PCS - Personal Communications Service

Personal Communications Service (PCS) - termin, który powstał w USA jako określenie systemów telefonii komórkowej używających pasma częstotliwości 1900 Mhz (należą do nich między innymi D-AMPS, IS-95 i GSM 1900).

Poza Ameryką termin PCS używany jest w kontekście telefonii komórkowej w standardzie GSM 1900 (nazywanego także PCS 1900).

Metody kodowania danych

Kodek GSM jest implementacją jednego ze standardów- kodowania i dekodowania głosu w systemie telefonii GSM. Charakteryzują się one niskimi wymaganiami związanymi z prędkością transmisji przy akceptowalnej jakości zakodowanej mowy, oraz stosunkowo niewielką złożonością obliczeniową potrzebną do kodowania dźwięku. Ten fakt, oraz otwartość standardu (i związany z nim brak opłat licencyjnych) przyczynił się do popularności tego typu rozwiązań.  Mowa ludzka jest generowana przez układ krtani, nosa, języka i zębów. Okazuje się, że w ciągu 20 ms nie zmienia się on na tyle aby miało to wpływ na zmianę dźwięku wyczuwalną przez ucho. Główna idea polega na zapisaniu tych 20 ms "nie zmieniającego się w czasie dźwięku" za pomocą jednego, niewielkiego zbioru parametrów.

Kodek GSM bazuje na dźwięku próbkowanym z częstotliwością 8 [kHz] (każda próbka zapisywana jest za pomocą 13 bitów). 20 ms tak zapisanej rozmowy to 160 (8000 [1/s] * 0.02 [s]) 13 bitowych próbek.

Użycie kodeków w telefonach komórkowych

W sieci GSM transmisja na każdej z dostępnych częstotliwości podzielona jest na 8 szczelin czasowych. Telefon komórkowy może zająć całą szczelinę czasową (8 rozmów na jednej częstotliwości) lub jej pół (16 rozmów). W tym drugim przypadku konieczne jest ograniczenie ilości przesyłanych danych, a więc i jakości dźwięku.

·         W początkowych etapach rozwoju sieci były dostępne dwa tryby kodowania rozmowy: za pomocą kodeków Half Rate (HR) (ilość danych umożliwiająca zajęcie pół szczeliny czasowej) i Full Rate (FR) (rozmowa zajmuje całą szczelinę czasową).

·         Obecnie, nowe modele telefonów mają również zaimplementowane kodeki Enhanced Full Rate (EFR), dzięki którym rozmowa alokowana w całej szczelinie czasowej ma jakość lepszą niż w przypadku kodeków FR, lub Adaptive Multi Rate (AMR), które potrafią zmieniać prędkość transmisji i alokować rozmowę w połowie lub w całej szczelinie czasowej. Telefony posiadające te nowe rodzaje kodeków, potrafią też nadawać/odbierać w standardzie HR i FR, gdyż nie wszystkie sieci wspierają system kodowania AMR (i EFR który jest kompatybilny z AMR w jej maksymalnej prędkości transmisji).