AUTYZM.docx

PRZYCZYNYAUTYZMU

Autyzm jest zaburzeniem rozwoju o podłożu neurobiologicznym. Oznacza to, że istnieje grupa dzieci, która bardziej niż inne grupy jest podatna na rozwój autyzmu. Ich układ nerwowy jest na tyle wrażliwy, że przyczyny autyzmu są u nich nie do przewidzenia.

Początek choroby może być spowodowany wieloma czynnikami, tak różnorodnymi jak rożne jest każde dziecko. Może to być choroba z wysoką gorączką, szczepienie (chociaż najnowsze badania wykazały, że nie ma bezpośredniego związku autyzmu ze szczepieniami) jakieś trudne doświadczenie w życiu dziecka, a nawet przeprowadzka. Dzieci z grupy o słabszym układzie nerwowym będą bardziej podatne na takie bodźce. U zdrowego dziecka, nie znajdującego się w grupie podatnej na autyzm, nie pojawią się objawy autyzmu.

Oprócz dzieci, u których autyzm jest spowodowany tymi czynnikami, są też inne. Niektóre dzieci rodzą się z autyzmem, u innych obserwuje się stopniowe pojawianie się objawów autyzmu. U tej drugiej grupy dzieci trudni stwierdzić, jakie są przyczyny autyzmu w ich przypadku.

OBJAWY AUTYZMU

Autyzm stwierdzany jest około 3 roku życia. Wtedy pojawiają się objawy świadczące o rozwoju tego zaburzenia. Rodzice zauważają, że ich dziecko nie rozwija się prawidłowo. Do objawów mogących być przejawami autyzmu należą przede wszystkim zaburzenia kontaktu z otoczeniem.

Dziecko w wieku trzech lat powinno już umieć komunikować swoje potrzeby, informować o swoich zainteresowaniach, mówić i rozumieć, co się do niego mówi. Rozwój autyzmu zakłóca rozwój środków ekspresji i możliwości komunikacyjnych dziecka. Rodzice nie mogą rozpoznać czy dziecko jest szczęśliwe czy smutne, wyraża bowiem bardzo skromnie swoje emocje. Zaburzenie rozwoju mowy, przy zaburzeniu lub braku innych prób komunikacji, mogą być bezpośrednim objawem autyzmu u dziecka.

Małe dzieci potrafią już kierować uwagę otoczenia na siebie lub na konkretną rzecz, niekoniecznie używając do tego mowy. Gdy jednak nie wykazują takich zdolności i dochodzą do tego również trudności w zaakceptowaniu zmian w otoczeniu przez dziecko, należy skonsultować się z ekspertem i podjąć działania lecznicze i terapeutyczne. Zdrowe dzieci chętnie się bawią, są ciekawe świata i sygnalizują to swoim opiekunom. Nowe otoczenie może w nich wywoływać niepokój, lecz jest on powiązany także z ciekawością i fascynacją nowością.

Dzieci autystyczne nie podtrzymują kontaktu wzrokowego z rodzicem, przejawiają szereg dziwnych zachowań, tj. machanie rączkami, zabawa przez długi czas jednym przedmiotem czy kręcenie się w kółko. Po zauważeniu podobnych objawów u dziecka, należy skonsultować się ze specjalistą i rozpocząć odpowiednie działania terapeutyczne.

DIAGNOZA AUTYZMU

Diagnostyka autyzmu jest jednym z trudniejszych zadań postawionych przed lekarzami. Postawiona diagnoza ma diametralny wpływ na resztę życia badanego dziecka. Dlatego też chorobę powinno potwierdzić grono specjalistów. Wśród nich powinien znaleźć się psychiatra, psycholog, pedagog. Dobrze byłoby, gdyby w procesie diagnostycznym autyzmu uczestniczył także lekarz pediatra.

Diagnoza autyzmu polega na zebraniu informacji od rodziców dziecka na temat jego rozwoju i obserwowanych objawów, rozpoczynając od okresu ciąży. Drugim etapem diagnozy jest obserwacja dziecka. Prowadzi ją psycholog oraz pedagog. Zwracają oni uwagę na kontakt dziecka z rodzicami, jego reakcje na zachowania osób w jego otoczeniu, oraz na to, co dziecko robi, kiedy jest pozostawione samo sobie, czyli jak zorganizuje sobie ono czas w samotności.

ROZWÓJINTELEKTUALNYAUTYSTYCZNYCHDZIECI

Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwojowym. O zaburzeniach autystycznych możemy mówić, kiedy charakterystyczne dla niego objawy pojawiają się przed ukończeniem 3. roku życia. Dziecko, które ma stwierdzony autyzm, rozwija się nieco inaczej niż rówieśnicy. Różnice w tempie rozwoju można zauważyć także pomiędzy dziećmi autystycznymi.

U dzieci autystycznych mogą występować zaburzenia prawidłowego rozwoju intelektualnego. We wczesnym dzieciństwie jest to objaw opóźnienia rozwojowego, a nie upośledzenia umysłowego. Każde dziecko potrzebuje określonego czasu, aby rozwinąć u siebie odpowiednie zdolności umysłowe. Dłuższy niż u innych dzieci czas ujawnienia się tych zdolności nie musi wcale świadczyć o dalszym opóźnieniu.

W późniejszych latach dzieci dotknięte autyzmem rozwijają się różnie i nie można powiedzieć, że wszystkie są upośledzone. Część z nich rozwija się prawidłowo pod względem intelektualnym. Ta grupa uzyskuje przeciętne wyniki na skali inteligencji. Oznacza to, że nie odbiegają one od reszty populacji i rozwijają się tak, jak ich zdrowi rówieśnicy. Niektóre z tych dzieci wykazują nawet wyższy niż przeciętny poziom inteligencji - osiągają w testach wyniki wyższe niż większość dzieci w ich wieku, są zatem lepiej rozwinięte pod względem intelektualnym. Oczywiście jest też grupa dzieci z autyzmem, która wykazuje znaczne braki w zasobach poznawczych. Ich wyniki w testach inteligencji są niższe niż przyjęta norma dla większości w populacji. Takie dzieci cechują się opóźnieniem intelektualnym.

TERAPIA DZIECIZAUTYZMEM

Dzieci autystyczne wymagają szczególnej opieki. Rodzice i opiekunowie dzieci z autyzmem wkładają wiele energii i czasu, by mogły się one rozwijać i minimalizować skutki zaburzenia. Praca z takimi dziećmi wymaga wiele zaangażowania oraz cierpliwości. W trakcie procesu terapeutycznego przede wszystkim zwraca się uwagę na rozwój zdolności komunikacyjnych u dzieci. Nawiązywanie kontaktu z bliskimi osobami jest bardzo ważne, by dzieci mogły w odpowiedni sposób przekazywać swoje komunikaty. Praca ta zwraca szczególną uwagę na rozwój zachowań takich jak nauka przez naśladowanie. Jest to jeden z podstawowych elementów nauki u małych dzieci.

Dzieci autystyczne mają problemy z zastosowaniem tej podstawowej umiejętności. Deficyty rozwojowe w zakresie nauki mowy również zajmują dużą część w pracy z dzieckiem autystycznym. Ważnym elementem jest także rozwijanie zainteresowanie zabawą. Zabawa wpływa na ogólny rozwój zainteresowań oraz poszczególnych funkcji mózgu. Jest formą niezobowiązującej i relaksującej nauki, kiedy dzieci przyswajają wiele informacji. Praca z dziećmi autystycznymi polega przede wszystkim na ćwiczeniach, powtarzaniu kolejnych poczynań instruktora, naśladowaniu ról społecznych, wcielaniu się w role różnych osób. Dzieci z autyzmem, które uczestniczą w takich zajęciach mają szansę na lepszą komunikację oraz zmniejszenie deficytów rozwojowych.

AGRESJAUDZIECIAUTYSTYCZNYCH

Autyzm jest ciężkim zaburzeniem rozwojowym, które wpływa na całe funkcjonowanie dziecka. Dziecko autystyczne odbiera świat inaczej niż zdrowe.

Dzieci z autyzmem mają problemy z komunikacją, zamykają się we własnym wewnętrznym świecie i trudno do nich dotrzeć. Przejawiają także szereg zachowań, które nie są akceptowane społecznie. Należą do nich zachowania agresywne. Napady agresji i negatywne zachowanie jest charakterystyczne u tych dzieci. Ujawnia się ono niespodziewanie, może mieć formę agresji ukierunkowanej na obiekt, osobę lub autoagresji.

Agresja u dzieci autystycznych nie pojawia się bez powodu. Należy zatem jak najlepiej poznać dziecko, poznawać jego świat i widzenie rzeczywistości. Dobry kontakt z dzieckiem oraz próby zrozumienia go pozwolą odkryć, jakie czynniki powodują jego zachowania agresywne. Dzieci autystyczne nie lubią zmian w otoczeniu, ponieważ takie zmiany wywołują w nich lęk i niepokój. Rodzice oraz opiekunowie, poprzez pogłębianie kontaktu z dzieckiem oraz zrozumienie jego pojmowania świata, mogą wyeliminować czynniki powodujące napady agresji i odzyskać kontrolę nad sytuacją oraz zapewnić dziecku bezpieczeństwo i komfort.

RODZEŃSTWODZIECIAUTYSTYCZNYCH

Dzieci z autyzmem pod względem fizycznym rozwijają się prawidłowo, jak ich zdrowi rówieśnicy. Odróżnia je natomiast zachowanie.

Dzieci autystyczne, ze względu na inne postrzeganie świata, zachowują się także w sposób charakterystyczny. Mają pewne powtarzane ruchy, potrafią bawić się same przez długi czas, kręcą się w kółko, bawią kartką papieru, czy wykonują swoje rytuały. Takie działania mogą dziwić rodzeństwo, a nawet powodować niepokój. Rodzeństwo pozytywnie wpływa na rozwój dziecka z autyzmem, stymuluje go, otacza troską i opieką. Ważne jednak, by rodzeństwo takiego dziecka poinformować o tym, co dzieje się z ich bratem lub siostrą. Dzieci są bardzo spostrzegawcze i nie da się przed nimi ukryć różnic w zachowaniu.

Dlatego też rodzice powinni wytłumaczyć zdrowemu rodzeństwu, na czym polega zaburzenie ich brata lub siostry, czym jest spowodowane oraz jak należy się nim/nią zajmować. Dzięki temu rodzeństwo będzie wiedziało jak opiekować się takim dzieckiem i wpływać na jego rozwój. Będzie to wzmacniało więzi rodzinne pomiędzy jej członkami oraz wpływało pozytywnie na rozwój każdego z dzieci.

DZIECKOAUTYSTYCZNEWPRZEDSZKOLU

U dzieci autyzm diagnozuje się ok. 3. roku życia. Także w tym wieku dziecko zaczyna uczęszczać do przedszkola i mniej przebywać z rodzicami. Jest to trudny okres dla każdego malucha. Zmiana otoczenia, nowi ludzie, oddalenie się od domu i rodziców, może każdemu dziecku przysporzyć wielu trudności. Jednak dzieci autystyczne są bardziej narażone na skutki takiej zmiany.

Nowe otoczenie i jego specyfika mogą okazać się dla takiego dziecka zbyt wielkim wyzwaniem. Dzieci autystyczne źle reagują na hałas. Wielkość grupy i zachowania innych dzieci także mogą być poważnym problemem. Dzieci autystyczne mogą się czuć zagrożone w takich sytuacjach, szczególnie, że są to dla nich całkowicie nowe i nieprzewidywalne zdarzenia.

Warto zatem starannie dobrać przedszkole, do którego ma uczęszczać dziecko. Rodzice powinni pozbierać informacje na temat oddziaływań wychowawczych danego przedszkola, programu, wykształcenia kadr, a także wielkości grup i jakości opieki.

Dzieci autystyczne są wymagającą wielu dodatkowych wysiłków grupą maluchów. Zatem rodzice powinni świadomie dokonywać wyboru przedszkola dla swoich pociech, by wspomóc je tym samym w rozwoju i pozwolić cieszyć się dzieciństwem w bezpiecznym otoczeniu.