BOHATEROWIE SZTUKI:
 

NA EKRANIE:
Ekranizacje pow. Wichrowe wzgórza E. Brontë: rolę Katarzyny w reż. W. Wylera (1939) odtwarzała Merle Oberon, w reż. R. Fuesta (1970) — Anna Calder-Marshall, a w reż. P. Kosminskyego (1992) — Juliette Binoche.

Ekranizacja komedii Poskromienie złośnicy W. Shakespeare’a w reż. F. Zeffirelliego (1966).

Ekranizacje pow. Germinal E. Zoli: w roli Katarzyny w reż. Y. Allegreta (1963) wystąpiła Berthe Grandval, a w reż. C. Berriego (1993) — Judith Henry

Ekranizacje pow. Bracia Karamazow F. Dostojewskiego: w reż. R. Brooksa (1958) i I. Pyriewa (1968).

Ekranizacja pow. Woskriesienije L. Tołstoja w reż. M. Szwejcera (1960-61), rolę Katarzyny (Katii) grała Tamara Siemina.

Ekranizacje komedii Madame Sans-Gène: w reż. A. Calmettesa (1911), L. Perreta (1925), R. Richebé’a (1941) i Christiana-Jaque’a (1961).

Film Matka Courage wg sztuki B. Brechta w reż. P. Palitzscha i M. Weckwertha (1961).

Ekranizacje pow. Pożegnanie z bronią E. Hemingwaya: w reż. F. Borzage’a (1933), rolę Katherine odtwarzała Helen Hayes, w reż. Ch. Vidora (1957) – Jennifer Jones.
 

W POEZJI:
Kasia zda się piękniejszą nad Anusią zasię;

Tamta nad tę, a ta nad tamtą wdzięczniejsza.

W rozmowie ja nie wiem, która przyjemniejsza,

To jedno wiem, że obie bez miary miłuję.

Jak to może być — nie wiem, ale miłość czuję.

Mikołaj Sęp-Szarzyński

Pewien Tatar

Miał katar

A Katarzyna

Żona Tatarzyna,

Miała z nim małego syna.

Tatar-tata

Obowiązki spełniał kata.

Bał się kat zakatarzony

Katarzyny — kata żony

Mikołaj Sęp-Szarzyński, Janusz Minkiewicz, „Satyra na stosunki panujące wśród katów narodowości tatarskiej”

Patrz, Kasiu, jak to, gdy ciepła panują,

Jedwabną przędzę robaczkowie snują.

Jak żyją liściem, jak gęste osnowy,

Puszczając domek gotują grobowy.

To ja właśnie robię bez przestania,

I kręcę głową do mroku z zarania...

Jan Andrzej Morsztyn, „Bobyks”

Powołana do wielkich rzeczy: do świętości, do ksiąg uczonych, do rozmyślań w głębokości chramu,szukała długo i zdaje się jej, że klucz ma w rękudo skarbów Sezamu.

Posiadła li ten klucz: władzę — sama, czy szatan podstępnie go wyrzucił z piekła na jej zgubę?!Kazimiera Iłłakowiczówna, „Katarzyna”

K — jak: kocham cię,

A — aniele mój,

S — jak: sny ci moje wszystkie dam,

I — Ideale mój,

U — usta po to masz,żebym, aż mi zabraknie tchu,ciągle je całować mógł.

Wacław Bojarski, „Piosenka o Kasi”

Kasiu, Kasineczko!

Jak jest Bóg na niebie,

Nie miałem ci ja spokoju,

Kiedy pierwszy raz przy gnoju

Zobaczyłem ciebie.

Jan Kasprowicz, „Wożą gnój...”

Z Dobrzyńskiej ziemi ród swój starożytny wiedli.

A choć od lat czterystu na Litwie osiedli,

Zachowali mazurską mowę i zwyczaje.

Jeśli który z nich dziecku imię na chrzcie daje,

Zawsze zwykł za patrona brać Koronijasza:

Świętego Bartłomieja albo Matyjasza.

Tak syn Macieja zawżdy zwał się Bartłomiejem,

A znowu Bartłomieja syn zwał się Maciejem;

Kobiety wszystkie chrzono Kachny lub Maryny.

By rozeznać się wpośród takiej mieszaniny,

Brali różne przydomki od jakiej zalety

Lub wady, tak mężczyźni jako i kobiety.

Adam Mickiewicz, „Pan Tadeusz”, Księga VI

PRZYSLOWIA:
O świętej Katarzynie pomyśl o pierzynie.

Od świętej Katarzyny nie prześladuj już zwierzyny.

Jak się Katarzyna głosi, tak się Nowy Rok nosi.

Katarzyny dzień jaki, cały grudzień będzie taki.(związane ze świętem 25 listopada)