnia

po zmianie przepisów

Na wyznaczenie biegłego

wymagana jest zgoda

wszystkich wspólników

– Jakub Roszkowski | C6

ZA TYDZIEŃ: Jakie postanowienia należy zawrzeć w umowie o roboty budowlane

Kiedy przedsiębiorca może uzyskać koncesję

na prowadzenie działalności w energetyce

www.gazetaprawna.pl

Jakie są skutki podważenia przez ZUS

rodzaju zawartej umowy

www.kadry.gazetaprawna.pl

C 2

KOMENTARZE

DGP | 13 września 2011 | nr 177 (3063) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

Prawo cywilne

Leszek Zabielski

Życie sobie, zmiany przepisów sobie

Ochrona firmy tylko

dla wspólnika s.c.

bierze czynnego udziału w działalności spółki. Jego obec-

ność powoduje jednak, że opodatkowanie zaangażowa-

nych stron jest znikome albo żadne. Jest to skutek finezji

księgowo-podatkowej. I chociaż znowu skomplikowana

konstrukcja prawna przedsiębiorcy wydaje się zbędna, to

jednak okazuje się, że ma głęboki sens gospodarczy. Sum-

ma summarum kolejny raz wysiłki legislacyjne mające

prowadzić do przechodzenia przedsiębiorców na stronę

spółek kapitałowych sprawdzają się jedynie propagando-

wo. W życiu okazują się kosztowne i na nic. Prostym przy-

kładem jest obowiązująca od początku lipca 2011 r. zmia-

na kodeksu spółek handlowych umożliwiająca przekształ-

cenie przedsiębiorcy wpisanego do ewidencji działalności

gospodarczej w spółkę kapitałową. I oprócz tego, że cała

procedura wydaje się niepotrzebna, bo wystarczyło umoż-

liwić sukcesję uniwersalną po przedsiębiorstwie wniesio-

nym aportem np. do spółki jawnej i byłoby mądrze. Tym-

czasem dodano jeszcze utrudniania. Trzeba np. przygoto-

wywać plan przekształcenia w formie aktu notarialnego.

Twórcy przepisu zapewne doszli do wniosku, że jeśli nie

wiadomo, jak skonstruować nową procedurę, to najlepiej

zastosować analogię do przekształcenia spółek kapitało-

wych. Żadnej analogii jednak tu nie ma, ponieważ jedno-

osobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalno-

ści gospodarczej nie podejmuje np. żadnych uchwał. Przy

okazji przedsiębiorcy zadają pytanie: co to za czynność no-

tarialna ten plan przekształcenia i jaką taksę należy stoso-

wać? Otóż maksymalne stawki opłat stanowią pochodną

wartości przekształcanego przedsiębiorstwa. W praktyce

zapewne będzie to wyglądało tak, że osoba, która zechce

wszcząć procedurę, będzie musiała przynieść do notariu-

sza bilans sporządzony przez jej księgowego, a wartość ak-

tywów stanie się podstawą, od której będzie liczona pod-

stawa wynagrodzenia za akt przekształceniowy. Co się zaś

tyczy należności za sporządzenie umowy spółki, to nie ma

wątpliwości, że liczy się ją od wysokości kapitału zakła-

dowego zakładanego podmiotu. Można więc przewrotnie

powiedzieć, że jeśli ktoś chce przekształcać swoje przed-

siębiorstwo w spółkę kapitałową i chce potem płacić dwa

razy podatek od tego samego, to wydatki musi rozpocząć

już przy przekształceniu.

Wstawienie do nazwy spółki cywilnej dodatku fan-

tazyjnego zarejestrowanego jako część firmy

wspólnika nie jest uważane za pierwsze użycie ta-

kiej firmy

Dobromiła Niedzielska

dobromila.niedzielska@infor.pl

Zasadą jest, że od cza-

su pierwszego użycia

nazwy zależy jej ochro-

na. Lepsze prawo do fir-

my ma bowiem ten

przedsiębiorca, który za-

czął jej wcześniej uży-

wać. Tymczasem część

firmy, czyli nazwy jed-

noosobowego przedsię-

biorcy, działającego na

podstawie wpisu do ewi-

dencji działalności go-

spodarczej, niebędąca

imieniem czy nazwi-

skiem, może być użyta

i w nazwie spółki cywil-

nej, i w innej firmie,

np. spółki kapitałowej.

Zdarza się to nawet wte-

dy, kiedy nowo powsta-

ły przedsiębiorca (np.

w formie spółki z ograni-

czoną odpowiedzialno-

ścią) działa na tym sa-

mym terenie i w tej sa-

mej branży co wcześniej

spółka cywilna, której

udziałowcem był jedno-

osobowy przedsiębiorca,

którego dodatek fantazyj-

ny był używany przez

s.c. (Fachowiec Jan Iksiń-

ski był wspólnikiem Fa-

chowca S.C., po czym na

rynku pojawiła się Facho-

wiec sp. z o.o.).

Ważne jest bowiem nie

tylko, kto zarejestrował

określoną firmę jako

pierwszy, lecz także kto

jej faktycznie pierwszy

użył. A nie jest pierw-

szym użyciem umiesz-

czenie samego dodatku

fantazyjnego obok okre-

ślenia rodzaju spółki cy-

wilnej. Dzieje się tak dla-

tego, że S.C. niemająca

statusu przedsiębiorcy

nie może posługiwać się

firmą. Występuje wpraw-

dzie w obrocie pod na-

zwą, ale ta nie korzysta

z ochrony prawa firmo-

wego. W kodeksie cywil-

nym nie uregulowano

bowiem zasad obierania

nazwy przez spółkę cy-

wilną. Co więcej, nazwa

takiej spółki nie jest ni-

gdzie rejestrowana (reje-

strują swoje firmy tylko

wspólnicy, którzy są

przedsiębiorcami). I to

właśnie powoduje fak-

tyczne komplikacje, kie-

dy wspólnik po rozwią-

zaniu spółki cywilnej,

której nazwa zawierała

część jego firmy, i po za-

przestaniu przez nią

działalności nie rozpo-

czął od razu samodziel-

nej aktywności gospo-

darczej pod swoją firmą.

Może się wszak zdarzyć,

że ubiegnie go spółka za-

wiązana przez byłych

wspólników (Fachowiec

sp. z o.o.). I nie ma wów-

czas prawa taki jedno-

osobowy Fachowiec Jan

Iksiński domagać się

ochrony swojej firmy

i żądać zaprzestania uży-

wania zarejestrowanego

przez niego dodatku fan-

tazyjnego przez nową

spółkę.

Pokazuje to, jak słaba

jest ochrona wszelkich

interesów w spółce cy-

wilnej. Wydawać by się

bowiem mogło, że każdy

przedsiębiorca może do-

magać się ochrony swego

prawa do firmy na pod-

stawie art. 43 10 k.c. Prze-

pis ten mówi bowiem, że

przedsiębiorca, którego

prawo do firmy zostało

zagrożone cudzym dzia-

łaniem, może żądać za-

niechania tego. Niemniej

prawo do firmy powstaje

tylko wtedy, kiedy przed-

siębiorca faktycznie pod

nią działa. Również dal-

sze istnienie prawa do te-

go rodzaju nazwy zależy

od rzeczywistego, pu-

blicznego i związanego

z przedmiotem działalno-

ści przedsiębiorcy uży-

wania firmy na określo-

nym rynku. Jeśli więc po

wpisaniu się do ewiden-

cji działalności gospodar-

czej ktoś prowadził

przedsiębiorstwo jedynie

ze wspólnikami w spółce

cywilnej i w nazwie tej

spółki użyto jego dodat-

ku fantazyjnego (Facho-

wiec s.c.), ale bez połą-

czenia z imieniem i na-

zwiskiem, to trudno

uznać, że w ten sposób

doszło do rzeczywistego,

pierwszego użycia firmy

tegoż wspólnika. Nie by-

ła to wszak nazwa Facho-

wiec Jan Iksiński i wspól-

nicy S.C. lub podobna.

Tymczasem tylko takie

użycie dawałoby przed-

siębiorcy (zarejestrowa-

nemu jako Fachowiec

Jan Iksiński) podstawę do

ochrony firmy na podsta-

wie art. 43 10 k.c.).

Trzeba także pamiętać,

że firma jest prawem

przysługującym wyłącz-

nie przedsiębiorcom.

A w przypadku spółki

cywilnej są nimi po-

szczególni wspólnicy,

nie spółka. Dlatego

ochrony prawa do firmy

może dochodzić jedynie

wspólnik.

PODSTAWA PRAWNA Art. 43 2 – 43 10

ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Ko-

deks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93

ze zm.).

budowywania przepisów dotyczących spółek

kapitałowych, gdy tymczasem w praktyce

o wiele ważniejsze wydają się spółki osobowe. To te

ostatnie są najczęściej zawiązywane i do nich wnoszą

swoje przedsiębiorstwa wpisani do ewidencji działalno-

ści gospodarczej jednoosobowi przedsiębiorcy. Twórcy

prawa gospodarczego zachowują się jednak tak, jakby nie

wiedzieli, skąd wzięła się niezwykła kariera spółek

z ograniczoną odpowiedzialnością. A przecież wybuchły

one w czasie, kiedy de facto (chociaż nie de iure) przy-

wrócono w 1985 r. funkcjonowanie kodeksu handlowe-

go. Wtedy nie było wielkiego wyboru – albo spółki z o.o.,

albo akcyjne. Teraz, kiedy w kodeksie spółek handlo-

wych mamy całą paletę form przeznaczonych do prowa-

dzenia działalności do wyboru, okazało się, że prefero-

wanie spółki z o.o. jest bezsensowne. Jej ewidentnym

mankamentem jest bowiem podwójne opodatkowanie –

najpierw samej spółki, a potem dywidendy wypłaconej

wspólnikom. No i to właśnie zjawisko spowodowało za-

kładanie spółek osobowych.

Na początku pojawiło się wiele spółek komandytowych.

Teraz obserwuję zawiązywanie komandytowo-akcyjnych.

Zasadą jest w takich sytuacjach, że ten, kto wnosi majątek

uzyskany w toku prowadzenia innej firmy, staje się kom-

plementariuszem, tzn. odpowiada całym swoim mająt-

kiem, a w roli akcjonariusza pojawia się fundusz inwesty-

cyjny. Charakterystyczne jest przy tym, że ten ostatni prze-

ważnie obejmuje akcje nieme, tzn. bez prawa głosu. Fun-

dusz w takiej konstrukcji ma większość majątku, ale nie

DNJ

Leszek Zabielski , notariusz

Katarzyna Grzywacka

Trzeba odróżnić mandat i kadencję

lub rady nadzorczej, lub komisji rewizyjnej został powo-

łany na okres roku lub krócej – za pierwszy pełny rok ob-

rotowy pełnienia funkcji. Dla spółki z o.o. w sytuacji, gdy

członek zarządu lub komisji rewizyjnej został powołany

na okres dłuższy niż rok – za ostatni rok obrotowy pełnie-

nia funkcji. Dla spółki akcyjnej – niezależnie od okresu po-

wołania członka zarządu lub rady nadzorczej – za ostatni

rok obrotowy pełnienia funkcji.

mów związanych z działalnością organów spółek pra-

wa handlowego są kwestie związanie z powoływaniem

do pełnienia funkcji członka zarządu lub rady nadzorczej

ewentualnie komisji rewizyjnej i związana z tym powoła-

niem kadencja. Pomimo iż z powyższymi kwestiami ma-

my do czynienia powszechnie w działalności spółek pra-

wa handlowego, spółki wciąż mają problem ze stosowa-

niem przepisów kodeksu spółek handlowych w tym zakre-

sie. Nie można za taki stan rzeczy winić wyłącznie polskie-

go ustawodawcy, choć może rzeczywiście przepisy w za-

kresie wygaśnięcia mandatu nie są oczywiste, a ich wy-

kładnia nie jest spójna. Wydaje mi się jednak, że część wi-

ny za brak umiejętności określenia terminu wygaśnięcia

własnego mandatu ponosi sam zainteresowany. Niejedno-

krotnie zdarza się bowiem, że zarówno członek organu

spółki, jak i sama spółka nie mają świadomości, czy okres

kadencji w ich spółce jest indywidualny, czy wspólny oraz

jak w związku z tym wygasają poszczególne mandaty.

Wygaśnięcie mandatu następuje wówczas, gdy odbędzie

się zgromadzenie, w trakcie którego dojdzie do zatwier-

dzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy.

Jeżeli takie zgromadzenie się nie odbędzie, osoby powoła-

ne do pełnienia funkcji w składzie organów spółki zacho-

wają swój mandat. Oznacza to, że będą przysługiwać im

wszystkie kompetencje związane z pełnieniem dotychcza-

sowej funkcji. Do wygaśnięcia mandatu członka zarządu

nie wystarczy jednak samo odbycie walnego zgromadze-

nia w przedmiocie zatwierdzenia sprawozdania finanso-

wego. Do wywołania takiego skutku niezbędne jest bo-

wiem podjęcie uchwały zatwierdzającej sprawozdanie fi-

nansowe za ostatni rok obrotowy pełnienia funkcji człon-

ka zarządu (orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

z 30 czerwca 2009 r., sygn. akt I Aca 251/09).

Wątpliwości może budzić kwestia wykładni terminu „z

dniem odbycia zgromadzenia”. Pojęcie to tłumaczyć nale-

ży w ten sposób, że mandat wygasa z chwilą zakończenia

danego zgromadzenia, a nie z upływem dnia, w którym

zgromadzenie to się odbyło. W celu dokładnego określe-

nia daty zmiany w składzie organów spółek należy zatem

szczegółowo określić godzinę zamknięcia zgromadzenia.

Przepisy kodeksu spółek handlowych przewidują także,

że wygaśnięcie mandatu może nastąpić także z upływem

okresu wspólnej kadencji. Jeżeli członków organów powo-

łuje się na okres wspólnej kadencji, wówczas mandat

członka organu powołanego przed upływem kadencji wy-

gasa równocześnie w wygaśnięciem mandatów pozosta-

łych członków danego organu spółki. W przypadku jed-

nak, gdy umowa (statut) określa okres kadencji i nie wska-

zuje, czy chodzi o kadencję indywidualną, czy wspólną,

należy przyjąć kadencję indywidualną.

Należy odróżnić dwie instytucje: mandat i kadencję.

Mandat członka organu spółki kapitałowej jest uprawnie-

niem do sprawowania funkcji piastuna organu tej spółki,

natomiast kadencja wyznacza okres pełnienia funkcji w or-

ganie. Okres ten wynika albo z umowy (statutu) spółki,

a jeżeli nie zostanie określony w umowie (statucie), wyni-

ka z ustawy. Oba te pojęcia należy zatem rozróżniać.

W praktyce mandat i kadencja rzadko się ze sobą w pełni

pokrywają. Upływ kadencji zazwyczaj nie powoduje rów-

noczesnego wygaśnięcia mandatu. Ustawa wiąże ten sku-

tek z dniem odbycia zgromadzenia zatwierdzającego spra-

wozdanie finansowe odpowiednio: dla spółki z ograniczo-

ną odpowiedzialnością w sytuacji, gdy członek zarządu

Tygodnik

Redaktor prowadzący:

Teresa Siudem

tel. 22 530 41 28

teresa.siudem@infor.pl

prenumerata

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

PRAWO W FIRMIE

Katarzyna Grzywacka , associate, Kancelaria Stopczyk

& Mikulski

W ysiłki ustawodawcy od lat idą w kierunku roz-

J ednym z najczęściej występujących w praktyce proble-

DGP | 13 września 2011 | nr 177 (3063) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

PRAWO W PRAKTYCE

C 3

Anny Adamek, prawnik w Kancelarii Włodzimierz Głowacki i Wspólnicy sp.k.

Jakich procedur musi dopełnić przedsiębiorca

przy zakładaniu strony internetowej

Strona internetowa jest dzisiaj jed-

ną z podstawowych form promocji

przedsiębiorców. Z jej założeniem

wiążą się nie tylko kwestie techniczne, lecz

także prawne. O czym powinni pamiętać

właściciele firm?

Niezależnie od tego, czy strona internetowa

będzie jedynie wizytówką przedsiębiorcy, czy

też rozbudowanym serwisem przeznaczo-

nym do prowadzenia działalności gospodar-

czej za pośrednictwem internetu, w każdym

przypadku pojawia się kilka zasadniczych

elementów prawnych – w tym kwestia adresu

internetowego. Przedsiębiorca zakładający

stronę internetową musi zapewnić sobie

w pierwszej kolejności możliwość korzystania

z niego. Za tym sformułowaniem kryje się

bardziej złożona definicja. Adres internetowy

to ciąg wyrazów bądź zespołów liter prze-

dzielonych kropkami, którego wpisanie w po-

lu adresowym przeglądarki internetowej po-

woduje połączenie z określoną stroną inter-

netową, a dokładnie z serwerem, na którym

ta strona jest zapisana. Adres składa się z do-

men internetowych. Przy tym w każdym ad-

resie znajduje się domena pierwszego stop-

nia – litery po ostatniej kropce, np. krajowa

domena „.pl” albo domena rodzajowa „.org”,

„.com”. Niekiedy pojawią się inne domeny

ogólne kolejnego stopnia (np. „.com”

w „.com.pl”) oraz zawsze znajdzie się indywi-

dualna nazwa odróżniająca dany adres inter-

netowy od innych, nazwa domeny, np. „na-

szanazwa” w adresie „www.naszanazwa.pl”.

ną bądź prawną. W praktyce bywa, że nazwa

domeny jest zbieżna z nazwiskiem przedsię-

biorcy lub, w przypadku osób prawnych, z ich

nazwą, a te zalicza się do katalogu dóbr oso-

bistych.

Korzystając z wytworów cudzej twórczości,

trzeba pamiętać o ochronie przysługujących

twórcy niezbywalnych autorskich praw oso-

bistych. Twórca ma prawo m.in. do oznacze-

nia utworu swoim nazwiskiem lub pseudoni-

mem albo do udostępniania go anonimowo

oraz do nienaruszalności treści i formy utwo-

ru. Treść tego ostatniego prawa jest jednak

w pewnych sytuacjach modyfikowana przez

dalsze przepisy ustawy. W przypadku wyko-

rzystywania muzyki oraz filmów uregulowa-

nia wymaga także kwestia praw pokrewnych,

tj. praw do artystycznych wykonań oraz praw

do fonogramów i wideogramów

Na co przedsiębiorca powinien

zwrócić uwagę, podpisując umowę

z rejestratorem?

Szczególnie ważne dla przedsiębiorcy są posta-

nowienia umowy dotyczące sposobów jej roz-

wiązania. Ponadto należy zwrócić uwagę, czy

umowa reguluje dopuszczalność i zasady prze-

niesienia przez przedsiębiorcę praw i obowiąz-

ków z niej wynikających na osobę trzecią. Bę-

dzie to miało znaczenie w przyszłości dla ewen-

tualnej transakcji zbycia strony internetowej

jako całości.

Czym będzie się różniła sytuacja

przedsiębiorcy, który zawarł

z twórcą strony jedynie umowę li-

cencyjną?

Na jej podstawie przedsiębiorca uzyska jedy-

nie uprawnienie do korzystania z utworu.

W odróżnieniu od umowy o przeniesienie au-

torskich praw majątkowych umowa licencyj-

na dla swojej ważności nie wymaga zacho-

wania formy pisemnej. Wyjątkiem jest jedy-

nie umowa licencyjna wyłączna, tj. taka,

w której zastrzeżono wyłączność korzysta-

nia z utworu w określony sposób. Nabywane

uprawnienie zawsze będzie ograniczone

w czasie, przy czym umowa licencyjna może

zostać zawarta zarówno na czas określony,

jak i nieokreślony.

Strona internetowa składa się

z wielu komponentów, takich jak

grafika, zdjęcia, dźwięk, filmy,

a także layout. Jak przedsiębiorca może za-

gwarantować sobie wyłączne prawa do

składników tworzonych na etapie powsta-

wania nowej strony?

W każdym przypadku należy określić charak-

ter takich elementów. Jeżeli stanowią one

przejaw działalności twórczej o indywidual-

nym charakterze – co w praktyce zdarza się

najczęściej – należy kwalifikować je jako

utwory w rozumieniu ustawy o prawie autor-

skim i prawach pokrewnych. Utworami będą

również kompozycje różnych elementów sta-

nowiące całość i mające wskazane powyżej

cechy.

Przedsiębiorca nabędzie autorskie prawa ma-

jątkowe do utworu, jeżeli jest osobą fizyczną

i sam stworzył ten utwór. Nabycie praw nastą-

pi również w sytuacji, gdy utwór stworzył pra-

cownik tego przedsiębiorcy w wyniku wykony-

wania obowiązków ze stosunku pracy, z za-

strzeżeniem, że nabycie następuje z chwilą

przyjęcia utworu oraz w granicach wynikają-

cych z celu umowy o pracę i zgodnego zamia-

ru stron. Kwestia nabycia utworu pracownicze-

go może zostać jednak odmiennie uregulowa-

na w umowie o pracę, ponadto pewne

odstępstwa przewidują przepisy prawa autor-

skiego.

W przypadku zlecenia stworzenia strony in-

nej firmie lub osobie najczęściej występują-

cym sposobem nabycia autorskich praw ma-

jątkowych jest zawarcie w tym przedmiocie

odpowiedniej umowy. Taka umowa będzie

obejmowała tylko te pola eksploatacji (tj.

sposoby korzystania z utworu), które zosta-

ną w niej wyraźnie wymienione. Powinna ona

zostać zawarta z zachowaniem formy pisem-

nej, w przeciwnym bowiem razie będzie nie-

ważna. Nabywca autorskich praw majątko-

wych może przenieść je na inne osoby, chy-

ba że w umowie ze zbywcą strony

postanowiły inaczej.

Anna Adamek, prawnik w Kancelarii

Włodzimierz Głowacki i Wspólnicy sp.k.

Niekiedy komponentem strony in-

ternetowej jest baza danych bądź

jej część. Na jakiej zasadzie można

z nich korzystać?

Baza danych objęta jest ochroną określoną

w ustawie o ochronie baz danych tylko w ściśle

określonych sytuacjach. Jest tak wtedy, gdy ba-

za danych jest zbiorem danych lub jakichkol-

wiek innych materiałów i elementów zgroma-

dzonych według określonej systematyki lub

metody oraz indywidualnie dostępnych w jaki-

kolwiek sposób, w tym środkami elektroniczny-

mi, a ponadto wymagającym istotnego co do

jakości lub ilości nakładu inwestycyjnego w ce-

lu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego

zawartości. W takiej sytuacji pobieranie i wtór-

ne korzystanie z istotnej części bądź całości

zawartości bazy wymaga zgody jej producenta.

Ponadto jeżeli baza danych spełnia cechy

utworu, korzysta ona dodatkowo z ochrony

przewidzianej przez prawo autorskie.

ROZMAWIAŁ ADAM MAKOSZ

PODSTAWA PRAWNA Ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autor-

skim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631

z późn. zm.).

Ustawa z 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej

(t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117 z późn. zm.).

Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r.

nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Ustawa z 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz.U. z 2001 r.

nr 128, poz. 1402 z późn. zm.).

W jaki sposób należy nabyć prawa

do domeny internetowej?

Odbywa się to poprzez zawarcie umo-

wy z rejestratorem, tj. podmiotem zarządzają-

cym i administrującym domeną ogólną, pierw-

szego stopnia i ewentualnie dalszych domen

ogólnych kolejnego stopnia. Pamiętać należy, że

przedmiotem takiej umowy nie jest nabycie do-

meny jako takiej czy też nieograniczonych

w czasie praw do korzystania z domeny, ale

świadczenie przez rejestratora usług w przed-

miocie rejestracji i utrzymania wybranej przez

przedsiębiorcę indywidualnej nazwy w admini-

strowanej przez rejestratora domenie (ewentu-

alnie domenach). Oznacza to, że korzystanie

przez przedsiębiorcę z utworzonego adresu in-

ternetowego odbywa się na podstawie takiej

właśnie umowy, na szczegółowych warunkach

w niej przewidzianych i przez okres, na jaki zo-

stała ona zawarta.

Rejestratorem w przypadku krajowej dome-

ny „.pl”, także w powiązaniu z określonymi

domenami funkcjonalnymi, np. „com.pl”, lub

regionalnymi, np. „warszawa.pl”, jest jednost-

ka badawczo-rozwojowa pod nazwą Nauko-

wa i Akademicka Sieć Komputerowa (NASK)

z siedzibą w Warszawie. Świadczenie usług

przez NASK odbywa się na warunkach okre-

ślonych w „Regulaminie nazw domeny.pl”

z 18 grudnia 2006 r., dostępnym na stronie

internetowej NASK. Zgodnie z tym doku-

mentem umowa z NASK zawierana jest na

czas nieokreślony, a przeniesienie przez

przedsiębiorcę całości przysługujących mu

praw i obciążających go obowiązków wynika-

jących z umowy jest możliwe w trybie zmia-

ny abonenta.

Czy domenę można zarejestrować

jako znak towarowy i czy stanowi

ona dobro osobiste?

Znakiem towarowym może być każde oznacze-

nie, przedstawione w sposób graficzny, jeżeli

pozwala na odróżnienie towarów lub usług jed-

nego przedsiębiorstwa od towarów lub usług in-

nego przedsiębiorstwa. Oznaczenie to może

przybrać formę słowną i być w swej treści zbież-

ne z nazwą domeny. Prawo ochronne udzielane

jest na takie oznaczenie odróżniające (czyli na

słowny znak towarowy), a w zgłoszeniu należy

wskazać towary lub usługi, dla których jest

przeznaczony.

Domena nie została wymieniona jako dobro

osobiste w przepisach regulujących tę kwe-

stię, niemniej zawarta tam lista ma charakter

jedynie przykładowy. Przyjmuje się, że dobro

osobiste to przede wszystkim wartość niema-

jątkowa, silnie powiązana z daną osobą fizycz-

EKSPERT WYJAŚNIA

Przy legalizacji samowoli nie może być żadnych odstępstw

Inwestor, którego budowa jest samowo-

lą, nie może liczyć, że urzędnicy zgodzą

się na korzystne dla niego odstępstwo

od ogólnych warunków technicznych.

Jest to bowiem możliwe tylko przy wy-

dawaniu pozwolenia na budowę.

Potwierdził to wyrok Naczelnego Sądu

Administracyjnego z 9 czerwca br. (sygn.

II OSK 990/10) dotyczący sklepu spo-

żywczo-przemysłowego w jednym z ma-

zowieckich miasteczek. Prowadząca

sklep inwestorka rozbudowała bez wy-

maganych pozwoleń tymczasowy kiosk

(zachowano tylko kilka drobnych elemen-

tów starej konstrukcji). W odległości nie-

całego metra od płotu sąsiada wyrósł du-

ży pawilon handlowy. Powiatowy inspek-

tor nadzoru budowlanego nakazał więc

jego rozbiórkę samowoli budowlanej. Nie

jest więc możliwe uznanie takiego obiek-

tu budowlanego za zgodny z przepisami

Michał Kosiarski

prawnik, prowadzi firmę konsultingową

technicznych obiektów budowlanych za-

warte w specjalnym rozporządzeniu mini-

stra infrastruktury. To właśnie ten mini-

ster może – na prośbę inwestora i tylko

w szczególnych przypadkach – wydać

zgodę na odstępstwo od tych wymagań,

czyli w praktyce postawienie obiektu bli-

żej działki sąsiada. Tak wynika z art.

9 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo

budowlane t.j. (Dz.U. z 2010 r. nr 243,

poz. 1623 ze zm.). Odstępstwo nie może

zagrażać życiu ludzi lub bezpieczeństwu

mienia, ograniczać dostępu niepełno-

sprawnych, jak również pogarszać wa-

runków zdrowotno-sanitarnych i użytko-

wych oraz stanu środowiska. Inwestorka

zarzucała organom nadzoru budowlane-

go, że nie zwróciły się z prośbą do mini-

stra w jej sprawie. Uważała, że zgoda mi-

nistra jest możliwa do uzyskania podczas

procedury legalizacyjnej (określonej

w art. 48 ust. 1 prawa budowlanego).

W razie pozytywnego rozstrzygnięcia mi-

nistra możliwa byłaby legalizacja samo-

woli budowlanej. Zapobiegłoby to roz-

biórce sklepu będącego firmą rodzinną

inwestorki.

Sąd, do którego trafiła skarga inwestor-

ki na decyzje obu instancji nadzoru bu-

dowlanego, przyznał rację urzędnikom.

Sędziowie podkreślali, że odstępstwo od

przepisów techniczno-budowlanych

możliwe jest tylko w toku postepowa-

nia o wydanie pozwolenia na budowę.

Zwrot „przed wydaniem pozwolenia na

budowę” nie dotyczy zaś innych postę-

powań, kiedy pozwolenie to nie zostało

w ogóle wcześniej wydane, a teraz tylko

legalizuje się samowolę. Inaczej mówiąc

– zgodę na odstępstwo inwestor musi

uzyskać jeszcze przed rozpoczęciem ro-

bót budowlanych.

i regułami sztuki budowlanej. Uniemożli-

wia to jego legalizację, tym bardziej że

zgodnie z miejscowym planem zagospo-

darowania przestrzennego powstał on na

działce przeznaczonej pod zabudowę

mieszkaniową.

Ponieważ obiekt powstał blisko granicy

działki, to nie są zachowane odległości

określone w przepisach o warunkach

SIEDEM PYTAŃ DO

C 4

ekspert

Tygodnik

PRAWO W FIRMIE

DGP | 13 września 2011 | nr 177 (3063) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

zarejestrować działalność

gospodarczą

Od 1 lipca 2011 r. jednoosobową działalność gospodarczą można zarejestrować w dwóch miejscach. Tak jak do tej pory

– można złożyć wniosek w gminie albo przesłać go drogą elektroniczną do Centralnej Ewidencji i Informacji

o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Po 1 stycznia 2012 r. jednoosobową działalność będzie można zarejestrować

tylko drogą elektroniczną

Małgorzata Piasecka-Sobkiewicz

malgorzata.piasecka@infor.pl

O soba, która zdecyduje się na prowa-

Natomiast formularz papierowy składa-

ny w gminie mogą nawet wypełnić ręcz-

nie.

Do końca roku wnioski, które zostały

złożone w gminie przed 1 lipca 2011 r.

i po tej dacie zostaną przeniesione z ewi-

dencji działalności gospodarczej prowa-

dzonej w gminach do CEIDG. Natomiast

w CEIDG będą znajdowały się już wnio-

ski przesłane po 1 lipca 2011 r. drogą

elektroniczną przez przedsiębiorców, któ-

rzy dopiero rozpoczęli działalność gospo-

darczą.

Firmy, które nie są jeszcze w CEIDG,

będą do 31 grudnia 2011 r. obsługiwane

przez urzędy gmin. Natomiast do tego

czasu CEIDG obsługuje tylko wnioski

o zarejestrowanie nowej działalności,

które wpłynęły tam drogą elektroniczną

oraz przedsiębiorców, którzy zostali już

przeniesieni z gminnych ewidencji do

CEIDG.

Pełnomocnik przedsiębiorcy

Dopiero od 1 stycznia 2012 r. do CEIDG

pełnomocnik może wpisać dane swojego

pełnomocnika oraz zakres pełnomocnic-

twa. Zanim pełnomocnik zostanie wpisa-

ny do CEIDG, powinien zostać ustanowio-

ny (na piśmie, a nawet w formie aktu no-

tarialnego, na przykład wówczas gdy bę-

dzie reprezentował przedsiębiorcę przy

zawieraniu umowy w formie aktu nota-

rialnego i podpisze w jego imieniu tę

umowę).

Samo wpisanie pełnomocnika do ewi-

dencji nie oznacza jeszcze, że konkretna

osoba została ustanowiona pełnomocni-

kiem. Pełnomocnikiem może zostać wy-

łącznie osoba, która ma zdolność do czyn-

ności prawnych.

Co obejmuje wpis

Wpisowi do CEIDG podlegają następują-

ce dane: firma przedsiębiorcy, numer PE-

SEL, data urodzenia, numer REGON i NIP

(o ile je posiada), informacja o oby-

watelstwie polskim, oznaczenie

miejsca zamieszkania i adresu, ad-

res do doręczeń, adres, pod którym wyko-

nywana jest działalność gospodarcza, adres

poczty elektronicznej przedsiębiorcy oraz

strony internetowej, gdy je posiada i chce

te informacje zgłosić do CEIDG. Oprócz te-

go przedsiębiorca podaje datę rozpoczęcia

prowadzenia działalności, określa przed-

miot wykonywanej działalności według

PKD 2007oraz podaje informacje na temat

wspólności majątkowej małżeńskiej.

Dodatkowo niektórzy przedsiębiorcy

muszą podać informację o wszczęciu po-

stępowania naprawczego, o zakazie pro-

wadzenia działalności gospodarczej lub

działalności związanej w wychowaniem,

leczeniem, edukacją małoletnich lub

z opieką nad nimi oraz o ogłoszeniu upa-

dłości.

Dodatkowe formalności dla 80 rodzajów działalności

dzenie indywidualnej działalności

gospodarczej, powinna wypełnić

papierowy lub elektroniczny formularz CE-

IDG1 (zamiast składanego do tej pory dru-

ku EDG-1). Rejestracja jest wolna od opłat.

Okres przejściowy

Po 31 grudnia 2011 r. ewidencja działal-

ności gospodarczej zostanie przeniesiona

z zasobów gminnych do CEIDG. Od 1 lip-

ca 2011 r. do końca roku trwa więc okres

przejściowy, w którym osoba fizyczna,

która chce rozpocząć prowadzenie dzia-

łalności gospodarczej, może w celu zare-

jestrowania jej:

n wypełnić wniosek on-line w celu zare-

jestrowania się bezpośrednio do CEIDG

i złożyć go przez internet (patrz:

www.ceidg.gov.pl),

n wypełnić wniosek on-line w celu zare-

jestrowania się do CEIDG, wydrukować

go i zanieść do gminy,

n wypełnić wniosek on-line bez logowa-

nia się do CEIDG, wydrukować go i za-

nieść do gminy,

n pobrać wniosek papierowy w gminie,

wypełnić go i tam złożyć. Następnie

gmina przekształci go we wniosek elek-

troniczny,

n przesłać listem poleconym do gminy

wypełniony papierowy wniosek, opa-

trzony podpisem poświadczonym nota-

rialnie. Następnie gmina przekształci go

we wniosek elektroniczny.

Ręcznie lub przez internet

Gdy przyszły przedsiębiorca po raz

pierwszy loguje się do CEIDG, powinien

założyć konto, a następnie po otrzymaniu

potwierdzenia mailowego – aktywować je.

Z przesłania wniosku przez inter-

net korzystają osoby, które mogą

podpisać formularz elektronicz-

nie. W tym celu powinny złożyć podpis

elektroniczny z certyfikatem kwalifikowa-

nym, albo mogą posłużyć się profilem za-

ufanym na platformie ePUAP, który bez-

płatnie uzyskają w urzędzie skarbowym

i w niektórych oddziałach ZUS (z wyka-

zem tych placówek przedsiębiorcy mogą

zapoznać się na stronie Ministerstwa Go-

spodarki).

Ponad 80 rodzajów działalności gospodarczej

może prowadzić przedsiębiorca, jeśli poza uzy-

skaniem wpisu do CEIDG dopełni dodatkowych

formalności w związku z ich reglamentacją, na

przykład licencję musi uzyskać pośrednik w han-

dlu nieruchomościami, przedsiębiorca zajmujący

się trenowaniem koni, natomiast zezwolenie po-

trzebne jest na prowadzenie domu pomocy spo-

łecznej. Bez spełnienia dodatkowych warunków

działalności reglamentowanej nie można prowa-

dzić.

Gdy natomiast wymagana jest koncesja albo ze-

zwolenie, przedsiębiorca musi wystąpić do właści-

wych organów z wnioskiem o ich udzielenie. Gdy

chce prowadzić działalność regulowaną i uzyskać

wpis do rejestru działalności regulowanej, musi

złożyć oświadczenie o tym, że spełnia wymagane

warunki.

W tych wszystkich przypadkach może rozpocząć

prowadzenie działalności gospodarczej dopiero po

uzyskaniu koncesji, zezwolenia albo zaświadczenia

o wpisie do rejestru działalności regulowanej.

Wyjątek dotyczy działalności regulowanej. Jeżeli

w ciągu 14 dni od złożenia oświadczenia o spełnie-

nie warunków w związku z prowadzeniem działal-

ności regulowanej organ prowadzący rejestr tej

działalności nie podejmie żadnych działań, to

przedsiębiorca może ją rozpocząć.

Wniosek, który nie zawiera wymaga-

nych danych, jest niepoprawny. System

teleinformatyczny w CEIDG informuje

o tym niezwłocznie przedsiębiorcę. Gdy

niepoprawny wniosek złożył on w gmi-

nie, to wówczas urząd musi wezwać

go niezwłocznie do skorygowania da-

nych w ciągu 7 dni i wskazać na uchy-

bienia.

W dniu złożenia wniosku

Już w dniu złożenia wniosku o wpis

przedsiębiorca może rozpocząć prowa-

dzenie działalności gospodarczej, pod wa-

runkiem, że nie jest od niego dodatkowo

wymagane uzyskanie koncesji, wpisu

w rejestrze działalności regulowanej, li-

cencji lub zezwolenia.

Prywatny numer NIP nadany przedsię-

biorcy, który jest osobą fizyczną, staje się

wówczas numerem NIP firmy. Jest on

również jego numerem identyfikacyjnym

w CEIDG. Przedsiębiorca, który utracił

dokument potwierdzający nadanie mu

numeru NIP, albo nie pamięta tego nume-

ru, powinien wystąpić do urzędu skarbo-

wego o duplikat, składając formularz

NIP-5.

We wniosku przedsiębiorca powinien

wskazać na rodzaj prowadzonej działal-

ności gospodarczej i podać odpowiednie

kody z Polskiej Klasyfikacji Działalności

PKD 2007. Są one dostępne na stronie

GUS oraz na stronie EUGO (trzeba wów-

czas skorzystać z wyszukiwarki kodów

PKD).

Wniosek o wpis do CEIDG zawiera rów-

nież wniosek o nadanie numeru REGON,

zgłoszenie do urzędu skarbowego, do

ZUS (płatnika składek) lub KRUS. Wybie-

ra się na nim także formę opodatkowania

(z wyjątkiem rejestracji do podatku VAT,

co wymaga dopełnienia dodatkowych for-

malności w urzędzie skarbowym). Może

zdecydować się na uiszczanie podatku

według skali, liniowego, ryczałtu lub kar-

ty podatkowej.

Po złożeniu poprawnego wniosku przed-

siębiorca zostaje wpisany najpóźniej na-

stępnego dnia roboczego po dniu, w któ-

rym wpłynął on do CEIDG.

Jednak przedsiębiorca może we wniosku

określić późniejszy termin rozpoczęcia

działalności gospodarczej niż dzień,

w którym go złożył. Wtedy CEIDG musi

uwzględnić ten wskazany przez niego

dzień.

Przedsiębiorca musi dopełnić dodatko-

wych formalności w urzędzie skarbowym

w związku z uiszczeniem podatku od

towarów i usług (VAT). Gdy staje się

VAT-owcem, to najpóźniej w dniu poprze-

dzającym sprzedaż towarów lub usług ob-

jętych VAT powinien złożyć we właści-

wym urzędzie skarbowym druk zgłosze-

niowy VAT-R i uiścić opłatę rejestracyjną.

Urząd skarbowy wyda mu wówczas decy-

zję administracyjną VAT-5, w której po-

twierdzi zgłoszenie.

Natomiast w ciągu 7 dni od rozpoczęcia

działalności przedsiębiorca składa w ZUS

formularz ZUS ZUA, czyli zgłoszenie do

ubezpieczenia osoby ubezpieczonej. Na-

tomiast osoby, które działalność gospodar-

czą będą wykonywały dodatkowo obok

pracy w pełnym wymiarze, za którą uzy-

skują wynagrodzenie powyżej minimal-

nej pensji krajowej, muszą zgłosić się tyl-

ko do ubezpieczenia zdrowotnego i wy-

pełnić formularz ZUS ZZA.

Za wniosek o wpis uważa się także

wniosek o zmianę wpisu, który przedsię-

biorca musi złożyć w razie zmiany da-

nych, najpóźniej w ciągu 7 dni, np. od

zmiany nazwiska, adresu itd. Natomiast

wniosek o wykreślenie wpisu przedsię-

biorca powinien złożyć w ciągu 7 dni od

trwałego zaprzestania prowadzenia dzia-

łalności gospodarczej.

CEIDG nie wydaje zaświadczeń o tym,

że przedsiębiorca uzyskał wpis. Nato-

miast za takie zaświadczenie uwa-

ża się wydruk ze strony interneto-

wej CEIDG. Dlatego przedsiębior-

ca nie musi:

n okazywać lub załączać przy składanych

wnioskach do organów administracji pu-

blicznej zaświadczeń o wpisie do CEIDG,

Numery w spółce cywilnej

Spółka cywilna posługuje się następującymi nu-

merami:

■ ma własny numer NIP i REGON. Na fakturach

i deklaracji VAT wpisuje się numer NIP spółki

■ każdy wspólnik ma własny numer NIP, którym

posługuje się przy rozliczaniu VAT, który sam od-

prowadza.

Jak na nowych zasadach

DGP | 13 września 2011 | nr 177 (3063) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

ekspert

C 5

Wzór

i dlatego wspólnicy wybierają: ryczałt,

księgę przychodów i rozchodów, a na-

wet pełną księgowość. Gdy wybiorą

księgę przychodów i rozchodów, to

wówczas każdy wspólnik ma prawo do-

konać swobodnego wyboru między opo-

datkowaniem według skali podatkowej

a podatkiem liniowym oraz sposób roz-

liczania się: w trybie miesięcznym albo

kwartalnym.

Natomiast spółka cywilna stanie się

płatnikiem VAT wówczas, gdy wspólnicy

złożą w urzędzie skarbowym w jej imie-

niu formularz VAT-R. Wszyscy wspólni-

cy muszą zdecydować, że chcą być VAT-

owcami, ponieważ w ramach tej samej

spółki cywilnej nie mogą nimi zostać tyl-

ko niektórzy z nich.

Zgłoszenie w ZUS

Z kolei sposób załatwiania formalności

w ZUS zależy od tego, czy spółka cywil-

na będzie zatrudniała wspólników. Gdy

ich nie zatrudnia, to wówczas każdy

wspólnik staje się dla siebie płatnikiem

składek. Dlatego po złożeniu formularza

CEIDG-1 każdy z nich nie musi się jesz-

cze dodatkowo rejestrować w ZUS jako

płatnik składek. Powinien jedynie skła-

dać wypełnione druki ZUS ZUA, albo

ZUS ZZA w związku z płaconymi skład-

kami na ubezpieczenie społeczne i zdro-

wotne (ZUS ZUA), bądź tylko zdrowotne

(ZUS ZZA).

Gdy spółka cywilna zatrudnia pracow-

ników, to wówczas wspólnicy muszą ją

zgłosić w ZUS jako płatnika składek za

osoby zatrudnione. W tym celu należy

złożyć w ZUS druk ZUS ZPA. Zgłasza się

również każdego pracownika do wszyst-

kich ubezpieczeń na druku ZUS ZUA,

albo tylko do ubezpieczenia zdrowotne-

go na druku ZUS ZZA. Oprócz tego za

każdego wspólnika i pracownika składa

się oddzielnie deklarację na formularzu

ZUS DRA.

Zawieszenie działalności

Za wpis do CEIDG uważa się także wpis

dotyczący zawieszenia działalności go-

spodarczej oraz wpis o odwieszeniu jej.

Od 1 lipca 2011 r. zmienił się sposób

określenia we wniosku okresu zawiesze-

nia działalności. Wprawdzie nadal bie-

gnie on od dnia wskazanego we wniosku

o wpis informacji o zawieszeniu wyko-

nywania działalności gospodarczej, ale

nie może jednak rozpocząć się wcześniej

niż w dniu złożenia wniosku. Natomiast

okres zawieszenia działalności trwa

do dnia złożenia wniosku o wpis infor-

macji o wznowieniu wykonywania dzia-

łalności lub – co stanowi novum obo-

wiązujące od 1 lipca 2011 r. – od dnia

wskazanego w tym wniosku, który nie

może być wcześniejszy niż dzień złoże-

nia wniosku.

Aby zawiesić działalność, przedsiębior-

ca powinien wypełnić w formie elektro-

nicznej lub papierowej wniosek o wpis

informacji o zawieszeniu wykonywania

działalności gospodarczej. Musi w nim

określić długość okresu zawieszenia

i wskazać datę rozpoczęcia i zakończenia

tego okresu. Wniosek składa w gminie

(osobiście albo listem poleconym) lub

w CEIDG w formie elektronicznej. Po

upływie okresu zawieszenia okresu

przedsiębiorca musi złożyć wniosek

o wpis informacji o odwieszeniu wyko-

nywania jej.

Proces migracji danych

Już od 1 lipca 2011 r. powinien rozpo-

cząć się proces migracji danych zawar-

tych w ewidencji działalności gospodarz-

cej prowadzonej w gminie lub przez

urząd miasta. Będzie on trwał aż do 31

grudnia 2011r. Z dniem przekazania

wszystkich danych do CEIDG gminy

przestaną być organem ewidencyjnym.

Aby została dokonana migracja konkret-

nego wpisu potrzebne są następujące da-

ne przedsiębiorcy: numer PESEL, NIP,

REGON oraz PKD 2007. Dlatego każdy

przedsiębiorca wpisany do ewidencji

w gminie przed 1 lipca 2011 r. powinien

już teraz we własnym interesie spraw-

dzić, czy tam złożona jego dokumentacja

zawiera prawdziwe i kompletne dane. Je-

śli ma braki, musi je uzupełnić lub uak-

tualnić.

PODSTAWA PRAWNA Art. 1 ustawy z 13 maja 2011 r. o zmianie

ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz

niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 131, poz. 764).

Przykłady

Pełnomocnictwo do prowadzenia spraw spółki cywilnej

Co zgłasza się

na wniosku CEIDG-1

Władysław Mąka, zam. w Warszawie, ul. Majowa 17 m. 66, legitymujący się dowodem

osobistym seria AJR nr 998877 wydanym przez Prezydenta Miasta Stołecznego

Warszawy, wspólnik spółki cywilnej (nazwa spółki) 6 września 2011 r. udziela

pełnomocnictwa ogólnego: Franciszkowi Bąkowi zamieszkałemu w Warszawie

ul. Generalska 89 m. 70, legitymującemu się dowodem osobistym seria AJR nr 998877

wydanym przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy do prowadzenia spraw spółki

cywilnej (nazwa spółki) zawiązanej na podstawie umowy spółki zawartej 25 kwietnia

2011 r. pomiędzy Mocodawcą a Spółką (nazwa innej spółki).

Wyżej ustanowiony pełnomocnik ma prawo do wyznaczenia dla Mocodawcy innego

pełnomocnika.

Czytelnik chce prowadzić działal-

ność gospodarczą w ramach jed-

noosobowej firmy. W tym celu

wypełnia formularz CEIDG-1. Czy

ten formularz służy do aktualiza-

cji danych i dokonywania jeszcze

innych wpisów?

Tak. Oprócz wypełniania wniosku

o wpis do CEIDG na tym formularzu

składa się też: wniosek o wpis do krajo-

wego rejestru urzędowego podmiotów

gospodarki narodowej (REGON) doko-

nuje następujących zgłoszeń: identyfi-

kacyjnego albo aktualizacyjnego (NIP),

do naczelnika urzędu skarbowego,

a także oświadczenie o wyborze formy

opodatkowania podatkiem dochodo-

wym od osób fizycznych, zgłoszenia al-

bo zmiany zgłoszenia płatnika składek

do ZUS, oświadczenie o kontynuowaniu

ubezpieczenia społecznego rolników.

Na wniosku CEIDG można również ak-

tualizować dane niezbędne do wpisu do

ewidencji, na przykład zmianę adresu

albo nazwiska przedsiębiorcy.

Władysław Mąka

(podpis własnoręczny)

n okazywać w kontaktach z organami ad-

ministracji publicznej zaświadczeń

o nadaniu numerów NIP lub REGON,

gdy wskazał je we wniosku o wpis do

CEIDG.

Natomiast w oświadczeniach pisem-

nych w związku z prowadzoną działalno-

ścią gospodarczą, kierowanych do orga-

nów i oznaczonych osób, a także w obro-

cie prawnym i gospodarczym przedsię-

biorca powinien posługiwać się numerem

NIP.

Rachunek bankowy

Przedsiębiorca prowadzący działalność

gospodarczą powinien założyć rachunek

bankowy. Muszą przez niego przechodzić

transakcje, których jednorazowa wartość

przekracza równowartość 15 tysięcy eu-

ro. Kwotę tę przelicza się na złote według

średniego kursu walut obcych w Narodo-

wym Banku Polskim. Chodzi tutaj o war-

tość aktualną w ostatnim dniu miesiąca

poprzedzającego ten, w którym doszło do

transakcji. Bierze się pod uwagę jednora-

zową wartość bez względu na liczbę wy-

nikających z niej płatności.

Zanim przedsiębiorca założy konto, po-

winien wybrać bank, w którym chce je

prowadzić. Składa tam wniosek na for-

mularzu, podając nazwę firmy, adres

i numery identyfikacyjne.

Nazwą jednoosobowego przedsiębiorcy

jest jego imię i nazwisko. Właściciel fir-

my może do tej nazwy dodać również

część marketingową, np. Przedsiębior-

stwo Usług Różnych Władysław Mąka.

W obrocie przedsiębiorca posługuje się

nazwą pełną albo skróconą – zgodnie

z wpisem do CEIDG.

Aby dopełnić w banku formalności

związanych z założeniem konta przedsię-

biorca powinien posiadać przy sobie na-

stępujące dokumenty:

n dowód osobisty,

n kserokopię wpisu do ewidencji,

n kserokopię dokumentu nadania nume-

ru REGON.

Oprócz tego może mieć również piecząt-

kę zawierającą pełną nazwą firmy, dane

teleadresowe i numer NIP. Posiadanie

pieczątki nie jest jednak konieczne.

Spółka cywilna

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą dzia-

łalność w formie spółki cywilnej, reje-

strują swoją działalność na nieco innych

zasadach niż osoby wykonujące jedno-

osobową działalność. Każdy z nich musi

zarejestrować się osobno jako przedsię-

biorca, ponieważ spółka cywilna nie jest

odrębnym podmiotem w obrocie gospo-

darczym. Jest ona jedynie umową dwóch

lub więcej przedsiębiorców, którzy zobo-

wiązują się w niej do prowadzenia wspól-

nego działania w określonym celu. Celem

gospodarczym jest przedmiot prowadzo-

nej działalności określony w umowie we-

dług PKD. Ten przedmiot działalności

każdy ze wspólników (przedsiębiorców)

musi podać składając wniosek o wpis do

CEIDG.

Zanim przedsiębiorcy zarejestrują i roz-

poczną prowadzenie działalności w for-

mie spółki cywilnej, muszą dokonać na-

stępujących formalności:

n zawrzeć na piśmie umowę spółki cy-

wilnej i podać w niej m.in. nazwę spół-

ki. Powinna zawierać nazwiska i imio-

na wszystkich wspólników, oznaczenie

formy prawnej, czyli skrót „sc”. Nazwa

skrócona nie musi zawierać nazwisk

współwłaścicieli i dlatego nie trzeba

również podawać ich na fakturach,

n zgłosić w ciągu 14 dni umowę w urzę-

dzie skarbowym właściwym według

siedziby spółki, aby uiścić podatek od

czynności cywilnoprawnych. Złożyć

przy tym deklarację PCC-3,

n zarejestrować prowadzenie działalno-

ści gospodarczej osobno przez każdego

wspólnika.

Przedsiębiorcy prowadzący działalność

w formie spółki cywilnej nie mogą sko-

rzystać z ułatwień przewidzianych w ra-

mach jednego okienka. Każdy ze wspól-

ników składa formularz CEIDG-1 we wła-

ściwej gminie dla swojego miejsca za-

mieszkania. Następnie każdy z nich mu-

si osobiście załatwić formalności w GUS,

ZUS i urzędzie skarbowym.

Po uzyskaniu wpisu do CEIDG należy

udać się do Głównego Urzędu Statystycz-

nego, aby spółka cywilna będąca podmio-

tem gospodarki krajowej uzyskała numer

REGON. Jest to REGON spółki. Formal-

ności z tym związanych nie muszą dopeł-

niać wszyscy wspólnicy, może to zrobić

jeden, który w GUS okaże umowę spółki

cywilnej i zaświadczenia o wpisie do

działalności gospodarczej wystawione na

wszystkich wspólników.

Urząd skarbowy

Kolejnym miejscem, do którego musi

udać się wspólnik spółki cywilnej, jest

urząd skarbowy, gdzie uzyskuje się

NIP dla spółki. W tym celu w urzędzie

skarbowym właściwym dla siedziby

spółki składa się w jej imieniu formularz

NIP2 oraz NIP-D (który zawiera informa-

cje o wszystkich wspólnikach). Przy do-

konywaniu tych formalności należy oka-

zać:

n wpisy do ewidencji działalności gospo-

darczej poszczególnych wspólników,

n nadany spółce numer REGON,

n akt prawny potwierdzający prawo

do lokalu, w którym będzie siedziba

spółki,

n numer rachunku bankowego, założone-

go dla firmy. Po dokonaniu zgłoszenia

do urzędu skarbowego spółka otrzyma

swój numer NIP.

Następnie trzeba wybrać rodzaj opodat-

kowania wspólników. Formalności dopeł-

nia się w urzędach skarbowych właści-

wych dla każdego z nich (ze względu na

miejsce zamieszkania).

Dlatego w zależności od tego, gdzie

mieszkają wspólnicy, sposób opodatko-

wania mogą wszyscy wybrać w jednym

urzędzie, bądź w kilku urzędach, bo

każdy zrobi to we właściwym dla swoje-

go miejsca zamieszkania. Potem każdy

wspólnik będzie uzyskany dochód roz-

liczał oddzielnie w urzędzie skarbowym

we właściwym dla swojego miejsca za-

mieszkania. Natomiast zasady prowa-

dzenia księgowości muszą być wspólne

Sposób wypełniania

wniosku

Czytelnik korzystał z pomocy są-

siada przy wypełnianiu wniosku do

CEIDG w formie elektronicznej

i zostało wpisane niepoprawnie je-

go nazwisko. W dodatku wkrótce

będzie zmieniał adres zamieszka-

nia. W jaki sposób może uaktual-

nić i poprawić te dane?

Gdy we wniosku zostało wpisane nie-

poprawnie nazwisko, to zostanie on od-

rzucony podczas weryfikacji tożsamo-

ści przedsiębiorcy w bazie danych

PESEL. W takim przypadku nie ma zna-

czenia, w jaki sposób przedsiębiorca

złożył wniosek obarczony błędem: bez-

pośrednio do CEIDG czy za pośrednic-

twem gminy. Wtedy przedsiębiorca po-

winien złożyć po raz drugi wniosek, tym

razem już bez błędu w nazwisku. Nato-

miast nie ma możliwości poprawienia

albo sprostowania wniosku, a w dodat-

ku nie może zostać wpisany do ewiden-

cji pod niepoprawnym nazwiskiem.

Natomiast w razie zmiany adresu pro-

wadzenia działalności albo adresu za-

mieszkania należy złożyć wniosek

CEIDG-1 z informacją o zmianie. Po zło-

żeniu wniosku zmiana zostanie wpro-

wadzona do ewidencji. Jednak doku-

mentacja przedsiębiorcy może nadal

znajdować się w gminie, ponieważ gmi-

na nie zarejestrowała go jeszcze w CE-

IDG lub nie nastąpiła migracja jego do-

kumentacji do CEIDG. Wtedy wniosek

CEIDG-1 z informacją o zmianie adresu

(lub innych danych) przedsiębiorca po-

winien przesłać do gminy. W ten spo-

sób przedsiębiorca weryfikuje popraw-

ność wpisu w ewidencji gminnej, a na-

stępnie przekazuje tę informację do

urzędu skarbowego, GUS, ZUS albo

KRUS na dotychczasowych zasadach.

Zaświadczenia

o wpisie do CEIDG

Co należy zrobić, żeby uzyskać

zaświadczenie z CEIDG?

Zaświadczenie o wpisie do CEIDG jest

wydrukiem ze strony internetowej. Aby

go uzyskać, trzeba dopełnić następują-

cej procedury. Przedsiębiorca powinien

wejść na stronę www.ceidg.gov.pl i od

razu przejść do znajdującej się tam wy-

szukiwarki przedsiębiorców. Swój wpis

odszukuje tam, posługując się nazwą,

numerem NIP albo numerem REGON.

Następnie powinien otworzyć ten wpis

i wybrać opcję Druki/Pobierz PDF. Na

wydruku znajduje się kod kreskowy, któ-

ry przedsiębiorca może odczytać przy

pomocy telefonu komórkowego, który

ma aplikację do czytania kodów. W ten

sposób przedsiębiorca ogląda aktualny

wpis. Natomiast zaświadczenie może

pobrać samodzielnie w każdej chwili.

Słownik

Działalność gospodarcza – zarobkowa działal-

ność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługo-

wa, a także poszukiwanie i rozpoznawanie kopa-

lin oraz działalność zawodowa wykonywana

w sposób zorganizowany i ciągły

Przedsiębiorca – osoba fizyczna, prawna, jed-

nostka organizacyjna niebędąca wprawdzie oso-

bą prawną, ale posiadająca zdolność prawną,

która wykonuje we własnym imieniu działalność

prawną.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: