SOCJOLOGIA ORGANIZACJI
Wykład 2 – 22.10.2007r.
Grupy społeczne są jedną z form życia społecznego.
Zbiór społeczny – ogół ludzi posiadających jakąś wspólną cechę, która jest wyróżniona przez obserwację zewnętrzną, a której posiadanie ludzie sobie nie zawsze uświadamiają. Ma charakter statyczny. Wyodrębniany jest w jakimś celu, dla jakiejś cechy. Między członkami tego zbioru nie wykształca się żaden typ więzi.
Zbiorowość społeczna – dowolne skupienie ludzi, w którym wytworzyła się i choćby utrzymuje się przez jakiś czas pewna więź społeczna. Zbiorowość nie istnieje bez więzi społecznej. Tam gdzie jest więź, tam można mówić o trwałych formach życia zbiorowego. Każda grupa społeczna jest zbiorowością, ale nie każda zbiorowość jest grupą społeczną.
Grupa – zbiór jednostek pozostających ze sobą w pewnych stosunkach. Muszą one być takie, aby jednostki mogły realizować swoje cele, jest to pewien typ zależności. W przypadku nauk społecznych grupa społeczna jest fragmentem analizy społeczeństwa.
Grupa społeczna – (socjologia amerykańska) przynajmniej dwie lub więcej osób, które mają poczucie wspólnej tożsamości i między którymi zachodzą strukturalnie uporządkowane interreakcje związane z oczekiwaniami partnerów co do wzajemnego zachowania się.
Grupa społeczna – (socjologia polska) co najmniej trzy osoby powiązane ze sobą stosunkami uregulowanymi instytucjonalnie, posiadające wspólne wartości i oddzielone od innych grup wyraźną zasadą odrębności.
1. Obiektywne relacje zachodzące między członkami grupy. Moralne zobowiązanie wobec grupy wiąże się z oczekiwaniami wobec grupy, będą służyły wypełnianiu oczekiwań.
2. Czynniki subiektywne, które przejawiają się w postaci świadomości wspólnoty:
a) Poczucie bycia grupą
b) Uznanie, że wartości grupowe są moimi wartościami
c) Świadomość tworzona jest w oparciu o pewne symbole ważne dla grupy
d) Czynnik wewnętrznego zróżnicowania grupy
Podstawowe cechy grupy:
1. Grupa może być opisana poprzez członków i ich cechy.
2. Zadania grupy i funkcje jej członków, środki służące do realizacji celów grupowych i mechanizmy psycho-społeczne wytwarzane dla realizacji tych zadań.
3. Elementy utrzymujące spójność wewnętrzną grupy (różnego rodzaju instytucje, elementy kontroli społecznej, elementy wzajemności).
4. Środki i instytucje regulujące styczności, wzajemne oddziaływania i stosunki z innymi członkami grup.
5. Symbole, ale także wartości stanowiące podstawę trwania i integracji.
Cel jest cechą, która powołuje grupę do życia i nadaje sens jej istnieniu. Celem może być określona wartość symboliczna. Może również nim być jakiś element materialny, ale musi być pożądany przez członków danej grupy. Cele mogą być bliższe (taktyczne) i dalsze (strategiczne). Główny cel powinien być podzielony na:
1. Cele cząstkowe
2. Zadania bliższe i dalsze
3. Struktury postępowania zmierzające do realizacji określonych zadań
4. Czynności praktyczne
Cel powinien być:
1. Atrakcyjny zarówno dla poszczególnych jednostek jak i dla całej grupy
2. Realny
3. Jasno sprecyzowany
4. Wynikać z potrzeb indywidualnych i grupowych
5. Wynikiem wspólnej pracy członków grupy.
Możemy wyróżnić różne struktury grupowe.
Każda z nich opiera się na statusach i rolach społecznych. Grupa składa się z powiązanych wzajemnie statusów i odpowiadających im ról i pozycji.
Struktura grupy – układ wszystkich elementów, a więc nie tylko członków, ale także ich wzajemnego przyporządkowania.
Struktura społeczna – oznacza sposób ułożenia i przyporządkowania sobie członków, instytucji grupowych oraz podgrup składających się na grupy oraz innych elementów tworzących tę grupę.
1
gosicka