BOGINI
O Bogini
Bogini jest uniwersalną Matką, która stanowi źródło płodności, nieskończonej mądrości i czułości. Wyróżnia się trzy aspekty Bogini, jest bóstwem potrójnym: wyróżniamy Pannę, Matkę i Starą. Bogini zawiera w sobie wszelkie moce i możliwości. Możemy się do niej zwrócić o wszystko. Kiedy potrzebujemy zrozumienia, współczucia - okaże nam miłość, jako kochająca Matka. A jeśli potrzebna nam siła, jaką posiada wojownik, może przyjść do nas w postaci Ateny i stanie u naszego boku.
Pierwszą postacią potrójnej Bogini jest Panna, zwana też Dziewicą. Postrzegana bywa jako dorastająca dziewczyna, lub psotna i figlarna dziewczynka. Francesca de Grandis podaje pierwszą postać Bogini jako siedmioletnią dziewczynkę Nimue. Uosabia ona niczym niezmąconą wolność, nieujarzmioną etykę, która mimo iż pozostaje poza obszarem praw społecznych, jest czysta i prawdziwa. Noszą ją w sercach dzieci i małe zwierzęta. Nimue ma buntownicze usposobienie, jest dzika, nieokiełznana i niebezpieczna, jak wszyscy Starzy Bogowie. Nimue uosabia najczystszą miłość, chociaż nie jest zbyt drobiazgowa. Wspomniałam również o Bogini jako o dorastającej dziewczynie. Panna jest jak nastolatka, reprezentuje romantyzm, tęsknotę za miłością, jest przyjaciółką. Możemy z Nią rozmawiać, jest najlepszym powiernikiem. Z tej postaci Bogini przechodzimy płynnie do Matki. Jest to najbardziej rozpowszechniony aspekt potrójnej Bogini. Znana jest jako Wielka Matka, Gaja, Mater Magna, Mari. Bogini Matka jest dawczynią życia, zboża, wychowania; jest Matką wszystkiego wokół, twórczynią życia. Stanowi źródło płodności, nieskończonej mądrości i czułości. Kiedy kobieta kończy fazę Dziewicy, a zaczyna Macierzyństwo, dojrzewa do tego, by stać się bytem ukształtowanym - jak róża w pełni rozkwitu. Kobieta w fazie Matki znajduje się w stanie najwyższego rozkwitu, w każdym aspekcie jej życia przewodzi społeczności, jest doradcą i mentorem, jest również u szczytu swych możliwości seksualnych. Każda kobieta, która tworzy, jest także prawdziwym odzwierciedleniem Mari, która jest tworzycielką życia i wszystkiego wokół. Wielka Matka jest Bogiem, stwórcą wszystkich rzeczy.
Trzecią postacią Bogini jest Stara. Nazywana jest: Ana, Stara, Starucha, Staruszka a nawet Kostucha. Jedną z jej postaci jest Staruszka: mądra starsza kobieta, która w chwilach zagubienia może nas pocieszać, jak kochająca babcia. Wspomniałam o Starej w postaci Kostuchy, która uosabia śmierć i przemianę. Pamiętajmy jednak, że śmierć jest etapem przejściowym do nowego życia, możemy ją również postrzegać jako śmierć, ale nie dosłownie, ale jako przemianę życia, naszej osobowości - przemianę w kogoś nowego. Ana uczy nas jak zmienić swoje życie: czasami działa delikatnie, tak jak starsza osoba wobec kogoś młodego, kiedy łagodnie i z miłością z nim rozmawia. Ale jeśli się Jej nie wysłucha, sposób niesienia przez nią pomocy może stać się nieprzyjemny i trudny do zaakceptowania. Skonfrontuje nas z naszym życiem i zmieni je. Lepiej wysłuchać Jej rad wtedy, gdy są ubrane w spokojne i delikatne słowa niż później - w pełnej bólu lekcji życia.
Bogini nie dzieli się na kilka innych, jest całością: jeśli wejrzysz głęboko w oczy Starej, zobaczysz w niej Matkę i Dziewicę. Trzy postacie Bogini symbolizowane są przez przybywający (Dziewica), pełny (Matka) i ubywający (Stara) księżyc.
Bogini jest niezaoranym polem, jesienią w pełni oraz pogrążoną w zimowym śnie, pokrytą szronem ziemią. Jako że życie to Jej dar, użycza go nam, zwiastując zarazem śmierć (w tym ujęciu daleką od budzącej lęk ciemności, zapomnienia, a stanowiącą odpoczynek od trudów fizycznej egzystencji, odmienną formę ludzkiego bytowania pomiędzy kolejnymi inkarnacjami). Bogini uosabia przyrodę w każdym przejawie, zatem można ją spotkać zarówno pod postacią Kusicielki, jak i Staruchy, tornada, oraz świeżego wiosennego deszczu, kołyski i grobu. Bogini posiada dwie natury: wyznawcy Wicca czczą w niej dawczynię płodności, miłości i dostatku, ale nie zapominają także o jej ciemnej stronie.
Obecność Bogini manifestuje się w Księżycu, cichym i jednostajnym falowaniem morza, pierwszej wiosennej zieleni. Symbole Bogini to między innymi kocioł, puchar, kryształowa kula, lustro, naszyjnik, labrys (obosieczna siekiera), kwiaty o pięciu płatkach, muszle morskie, perły, srebro, szmaragd.
Zwierzęta poświęcone Bogini są bardzo zróżnicowane, i niezliczone; są to np.: królik, niedźwiedź, sowa, kot, pies, nietoperz, gęś, krowa, delfin, lew, koń, strzyżyk, skorpion, pająk oraz pszczoła.
Bogini przedstawiana jest jako niebiańskie bóstwo, które, krocząc przez nieboskłon, sypie spod pięt gwiezdny pył; jako Wieczna Matka z dzieckiem na ręku; jako Łowczyni biegnąca lasem; jako Tkaczka przędąca nić naszego życia i śmierci; jako Starucha błądząca w poświacie ubywającego Księżyca itp. Istnieje bardzo wiele wyobrażeń Bogini, jednak jej wyobrażenia nie mają ścisłego znaczenia: możemy sami obrać te, które do nas "przemówią". Bogini jest wszechobecna, niezmienna i wieczna.
Pieśń Bogini
(Scott Cunningham - na podstawie inwokacji autorstwa Morgan)
Jam Wielka Matka, czczona przez wszelkie stworzenie i swoim istnieniem poprzedzająca jego świadomość. Jam pierwotną żeńską siłą, wieczną i niezmierzoną.
Jam czystą Boginią księżyca, Panią całej magii. Moje imię wyśpiewuje wiatr i poruszające się listowie. Czoło me zdobi sierp księżyca, a stopy me odpoczywają wśród usianych gwiazdami niebios. Jam tajemnicą jeszcze nie rozwiązaną i odkrytą ścieżką, która do niej wiedzie. Jam polem, którego nie skalał pług. Radujcie się we mnie i poznajcie pełnię młodości.
Jam błogosławioną Matką, łaskawą Panią żniw. Przyoblekają mnie głębokie, zimne cuda ziemi i złoto pól uginających się pod ciężarem zboża. Ja władam ziemskimi płynami, owoc wszelki dojrzewa zgodnie z moim sezonem. Jam kryjówką i uzdrowieniem. Jam życiodajną Matką, płodną niezmiernie.
Czcij mnie jako Staruchę, stróża niekończącego się cyklu śmierci i odradzania. Jam kołem, cieniem księżyca. Władam płynami kobiet i mężczyzn, daję wyzwolenie i odnawiam znużone dusze. Choć mym królestwem mrok śmierci, obdarzam też radością narodzin.
Jam Boginią księżyca, ziemi i mórz. Imiona me i potęga są różnorodne. Strumieniami przelewam magię i moc, pokój i mądrość. Jam Wieczną Dziewicą, Matką Wszystkiego, Staruchą Ciemności. Przesyłam Ci błogosławieństwo bezgranicznej miłości.
Rytuał: Stawanie się Boginią
(Francesca de Grandis)
Krok 1
Przybierz wygodną, relaksującą pozycję i zamknij oczy.
Krok 2
Używając siły wyobraźni, spójrz na siebie jako na żeńskie bóstwo.
Krok 3
W dalszym ciągu będąc Boginią, wyobraź sobie wszystkie atrybuty swojej kobiecości na przykład to, że masz piersi. Bez względu na to, czy twoja skóra jest ciemna czy jasna, wyobraź ją sobie jako ciemną - zupełnie jak u czarnej kobiety lub jak ciemnoniebieskie niebo lśniące gwiazdami.
Krok 4
Wciąż podtrzymując to wyobrażenie, ujrzyj siebie jako kogoś obdarzonego wielką mocą.
Krok 5
Wyobraź sobie, że stworzyłaś wszystko, co istnieje; wyobraź sobie, jak może się czuć ktoś, kto może to zrobić.
Krok 6
Wyobraź sobie, że to w tobie drzemią wszystkie siły, możliwości i formy natury. Wyobraź sobie, że wszystko czego ci potrzeba, jest w tobie samej.
Krok 7
Wyobraź sobie, że jesteś potężna i wielka jak cały akt tworzenia.
Krok 8
Wyobraź sobie, że ty, bóstwo żeńskie, jesteś we wszystkim, co cię otacza - w każdej osobie, roślinie, kamieniu.
Krok 9
Zacznij rejestrować swój oddech. Po prostu zauważ, że on jest, nie analizuj go, nie próbuj go zmieniać.
Krok 10
Przyjmij do świadomości istnienie ubrania na twojej skórze. Ponownie staraj się zanotować swoje wrażenia.
Krok 11
Ciągle z zamkniętymi oczami, uświadom sobie istnienie krzesła lub podłogi, na której siedzisz.
Krok 12
Oczy zamknięte; stań się świadoma istnienia pomieszczenia, w którym siedzisz; pomyśl, co się w nim znajduje, jakie kolory mają ściany, jaka temperatura - wszystko, co zauważyłaś i pamiętasz.
Krok 13
Kiedy będziesz gotowa, otwórz oczy.
Krok 14
Potrzebujesz trochę czasu, żeby dobrze się przeciągnąć. Nie rób tego pobieżnie - to ważne, żeby wszystkie części ciebie uległy porządnemu rozciągnięciu.
Krok 15
Trochę czasu musisz poświęcić, żeby delikatnie oklepać całe ciało wewnętrzną stroną otwartych dłoni. I znowu - zrób to dokładnie. To ważne, aby z powrotem tak właśnie powrócić na ziemię - zapewni to bezpieczeństwo w tym ćwiczeniu. Kiedy dojdziesz do głowy i twarzy, użyj do oklepywania samych opuszków palców.
Imiona Bogini
Aestas - rzymska bogini letnich zbóż; poświęcony jej dzień to 30 czerwiec.
Afrodyta - grecka bogini namiętności i miłości zmysłowej, piękności, a także nieba; wzywana podczas przywoływania pozytywnych energii miłosnych; w Starej Religii była ona jednak potrójną boginią w postaci dziewicy, matki i mądrej staruszki; urodzona z fal morskich, panuje nad żywiołem wody; główny ośrodek jej kultu w basenie Morza Śródziemnego znajdował się na Cyprze, gdzie wydobywano miedź. Metal ten jest poświęcony zatem Wenus (rzymska nazwa tego aspektu Wielkiej Bogini Matki); świątynię na Cyprze chrześcijanie przekształcili później w miejsce kultu Dziewicy Marii; poświęcony jest jej 6 luty i cały kwiecień; Afrodyta wyłoniła się z piany morskiej niedaleko Cypru, jej mężem był Hefajstos, jednak wybrankiem jej serca był Adonis, młody myśliwy, który zginął na polowaniu, lecz za zezwoleniem Zeusa przez sześć miesięcy w roku mógł przebywać z Afrodytą, a pozostałe pół roku w krainie zmarłych; w sztuce przedstawiano ją najczęściej nago, w kąpieli lub wychodzącą z morza.
Aine - celtycka bogini Księżyca.
Aivalar - oznacza "Matka Miłosierdzia" w jakimś zapomnianym języku. Jest imieniem Drugiego Oblicza Bogini, choć wymaga niepokalanego dziewictwa od swoich kapłanek. Aivalar wywodzi się z tradycji wczesnochrześcijańskiej. Według legendy pewna kobieta powiedziała do Jezusa: Aivalar nie zeszła do nas, ale mimo to nad nami czuwa. Imienia tego wzywa się w prośbach o pomoc w beznadziejnych sytuacjach. Jej dniem jest niedziela, a świętem w roku 14 grudnia.
Ajlinna - (mitologia Celtów) córka Lugada, postać mityczna z iryjskiej opowieści Scél Baili Binnbérlaig.
Alcyone - grecka Bogini; dzień jej poświęcony to 15 grudnia.
Alta - (mitologia skandynawska) gigantyczna matka Heimdalla.
A-ma - portugalska bogini rybaków; jej dzień to 9 kwiecień.
Amaterasu - chińska bogini Słońca; w mitologii japońskiej również bogini Słońca, najwyższe bóstwo kultu shinto; dzień: 17 lipca, 8 grudnia.
Amazonki - 9 kwietnia.
Anahit - ormiańska bogini miłości; 11 kwietnia.
Anahita - perska bogini miłości, także bóstwo lunarne; 2 sierpnia.
Anaitis - perska bogini Księżyca; 10 luty.
Ananta - indyjska bogini-wąż; 31 sierpnia.
Angrbotha - (mitologia skandynawska) bogini wieszcząca śmierć. Zwana często Okrutną Leśną Wiedźmą lub Ludojadem z Kraju Gigantów. Zwiastowała nieszczęście.
Anna - rzymska bogini; 18 czerwca.
Antu - babilońska bogini-stwórca; przyporządkowany jest jej cały styczeń.
Anu - (mitologia Celtów); bogini iryjska, będąca zapewne odpowiednikiem galijskiej Epony.
Aradia - staroitalska królowa wiedźm, córka Diany; jej zadaniem jest chronienie czarownic i obdarzanie ich mocą - jest to pierwsza nauczycielka magii w historii; luty jest jej miesiącem.
Ardwi - perska bogini, matka gwiazd; jej dzień to 18 listopada.
Arianrod (Arianrhod) - walijska bogini gwiazd i reinkarnacji; pomaga w przypominaniu sobie przeszłego życia, a także w zaklęciach związanych z mocą wszelkiego rodzaju; celtycka bogini- Matka; 11 grudnia.
Artemida - grecka bogini Księżyca; chroni przed niewidzialnymi mocami; Piękna siostra Apollona, córka Zeusa i Latony, nigdy nie pomyślała o małżeństwie i, tak jak Atena, na zawsze pozostała dziewicą. Była królową lasów, zawsze uzbrojona w łuk lub oszczep. Lud Peloponezu czcił ją jako boginię płodności i śmierci (mieszkańcy starożytnego Krymu składali jej w ofierze złapanych cudzoziemców). Artemida była też dobroczynną boginią, do której modlono się o zdrowie bliskich osób. Zazwyczaj wyobrażano ją jako łowczynię w krótkiej, niedbale przepasanej szacie z łukiem w ręku, to patronka dzikich zwierząt oraz sztuki łowiectwa. W Efezie przedstawiano ją jako matkę wszelkiego stworzenia o stu piersiach. W Atenach, Epidauros i na wyspie Delos nosiła przydomek Hekate (w dal godząca), przez co mylono ją z Azjatycką boginią śmierci.; przyporządkowany jest jej cały kwiecień, 24 maja i 29 grudnia.
Astarte - babilońska bogini płodności; pomaga w zaklęciach związanych z posiadaniem dzieci i urodzajem wszelkiego rodzaju; najstarsza postać Wielkiej Bogini, czczonej we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego; panowała nad światem podobnie jak w Egipcie bogini Hator, w kulturze mykeńskiej Demeter, a na Cyprze Afrodyta; Bogini decydowała o losie ludzi - ich życiu i śmierci; w Biblii (1 Krl 11,5) pojawia się jako bogini, do której modli się król Salomon; nosiła również imię Asztoret lub Aszera; chrześcijanie przekształcili ją nie tylko w mężczyznę, lecz również w demona; grecka Astarte to inaczej syryjska Atargatis, fenicka postać bogini Isztar, zwana także Asztart; żona Baala, bogini - matka, opiekunka wojowników; poświęcony jest jej cały kwiecień i listopad.
Astraea - grecka bogini sprawiedliwości; 8 grudnia.
Atena - córka Zeusa, narodziła się z jego głowy: Zeusa któregoś dnia rozbolała głowa, więc Hefajstos rozciął ją toporem, wtedy z głowy Zeusa wyskoczyła dorosła Atena w pełnej zbroi. Jako jedyna z bogów mogła używać piorunów, które były zarezerwowane jedynie dla Zeusa. Jest boginią mądrości, wojny, tkactwa, wynalazków i filozofii. Nigdy nie myślała o miłości ani małżeństwie. Miastem jej poświęconym były Ateny, gdzie wystawiano jej najpiękniejsze pomniki i świątynie. Na jej cześć obchodzono święto zwane Panatejami, w czasie których odbywały się wyścigi na wozach, zapasy, koncerty muzyczno-wokalne, konkursy piękności (startowali tylko mężczyźni {nago}), procesje, składano ofiary i organizowano wyścigi żeglarskie. Atenie nadawano przydomki: Ergane (Pracownica), Polias (Patronka miast), Promachos (Pani Zastępów), Pallas (Panna) oraz Partenos (Dziewica). Atenę przedstawiano w długiej szacie, ozdobnym hełmie na głowie, z lewą ręką na tarczy, spod której wychylał się wąż, oraz ze skrzydlatą boginią zwycięstwa - Nike - w prawej dłoni. Ptakiem poświęconym Atenie była sowa. Atena to wojowniczka i obrończyni; wzywana przy zaklęciach ochronnych; jej dni to: 19 marca, 20 maja, cały lipiec i 21 września.
Badb - (mitologia Celtów) bogini z mitologii iryjskiej występująca pod postacią kruka.
Bóstwo pola bitwy, często uosabia także trzy inne bogini wojny: Morrigan,
Neman i Machę.
Bastet - egipska bogini Księżyca, patronka zmysłowej miłości, radości i zabawy; związana z kocią magią, wyobrażana z głowa kotki lub jako kotka; początkowo lokalna opiekuńcza bogini miasta Bubastis.
Bau - babilońska bogini, matka Ea; dzień - 10 kwietnia.
Bendi - księżycowa bogini Półwyspu Bałkańskiego; 6 czerwca.
Bertha - germańska bogini; jej dzień to 1 stycznia; skandynawska bogini opiekującą się sztuką przędzenia.
Blodeuwedd - (lub też Blodewedd, Blodwin lub Blancheflor) celtycka bogini, poświęcona jest jej sowa; w mitologii walijskiej Blodeuwedd została przemieniona w sowę za karę, gdyż przemieniła swego męża Lleu Llaw Gyffes'a w orła (podczas próby zamordowania go) - o tym można przeczytać więcej poniżej. Porą roku przypisaną Blodeuwedd jest wiosna. Wszystkie oznaki wiosny, które można dostrzec między Imbolc a Beltane są właśnie uhonorowaniem Bogini. Ona jest Dziewicą (jedną z trzech aspektów Wielkiej Bogini: Dziewicy-Matki-Staruchy), Boginią Powietrza. Jej darem jest dar transformacji, lekcją której naucza jest uczciwość wobec samego siebie.
Opowieść o Blodeuwedd.
Bogini Arianrhod żywiła głęboką niechęć do swych synów. Dylan, narodzony jako pierwszy, prawdopodobnie dorastał pod opieką ojca, drugi (Lleu Llaw Gyffes) był wychowywany przez Gwydion'a (brata Arianrhod). Jej złość była tak wielka, że rzuciła klątwę na Lleu, iż nie będzie miał imienia dopóki sama mu go nie nada, nie będzie nosił broni innej niż ta, którą ona sama mu wręczy ani nie będzie mógł pojąć za żonę żadnej kobiety ludzkiej. Dwie pierwsze części klątwy zostały zniesione dzięki przebiegłości Gwydion'a i maga Math'a (który był wujem Arianrhod); jednak ostatnia część stanowiła nieco większy problem. Jednakże, kiedy Lleu stał się dorosły, Gwydion i Math znaleźli rozwiązanie. Używając magii i mocy zawartej w dziewięciu kwiatach, stworzyli przepiękną dziewicę na żonę dla Lleu'ego. Nazwali ją Blodeuwedd co znaczy "Kwietne Oblicze". Powiedział Math, którego talent magiczny i wiedza przewyższają wszystko: "Zgromadziwszy kwiatów najpotężniejszych dziewięć, tworzy się najpiękniejszą ze wszystkich dziewic. Z pomocą Gwydiona małżonkę dla naszego siostrzeńca Lleu Llaw Gyffes'a stworzę. Nie może mieszkanką Ziemi być. Więc dlatego jest "Zrodzoną z Kwiatów", idealnym "Kwietnym Obliczem", prezentem dla Lleu, stworzona a nie zrodzona, dla jego serca przeznaczona." Tak więc została stworzona przez dwóch mężczyzn z kwiatów dziewięciu potężnych i pełnych mocy roślin (górskiego pierwiosnka, żarnowca - Broom, tawuły - Meadowsweet, kąkolu, fasoli, pokrzywy, dębu - Oak, głogu i kasztana). Lleu Llaw Gyffes i jego piękna żona żyli w Catrev of Dinadig, gdzie Lleu rządził jako mądry i utalentowany władca. Blodeuwedd była zadowolona z tego co posiadała: męża do którego należała i dworu dla którego była przeznaczona. Zachowywała się, ubierała, chodziła i prowadziła rozmowy tak jak ją nauczono; brakowało jej jakichkolwiek doświadczeń i co najważniejsze nigdy nie nauczyła się, jak samemu podejmować decyzje. Została stworzona w specyficznym celu, zatem "przyszła na świat" od razu jako osoba dorosła i nigdy nie poznała uczucia "dorastania", osiągania dojrzałości. Nie mogła nauczyć się tego, czego człowiek uczy się gdy z dzieciństwa, poprzez wiek dojrzewania dochodzi do dorosłości Żyła całkowicie odizolowanym od reszty świata życiem. Pewnego dnia miało odbyć się polowanie połączone z przyjęciem, myśl ta zafascynowała ją. Lleu wyjechał kilka dni wcześniej by spędzić trochę czasu z Gwydion'em i Math'em, a Blodeuwedd w towarzystwie swych dam dworu czas oczekiwania wypełniała spacerami po przyzamkowych terenach. Najważniejszą osobą na polowaniu był Gronw Pebyr - Władca Penllyn. Tak, jak by to zrobiła każda inna szlachetna dama, Blodeuwedd zaproponowała Gronw'owi by spędził noc w zamku. Przy kolacji Gronw zasiadł koło niej przy stole. Siedzieli i rozmawiali przez długi czas i wkrótce Blodeuwedd poczuła do tego przystojnego nieznajomego dziwne przyciąganie. Gronw także był zauroczony pięknem, urokiem i niewinnością tej szlachetnej damy i stało się to, co było do przewidzenia: spędzili razem noc. Pomimo tego, że powinien wyjechać następnego dnia, Gronw łatwo dał się przekonać do pozostania w zamku. Spędzili razem trochę czasu i stwierdzili, że pragną być razem na zawsze. Blodeuwedd powiedziała Gronw'owi, iż jej mąż jest silny, na pewno szybko nie umrze, a co najważniejsze - nie można go zabić, jednak on się uparł. Poinstruował Blodeuwedd, by dowiedziała się w jaki sposób można pozbawić Lleu życia. Zatem jak tylko Lleu wrócił, Blodeuwedd udając, że boi się o jego bezpieczeństwo podczas nieobecności w domu, nalegała, by wyjawił jej, czy ktokolwiek jest w stanie go zabić. Bóg Lleu był zszokowany, że Blodeuwedd tak się o niego troszczy i w końcu wyznał jej, iż zabity może być tylko włócznią, która była robiona przez rok i jeden dzień, kiedy nie będzie w domu, ani na dworze, gdy nie będzie siedział na koniu ani stał na nogach. Zagadka rozwiązała się, kiedy Lleu powiedział Blodeuwedd, że musiałaby być przygotowana dla niego kąpiel na brzegu rzeki, gdzie dach byłby nad balią, a on stał by jedną stopą na krawędzi balii, a drugą na grzbiecie kozła, wtedy specjalnie przygotowana włócznia mogłaby go zabić.
Natychmiast Blodeuwedd wysłała tą wiadomość do Gronw'a, a on zaczął pracować nad wyrobem włóczni tego samego dnia.
Minął rok i jeden dzień. Gronw dał znać Blodeuwedd, iż włócznia jest już gotowa i tego samego dnia znów przeprowadziła rozmowę z mężem na temat sposobu w jaki może być zabity. Tym razem udawała że nie może sobie wyobrazić, by ktoś mógł stanąć jedną stopą na brzegu balii, a drugą na grzbiecie kozła bez utraty równowagi.
Lleu, rozbawiony i pragnący zadowolić żonę, przygotował wszystko tak, jak to było przepowiedziane i poszedł się wykąpać. Rzeczywiście postawił jedną stopę na brzegu balii, a drugą na grzbiecie kozła i w tym samym momencie został ugodzony w bok włócznią nad którą Gronw pracował. Gdy włócznia zraniła go, Lleu przemienił się w orła i odleciał w dal, krzycząc w bólu i rozpaczy. Blodeuwedd i Gronw wrócili do zamku by, jak wierzyli, żyć szczęśliwiej niż kiedykolwiek wcześniej. Jednak Gwydion, pełen smutku i złości na wszystko co się wydarzyło, zaczął szukać Lleu'ego i w końcu znalazł go w jego orlej formie i przywrócił mu ludzką postać. Lleu poprosił o pomoc w odwecie na Blodeuwedd za wszystko, co mu uczyniła, a Gwydion i Math zgodzili się mu pomóc. Blodeuwedd usłyszała że Lleu, Gwydion i Math byli w drodze, więc postanowiła wraz ze swoimi damami dworu uciec w góry. Jednak kiedy przekraczały rzekę wszystkie damy dworu potopiły się i musiała zmierzyć się z magią Gwydiona samotnie.
Gwydion rzucił na nią klątwę: jako stworzenie nocne nigdy nie miała już ujrzeć światła słonecznego, na zawsze miała zostać sową. Gronw zginął z ręki Lleu.
Blodeuwedd jest symbolem Majowej Królowej, symbolem kobiet uwalniających się od niechcianych więzów łączących je z ich mężami.
Nazywana była "Dziewięciokrotną Boginią Zachodnich Wysp Raju" i w pewnych miejscach "Festiwal Kwiatów"(Beltaine) do dzisiejszego dnia jest organizowany ku jej czci. Stworzona z kwiatów, dla miłości, przyniosła śmierć; cykl cykli i krąg życia. Kiedy przyszedł czas na podjęcie decyzji, podjęła ją z radością i gotowa była zaakceptować jej konsekwencje.
Bona Dea - "Dobra bogini"; dzień 3 maja i 3 grudnia.
Brigit - (mitologia Celtów) celtycka matka - ziemia, bogini poezji, ognia, mądrości, wiedzy i świętych źródeł, wieszczbiarstwa; potężna potrójna bogini w Irlandii, wzywana w szczególnie trudnych zaklęciach; strażniczki jej świętego ognia w Kildare Kościół katolicki uczynił mniszkami świętej Brygidy; córka Dagdy, występująca także pod imionami Brigindo, Brigantia, Brigan lub Brig. Ma trzy siostry o tym samym imieniu, które opiekują się medycyną i magicznymi zdolnościami kowali; dzień jej poświęcony to 1 lutego.
Bruma - rzymska bogini Zimy; 11 grudnia.
Bylgja - (mitologia skandynawska) córka Aegira i Ran.
Cailleach - celtycka bogini - Starucha; 1 listopada.
Caprotina - bogini drzewa figowego; 7 lipca.
Carman - bogini poezji; 23 września.
Carmenta - rzymska nimfa przepowiedni; 11 stycznia.
Carna - rzymska bogini drzwi i zamków; 1 czerwca.
Carpo - bogini Jesieni; 23 września.
Ceres - rzymska bogini płodnej Ziemi, urodzaju; dni: 30 stycznia, 1 lutego, 28 lutego, 12 kwietnia, 29 maja, cały sierpień i 4 października.
Cerridwen - celtycka bogini-matka, patronka inspiracji i odrodzenia, bogini płodności; pojawia się też jako straszliwa bogini umarłych, która pod postacią maciory pożera zmarłych, żeby móc dzięki nim narodzić się na nowo; 20 czerwca.
Chicomecoatl - aztecka bogini kukurydzy i żywności; 30 czerwca.
Chu-si-niu - tajwańska bogini, opiekunka narodzin śmiertelników; 12 kwietnia.
Coatlique - aztecka bogini-matka; 12 grudnia.
Cybele - Bogini Matka świata rzymskiego, jej świątynia stała w miejscu, w którym wznosi się dziś Katedra Świętego Piotra. Cesarze rzymscy modlili się do niej jako do najwyższej instancji rzymskiego panteonu; uchodziła za matkę wszystkich bogów.
Daena - dziewicza bogini Parsów; 7 września.
Dahud - czyli Dobra Czarownica, córka Gradlona. Mityczna postać z legendy bretońskiej.
Jej ojciec królował w Kornwalii. Założycielka cudownego miasta Ys, które pochłonęło
morze.
Danú - (mitologia Celtów) mityczna matka młodszej generacji bóstw iryjskich zwanych Tuatha Dé Dannan, czyli Plemię Bogini Danú. W mitologii jej imię jest raczej tylko echem, wspomnieniem. Była boginią zarówno żyzności i urodzaju, jak śmierci, zniszczenia i nędzy.
Dea Dia - Boska Bogini, bogini kosmosu; 17 maja.
Demeter - grecka bogini-ziemia, matka; Córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery i Hestii, matka Persefony; bogini pól, urodzajów, opiekuje się rolnikami, uznawana była także za stworzycielkę zwierząt i roślin; wyobrażano ją jako kobietę z oczyma pełnymi zadumy, z wieńcem kłosów na głowie i pochodnią w ręce; pomaga w zaklęciach związanych z dziećmi; bogini ziarna, zasiewów i ziemi uprawnej; jej dni to: 28 lutego, cały sierpień, 17 i 28 września, 7 grudnia; Bogini Matka czczona przez Greków w świątyniach Myken: znalezione tam kamienne grobowce o długich, wąskich wejściach i okrągłych wnętrzach uosabiają ciało bogini, w której macicy rodzą się ponownie zmarli.
Dewaki - staroindyjska bogini - Matka; 27 sierpnia.
Diana - rzymska bogini Księżyca i płodności, bogini łowów, lasów i zwierząt; uważana przez czarownice za ich opiekunkę, opiekunka kobiet; utożsamiana z grecką Artemidą; jej dni to: 11 kwietnia, 27 maja, 17 sierpnia.
Domna - irlandzka bogini świętych kamieni; 5 czerwca.
Durga - bogini- Matka; w sanskrycie "nieprzystępna"; w mitologii indyjskiej jedna z groźnych postaci Dewi- małżonka boga Śiwy; dzień: 14 października.
Edda - skandynawska bogini, opiekunka mitów i przekazów ustnych, niosła natchnienie poetom. Od niej pochodzili ci, którzy stworzyli świat takim jakim jest obecnie.
Eir - skandynawska bogini uzdrawiania i najlepsza z lekarek. Nauczyła swej sztuki kobiety, które były jedynymi lekarzami w dawnej Skandynawii.
Ejrene - córka Zeusa i Temidy, jedna z trzech Hor; dzień: 29 stycznia.
Elena - Helena, bogini świętej drogi; 2 maja.
Elihino - czerokeska bogini Ziemi; dzień: 6 sierpnia.
Eostre - saksońska bogini płodności; pierwszy dzień wiosny.
Epona - celtycka bogini- Matka, opiekunka koni; 18 grudnia.
Erzulie Freda - bogini miłości w wudu; 16 lipca.
Eurydyka - grecka nimfa, bogini podziemnego świata; 17 czerwca.
Felicitas - rzymska bogini szczęśliwego losu; cały styczeń i 9 października.
Feronia - staroitalska bogini ognia, płodności i lasów; 15 listopada.
Fides - rzymska bogini ucieleśniająca wierność; 1 października.
Flora i Fauna - greckie boginie roślin i zwierząt, wiosny i narodzin; Flora to rzymska bogini kwitnienia: jej dni to 28 kwietnia, 23 maja.
Fortuna - rzymska bogini losu, przypadku, szczęścia; 24 czerwca.
Fortuna Redux - rzymska bogini podróży i bezpiecznych powrotów; 12 października.
Freya - skandynawska bogini Księżyca i magii; mistrzyni dywinacji, wielka kusicielka; nordycka bogini płodności i urody; Bogini Matka i bogini miłości nordyckiego panteonu; bogini płodności, wojny i zdrowia, była jednym z Wanów; córka Njorda i siostra Freyra, żyła w Folkvangu i każdego dnia dzieliła się z Odinem zabitymi wojownikami; dni jej poświęcone to: 8 stycznia i 27 grudnia; bogini Freyi poświęcony jest piątek - za przynoszące szczęście uchodzi zatem zawarcie małżeństwa właśnie w ten dzień; imię Freya można przetłumaczyć jako "wszechstronna": zmienia ona swą postać i jest boginią kotów, kiedy jej łzy wpadają do morza, powstaje z nich bursztyn, północnoniemieccy poeci zawdzięczają jej swe natchnienie.
Frigg - naczelna bogini w starożytnej Anglii; bogini ogniska domowego, małżeństwa i porodów; 12 stycznia.
Frigga - bogini małżeństwa. Była żoną Odina i mieszkała w Fensalirze. Zniknęła w chmurach. Niektórzy wierzyli, iż Frigga i Freya to te same osoby.
Fudżi - japońska bogini ognia, 1 lipca.
Fulla - (mitologia skandynawska) towarzyszka Friggi mająca w swej pieczy buty bogini. Czasami funkcjonuje ona jako jej posłaniec.
Furrina - staroitalska bogini źródeł, 25 lipca.
Gaja - grecka Matka - Ziemia, 28 lutego.
Gauri - indyjska bogini małżeństwa, 27 marca.
Ge - starożytna bogini Ziemi, 28 lutego.
Gefjon - skandynawska bogini - dziewica, która umiała przewidywać przyszłość. Żyła w czasie gdy po ziemi stąpali Asowie i Wanowie. Wszystkie kobiety, zmarłe jako dziewice, przybywały na jej dwór. Była ona również boginią płodności. W jednym z mitów Gylfi, król Szwecji, powiedział Gefjon, która była przebrana za żebraka, że może wziąć sobie na własność tyle jego państwa, ile jest w stanie zaorać czterema wołami w jeden dzień. Bogini wybrała się do Jotunheimu i przyprowadziła ze sobą do Szwecji w Midgardzie cztery gigantyczne woły. Zaorała z ich pomocą olbrzymią połać ziemi zwaną Zealandią, która stała się później częścią Danii. Tak oto zakpiła ona z Gylfiego.
Gerd - gigantyczna skandynawska bogini światła. Najpiękniejsza ze wszystkich stworzeń.
Gna - (mitologia skandynawska) była najbliższą i zaufaną służką Friggi, którą bogini posyłała, gdy miała do załatwiania jakieś bardzo ważne sprawy.
Gujeswari - indyjska bogini - Matka, 27 listopada.
Gula - babilońska bogini narodzin, 19 września i 24 października .
Gullveig - (mitologia skandynawska) trzykrotnie narodzona i po trzykroć spalona dziewica. Asowie próbowali przynieść jej śmierć podczas pierwszej wojny na ziemi ( Wanowie przeciw Asom ), którą ostatecznie wygrali Wanowie.
Gunlad - (mitologia skandynawska) gigantyczna matka sztuki poetyckiej.
Hathor - egipska bogini miłości - opiekunka kobiet, sama była wieszczką i czarownicą, bogini nieba, towarzyszka Atuma i rodzicielka innych bóstw; bogini radości, zabawy i muzyki, później w Tebach także bogini zmarłych; wyobrażana jako kobieta z krowimi rogami i dyskiem słonecznym między nimi lub pod postacią krowy; dni jej poświęcone to: 23 stycznia, 7 sierpnia oraz cały listopad.
Hekate - grecka potrójna bogini księżyca, magii, śmierci; jedno z najpotężniejszych i najważniejszych w magii bóstw starożytnych; Starucha, patronka wszystkich czarownic: bogini magii i czarów, władczyni duchów i upiorów; jej dni to: 13 sierpnia i 7 listopada.
Hekate to w mitologii greckiej bogini ciemności. Pierwotne bóstwo Tracji, władające ziemią, morzem, niebem i ludzkimi losami (odmawiające lub darujące szczęście i pomyślność). Strzegła bram Hadesu, była też boginią pokuty i zemsty za przelaną krew, boginią magii i czarów. Hekate utożsamiano z Artemidą, Selene albo z Demeter i Persefoną.
Hel - nordycka bogini świata podziemnego. Była córką Lokiego i gigantki Angurbody, siostrą Fenrira oraz Jormungandra.
Hemera - grecka bogini dnia, 28 czerwca.
Hera - grecka bogini małżeństwa i małżeńskiej wierności, opiekunka kobiet zamężnych, wzywana często podczas ceremonii wiązania rąk; córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Demeter i Hestii, żona Zeusa. Niezwykle piękna, dumna, próżna, złośliwa, zazdrosna i kłótliwa. Patronka niewiast, przedstawiana jako poważna matrona o majestatycznej urodzie. Ptakiem jej poświęconym była kukułka; 19 czerwca.
Hestia - grecka patronka ogniska domowego; pomaga w chronieniu rodziny i domu; córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery i Demeter. Ślubowała dziewictwo i nigdy nie założyła rodziny, chociaż to właśnie ona została opiekunką rodzin i ogniska domowego. Nie budowano jej świątyń i ołtarzy, lecz w każdym domu palił się poświęcony jej ogień.
Hettsui no kami - japońska bogini spraw kuchennych, 8 listopada.
Hlin - (mitologia skandynawska) forma bogini Frigg, która roztaczała opiekę nad mężczyznami, których Frigg pragnęła ocalić.
Holda - inaczej Holle (Pani Holle) mitologia germańska, przewodniczka istot demonicznych; opiekunka noworodków i zmarłych; sprowadzała wichurę lub zamieć śnieżną; darzyła pomyślnością; w pd. Niemczech zwana Perchtą; 10 lipca to dzień jej poświęcony. Holle to północnogermańskie imię Hel, bogini podziemia, magii, przepowiedni, sztuk i losu.
Holika - indyjska bogini-demon; 16 marca.
Holle - patrz Holda.
Hory - Godziny, trzy greckie boginie: Eunomia - praworządność, Dike - sprawiedliwość, Ejrene - pokój; patronki zmieniających się pór roku; 25 września.
Huldra - (mitologia skandynawska) forma bogini Frigg, która miała w swej pieczy leśne nimfy.
Idun - nordycka bogini; 20 marca; w mitologii skandynawskiej żona Bragiego. Trzymała ona w skrzyni złote jabłka, które jedli bogowie aby zachować wieczną młodość.
Igaehindvo - bogini Słońca, siostra Elihino; 6 sierpnia.
Ilmatar - fińska Matka wody; 26 sierpnia.
Inanna - sumeryjska Królowa Niebios; zwana też Isztar; 2 stycznia.
Ing - zachodniogermańskie bóstwo ogniska domowego; 14 maja.
Izyis - egipska matka bogów, inaczej Izyda, siostra i małżonka Ozyrysa, bogini ziemi; symbol płodności i macierzyństwa; 2 stycznia, 20 marca, 19 lipca i 12 sierpnia.
Izyda - potężna egipska potrójna bogini, związana z księżyc...
furiatto40