_______________Pearl Harbor_______________

Admirał Yamamoto

wydał rozkaz „Zdo-

być wzgórze Niitaka”

co oznaczało „Wyko-

nać przewidywany

atak”

Na podstawie wszystkich przekazanych przez kapitana Suguri Suzuki, (który badał szlak, jakim miała popłynąć później japońska armada) admirał Yamamoto wyznaczył datę przygotowywanej już od dawna operacji. Miała ona rozpocząć się 7 grudnia 1941 r. Tego właśnie dnia, w niedzielę, flota amerykańska stacjonująca w  porcie Pearl Harbor miała paść łupem  japońskiego lotnictwa. Wybrano ten dzień biorąc pod uwagę fazę Księżyca, weekendowe przepustki amerykańskich marines oraz konieczność zgrania ataku na Pearl Harbor z inwazją Malezji. Okręty wyznaczone do przeprowadzenia akcji skierowały się  w strone zatoki Tankan. W nocy z 5 na 6 grudnia opuściły zatokę biorąc kurs na Pearl Harbor. Armada pod rozkazami wiceadmirała Chuichi Nagumo, składała się z 6 lotniskowców (Akagi, Zuikaku, Kaga, Soryu, Hiryu, Shokaku), 2 pancerników (Hisi i Kirishima), 2 ciężkich krążowników, 1 lekkiego krążownika, 9 kontrtorpedowców, 3 okrętów podwodnych i 8 tankowców. Poprzedzała ją grupa okrętów podwodnych mających na pokładach miniaturowe łodzie podwodne, których zadaniem było zaatakowanie głębin portu Pearl Harbor. 4 grudnia po raz ostatni dostarczono zaopatrzenie na okręty przewidziane do akcji. Teraz płynęły one w kierunku Pearl Harbor z prędkością  od 13 do 25 węzłów. Admirał Yamamoto przekazał ostatni rozkaz: „Nadeszła właściwa chwila; chodzi o los Cesarstwa” Na maszt Akagi wciągnięto flagę „Z”, którą wywiesił admirał Togo w dniu zwycięctwa nad Rosjanami w 1904 r. Wieczór 6 grudnia był spokojny w Pearl Harbor. Żandarmeria wojskowa zatrzymała jedynie 25 pijanych (na ogólna liczbę 42 592 żołnierzy). Admirał Nagumo bez chwili wytchnienia przyjmował wysyłane mu via Japonia raporty napływające z japońskiego konsulatu w Honolulu. Jakiż był jego zawód, gdy dowiedział się, że w Pearl Harbor nie ma żadnego z amerykańskich lotniskowców. Wszystkie zostały wysłane z misjami: jeden płynął wzdłuż kalifornijskiego wybrzeża, drugi przewoził bombowce na wyspę Midway, a trzeci właśnie dostarczył samoloty myśliwskie na wyspę Wake. Trzy pozostałe działały na Atlantyku. Jednakże obecność 8 pancerników pozbawionych przeciwtorpedowych sieci skłoniła admirała Nagumo do rozpoczęcia ataku. 7 grudnia 1941r., o godzinie 6:00 i 7:15 czasu hawajskiego, z lotniskowców znajdujących się ok. 440 km. na północ od Pearl Harbor wystartowały japońskie samoloty. Wielotkrotnie, poczynając od godz. 3:55, odnotowywano zbliżanie się japońskich łodzi podwodnych. Jedna z nich została zatopiona o godz. 6:55 przez amerykańskie niszczyciele, drugą zatopiły o godz. 7:00 amerykańskie samototy. Admirał Nagumo rzucił do walki pierwszą falę samolotów składającą się ze 183 maszyn, wśród nich  były samoloty torpedowe oraz bombowce nurkujące osłaniane przez myśliwce „Zero”. Skierowała się ona prosto na Pearl Harbor i między 7:55 i 8:30 zbombardowała lądowiska i redę. W chwili  największego zamieszania nadleciały z Kalifornii samoloty B-17. Te nieuzbrojone bombowce usiłowały wylądować, ale zostały natychmiast bezlitosnie ostrzelane przez japońskie „Zera”. Taki sam los spotkał flotyllę bombowców nurkujących startujących z lotniskowca Enterprise. Po kwadrańsie nadleciała druga

fala 170 samolotów. O 9:45, kiedy atak dobiegł kańca, Nagumo wysłał do Tokio zaszyfrowaną wiadomość: „Tora! Tora! Tora!” („Tygrys! Tygrys! Tygrys!”), informującą o pełnym sukcesie akcji. Japońskie maszyny powróciły na swoje lotniskowce między 10:30 a 13:30. W wyniku japońskiego ataku wyeliminowane zostały z walki wszystkie znajdujące się wtedy w Pearl Harbor pancerniki. Arizona i Oklahoma, California i Nevada a także West Wirginia spoczęły na dnie portu. Pancerniki Pensylwania, Maryland, Tennesse oraz lekkie krążowniki Helena, Honolulu, Raleigh i 3 niszczyciele zostały ciężko uszkodzone. Z personelu zginęły 2403 osoby, a rannych było 1178. Całkowitemu zniszczeniu uległo także 188 samolotów. Tragedia w Pearl Harbor nazwana została „Dniem wiecznej hańby”