Caitanya Caritamrta Madhya-lila cz1.pdf

MADHYA-LILA

MADHYA-LILA cz.1

ROZDZIAŁ I .

Późniejsze rozrywki Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu

Rozdział ten zawiera skrócony opis wszystkich rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu ze środkowego okresu Jego

działalności oraz końcowych sześciu lat. Wszystko to zostało opisane skrótowo. W rozdziale tym znajduje się również opis

ekstazy Caitanyi Mahaprabhu, która ogarnęła Go podczas recytacji wersetu zaczynającego się od słów yah kaumara-harah,

oraz wyjaśnienie tej ekstazy w wersecie priyah so 'yam krsnah Śrila Rupy Gosvamiego. Ponieważ Śrila Rupa Gosvami

napisał ten werset, został szczególnie pobłogosławiony przez Pana. W rozdziale tym znajduje się także opis wielu książek

napisanych przez Śrila Rupę Gosvamiego, Śrila Sanatanę Gosvamiego i Śrila Jivę Gosvamiego. Rozdział ten opisuje również

spotkanie Śri Caitanyi Mahaprabhu ze Śrila Rupą Gosvamim i Śrila Sanataną Gosvamim w wiosce Ramakeli.

Madhya 01.01 Nawet osoba nie mająca wiedzy może natychmiast osiągnąć wszelką wiedzę po prostu dzięki

błogosławieństwu Śri Caitanyi Mahaprabhu. Dlatego też modlę się do Pana, aby raczył obdarzyć mnie Swą

bezprzyczynową łaską.

Madhya 01.02 Składam pełne szacunku pokłony Śri Krsnie Caitanyi i Panu Nityanandzie, którzy są niczym słońce i

księżyc. Wzeszli Oni jednocześnie na horyzoncie Gaudy, aby rozproszyć ciemności ignorancji i tym samym

w niezwykły sposób pobłogosławić wszystkich.

Madhya 01.03 Chwała wszechmiłosiernym Radzie i Madana-mohanie! Chociaż jestem osobą ułomną i nierozważną,

Oni są moimi przewodnikami i Ich lotosowe stopy są dla mnie wszystkim.

Madhya 01.04 Pod drzewem pragnień w świątyni z klejnotów we Vrndavanie Śri Śri Radha-Govinda siedzą na

świetlistym tronie, obsługiwani przez Swych najbardziej poufnych towarzyszy. Składam Im pokorne

pokłony.

Madhya 01.05 Oby Gopinathaji, który przyciąga wszystkie gopi pieśnią Swego fletu i który rozpoczął najbardziej

melodyjny taniec rasa na brzegu Yamuny w Vamśivata, obdarzył nas Swą łaską.

Madhya 01.06 Wszelka chwała Śri Gaurahari, który jest oceanem miłosierdzia! Wszelka chwała Tobie, synowi

Śacidevi, gdyż jesteś jedynym przyjacielem wszystkich upadłych dusz!

Madhya 01.07 Wszelka chwała Panu Nityanandzie i Advaicie Prabhu i wszelka chwała wszystkim bhaktom Pana

Caitanyi, na których czele stoi Śrivasa Thakura!

Madhya 01.08 Poprzednio opisałem skrótowo adi-lilę [początkowe rozrywki], którą już w pełni opisał Vrndavana

dasa Thakura.

Madhya 01.09 Dlatego też opisałem te wydarzenia skrótowo, a szczegóły, które wymagały przedstawienia, zostały

podane w tym właśnie streszczeniu.

Madhya 01.10 Opisanie nieograniczonych rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu nie jest rzeczą możliwą, lecz teraz

chciałbym przedstawić główne zdarzenia i skrótowo opisać rozrywki, które miały miejsce na końcu.

Madhya 01.11-12 Wszystko to, co Vrndavana dasa Thakura bardzo szczegółowo przedstawił w swojej książce

Caitanya-mangala, ja opiszę tylko w skrócie. Jednakże później podam szczegóły najbardziej znaczących

wydarzeń.

Madhya 01.13 W rzeczywistości autoryzowanym kompilatorem rozrywek Śri Caitanyi Mahaprabhu jest Śrila dasa

Vrndavana, inkarnacja Vyasadevy. Tylko na jego polecenie próbuję przeżuwać resztki pozostawionego

przez niego pożywienia.

Madhya 01.14 Z wielkim oddaniem umieszczając jego lotosowe stopy na swej głowie, w skrócie streszczę teraz

końcowe rozrywki Pana.

Madhya 01.15 Pan Śri Caitanya Mahaprabhu przez dwadzieścia cztery lata pozostawał w domu, a wszelkie

rozrywki, które spełnił w tym czasie, są nazywane Adi-lila.

Madhya 01.16 Pod koniec dwudziestego czwartego roku życia, w miesiącu Magha, podczas dwóch tygodni

przybywającego księżyca, Pan przyjął wyrzeczony porządek życia, sannyasę.

Madhya 01.17 Po przyjęciu sannyasy Pan Caitanya pozostał w tym materialnym świecie przez następne dwadzieścia

cztery lata. Wszystkie Jego rozrywki z tego okresu są nazywane śesa-lila, czyli rozrywkami, które miały

miejsce na końcu.

Madhya 01.18 Końcowe rozrywki Pana, które miały miejsce w okresie dwudziestu czterech lat w drugiej części Jego

życia, są nazywane madhya [środkowymi] i antya [końcowymi]. Wszyscy bhaktowie Pana stosują ten

właśnie podział, mówiąc o Jego rozrywkach.

Madhya 01.19 Przez sześć z ostatnich dwudziestu czterech lat Śri Caitanya Mahaprabhu podróżował po całych

Indiach, od Jagannatha Puri do Bengalu i od Przylądka Komorin do Vrndavany.

Madhya 01.20 Wszystkie rozrywki Pana w tych miejscach znane są jako madhya-lila, a wszystkie późniejsze

rozrywki nazywane są antya-lila.

Madhya 01.21 Dlatego też rozrywki Pana dzielą się na trzy okresy - adi-lila, madhya-lila i antya-lila. Teraz bardzo

dokładnie opiszę madhya-lilę.

Madhya 01.22 Przez osiemnaście lat Pan Śri Caitanya Mahaprabhu nieprzerwanie przebywał w Jagannatha Puri i

poprzez Swe zachowanie poinstruował wszystkie żywe istoty o sposobie pełnienia służby oddania.

Madhya 01.23 Sześć spośród tych osiemnastu lat w Jagannatha Puri Śri Caitanya Mahaprabhu spędził razem ze

Swoimi licznymi bhaktami. Poprzez śpiew i taniec zapoczątkował miłosną służbę dla Pana.

Madhya 01.24 Pan Śri Caitanya Mahaprabhu wysłał Nityanandę Prabhu z Jagannatha Puri do Bengalu, który

nazywany był Gauda-deśą. Pan Nityananda zalał ten kraj transcendentalną miłosną służbą dla Pana.

Madhya 01.25 Śri Nityananda Prabhu z natury jest bardzo zainspirowany do pełnienia transcendentalnej miłosnej

służby dla Pana Krsny. Teraz, na polecenie Śri Caitanyi Mahaprabhu, rozdawał wszędzie tę miłosną służbę.

Madhya 01.26 Składam niezliczone pokłony lotosowym stopom Śri Nityanandy Prabhu, który jest tak łaskawy, że

szerzy służbę dla Śri Caitanyi Mahaprabhu na całym świecie.

Madhya 01.27 Caitanya Mahaprabhu zwykł nazywać Nityanandę Prabhu Swym starszym bratem, podczas gdy

Nityananda Prabhu zwracał się do Śri Caitanyi Mahaprabhu jako do Swojego Pana.

Madhya 01.28 Mimo iż Nityananda Prabhu jest nikim innym jak Samym Balaramą, to Jednak zawsze uważa się za

wiecznego sługę Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 01.29 Nityananda Prabhu prosił wszystkich, aby służyli Śri Caitanyi Mahaprabhu, śpiewali o Jego chwale i

powtarzali Jego imię. Nityananda Prabhu twierdził, że Jego życiem i duszą Jest osoba, która pełni służbę

oddania dla Śri Caitanyi Mahaprabhu.

Madhya 01.30 W ten sposób Śrila Nityananda Prabhu przedstawiał kult Śri Caitanyi Mahaprabhu każdemu, bez

różnicy. Chociaż ludzie byli upadłymi duszami i bluźniercami, dzięki temu procesowi zostali uratowani.

Madhya 01.31 Następnie Pan Śri Caitanya Mahaprabhu wysłał do Vrajy dwóch braci, Śrila Rupę Gosvamiego i

Śrila Sanatanę Gosvamiego. Na Jego polecenie udali się do Śri Vrndavana-dhamy.

Madhya 01.32 Po przybyciu do Vrndavany bracia propagowali służbę oddania i odnaleźli wiele miejsc pielgrzymek.

Przede wszystkim zapoczątkowali służenie Madana-mohanie i Govindaji.

Madhya 01.33 Zarówno Rupa Gosvami, jak i Sanatana Gosvami zabrali ze sobą do Vrndavany różne pisma święte.

Wybrali samą ich istotę i opracowali wiele pism o służbie oddania. W ten sposób uratowali wszystkich

niegodziwców i upadłe dusze.

Madhya 01.33 Znaczenie: Śrila Śrinivasa Acarya śpiewał:

nana-śastra-vicaranaika-nipunau sad-dharma-samsthapakau

lokanam hita-karinau tri-bhuvane manyau śaranyakarau

radha-krsna-padaravinda-bhajananandena mattalikau

vande rupa-sanatanau raghu-yugau śri-jiva gopalakau

Sześciu gosvamich, pod kierunkiem Śrila Rupy Gosvamiego i Śrila Sanatany Gosvamiego, studiowało różnorodne pisma

wedyjskie, wybierając samą ich istotę - służbę oddania dla Pana. Oznacza to, że wszyscy gosvami, opierając się na literaturze

wedyjskiej, napisali wiele książek o służbie oddania. Służba oddania nie jest działaniem sentymentalnym. Służba oddania jest

esencją wiedzy wedyjskiej. Potwierdza to Bhagavad-gita: vedaiś ca sarvair aham eva vedyah (Bg. 15.15). Celem wszystkich

pism wedyjskich jest zrozumienie Krsny, a to, jak można zrozumieć Krsnę poprzez służbę oddania, wyjaśnili Śrila Rupa i

Sanatana Gosvami, posługując się dowodami z całej literatury wedyjskiej. Zrobili to tak doskonale, że nawet niegodziwiec

lub pierwszej klasy głupiec może zostać uratowany dzięki pełnieniu służby oddania pod przewodnictwem gosvamich.

Madhya 01.34 Gosvami uczyli służby oddania w oparciu o analityczne studium wszystkich poufnych pism

wedyjskich. Było to zgodne z poleceniem Śri Caitanyi Mahaprabhu. W ten sposób można zrozumieć

najbardziej poufną służbę oddania Vrndavany.

Madhya 01.34 Znaczenie: Werset ten dowodzi, że bona fide służba oddania opiera się na konkluzjach literatury wedyjskiej.

Fundamentem służby oddania nie jest ten rodzaj sentymentu, który przejawiają prakrta-sahajiya. Prakrta-sahajiya nie

kierują się zaleceniami pism wedyjskich; są oni rozpustnikami, uwodzicielami i palaczami ganjy. Czasami robią pokaz,

wzywając Pana ze łzami w oczach. Oczywiście, te łzy zmywają wszystkie konkluzje pism świętych. Prakrta-sahajiya nie

rozumieją, że łamią polecenia Śri Caitanyi Mahaprabhu, który wyraźnie powiedział, że osoba, która pragnie zrozumieć

Vrndavanę i rozrywki Vrndavany, musi dogłębnie poznać śastry (pisma wedyjskie). W Śrimad-Bhagavatam jest

powiedziane: bhaktya śruta-grhitaya. Znaczy to, że służbę oddania osiąga się z wiedzy wedyjskiej. Tac chraddadhanah

munayah. Naprawdę poważni bhaktowie osiągają bhakti, naukową służbę oddania, dzięki słuchaniu pism wedyjskich

(bhaktya śruta-grhitaya). Nie należy tworzyć niczego z sentymentu, stawać się sahajiyą i głosić takiej wymyślonej służby

oddania. Jednakże Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura uważał, że tacy sahajiya są lepsi od impersonalistów, którzy są

skończonymi ateistami. Impersonaliści nie mają pojęcia o Najwyższej Osobie Boga. Pozycja sahajiyów jest daleko lepsza od

sannyasinów Mayavadi. Mimo iż sahajiya nie myślą zbyt wiele o wiedzy wedyjskiej, uznali Pana Krsnę za Najwyższego

Pana. Niestety odwodzą oni innych od autentycznej służby oddania.

Madhya 01.35 Wśród książek skompilowanych przez Śrila Sanatanę Gosvamiego znajdują się: Hari-bhakti-vilasa,

Bhagavatamrta, Daśama-tippani i Daśama-carita.

Madhya 01.35 Znaczenie: W Pierwszej Fali książki Bhakti-ratnakara jest powiedziane, że Sanatana Gosvami zrozumiał

Śrimad-Bhagavatam po gruntownym przestudiowaniu go, a następnie objaśnił to dzieło w swym komentarzu znanym jako

Vaisnava-tosani. Cała wiedza, którą Śri Sanatana Gosvami i Rupa Gosvami otrzymali bezpośrednio od Śri Caitanyi

Mahaprabhu, została przekazana całemu światu dzięki ich mistrzowskiej służbie. Sanatana Gosvami dał swój komentarz

Vaisnava-tosani Śrila Jivie Gosvamiemu, aby go zredagował, a Śrila Jiva Gosvami wydał go pod tytułem Laghu-tosani.

Literacka praca Śrila Sanatany nad tym dziełem zakończyła się w roku 1476 Śaka, a Jiva Gosvami ukończył Laghu-tosani w

roku 1504 Śakabda.

Materiał do Hari-bhakti-vilasy Śri Sanatany Gosvamiego został zebrany przez Śrila Gopala Bhattę Gosvamiego i znany

jest jako vaisnava-smrti. To vaisnava-smrti-grantha składa się z dwudziestu rozdziałów określanych mianem vilasa.

W pierwszym

vilasa

opisuje proces inicjacji.

W trzecim

podane są zasady zachowania Vaisnavów, ze szczególnym naciskiem na czystość, stałe pamiętanie o

Najwyższej Osobie Boga oraz intonowanie mantr otrzymanych od inicjującego mistrza duchowego.

W czwartym

znajdują się opisy samskary, czyli metody oczyszczającej; tilaka, czyli malowania dwunastu tilaków w

dwunastu miejscach na ciele; mudra, czyli znaków na ciele; mala, czyli intonowania na koralach i guru-pujy, czyli składania

hołdu mistrzowi duchowemu.

W piątym

znajdują się wskazówki dotyczące tego, jak przygotować miejsce do medytacji oraz opisy ćwiczeń

oddechowych, medytacji i wielbienia reprezentacji Pana Visnu w postaci śalagrama-śila.

W szóstym

podane są czynności konieczne do przywołania transcendentalnej formy Pana i kąpania Go.

W siódmym

vilasa

znajdują się wskazówki dotyczące zbierania kwiatów używanych do oddawania czci Panu Visnu.

opisuje Bóstwo oraz podaje wskazówki dotyczące stosowania kadzidła, zapalania lamp, ofiarowywania,

tańczenia, grania muzyki, gry na bębnach, zakładania girland Bóstwu, modlenia się, składania pokłonów oraz

przeciwdziałania skutkom popełnionych obraz.

W dziewiątym

opisane jest zbieranie listków tulasi, składanie obiat przodkom zgodnie z rytuałem Vaisnavów oraz

ofiarowywanie pożywienia. Dziesiąty

vilasa

zawiera opisy bhaktów Pana (Vaisnavów, czyli świętych osób).

znajdują się obszerne opisy czczenia Bóstw oraz chwał świętego imienia Pana. Są tam również podane

wskazówki dotyczące śpiewania świętego imienia Bóstwa oraz przedyskutowane są obrazy popełniane podczas powtarzania

świętych imion i sposoby uwalniania się od nich. Opisane są tam również chwały służby oddania i procesu

podporządkowania.

Dwunasty

opisuje Ekadaśi.

W trzynastym

vilasa

omówione są posty oraz ceremonia obchodzenia Maha-dvadaśi.

jest mowa o ustanawianiu związku pomiędzy mistrzem duchowym a uczniem. Są tam również

objaśnione mantry.

Drugi

vilasa

Ósmy

vilasa

W jedenastym

vilasa

W czternastym

vilasa

znajdują się opisy obowiązków w poszczególnych miesiącach.

zawiera wskazówki dotyczące postu w Ekadaśi, nawet bez picia wody; znakowania ciała symbolami Visnu,

obchodzenia Caturmasyi w porze deszczowej oraz omówienie Janmastami, Parśvaikadaśi, Śravana-dvadaśi, Rama-navami i

Vijaya-daśami.

Szesnasty

opisuje obowiązki w miesiącu Karttika (październik-listopad), czyli miesiącu Damodara lub Urja, kiedy

ofiarowuje się płonące lampki w pokoju Bóstw lub ponad świątynią. Są tam również opisy Govardhana-pujy i Ratha-yatry.

Siedemnasty

omawia czynności wstępne przy oddawaniu czci Bóstwom, śpiewanie maha-mantry oraz proces japa.

W osiemnastym

vilasa

są opisane różne formy Śri Visnu.

omawia instalację Bóstwa oraz rytuały związane z kąpaniem Bóstwa przed tą ceremonią.

W dwudziestym

opisana jest konstrukcja świątyń, w odniesieniu do świątyń budowanych przez wielkich bhaktów.

Szczegóły dotyczące Hari-bhakti-vilasa-grantha zostały podane przez Śri Kaviraję Gosvamiego w wersetach 329-345

Dwudziestego Czwartego Rozdziału Madhya-lili. Opisy podane w tych wersetach Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego są w

gruncie rzeczy opisem fragmentów skompilowanych przez Gopala Bhattę Gosvamiego. Zdaniem Śrila Bhaktisiddhanty

Sarasvati Thakury, zasady służby oddania zebrane przez Gopala Bhattę Gosvamiego nie są w pełni zgodne z naszymi

zasadami Vaisnavów. W rzeczywistości Gopala Bhatta Gosvami sporządził jedynie streszczenie szerokich opisów zasad

Vaisnavów z Hari-bhakti-vilasy. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Gosvami twierdził jednakże, że ścisłe kierowanie się

instrukcjami Hari-bhakti-vilasy jest prawdziwym przestrzeganiem rytuałów Vaisnavów. Jego zdaniem fragmenty wybrane

przez Gopala Bhattę Gosvamiego z Hari-bhakti-vilasy uległy wpływowi smarta-samaja, ściśle przestrzeganego przez

kastowych braminów. Tak więc w książce Gopala Bhatty Gosvamiego bardzo trudno jest odnaleźć wskazówki Vaisnavów.

Lepiej zatem korzystać z autorskiego komentarza Sanatany Gosvamiego do Hari-bhakti-vilasy, nazywanego Dig-darśini-

tika. Niektórzy mówią , że autorem tego komentarza był Gopinatha-puja Adhikari, sługa Śri Radha-ramanaji, który był

jednocześnie uczniem Gopala Bhatty Gosvamiego.

Jeśli chodzi o Brhad-bhagavatamrtę, to książka ta składa się z dwóch części, omawiających pełnienie służby oddania.

Część pierwsza jest analitycznym studium służby oddania, w której opisane są również różne planety, jak na przykład:

Ziemia, planety niebiańskie, Krsnaloka i Vaikuntha-loka. Znajdują się tam również opisy bhaktów, łącznie z bhaktami

poufnymi, najbardziej poufnymi i zupełnymi. Natomiast część druga, zwana Goloka-mahatmya-nirupana, przedstawia

chwały świata duchowego oraz proces wyrzekania się świata materialnego. W części tej opisana jest również prawdziwa

wiedza, służba oddania, świat duchowy, miłość do Boga, osiąganie celu życia i radości tego świata. Zatem każda z tych

części składa się z siedmiu rozdziałów, co w sumie daje czternaście rozdziałów.

Daśama-tippani jest komentarzem do Dziesiątego Canto Śrimad-Bhagavatam. Komentarz ten nosi również nazwę Brhad-

vaisnava-tosani-tika. W Bhakti-ratnakarze jest powiedziane, że Daśama-tippani zostało ukończone w roku 1476 Śakabda.

vilasa

Madhya 01.36 Podaliśmy już tytuły czterech książek skompilowan y ch przez Sanatanę Gosvamiego. Wiele książek

napisał również Śrila Rupa Gosvami; nikt nawet nie jest w stanie ich zliczyć.

Madhya 01.37 Dlatego też wymienię tylko główne książki skompilowane przez Śrila Rupę Gosvamiego. Opisał on

rozrywki Vrndavany w tysiącach wersetów.

Madhya 01.38 Wśród książek Śri Rupy Gosvamiego znajdują się: Bhakti-rasamrta-sindhu, Vidagdha-madhava,

Ujjvala-nilamani i Lalita-madhava.

Madhya 01.39-40 Śrila Rupa Gosvami skompilował również Dana-keli-kaumudi, Stavavali, Lila-cchandę,

Padyavali, Govinda-virudavali, Mathura-mahatmyę oraz Nataka-varnanę.

Madhya 01.41 Któż może zliczyć pozostałe książki [na czele z Laghu-bhagavatamrtą] napisane przez Śrila Rupę

Gosvamiego? We wszystkich opisał rozrywki Vrndavany.

Madhya 01.41 Znaczenie: Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati opisał te książki. Bhakti-rasamrta-sindhu jest wielkim dziełem

podającym instrukcje, jak rozwinąć służbę oddania dla Pana Krsny i przestrzegać transcendentalnego procesu. Zostało ono

ukończone w roku 1463 Śakabda. Książka ta podzielona jest na cztery części:

purva-vibhaga (wschodnią),

daksina-vibhaga (południową),

paścima-vibhaga (zachodnią) i

uttara-vibhaga (północną).

Purva-vibhaga opisuje trwały rozwój służby oddania oraz ogólne zasady służby oddania, jej pełnienie, ekstazę w służbie

oddania i ostateczne osiągnięcie miłości do Boga. W ten sposób, ta część oceanu nektaru oddania jest podzielona na cztery

lahari (fale).

W daksina-vibhaga (części południowej) znajduje się ogólny opis smaku (związku) nazywanego bhakti-rasą, który czerpie

się podczas służby oddania, a także opisy etapów określonych jako

vibhava,

anubhava,

sattvika,

vyabhicari i

sthayi-bhava,

występujących na tym wysokim etapie służby oddania. Tak więc daksina-vibhaga podzielona jest na pięć fal.

W części zachodniej (paścima-vibhaga) znajduje się opis głównych transcendentalnych nastrojów czerpanych ze służby

oddania. Jest to określane jako mukhya-bhakti-rasa-nirupana, czyli osiągnięcie głównych nastrojów, czy też uczuć, w

pełnieniu służby oddania.

Piętnasty

vilasa

Dziewiętnasty

vilasa

Paścima-vibhaga opisuje również służbę oddania w neutralności, dalszy rozwój w miłości i przywiązaniu (nazwanym tu

służeniem), dalszy rozwój braterstwa i związku rodzicielskiego (miłości rodzicielskiej) oraz, ostatecznie, miłość małżeńską

pomiędzy Krsną i Jego bhaktami. Tak więc w części zachodniej występuje pięć fal.

Część północna (uttara-vibhaga) ukazuje pośrednie smaki w służbie oddania, a mianowicie: śmiech w służbie oddania,

służbę oddania w zdumieniu, rycerskości, współczuciu, gniewie, przerażeniu i odrazie. Ukazane jest tu również mieszanie się

uczuć oraz konflikty pomiędzy poszczególnymi smakami. Tak więc ta część składa się z dziewięciu fal. Jest to jedynie krótki

zarys Bhakti-rasamrta-sindhu.

Vidagdha-madhava jest sztuką teatralną o rozrywkach Pana Krsny we Vrndavanie. Śrila Rupa Gosvami ukończył ją w

roku 1454 Śakabda. Pierwszy akt tej sztuki nazywany jest venu-nada-vilasa,

drugi - manmatha-lekha,

trzeci - radha-sanga,

czwarty - venu-harana,

piąty - radha-prasadana,

szósty - śarad-vihara, a

siódmy - i ostatni - gauri-vihara.

Jest również książka o nazwie Ujjvala-nilamani, będąca transcendentalnym zapisem spraw miłosnych związanych z

przenośniami, porównaniami i wyższymi sentymentami bhakti. Bhakti-rasamrta-sindhu jedynie skrótowo omawia służbę

oddania w miłości małżeńskiej, lecz Ujjvala-nilamani zawiera jej bardzo dokładny opis. Książka ta przedstawia różne

rodzaje ukochanych wraz z ich towarzyszkami oraz tych, którzy są bardzo drodzy Krsnie. Znajduje się tam również opis

Śrimati Radharani i innych ukochanych Krsny, a także opisy przywódczyń poszczególnych grup, posłańców, stałych

towarzyszy i innych, którzy są bardzo drodzy Krsnie. Książka ta mówi również o tym, w jaki sposób rozbudza się miłość do

Krsny oraz opisuje ekstatyczną sytuację, sytuację oddania, trwałą ekstazę, ekstazę zakłóconą i ekstazę stabilną, różne pozycje

różnych ubiorów, uczucia separacji, uprzednie przywiązanie, gniew w urzeczeniu, różnorodność spraw miłosnych, rozłąkę z

ukochanym, spotkanie z ukochanym oraz bezpośrednie i pośrednie przyjemności pomiędzy ukochanym i ukochaną.

Wszystkie te zagadnienia zostały opisane bardzo szczegółowo.

Podobnie Lalita-madhava jest opisem rozrywek Krsny w Dvarace. Opis ten ma formę sztuki teatralnej. Została ona

ukończona w roku 1459 Śakabda.

Akt pierwszy przedstawia uroczystości wieczorne,

akt drugi - zabicie Śankhacudy,

akt trzeci - oszalałą Śrimati Radharani,

akt czwarty - zbliżanie się Radharani do Krsny,

akt piąty - osiągnięcie Candravali,

akt szósty - osiągnięcie Lality,

akt siódmy - spotkanie w Nava-vrndavanie,

akt ósmy - zabawy w Nava-vrndavanie,

akt dziewiąty - przeglądanie obrazów i

akt dziesiąty - pełne zadowolenie umysłu.

Tak więc cała sztuka podzielona jest na dziesięć aktów.

Laghu-bhagavatamrta jest podzielona na dwie części. Pierwsza nosi nazwę "Nektar Krsny", a druga - "Nektar służby

oddania". Część pierwsza kładzie nacisk na znaczenie świadectwa wedyjskiego; a druga opisuje oryginalną formę

Najwyższej Osoby Boga, Śri Krsny, oraz Jego rozrywki i ekspansje svamśa (formy własne) i vibhinnamśa. W zależności od

różnego zaabsorbowania inkarnacje są określone jako aveśa i tad-ekatma. Pierwsza inkarnacja dzieli się na trzech purusa-

avatarów: Maha-Visnu, Garbhodakaśayi Visnu i Ksirodakaśayi Visnu. Następnie są trzy inkarnacje cech natury - Brahma

Visnu i Maheśvara (Śiva). Wszystkie przedmioty wykorzystywane do służenia Panu są transcendentalne, poza trzema

cechami tego materialnego świata. Po tym następuje także opis dwudziestu pięciu lila-avatarów, którymi są:

Catuhsana (Kumarowie),

Narada,

Varaha,

Matsya,

Yajna,

Nara-narayana Rsi,

Kapila,

Dattatreya,

Hayagriva,

Hamsa,

Prśnigarbha,

Rsabha,

Prthu,

Nrsimhha,

Kurma,

Dhanvantari,

Mohini,

Vamana,

Paraśurama,

Daśarathi,

Krsna-dvaipayana,

Balarama,

Vasudeva,

Buddha i

Kalki.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: