metoda_interakcyjna_cz2.pdf

szerokim strumieniem informacje. Nie jesteśmy w stanie poprawnie "przerobić" wszystkiego od

razu. Duży kawałek papieru (nie tablica) oraz czarny pisak mogą okazać się niezwykle

użytecznym narzędziem. Do zapisków robionych na jednym zebraniu zawsze można się

odwołać na kolejnym. Wszystko mamy "czarno na białym".

zdejmuję na chwilę "czapkę" facylitatora i wypowiem się jako zwykły członek grupy".) Teraz

możesz opowiedzieć o swoim pomyśle, po czym szybko "wracaj" do swojej właściwej roli.

Proponowany podział ról osób biorących udział w zebraniu, może znacznie ułatwić jego

przebieg i podnieść efektywność oraz uczynić je przyjemniejszym, co także nie jest bez

znaczenia.

Ważną rolę w Metodzie Interakcyjnej pełni osoba zapisująca przebieg zebrania i tworząca

tzw."pamięć grupową" zwana z ang. rekorderem. Podobnie jak facylitator, jest on osobą

neutralną i nieoceniającą. Jego zadanie polega na zapisywaniu tego, o czym mówi grupa, w

lakim miejscu aby wszyscy mogli je widzieć. Wprawny rekorder, posługując się dużymi

arkuszami papieru, zapisuje główne punkty dyskusji i tworzy "pamięć grupową". Teraz w

każdej chwili członkowie grupy mogą sprawdzić, o czym już mówiono, do jakich doszło

konkluzji i co będzie omawiane w następnej kolejności. Wszyscy uczestnicy mają prawo

kontrolować, co i w jaki sposób jest zapisywane.

Taka "grupowa pamięć" spełnia wiele istotnych funkcji. Jedna z ważniejszych polega na tym,

że "ściąga" uwagę członków zebrania. Grupa ma przed sobą pewien fizyczny punkt, na którym

się koncentruje. Inna funkcja "grupowej pamięci" polega na przeniesieniu uwagi z ludzi

siedzących za wspólnym stołem na problem, który został "rzucony" na kartkę papieru

znajdującą się przed nimi. Kiedy członkowie zebrania usiądą w półkolu, nie mając

bezpośrednio przed sobą innych ludzi (poza facylitatorem i rekorderem pełniących neutralne

role), mniej prawdopodobne staną się wzajemne personalne ataki i być może w grupie

wzmocni się poczucie bycia jedną drużyną.

"Grupowa pamięć" może dać Ci także osobiste zyski. Nie będziesz musiał już

"gimnastykować się", aby czegoś nie zapomnieć. Kiedy przyjdzie kolej, abyś wypowiedział

swoje zdanie i zostanie ono zapisane w grupowej pamięci, zyskasz pewność, że Twoja idea nie

zostanie zapomniana. Poczujesz psychiczne odprężenie i będziesz mógł "iść" dalej wiedząc, że

grupa Cię wysłuchała. Jeśli o czymś zapomnisz, zawsze możesz spojrzeć na to, co zostało

przed Tobą zapisane. To, co jest przed oczami wszystkich, nie zostanie zapomniane.

Dla facylitatora, "pamięć grupowa" jest także bardzo przydatna. Zawarte są w niej

informacje, zarówno o treści jak i przebiegu procesu spotkania.

Dla menagera może ona pełnić wprost nieocenioną rolę. Kiedy zapadną już decyzje i zostaną

zapisane w "grupowej pamięci" nazwiska osób odpowiedzialnych za wdrożenie tych decyzji,

można będzie uniknąć wielu nieporozumień i niejasności co do tego kto, gdzie, jak i kiedy.

Każdy uczestnik zebrania będzie miał jasność, czego się od niego oczekuje.

Autorzy Metody Interakcyjnej proponują, aby pomysły rozwiązań jakie płyną z sali, były

opisywane w "grupowej pamięci" bez podawania nazwiska osoby, która poddała dane

rozwiązanie. Celem takiego "zabiegu" jest zmniejszenie motywu rywalizacji między ludźmi

("Mój pomysł był najlepszy") oraz wytworzenie atmosfery wspólnej pracy nad wspólnym

problemem i wspólnymi rozwiązaniami. Jeśli jesteśmy do kogoś uprzedzeni i nie mamy

najlepszego zdania o pomysłach tej osoby, to trudniej nam będzie analizować jej propozycje i

myśleć nad udoskonaleniami. Bardziej prawdopodobne jest to, że uprzedzenia jakie żywimy do

pewnych ludzi "założą nam kapki na oczy".

Kiedy wszystkie pomysły, zostaną zapisane bez nazwiska ich autora, to idee poszczególnych

osób, staną się ideami całej grupy. Po chwili, ludzie zapomną kto pierwszy wysunął daną

sugestię, łatwiej im będzie wspólnie pracować i zaakceptować dane rozwiązanie. W tym sensie

anonimowość pomysłów może pomagać w funkcjonowaniu całej grupy.

Możesz zapytać, co się dzieje kiedy facylitator lub rekorder mają doskonały pomysł na

rozwiązanie. Co mogą wtedy zrobić?

Kiedy jesteś w roli facylitatora lub rekordera i nie możesz powstrzymać się przed

zaprezentowaniem swojego rozwiązania, możesz zastosować następującą technikę. Poproś

grupę o wyrażenie zgody na to, abyś mógł na chwilę "wyjść" ze swojej roli. ("Dobrze, teraz

VI. JAK ZOSTAĆ DOBRYM REKORDEREM

"Grupowa pamięć" może być bardzo użyteczna w procesie pracy nad rozwiązaniem

problemu. Rekorder "tworzy" grupową pamięć w oparciu o to, co mówią członkowie zespołu.

Kiedy ludzie mają przed sobą wizualny ślad swojej pracy, mogą łatwiej koncentrować się na

tym samym zadaniu.

"Pamięć grupowa" powinna być zrozumiała dla wszystkich uczestników spotkania. Z tego

powodu, rekorder powinien pisać wyraźnie i czytelnie. Powinien także orientować się w

specyficznych dla danej organizacji lub tematu pojęciach, aby nie było konieczności

dopytywania się o znaczenia i pisownię. Sekretarka, przeszkolona w Metodzie Interakcyjnej

może być doskonałym rekorderem.

Pamięć grupowa pełni wiele funkcji:

Rekorder powinien unikać sporów z członkami grupy dotyczących treści czynionych

zapisów. Kiedy jakiś uczestnik spotkania zarzuci Ci, że nie napisałeś czegoś w dosłownym

brzmieniu, a Ty jesteś przekonany, że i tak oddałeś sens wypowiedzi - nie spieraj się. Zapisz

tak, jak życzy sobie dana osoba. Musisz być przygotowany na modyfikacje i poprawki. Jeśli

będziesz obstawał przy swoim zapisie, grupa zacznie koncentrować się na czymś innym niż

zadanie, a Ty będziesz niepotrzebnie "zużywał" jej energię. Musisz być ciągle skoncentrowany

i uważnie słuchać. Nie patrz na grupę, to rozprasza, Wsłuchaj się w słowa. Jeśli nie możesz

nadążyć z zapisywaniem poproś, aby grupa poczekała i pomogła Ci wszystko odtworzyć.

- będąc pewnym fizycznym punktem, pomaga członkom grupy

zwrócić uwagę w tym samym kierunku;

- jest swoistym zapisem zarówno treści jak i przebiegu

spotkania,

- jest przewodnikiem i drogowskazem, wskazując grupie w

jakim miejscu się znajduje i gdzie powinna iść dalej;

Jeśli członkowie grupy mają problemy z wyrażeniem jakiejś treści, nie pomagaj im

dopowiadając słowa. Bądź cicho i mów najmniej jak możesz. Jeśli akurat na spotkaniu nic się

nie dzieje, stań z boku i czekaj. Nie bądź nadgorliwy.

Jeśli będziesz chciał zapisać wszystko, łatwo się pogubisz, a grupa będzie miała trudności z

odróżnieniem informacji istotnych od mniej ważnych. Jeśli z kolei, zapiszesz zbyt mało, mogą

powstać trudności z odtworzeniem przebiegu spotkania. Staraj się wyłapywać kluczowe

słowa i zwroty.

Rysuj, podkreślaj, zaznaczaj, używaj różnych kolorów pisaków. To wszystko sprawi, że

"pamięć grupowa" będzie czytelniejsza, nie będzie monotonna i będzie przyciągała uwagę

ludzi.

- uwalnia od konieczności notowania;

- daje pewność, że to co zostało zapisane nie zostanie

zapomniane;

- zapobiega powtórzeniom;

- dostarcza graficznego obrazu sytuacji;

- podnosi zaangażowanie

Przewodnik dla rekordera:

- pokazuje propozycje rozwiązań bez przypisywania im

autorstwa, co pozwala grupie czuć się "właścicielem"

całości;

# Uważnie słuchaj i wyłapuj kluczowe słowa,

# Staraj się złapać esencję wypowiedzi;

# Pisz wyraźnie - najlepiej grubym pisakiem;

# Nie obawiaj się, gdy coś napiszesz niepoprawnie;

# Podkreślaj ważne uzgodnienia,

# Używaj różnych kolorów;

# Posługuj się strzałkami, gwiazdkami, numerami itp.

# Dbaj o czytelność zapisu.

- ułatwia "odnalezienie się" w całości procesu zebrania,

- jest niekosztowna i łatwa w użyciu.

Co robi rekorder

Podobnie jak facylitator, rekorder jest neutralnym pomocnikiem grupy, który zapisuje

wszystkie pomysły uczestników spotkania w widocznym miejscu. Wypowiedzi, zapisuje

dosłownie bez zaznaczania, kto jest ich autorem.

Rekorderzy często obawiają się, że popełnią jakiś błąd ortograficzny lub stylistyczny i

ośmieszą się przed ludźmi. Nic prostszego jak wyjaśnić grupie, że kiedy pisze się dużo i

szybko - me trudno jest popełnić błąd. Członkowie grupy z pewnością będą wyrozumiali.

Jeśli na spotkaniu dużo się dzieje, a Ty nie "wyrabiasz" się z zapisywaniem - możesz

poprosić o pomoc. Powinieneś wtedy uzgodnić ze swoim pomocnikiem, co który z was będzie

notował. Nie zapominaj także, że "grupowa pamięć" należy do uczestników zebrania. Każdy z

nich może w każdej chwili podejść do kartki i zapisać lub narysować na niej to, co uzna za

stosowne.

Na początku spotkania rekorder powinien wyjaśnić, na czym polega jego funkcja:

"Nazywam się ... Zostałem poproszony o pełnienie roli rekordera. Ponieważ nie mam w tym

jeszcze dużej praktyki proszę, abyście mi pomagali. Będę chciał stworzyć na spotkaniu coś w

rodzaju "grupowej pamięci". Będę zapisywał, to, co uznacie za ważne na widocznej przez

wszystkich kartce papieru. Postaram się uchwycić główne idee dyskusji. Proszę, dajcie mi

znak, kiedy zapiszę coś nie tak jak chcecie. Jeśli nie będę mógł nadążyć z zapisywaniem,

poproszę Was, abyście na mnie chwilę poczekali. Jeśli nie będziecie mogli odczytać tego, co

piszę -powiedzcie o tym."

Jak możesz pomagać facylitatorowi?

VII. JAK ZOSTAĆ DOBRYM CZŁONKIEM GRUPY

Kiedy me jesteś zajęty zapisywaniem, masz świetną okazję obserwować dynamikę pracy

grupy. Możesz dostrzec wiele rzeczy, których nie widzi facylitator. Jeśli zobaczysz coś, co

może pomóc zebraniu, jeśli wpadnie Ci do głowy jakiś pomysł - powiedz o tym w przerwie

facylitatorowi. Nie wypowiadaj komentarzy, co do procesu przed grupą. Masz za zadanie

wspierać facylitatora i nauczyć się z nim współdziałać. Jeśli między Tobą i facylitatorem

wyniknie spór - pamiętaj, że to do facylitatora należy ostateczna decyzja. Pełnienie roli rekordera

jest dobrą wprawką do roli facylitatora. Masz okazję zobaczyć, co się czuje stojąc przed całą

grupą i obserwować jak facylitator radzi sobie z problemami.

Jako członek grupy odgrywasz bardzo ważną rolę. To jest przecież Twoja grupa i Twoje

zebranie. Ty i inni obecni ludzie jesteście odpowiedzialni za to, czym zakończy się spotkanie.

Facylitator i rekorder są tylko po to, aby Warn pomagać. To Ty, jako członek grupy "głowisz

się", wymyślasz rozwiązania i rozwiązujesz problemy.

W Metodzie Interakcyjnej facylitator nie jest liderem w tradycyjnym sensie - on nie prowadzi a

jedynie asystuje. To grupa decyduje dokąd chce zmierzać i jaką wybierze drogę. W

ostatecznym rozrachunku, o jakości spotkania decydują umiejętności członków grupy.

Aby zostać efektywnym członkiem grupy, powinieneś zdobyć trochę wiedzy i umiejętności.

Wszystkie techniki działania, które poleca się stosować facylitatorowi może wykorzystywać

także każdy uczestnik spotkania. Możesz wypowiadać się zarówno, co do procesu spotkania

jak i jego treści. Jako doświadczony członek grupy jesteś bardzo cenną osobą dla facylitatora.

Jeśli spotkanie jest źle prowadzone możesz facylitować ze "swojego miejsca" jako uczestnik

spotkania.

Jeśli przyjdzie Ci go głowy jakiś pomysł, którym chciałbyś się podzielić z grupą - powinieneś

poprosić o zgodę na chwilowe "wyjście" ze swojej roli rekordera, powiedz, co masz do

powiedzenia, a następnie szybko wróć do wykonywania właściwej funkcji.

Dlaczego nie tablica?

Jako rekorder tworzący "grupową pamięć", musisz pisać szybko, dużo i wyraźnie. To może

być męczące. Z praktyki wynika, że posługiwanie się dużymi kartkami papieru przyczepionymi

do ściany oraz kolorowymi pisakami, znacznie ułatwia pracę, a jednocześnie lepiej pozwala

skoncentrować uwagę grupy. Zapisywanie na tablicy nie jest najlepszą metodą z kilku

powodów. Po pierwsze, po zakończeniu spotkania wszystko zostanie wytarte i nie pozostanie

materialnego śladu. Zapisane kartki papieru zawsze możemy przynieść na kolejne spotkania i

prześledzić co zostało zrobione. Po drugie, zapisywanie na tablicy jest trudniejsze i bardziej

męczące. Zapis jest także mniej wyraźny i nie pobudza uwagi ludzi, w tym samym stopniu, co

kolorowe diagramy.

Jak pomagać facylitatorowi w utrzymaniu neutralnej pozycji?

Kiedy spotkanie prowadzone jest według reguł Metody Interakcyjnej, jako członek grupy

powinieneś ciągle mieć na uwadze to, czy facylitator jest neutralny i czy nie ocenia ludzi. Bądź

jednak wyrozumiały. Bardzo często facylitator może nieświadomie "przechylać się" w któraś

stronę. Zawsze oceń, czy taka chwilowa nierównowaga nie daje w efekcie dobrych dla całej

grupy rezultatów. Nie chodzi przecież o to, by za wszelką cenę sztywno trzymać się reguł, ale

aby pewne zasady służyły nam za przewodnik.

Jeśli jesteś przekonany, że osoba facylitująca spotkanie przekracza granice swojej roli,

manipuluje i stara się przeforsować swoje pomysły - porozmawiaj o tym. Najpierw spróbuj

otworzyć kwestię łagodnie: "Myślę, że chyba nieświadomie nie pozwoliłeś Marii dokończyć

zdania."

Porozmawiaj z facylitatorem na przerwie, wyjaśnij mu swoje wątpliwości i zaproponuj co

powinien zrobić, aby lepiej spełniać swoją rolę. Jeśli takie sposoby postępowania nie przyniosą

rezultatu, członkowie grupy mają prawo powołać innego facylitatora.

Rekorder jest odpowiedzialny za przygotowanie materiałów, potrzebnych do tworzenia

"grupowej pamięci". On także powinien zadbać o przyniesienie notatek na następne spotkanie.

Jeśli poszczególne osoby chcą mieć kopie "grupowej pamięci", rekorder powinien je

dostarczyć. Można prosić sekretarkę o przepisanie. Należy jej jednak wyjaśnić, po co ma

przepisywać te "dziwne bazgroły". Najlepiej zaprosić sekretarkę na spotkanie, aby zapoznała

się z Metodą Interakcyjną i zrozumiała jaką funkcję pełni "pamięć grupowa".

Patrz na grupową pamięć

Jeśli na spotkaniu dokonano bardzo wielu zapisów, rekorder powinien przygotować

sprawozdanie, w którym dokonałby podsumowania.

Ponieważ "pamięć grupowa" może nie być zrozumiała dla ludzi, którzy nie brali udziału w

zebraniu - można przygotować takie sprawozdanie, które byłoby czytelne dla innych członków

organizacji. Nie powinno mieć ono zbyt długiej i formalnej formy.

Jako efektywny członek grupy powinieneś obserwować jak "pracuje" rekorder, czy w sposób

akceptowany przez wszystkich zapisuje główne idee i nie pomija istotnych elementów dyskusji.

Jego rola wymaga ciągłej uwagi i z pewnością będzie wdzięczny jeśli członkowie grupy będą

mu pomagali.

Mając to szczęście, że w zebraniu uczestniczy facylitator, jako członek grupy nie musisz

kłopotać się tym, że nie zostaniesz dopuszczony do głosu lub będziesz atakowany. Energię,

którą zaoszczędziłeś nie martwiąc się o te sprawy, skieruj na rozwiązywanie problemu. Zajmij

się treścią a proces zostaw facylitatorowi.

Powinno zawierać informacje o tym:

-jak zdefiniowano problem;

- jak analizowano problem;

- jakie alternatywy brano pod uwagę;

- jakie kryteria wzięto pod uwagę podejmując decyzję;

- jaką podjęto decyzję

- jakie ustalono warunki realizacji decyzji.

Słuchaj, słuchaj, słuchaj!

Miej szacunek dla innych członków grupy. Bądź dobrym słuchaczem. Kiedy mówią inni,

słuchaj uważnie i pozwól im dokończyć. Pamiętaj, że nie ma nic gorszego jak dwie szepczące

ze sobą osoby, podczas gdy trzecia opowiada właśnie o wspaniałym pomyśle jaki przyszedł jej

do głowy.

Nie siadaj zawsze w tym samym miejscu i obok tych samych osób. Popatrz na sytuację z

"innego punktu widzenia".

Jak widać rola rekordera wymaga dużej koncentracji i sprawności. Jego funkcja jest równie

ważna, jak funkcja facylitatora. Do jego zadań należy przygotowanie się do tworzenia

"grupowej pamięci" (materiały), aktywne uczestniczenie w zapisywaniu przebiegu procesu

spotkania i przygotowanie sprawozdania po zebraniu.

Nie neguj wszystkiego!

IX. KIEDY ZWOŁAĆ ZEBRANIE

Miej otwartą głowę. Nie oceniaj pomysłów innych, nim mają oni okazję dokładnie je

zaprezentować. Staraj się wytworzyć nieoceniającą, pozytywną atmosferę. Nawet jeśli jakaś

idea kompletnie ci się nie podoba, to nim ją skrytykujesz spróbuj zobaczyć w niej jakieś

pozytywy.

Zebranie jest jedynie narzędziem, za pomocą którego możemy "coś wyprodukować". W

jednej sytuacji jest narzędziem użytecznym, w innej okazuje się zupełnie nieprzydatne.

Zwoływanie spotkań jest uzasadnione jeśli chcemy wymienić informacje, zebrać pomysły,

podjąć wspólne decyzje.

\V wielu sytuacjach zebrania nie są jednak potrzebne, a ludzie z powodzeniem mogą pracować

samodzielnie.

Nie wycofuj się!

Jeśli ktoś skrytykuje Twój pomysł, nie przyjmuj tego za atak personalny. Bądź otwarty na

krytycyzm, a uwagi wykorzystaj do późniejszego ulepszenia swojej propozycji. Nie

utożsamiaj się zbyt silnie ze swoimi ideami.

Zwołaj zebranie kiedy:

- chcesz uzyskać informacje albo sugestie;

- chcesz włączyć grupę w proces rozwiązywania problemu lub

podejmowania decyzji;

- jakaś kwestia wymaga wyjaśnienia;

- masz jakieś obawy czy przemyślenia, którymi chciałbyś podzielić

się z innymi;

-grupa chce spotkania;

-problem dotyczy wielu ludzi;

- pojawił się problem i nie jest jasne kto jest

odpowiedzialny za

jego rozwiązanie.

Nie zwołuj zebrania kiedy:

- musisz rozstrzygnąć jakieś sprawy personalne;

- nie jesteś przygotowany;

- nie jest to odpowiedni czas;

- możesz coś zakomunikować przez telefon;

- temat jest poufny;

- sam już podjąłeś decyzję;

- temat jest trywialny;

- między ludźmi panuje duża niechęć i agresja, tak że nie są w

stanie wspólnie pracować.

X. JAKI RODZAJ ZEBRANIA BĘDZIE ODPOWIEDNI

Wiele zebrań zwoływanych początkowo jako informacyjne, przeobraża się z czasem w

zebrania decyzyjne, takie zmiany są często pożądane i prowadzą do większej efektywności,

pod warunkiem jednak, że każdorazowo do zmiany typu zebrania dostosowuje się

odpowiednią procedurę.

Kłopoty mogą pojawić się wtedy, kiedy np. w środku sprawozdania jakiś uczestnik zada

pytanie, które wprowadzi nowy problem do dyskusji, a ten z kolei nowe kwestie, rozpocznie

się niekontrolowana wymiana argumentów, aż w końcu powstanie chaos.

Jeśli przewidujesz, że rodzaj zebrania może ulec przeobrażeniu, upewnij się czy masz pod

ręką facylitatora i rekordera, którzy mogliby pokierować procesem.

Są różne rodzaje zebrań. Ludzie mogą zebrać się po to, aby podjąć decyzję, wymienić

informacje lub jedynie pogadać. Nie wystarczy powiedzieć: "Zróbmy zebranie!" Trzeba

wiedzieć po co nam zebranie, co chcemy osiągnąć.

Między zebraniami, na którym ma zostać podjęta decyzja i zebraniami służącymi wymianie

informacji - istnieje duża różnica. Różne rodzaje spotkań wymagają innych metod

postępowania. Niektóre zebrania powinny obejmować dużą liczbę osób, inne powinny

odbywać się z udziałem niewielu uczestników.

Jeśli ludzie przybędą na zebranie i nie będą mieli jasności celu, możesz usłyszeć: "Myślałem,

że zostanie zaprezentowany raport. Nie wiedziałem, że mam coś przygotować i podjąć jakąś

decyzję", "Po co my tu właściwie jesteśmy?" itp.

Najprostszym sposobem uniknięcia takich nieporozumień jest napisanie w planie, jaki rodzaj

spotkania został przewidziany. Ludzie muszą jednak rozumieć, na czym polega dany typ

spotkania.

1. Spotkania poświecone rozwiązywaniu problemów.

Problem - to sytuacja, która wymaga zmiany. Wiele zebrań nie udaje się z takiego powodu,

że ludzie nie potrafią określić na czym polega prawdziwy problem lub wcale nie chcą go

rozwiązywać.

Takiego typu spotkania mają szansę powodzenia jedynie wtedy, kiedy uczestnicy potrafią

określić istotę problemu i mają motywację do szukania rozwiązań. Metoda Interakcyjna jest

przeznaczona właśnie dla tego typu zebrań.

2. Spotkania poświęcone podejmowaniu decyzji.

Poprzedni rodzaj spotkań organizowany bywa głównie po to, aby zaatakować problem, a nie

podjąć ostateczną decyzję. Zebrania poświęcone podejmowaniu decyzji są ściśle nakierowane na

wypracowanie różnych rozwiązań i wybranie z wielu alternatyw tej, która w danej sytuacji

wydaje się być najlepsza.

Efektywność takiego rodzaju zebrań zależy od wielu czynników. Jednym z najistotniejszych jest

zrozumienie i zaakceptowanie przez uczestników procedury podejmowania decyzji. Jeśli ludzie,

którzy znaleźli się na sali nie będą w pełni akceptowali danego sposobu podejmowania decyzji, to

zebranie będzie jedynie stratą czasu.

Jeśli jako menager już przed spotkaniem podjąłeś decyzję i wyraźnie preferujesz jedno

rozwiązanie, nie zwołuj takiego zebrania. Twoi pracownicy bardzo szybko odkryją, że grasz nie

fair, tylko pozornie przekazując w ich ręce upoważnienie do wypracowania wspólnego

rozwiązania. Uczciwiej będzie, kiedy zwołasz zebranie informacyjne i zaprezentujesz im swój

wvbór

3. Zebrania sprawozdawcze

Większość zebrań w organizacjach to zebrania informacyjne lub sesje sprawozdawcze.

Głównych ich celem zorientowanie się czy pracownicy wywiązują się ze swoich obowiązków i

dobrze wykonują swoją pracę.

Jako że. tego typu zebrania bywają przez większość członków organizacji uważane za nudne,

jako menager powinieneś zadbać o to, aby po każdej prezentacji było miejsce na zadawanie

pytań i dyskusję.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: