Poczet królów i książat polskich
ZYGMUNT I STARY - (1506 - 48)
(1467-1548), najmłoszy syn Kazimierza Jagiellończyka; król polski i wielki książę litewski od 1506 r. W latach 1512-22 prowadził siłami litewskimi, wspomaganymi przez polskie, wojnę z Moskwą zakończoną utratą Smoleńska. Mimo nacisków ze strony Habsburgów, Zygmunt nie dał się wciągnąć w wojnę z Turcją, a w stosunkach z cesarstwem dążył do utrzymania równowagi politycznej. Uzyskał od cesarza cofnięcie poparcia Krzyżakom, co nie było bez znaczenia w ostatniej, zwycięskiej wojnie z Zakonem w latach 1519-21. W 1525 r. ostatni wielki mistrz, Albrecht Hohenzollern, złożył królowi hołd już jako książę świeckiego państwa niemieckiego w Prusach. W 1526 r., po wygasnieciu linii Piastów mazowieckich, Mazowsze wcielone zostało do Polski. Król Zygmunt prowadził rozważną politykę zagraniczna, unikając jednoczesnej walki z wieloma wrogami. W sprawach wewnętrznych starał się wzmocnić władzę królewską, w oparciu o niektóre ugrupowania magnackie i przy niemałym udziale drugiej żony, księżniczki włoskiej, Bony Sforza. Spotkało się to z ostrym sprzeciwem szlachty. Mimo rozgrywek stronnictw, potrafił on dokonać reform, które m.in. poprawiły stan skarbu królewskiego. Panowanie Zygmunta Starego to również rozkwit nauki, literatury i sztuki, stanowiący początek "złotego wieku".
leopardg