MORO
1. trening przedsionkowy -Wszystkie zabawy i ćwiczenia związane z obrotem wokół własnej osi, huśtanie na huśtawce do przodu i do tyłu oraz wprowadzanie dziecka w ruch wirowy na huśtawce – ćwiczenia z punktu VI. Stymulacja przedsionkowa.
2. stymulacja dotykowa, - wszystkie ćwiczenia stymulacji taktylnej
3. terapia słuchowa- oswajanie dziecka z różnymi dźwiękami (głośno- cicho; szybko- wolno). Słuchanie muzyki Mozarta i chorałów gregoriańskich.
4. Oporowanie w pozycji Moro.
Dziecko ma przywiedzione przeciwstawne kończyny do środka ciała i próbuje zbliżyć kolano do łokcia. Terapeuta w tym czasie stawia opór swoimi dłońmi, które znajdują się na kończynach dziecka (w okolicy łokcia i kolana). Terapeuta może delikatnie naciskać w tych miejscach, próbując odwieść je od środka ciała pod kątem 45 stopni. Wszystko trwa około 7 sekund i jeśli dziecko potrafi to wykonuje w tym czasie wydech. Następnie zmiana stron (lewa ręka, prawa noga)
Pozycja jak wyżej. Teraz dziecko próbuje oddalić kończyny od siebie, chcąc przejść do pozycji Moro1 (otwarta). Terapeuta w tym czasie stawia opór trzymając swoje dłonie pod kolanem dziecka, a drugą nad stawem łokciowym. Czas trwania ok. 7 sek., wydech, powtórzyć 3-5 razy na każdej stronie.
wykonuj różne kombinacje tych ćwiczeń:
- Ręka i noga dziecka jednocześnie do góry – terapeuta stawia opór na kolanie i poniżej łokcia (na ramieniu).
- Ręka i noga dziecka jednocześnie w dół – terapeuta stawia opór pod kolanem i na łokciu.
- Ręka i noga jednocześnie na zewnątrz – terapeuta stawia opór na bocznej stronie kolana i łokcia.
- Ręka i noga dziecka jednocześnie do środka ciała – terapeuta stawia opór na wewnętrznej stronie kolana i łokcia.
5. Ćwiczenia na piłce:
- dziecko leży na brzuchu na dużej piłce rehabilitacyjnej i próbuje mocno obejmować ją swoimi kończynami.
- Pozycja jak wyżej. Terapeuta naciska jednocześnie jedną ręką na prawy bark dziecka, a drugą na lewe biodro. Ucisk powinien trwać 7 sekund, po czym następuje nagłe zwolnienie ucisku aby piłka wytworzyła lekkie sprężynowanie (uwaga nie oddalać rąk zbyt daleko od dziecka aby nie dopuścić do jego upadku z piłki). To samo powtarzamy na drugiej stronie.
- Ćwiczenie jak wyżej tylko dziecko znajduje się na piłce w leżeniu tyłem (na plecach).
Wszystkie uciski można wykonywać po wcześniejszym wywołaniu dźwięku (np. uderzyć ręką o piłkę a następnie wykonywać uciskanie, lub druga osoba klaszcze w dłonie)
6. Ćwiczenia rozluźniające przeponę:
Terapeuta uciska przeponę kciukami po obu stronach łuku żebrowego. Wytrzymuje ten ucisk ok. 7 sekund a druga osoba klaszcze po obu stronach dziecka z różnym natężeniem dźwięku.
7. Ćwiczenia – obejmowania.- Obejmowanie dużej zabawki .Min 30 razy w ciągu dnia dziecko powinno być obejmowane przez matkę lub ojca i mocno przyciskane do siebie przez min7 sekund.
8. Dziecko siedzi w siadzie skulonym (kolana zgięte przyciśnięte do tułowia, ręce obejmują kończyny dolne, głowa leży na kolanach (tzw.paczka). Osoba dorosła – terapeuta siada za dzieckiem i próbuje docisnąć je jeszcze bardziej do siebie. Dziecko w tym czasie próbuje otwierać się (prostować ręce i nogi) a terapeuta mu przeszkadza
ATOS
- Dziecko leży na plecach. Kończyny po jednej stronie ciała są wyprostowane, a po drugiej zgięte (ręka w stawie łokciowym i ramiennym, a noga w stawie kolanowym i biodrowym). Głowa jest odwrócona w kierunku prostych kończyn i pozostaje w takim ułożeniu przez cały czas trwania ćwiczenia. Terapeuta stawia opór na zgiętych kończynach dziecka tzn. na ramieniu i na udzie, a dziecko w tym czasie próbuje przeciwstawić się naciskowi i unieść kończyny w górę, w kierunku głowy, opór ten powinien trwać około 7 sekund. W tym czasie dziecko wykonuje długi wydech. Następnie terapeuta zmienia ułożenie swoich rąk stawiając opór pod kolanem (tylna strona uda) i za łokciem (tylna strona ramienia). Dziecko przeciwstawia się naciskowi i próbuje opuścić kończyny w dół w kierunku ciała.
- wykonaj inne warianty ćwiczenia stawiając opór na tylnej stronie ramienia i przedniej stronie uda; na tylnej stronie uda i przedniej ramienia; na bocznej powierzchni stawu łokciowego i wewnętrznej powierzchni stawu kolanowego. Powtórz następnie wszystkie te kombinacje na drugiej stronie ciała dziecka.
Ćwiczenia i zabawy
1) ćwiczenia jednostronne i naprzemienne (łączenie kolana z łokciem) wykonywane czynnie lub biernie. Powinny być one wykonywane bardzo powoli w pozycji leżenia tyłem (na plecach)
2) rozwijanie ruchów wodzenia oczami. Prosząc dziecko, aby powoli przesuwało kciuk jednej ręki z boku na bok w odległości 8- 10 cm od twarzy. Głowa powinna być nieruchoma. Najpierw poproś dziecko aby wykonało to ćwiczenie z zamkniętymi oczami i wyobraziło sobie, że skupia się na kciuku, a następnie powtórzyło ćwiczenie z otwartymi oczami. Jeśli dziecko nie potrafi samodzielnie wykonać ruchu ręką, to wykonuje to terapeuta przed twarzą dziecka.
3. Zabawy w pozycjach niskich: pełzanie i raczkowanie, pokonywanie różnych przeszkód znajdujących się na podłodze, przeciskanie się przez tunel.
TOB
1. Stymulacja przedsionkowa tj. rotacja, kołysanie się i obracanie, z początku z zamkniętymi oczami.
2) Ćwiczenia na rozciąganie i zginanie wykonywane na podłodze w pozycji na plecach i na brzuchu z zamkniętymi oczami.
Ćwiczymy w pozycji odruchu w zgięciu i w wyproście.
Ćwiczenia w pozycji w zgięciu.
1. Terapeuta stawia opór na potylicy i na kości krzyżowej a dziecko próbuje podnieść głowę i wypchnąć biodra do góry.
2. Terapeuta stawia opór na potylicy i na barku dziecka od przodu. Dziecko próbuje podnieść głowę i docisnąć barkiem w dół na rękę terapeuty. To samo na drugim barku.
3. Terapeuta stawia opór na czoło dziecka i na kość krzyżową. Dziecko próbuje naciskać czołem na rękę terapeuty i unosić biodra do góry.
4. Terapeuta stawia opór na czoło dziecka i na bark od tyłu. Dziecko próbuje naciskać czołem na rękę terapeuty a bark odchylać do tyłu. To samo na drugim barku.
5. Ćwiczenia w pozycji wyprostu (dziecko leży na plecach, kończyny dolne i górne ugięte w stawach)- Wszystkie ćwiczenia jak wyżej tylko w pozycji na plecach.
6. Wykonaj ćwiczenie z terapii proprioceptywnej (turlanie głową)
7. Wykonaj ćwiczenie „ZEŚRODKOWANIE” Jeśli dziecko nie potrafi samodzielnie oporować to potrzebne są dwie dorosłe osoby. Jedna będzie stawiać opór (A) a druga (B) będzie naciskać tak jakby robiło to dziecko.
1. dziecko leży na plecach. Osoba A kładzie jedną rękę na prawym barku dziecka a drugą pod lewe biodro, osoba B kładzie rękę pod prawym barkiem dziecka i na lewym biodrze i naciska na ciało dziecka pokonując opór stawiany przez osobę A. Nacisk powinien trwać około 7-10 sekund. Następnie osoba A i B zamieniają ułożenie swoich rąk (jeśli ręka była na barku to teraz będzie pod barkiem) i znów nacisk 7 sekund
2. Teraz następuje zmiana przekątnej ciała. Nacisk będzie na lewym barku i prawym biodrze. Powtarzamy wszystko jak w punkcie 1.
3. Teraz ćwiczymy bark i biodro po prawej stronie. Osoba A kładzie jedną rękę pod prawy bark dziecka, a drugą rękę na prawe biodro. Osoba B kładzie rękę na prawym barku dziecka i pod prawym biodrem. Opór stawiany przez osobę A przeciwdziała naciskowi stawianemu przez osobę B. Po 7 sekundach zmiana ułożenia rąk osoby A i B
4. To samo powtarzamy po lewej stronie ciała dziecka.
5. Teraz zajmujemy się górną częścią ciała dziecka. Osoba A kładzie jedną rękę pod prawy bark dziecka, a drugą na lewym barku. Osoba B odwrotnie. Nacisk trwający 7 sekund połączony z wydechem, a następnie zmiana ułożenia rąk osoby A i B
6. Teraz zajmujemy się dolną częścią ciała dziecka. Osoba A kładzie jedną rękę pod prawe biodro dziecka, a drugą na lewym biodrze. Osoba B odwrotnie. Opór stawiany przez osobę A przeciwdziała naciskowi stawianemu przez osobę B.
Zabawy i ćwiczenia z dzieckiem
1. Baw się z dzieckiem w przechodzenie przez tunele. Ważne aby były one ciasne (np. tunel między twoimi nogami, stań w pozycji na czworakach a dziecko niech przechodzi pod twoim brzuchem gdy będzie w połowie drogi połóż się delikatnie na nim aby musiał przeciskać się i napinać mięśnie w celu uwolnienia z pułapki.)
2. Zawiń dziecko w koc (naleśnik) i poproś aby samodzielnie wydostało się z niego.
3. zawieś linkę tuż nad podłogą i poproś dziecko aby przeczołgało się pod nią najpierw na plecach a później na brzuchu.
http://olalesniewska.w.interia.pl/rech-art/usprawnianie_oli/program_usprawniania.htm
magdamachno