· Śpiewanie kolęd
Zwyczaj kolędy kiedyś oznaczał coś zupełnie innego niż ma to miejsce dzisiaj. Oznaczał on obdarowywanie się podarunkami i trwał począwszy od wigilijnego wieczoru aż do Nowego Roku, czasami nawet dłużej. Jako swoisty akt podarunku, kolęda była realizowana w dzień wigilijny, w gronie najbliższej rodziny. Kolęda przyczyniła się do powstania dwóch odrębnych zwyczajów. Pierwszy z nich to właśnie zwyczaj wigilijnych prezentów składanych pod choinką, drugi natomiast, to dobrze znany zwyczaj tak zwanego: chodzenia po kolędzie. Lecz i to znaczenie kolędowania można rozpatrywać dwojako.
Po pierwsze, chodzenie po kolędzie jest obrządkiem kościelnym, który się zaczyna od Nowego Roku i trwa do Wielkiego Postu. Księża w tym okresie chodzą po domach życzą błogosławieństw, a ministranci przybywający wraz z księdzem śpiewają kolędy. Jako ciekawostkę można podać fakt, że dawniej panował taki przesąd, że ta dziewczyna, która jako pierwsza usiądzie na krześle, na którym siedział ksiądz, jeszcze tego samego roku wyjdzie za mąż. Drugie znaczenie chodzenia po kolędzie odnosi się do grup młodzieży chodzących od domu do domu z życzeniami i śpiewających kolędy. Najczęściej w skład grupy kolędników wchodzą: anioły, „gwiazdor” noszący gwiazdę, muzykant, oraz cały orszak przebierańców zwanych herodami.
grela