Skrót CAN pochodzi od angielskich słów Controller Area Network (CAN) i oznacza szeregową sieć komunikacyjną (magistrala transmisji danych, szyna CAN-BUS) zaprojektowaną w latach 80-tych dla przemysłu samochodowego (ABS, sterowanie silnika). Obecnie magistrala CAN ma również inne zastosowania, jest wykorzystywana między innymi w automatyce przemysłowej.
Linia CAN to dwuprzewodowa, pół-dupleksowa sieć z szybką komunikacją do 1 Mbit/s. Transmisja odbywa się w czasie rzeczywistym. Magistrala CAN umożliwia wzajemną komunikację pomiędzy modułami elektronicznymi. Jest siecią multi-master, co oznacza, że każdy z podsystemów sieci jest równorzędny przy inicjowaniu transmisji. Szyna CAN jest bardzo bezpieczna, odporna na błędy, zakłócenia i niezawodna dzięki zastosowaniu sprzętowej obsługi protokołu i kontroli błędów.
Po 2003 roku producenci samochodów mogą stosować wyłącznie magistralę CAN do diagnostyki samochodowej. Wcześniej można było stosować stosować CAN jako dodatkowy protokół komunikacji do obowiązkowego protokołu ISO, PWM lub VPW.
W przypadku wystąpienia niektórych błędów sterownik silnika oprócz zapamiętania kodu błędu, zapamiętuje razem z nim tzw. "zamrożoną ramkę" (ang. freeze frame). "Zamrożona ramka" polega na tym, że razem z błędem zostają zapamiętane odczyty z niektórych czujników w momencie wystąpienia błędu. Analiza danych z "zamrożonej ramki" pozwala na dokładne ustalenie w jakich okolicznościach błąd wystąpił.
W zamrożonej ramce zapamiętane są zazwyczaj między innymi odczyty:
· Prędkość pojazdu
· Prędkość obrotowa silnika
· Obliczona wartość obciążenia
· Temperatura
EGK69