Idealni partnerzy - Krentz Jayne Ann.pdf - Ksiazki - blackassassin

Rozdział

pierwszy

Charlie, ty sukinsynu, zawsze miałeś

spaczone poczucie humoru! Ale jak

mogłeś mi zrobić coś takiego?

Joel Blackstone stał w kruchcie małego

kościółka i przyglądał się gromadce

żałobników w przednich ławkach.

Promienie wrześniowego słońca

przenikały przez witraże w oknach,

rozświetlając wysokie wnętrze. Głos

pastora był mocny i zaskakująco

pogodny, biorąc pod uwagę, że była to

uroczystość żałobna.

- Charlie Thornquist był najbardziej

zagorzałym wędkarzem, jakiego znałem -

powiedział pastor. - A to wiele znaczy, bo

jeden Bdg tylko wie, jak chętnie sam się

oddaję temu szlachetnemu zajęciu. Ale ja

traktowałem je zawsze jako rozrywkę,

hobby. Dla Charliego zaś było

prawdziwym życiowym powołaniem.

Jayne Ann Krentz

Idealni partnerzy

Na prawo od pastora, na drewnianym podwyższeniu,

stała urna. Na przybitej do niej małej, mosiężnej tablicz-

ce wyryto słowa „Poszedł na ryby". W urnie znajdowały

się doczesne szczątki osiemdziesięciopięcioletniego sze-

fa Joela, Charliego Thornąuista. Wpkdł urny ustawiono

kilka zdjęć Charliego z wyjątkowymi okazami: najwięk-

sze wrażenie robiła fotografia z marlinem złowionym u

wybrzeży Meksyku.

Joel wciąż nie potrafił uwierzyć, że ten stary drań w

końcu go wykiwał. Po całym tym gadaniu, że w nad-

chodzącym roku da się Joelowi wykupić, teraz go wyro-

lował. Firma, którą Joel zbudował od podstaw, przypadła

córce kuzyna Charliego. Pani Letitia Thornquist była bib-

liotekarką w jakimś college'u na środkowym wschodzie,

w Kansas, Nebrasce czy jeszcze innym, równie odległym

miejscu.

Och, do diabła z tym wszystkim! Firma Thornąuist

Gear należała do niego, Joela Blackstone'a, a on za żadną

cholerę nie miał zamiaru dopuścić, żeby wpadła w om-

szałe łapki jakiejś wychowanej w wieży z kości słoniowej

panienki, która nawet za pomocą dwudziestotomowego

słownika nie zdołałaby odczytać bilansu handlowego, Jo-

el skręcał się z wściekłości. Był już tak blisko przejęcia

Thornąuista!

To była jego firma, pod każdym względem! To on

wsadził w nią przez ostatnie dziesięć lat wszystko, co

miał. To on własnoręcznie uczynił z niej jedno z najważ-

niejszych przedsiębiorstw na rynku. I to właśnie on spę-

dził ostatnie osiem miesięcy na knuciu i planowaniu

zemsty, której już nie mógł się doczekać. Ale żeby doko-

nać tej zemsty, musiał utrzymać pełną kontrolę nad

Thornąuist Gear.

Joel pomyślał, że w ten czy inny sposób pozostanie

szefem firmy. A ta bibliotekareczka z Iowy czy skąd tam,

może się pocałować w dupę.

- Zebraliśmy się tu dziś, aby pożegnać Charliego

Thornąuista - powiedział pastor. - Pod wieloma względa-

mi to smutny moment, ale w rzeczywistości wysyłamy

go po prostu w kochające ręce Wielkiego Wędkarza.

Mieliśmy układ, Charlie. Ufałem ci. Thornąuist miało

być moje! Dlaczego, do cholery, musiałeś umrzeć akurat

teraz?

Joel bardzo chciał wierzyć, że Charlie chyba jednak

nieumyślnie wykitował na atak serca, zanim zdążył

zmienić testament zgodnie ze swoją obietnicą. Po prostu

miał zwyczaj olewać interesy na rzecz wędkarstwa. Był

w tym naprawdę świetny. Tym razem stary dobry Charlie

olewał różne rzeczy trochę za długo.

i oto teraz, zamiast zostać posiadaczem Thornąuist

Gear, szybko rozwijającej się firmy z centralą w Seattle,

specjalizującej się w sprzęcie sportowym i turystycz-

nym, Joel dorobił się nowego szefa. Już na samą tę myśl

zagryzał zęby. Bibliotekarka, na litość boską! Miał praco-

wać dla bibliotekarki!

- Przez większą część swego dorosłego życia Charlie

Thornąuist ulegał jednej, jedynej pasji. - Pastor uśmiech-

nął się łagodnie do zebranych. - A tą pasją było wędkar-

stwo. Ale dla Charliego Thornąuista liczyło się nie to, co

akurat złowił, lecz sama wspólnota z naturą, towarzyszą-

ca każdej wyprawie na ryby. Charlie był najszczęśliwszy

siedząc w łodzi z wędziskiem w garści.

Joel przyznał w myślach, że to cała prawda. Jednak

kiedy Charlie wypływał na ryby, Joel wypruwał z siebie

flaki, żeby zmienić Thornąuist Gear z guzik wartego

sklepiku w handlową i finansową potęgę, w młodego,

głodnego rekina, który właśnie szykował się do połknię-

cia w całości i żywcem swojej pierwszej ofiary. Charlie-

mu podobałaby się ta metafora.

Joel zmrużył oczy przed złotą poświatą, sączącą się

przez kolorowe okna. Przyjrzał się uważnie trzem oso-

bom siedzącym w pierwszej ławce.

Dzięki Charliemu poznał już wcześniej doktora Morga-

Jayne Ann Krentz

Idealni partnerzy

na Thornquista. Morgan był profesorem na Wydziale Filo-

zofii i Logiki co!lege'u w Ridgemore, małej, prywatnej

uczelni w Seattle. Wychował się na farmie na środkowym

wschodzie, co dawało się jeszcze zauważyć w jego moc-

no zbudowanej sylwetce i szerokich ramionach.

Ale poza tym nic nie wskazywało na to, że jako chło-

piec Morgan mieszkał na wsi. Niedawno skończył pięć-

dziesiąt lat, i - o czym Joel wiedział od Charliego - pięć

lat temu stracił pierwszą żonę. Z krzaczastymi brwiami,

dokładnie przystrzyżoną siwą brodą i otaczającą go aurą

akademickiej pompatyczności, Morgan idealnie pasował

do wyobrażeń Joela o profesorze college'u. Joel nie miał

nic przeciwko Morganowi. Spotkali się do tej pory kilka

razy, a Morgan zawsze był bardzo uprzejmy. Joel szano-

wał inteligencję, a Morgan Thornquist bez cienia wątpli-

wości był człowiekiem bardzo inteligentnym.

To samo można było powiedzieć o jego obecnej żonie,

wysokiej, zimnej jak lód blondynce w zaawansowanej

ciąży, siedzącej po prawej stronie Morgana. Stephanie

Thornąuist była według wszelkich znaków na niebie i

ziemi równie błyskotliwa, jak jej mąż. Mając czterdzieści

lat była profesorem na Wydziale Lingwistyki college'u w

Ridgemore.

Stephanie Thornquist niezaprzeczalnie była kobietą

atrakcyjną. Miała szlachetne rysy twarzy, i nawet mimo

ciąży jej figura była smukła i elegancka. Srebrnoblond

włosy miała obcięte bardzo krótko i bardzo gładko, w

sposób, który był jednocześnie nowoczesny i ponad-

czasowy. Jej chłodne, niebieskie oczy odzwierciedlały

taką samą spokojną inteligencję, jaką charakteryzował

się jej mąż.

Joel wiedział, czego się spodziewać po Morganie i

Stephanie, bo przynajmniej miał okazję ich poznać. Nie

stanowili dla niego ani bezpośredniego zagrożenia, ani

tajemnicy. Natomiast jego nowy szef był i tym, i tym.

Niemal z niechęcią Joel przeniósł wzrok na siedzącą

po lewej stronie Morgana Thornąuista młodą kobietę. Nie

miał do tej pory okazji poznać Letitii Thornąuist i nie

bardzo się do tego palił.

Z miejsca, w którym stał, nie widział dokładnie jej

twarzy - głównie jednak z tego powodu, że wciąż szlo-

chała w ogromną chusteczkę. W tym małym zgromadze-

niu panna Thornąuist była jedyną płaczącą osobą. Joel

zauważył, że robiła to z pewnym entuzjazmem.

Pierwsze wrażenie Joela w związku z nową właściciel-

ką Thornąuist Gear dotyczyło braku jakiegokolwiek po-

dobieństwa między nią i jej macochą. W przeciwieństwie

do tej wysokiej, eleganckiej blondynki była niska i miała

wymiętoszone ubranie, a jej rozczochrane włosy zdecy-

dowanie nie były koloru blond.

Właściwie to właśnie ta dzika gęstwa miedzianobrązo-

wych włosów jako pierwsza rzuciła mu się w oczy. Pani

Letitia wyraźnie dołożyła starań, żeby jakoś upiąć tę bez-

ładną masę w poważny kok, ale zaczynał się on już roz-

sypywać. Spod złotej kiamry wyślizgiwały się kosmyki

włosów, zaczynając życie na własny rachunek. Niektóre

z nich opadły na jej delikatny kark, inne figlarnie dotyka-

ły brwi lub skręcały się na policzkach.

Kiedyś, przy jakiejś okazji, Charlie powiedział mu, że

Letty miała dwadzieścia dziewięć lat. Wspomniał wów-

czas też nazwę tego college'u, w którym pracowała jako

bibliotekarka, ale Joel zdążył to już zapomnieć. Teraz

usiłował sobie przypomnieć nazwę tej szkoły - Valmont

czy Vellcourt, coś takiego.

W tej właśnie chwili Letitia Thornąuist obejrzała się i

dostrzegła, że Joel się jej przygląda. Joel nie odwrócił

wzroku, kiedy zerknęła na niego przez okulary w okrąg-

łych, szylkretowych oprawkach. Jej oczy były Wielkie i

pełne ciekawości. Małe, okrągłe szkła w połączeniu z

wysokim łukiem ciemnych brwi nadawały jej wygląd

wcielonej wielkookiej niewinności. Joelowi nasunęło się

porównanie z pyszczkiem małego, wścibskiego kotka.

Idealni partnerzy - Krentz Jayne Ann.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: