Program Oceny.doc

2006-12-03 merhlin

Program Oceny

Piszę to do Ciebie, byś dał sobie szansę zobaczenia siebie wolnego w Radości Istnienia, byś stał się dla innych mistrzem, który pokazuje sobie i sobą mówi Światu, że jest to po prostu możliwe.

Wielu ludzi jest dla mnie szczególną inspiracją a życie cały czas mnie zadziwia. Niezwykłe są obrazy, z których wynika, że teologiczne piekła mają swoje siedziby na powierzchni ziemi, w ludziach, którzy w nich żyją.
To mentalne piekła uwarunkowań i argumentów religijnych, społecznych i rodzinnych. O jednym z takich programów piszę dzisiaj.

Ludzie przychodzą do mnie, by - często nieświadomie - pokazać mi swoją konstytucję umysłu. Inspirują mnie do możliwości opisania ich stanów umysłu i przybliżenia również Tobie procesów, które nimi sterują. W tym sensie stają się mistrzami moimi i Twoimi, mówiącymi o nas, jako o jedności w radości i smutku.

Widząc proces i działający na nim program, w pewien sposób można przetransformować go na wyższy poziom świadomości, tak by nie warunkował kolejnych trudnych doświadczeń.
Jednak, by to osiągnąć, trzeba często zrezygnować z wielu społecznych norm i konwenansów, które argumentują np. postawę lękowej percepcji Świata i agresji w stosunku do niego.

Jestem zdania, że nie ma ludzi chorych, są tylko ci, którzy wybrali inną drogę doświadczania siebie, jednak często nieświadomie. Źródło jest przestrzenią Życia, dlatego każdy ma swoja drogę, nawet taką, która związana jest z cierpieniem. Świadomy wybór drogi dany jest ludziom Świadomym siebie i świata, wolnym od swojej wielkości czy małości.

Opiszę tutaj program oceny, który zobaczyłem w kimś mi znanym. Program tej osoby jest totalną konfrontacją ze światem i oceną wszystkiego, co ją otacza. Każda informacja, która pojawia się w przestrzeni jej umysłu, natychmiast poddawana jest krytyce i weryfikacji z tzw. fundamentami umysłu, którymi jest m.in. niski poziom własnej wartości i lęk przed tym, że ktoś zacznie działać w kontrze do niej, na tych samych zasadach oceni ją, tak jak ona robi to z innymi. Ten program nie pozwala na radość, ponieważ koncentruje umysł na walce o bezpieczeństwo, którego szuka się w izolacji.
Tak skrajna postawa generuje wiele doświadczeń pojawiających się na zasadzie własnej grawitacji. Samotność, depresje, lęki - oto świat osób, które wybrały taka drogę do siebie, którą mogą zmienić, jeśli przetransformują fundamenty swojego umysłu i wprowadzą parę nowych założeń.

Ocena rzeczywistości jest funkcją orientacji w przestrzeni. Można nazwać kogoś idiotą, można nie zgadzać się z głupimi ideami, to często kwestia ekspresji wypowiedzi. Jest to wyższy poziom programu oceny, który umożliwia jego pozytywne i konstruktywne wykorzystanie.

Każdy program realizuje jakąś korzyść dla jego posiadacza - to postawa Umysłu, którego celem jest bezgraniczne oddanie swojemu właścicielowi.
Od nas zależy, w jaki sposób realizować będziemy siebie w ramach uniwersalnego programu korzyści, Todo el Premio - Wszystko Nagrodą.

Program oceny, o którym tutaj piszę, jest oczywistą korzyścią dla jego posiadacza, dzięki której co prawda nie żyje on pełnią życia, ale umożliwia swoją wegetację.
Ocena wszystkich przejawów rzeczywistości - osób, zdarzeń i wspomnień - realizuje korzyść. Jest nią poczucie własnej wartości. Wiele osób tak funkcjonuje - dyskredytując innych, podnoszą własną wartość. To trudna droga doświadczania, samotna wśród ognistych kręgów stosów oceny, na których płoną bliscy i dalsi znajomi, rodzina i wszyscy ludzie, którzy współtworzą przestrzeń życiową takiej osoby.

Taki program umysłu warunkuje różne stany psychiczne, odczucia ciągłego napięcia i lęku przed oceną innych. Taki umysł ma skłonność do intryg i reżyserowania świata wg jego obrazu z wnętrza, jako niebezpiecznego i pełnego lęku miejsca.
Co siejesz to zbierasz, to już slogan, ale jakże trafnie obrazuje go los osób pogrążonych w dyskredytacji wszystkiego, co wyrasta ponad poziom ich umysłu. Wszystko, co nowe i nieznane, po krótkim okresie fascynacji, staje się głupie, złe, wrogie itd. Ten program steruje całym życiem, nie pozwalając na głębokie stany refleksji nad sobą, służące rozpoznaniu przyczyn tego, że skazujemy się na życie w samotności własnej wspaniałości... większej niż czyjaś, Program taki prowadzi do izolacji, którą opiszę w innym miejscu. Ten program, po przekroczeniu wartości granicznej, zamyka osoby na jakąkolwiek pomoc, ponieważ nawet największy autorytet w każdej chwili może zostać spalony na stosie oceny.

Programy umacniają się w naszej konstytucji Umysłu dzięki argumentom. Na ocenę kogoś i podniesienie poprzez taki proces własnej wartości, umysł przygotowuje tysiące argumentów, dlaczego taka droga jest słuszna i że nie ma innej. Analizując każdą swoją ocenę, dostrzeżesz te argumenty w sobie i zobaczysz ich absurdalność.
Jeśli w swoim mentalu zasiejesz taki program i będziesz go konsekwentnie zasilać, Twoje życie z dnia na dzień zamieni się w piekło. Jeśli dostrzeżesz Program Oceny w sobie, wtedy zobaczysz to, co nie pozwala Ci kochać i realizować się w spełnieniu radości istnienia, a program ten przestanie na Ciebie działać. Widząc proces, możesz przetransformować go w światło, by zniknął i pojawił się np. jako Bezgraniczna Akceptacja Siebie i realne odczuwanie własnej wartości.

Piszę to do ludzi, którzy nie przekroczyli jeszcze pewnej wartości granicznej, po której moc programów oceny wymaga już dużo większego doświadczenia, by się z nich uwolnić. Większego niż te parę słów, które można właśnie ocenić w najlepszym razie jako ciekawe lub głupie. Dla takich osób Źródło przygotowało doświadczenie wstrząsu, które jest weryfikacją postaw umysłu, poprzez pokazanie mu jego błędnych założeń w ich rzeczywistych, przejawionych skutkach. Sensem takiego doświadczenia jest pokazanie absurdów wprost przed oczami Umysłu, dlatego taka jest też jego siła.

Piszę to do Ciebie, byś dał sobie szansę zobaczenia siebie wolnego w Radości Istnienia, byś stał się dla innych mistrzem, który pokazuje sobie i sobą mówi Światu, że jest to po prostu możliwe.

JA nie mogę być bardziej radosny, niż jestem w tej chwili, nie mogę bardziej kochać niż teraz, nie mogę też być bardziej szczęśliwy.
To postawa Umysłu wolnego od agresywnej konfrontacji ze światem, wolnego od frustracji oceny, że może być lepiej lub że ktoś ma lepiej, że jestem 'biedniejszy i głupszy' np. od Ciebie:).

m



--
Źródło: merhlin.com

1