KRYMINOLOGIA NEOKLASYCZNA

Geneza nurtu: we współczesnej kryminologii, kryminologii pozytywistycznej została skrytykowana za to, że opierała się na jednoznacznie deterministycznej wizji sprawcy przestępstwa (tzn. że przyczyny przestępczości są poza kontrolą sprawcy), sprawcę usprawiedliwiana, że nie odpowiada za swoje czyny. Krytyka powstała w latach 80 a nawet już w 70, odwołuje się do idei resocjalizacji, co było rozczarowaniem, ponieważ wydano pieniądze na programy z budżetu, które miały przyczynić się do zwalczania przestępczości, co się nie powiodło, wręcz dało to odwrotne skutki, a mianowicie nastąpił gwałtowny wzrost przestępczości, dopiero w latach 90 zaobserwowano spadek przestępczości, który tłumaczono niżem demograficznym. W USA zaczął się  wielki odwrót od teorii  pozytywistycznych, bo zastanawiali się czy jest sens wydawać pieniądze na programy które nie dają efektów. Istotnym źródłem inspiracji stały się koncepcje Europejskiej szkoły klasycznej w szkole karnej Beccania. Oznacza to powrót do koncepcji kary retrybutywnej jak również kary odstraszającej. Oznaczają to także odejście od deterministycznej koncepcji sprawcy przestępczości, a traktowane jako homo eligens, co oznacza wolną jednostkę wybierającą w sposób swobodny i racjonalny pomiędzy różnymi alternatywami zachowania. Oznacza to w sferze polityczno- kryminologicznej priorytet w koncepcji neoklasycznej, powrót do koncepcji kary i kary jako funkcji odstraszającej dla pozostałych członków społeczeństwa Europejska kryminologia klasyczna nie była jedynym początkiem inspiracji były również teoria behawioralna, ekonomiczna, koncepcja zachowań, teoria kontroli. Nurt ten jest wielowątkowy najczęściej nazywany paradygmatem neoklasycznym. Użyto tej nazwy, bo we wszystkich koncepcjach jest wizja wolnego człowieka i wybierającego sprawcy. Wielu autorów kwestionuje użycie  nazwy i preferuje paradygmat ekonomiczny lub koncepcje konserwatywną. W paradygmacie ekonomicznym chodzi o podkreślenie związków zachowań przestępczych z warunkami ekonomicznymi. Koncepcja konserwatywna podkreśla, że chodzi o powiązania z neoklasyczną myślą.                                                                                                 

Koncepcje neoklasyczne

Andrev von Hirsch jego teoria sprawiedliwości  Hirsch poddał krytyce koncepcję pozytywistyczną prawa karnego, sprawcy przestępstwa, kary celowej i prewencyjnej opartej na tym, źe podstawowym wyrazem kary powinno być zapobieżenie ponownemu popełnieniu przez sprawcę w przyszłości przestępstwa. Realizacja tej koncepcji – rehabilitacja nie więzienie ale podejmowanie zindywidualizowanych działań na skazanego począwszy od terapii, celem była resocjalizacja rozumiana jako stworzenie lepszych warunków startu życiowego po opuszczeniu więzienia. Uważał, że jednoczesne określenie z góry w momencie orzekania kary jak długa powinno być takie oddziaływanie- jest to niemożliwe, rozpowszechnienie wyroków względnie określenie lat odsiadki od minimum do maximum odbywania kary, było to uzależnione od postępów resocjalizacji, które określała komisja z biegłych kryminologów. Oparta na takich założeniach polityka karna prowadziła do niesprawiedliwości przede wszystkim chodzi o odmienny sposób traktowania sprawców podobnych czynów jako, że o wymiarze kary  i długości pobytu w zakładzie karnym decyduje nie to co zrobił ale kim jest skazany. Zastrzeżenia są do samej koncepcji  resocjalizacji twierdząc że jest to naruszenie autonomii jednostki nie można  resocjalizować i „uszczęśliwiać na siłę”. Ta krytyka była zbieżna z teorią naznaczania  społecznego. Rozwiązania problemu upatrywano w powrocie do tradycyjnego ujmowania prawa karnego, jako prawa karnego czynu i do racjonalizacji sprawiedliwościowej koncepcji kary, jest utartym sposobem społecznej reakcji na wyrządzone zło. Ci którzy naruszają reguły kontraktu społecznego i praw innych zasługują na ukaranie. Celem kary jest wyrównywanie rachunków pomiędzy społeczeństwem a sprawcą. Oznacza to, że podstawą wymiaru kary ma być to co nastąpiło w przeszłości, czyli czyn sprawcy, a wyroki powinny mieć charakter jednoznacznie oznaczony zapewniając w ten sposób równość traktowania podobnych przypadków. Koncentruje się na  sprawiedliwościowych aspektach polityki karnej. Nie wiele uwagi poświęca czysto kryminalnej racjonalizacji takiego podejścia tj. koncepcji sprawcy przestępstwa jako wolnej jednostki. Kara jest dla niego koniecznością z punktu widzenia wymogów ładu społecznego. Podniósł on także klasyczny dylemat pozytywistycznej polityki karnej, a mianowicie problem sprawiedliwej kary w niesprawiedliwym społeczeństwie. Stwierdził „ w społeczeństwie które nie stwarza swoim członkom równych szans realizacji społecznie akceptowanych celów indywidualnych w sposób zgodny z prawem, nie może być mowy o rzeczywiście sprawiedliwej karze”. Podkreśla „iż koncepcja kary sprawiedliwej oparta jest na zasadzie równego traktowania podobnych przypadków, jest o wiele bliższe realizacji ogólnych zasad sprawiedliwości niż pozytywistyczna koncepcja indywidualizacji kary, która prowadzi do licznych niesprawiedliwości. Koncepcja ta nie wiele  wywarła na  praktykę amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. Te poglądy nie są rewelacją, bo nigdy nie poszły w indywidualizację kary”.

Teoria Ernesta  von den Haag

Uważa się go za przedstawiciela do czasów współczesnych kryminologii nawiązuje do koncepcji klasycznej, opiera się na neoklasycyzmie koncepcji  sprawcy przestępstwa .Nie odrzuca całkowicie tezy deterministycznej, twierdzi że pomiędzy tezą o określeniu przyczyn przestępczości a koncepcją kary odstraszającej nie ma sprzeczności. Jego zdaniem zachowania ludzi   mają określone przyczyny, ale nie oznacza to, że ludzie w tym przestępca nie mają żadnej swobody wyboru, ten wybór ma jakieś uwarunkowania.  Ilustruje to na przykładzie ubóstwa. Ubóstwo jest czynnikiem kryminogenym, bo osoby pozbawione pieniędzy mają większą pokusę aby kraść, ale nie oznacza to, że zachowaniem takiej osoby żądzą impulsy nad którymi nie jest w stanie zapanować i że osoba ta nie odpowiada w żaden sposób  za swoje  postępowanie i że nie jest zdolna reagować na określone bodźce zewnętrzne, wręcz przeciwnie groźba poniesienia określonych konsekwencji kradzieży ma taką osobę skłonić do  zaniechania kradzieży. Groźba ta jest skierowana właśnie do takich osób na które działają określone czynniki kryminogenne. Wyłania się tu koncepcja kary odstraszającej mająca w określony sposób wpływać na zachowania potencjalnych sprawców przestępstw zniechęcić ich do wykonania wyboru zachowań przestępczych poprzez  doprowadzenie do wzrostu „kosztów” takich zachowań. W tym kontekście podkreśla i zagrożenie karą, jego intensywność są w gruncie rzeczy  jedynymi czynnikami związanymi z kontrolą przestępczości, którymi może kontrolować państwo. Tak więc cały nurt akcentuje, iż człowiek ma możliwość wyboru oraz że przestępstwo tak jak każde inne zachowanie jest rezultatem zdolności do wybierania. Kierunek ten opiera się na wizji homo eligens ale to nie oznacza że  wybory są uwarunkowane, wręcz przeciwnie cała koncepcja opiera się na założeniu, iż wyborami ludzkimi rządzą określone prawidłowości. Uwidacznia się to w argumentacji Haaga dla  odparcia często podnoszonego zarzutu iż koncepcja kary odstraszającej opierają się na absurdalnym założeniu, iż sprawca przestępstwa jest racjonalną jednostką dokonującą przed jego popełnieniem świadomej  kalkulacji ewentualnych zysków i kosztów takiego postępowania. Stwierdza iż problem nie polega na tym, aby w racjonalny sposób kalkulowały osoby które mają być odstraszone. Racjonalnej kalkulacji wpływu zagrożeń ma dokonać przede wszystkim ustawodawca kształtujący polityką karną oraz sędziowie. Ci do których te zagrożenia są kierowane muszą natomiast jedynie w przewidywalny sposób na nie reagować. To zaś że przeciętnie rzecz biorąc reagują podobnie na bodźce „ do puty dopóki ludzkie reakcje charakteryzuje określona regularność możliwa jest  racjonalna nawet ekonomiczna analiza przestępstwa i kary”.

Ekonomiczna teoria przestępczości

Główni reprezentanci: Garry S. Becker, Izak Ehrlich. Podstawowym założeniem jest to, iż ludzie są jednostkami racjonalnymi a ponadto w sposób racjonalny mechanizującymi przyjemność i zadowolenie oznacza to, że aparatura pojęciowa wykształcona przez ekonomistów do analizy zachowań rynkowych, a więc pojęcie popytu, podaży, zysku, kosztów może być wykorzystana do analizy wszelkich innych zachowań które należy traktować jak zachowania rynkowe, w kategoriach wyboru w warunkach ograniczonych zasobów. Dość powszechnie panuje przekonanie iż wielokrotni recydywiści muszą być osobami dotkniętymi wadami psychicznymi tj. psychopatia. Twierdzi się że zachowania recydywistów nie mają być racjonalne. Zwolennicy opierają się na założeniu, że wszyscy ludzie reagują na określone bodźce w taki sam  racjonalny sposób, co oznacza iż zmiana kosztów i zysków z wielkim prawdopodobieństwem prowadzi do zmiany dokonanego wyboru. W odniesieniu do przestępczości oznacza to że jednostka popełni przestępstwo gdy oczekiwana użyteczność możliwa do osiągnięcia za pomocą przestępstwa jest większa od użyteczności płynących z zaangażowania się w alternatywną zgodną z prawem działalność. Istotnym założeniem i kontrowersyjnym teorii ekonomicznej jest traktowanie czynników o charakterze psychicznym i społecznym zgodnie które mogą wpływać na zachowania przestępcze. Te czynniki traktują jako niezmienne. Chodzi tu o odwrotność pozytywistycznej tezy ż e sprawca jest osobą różniącą się od pozostałych. Natomiast tu zbudowali model wyboru między działalnością legalną, a nielegalną. Warunki, które muszą być spełnione:

• Analiza matematyczna
• Zależy od środków polityki państwa
• Surowość kary, muszą takie być, aby odstraszyć

Radykalne odejście od resocjalizacji na rzecz prezentowanych generalnie oddziaływań odstraszających. Tendencje zaostrzenia kar 1976 wchodzi kara egzekucji w USA.

Koncepcja uniemożliwiania w ramach tej teorii polega na fizycznym uniemożliwieniem popełnienia przestępstwa w drodze wieloletniej izolacji więziennej uznanych za niebezpiecznych. Doprowadziło to do zasadniczego zwiększenia długości kar. Wpływ na politykę karania, nie ma możliwości przedterminowego zwolnienia. Doprowadziło to do eksplozji populacji więziennej.  Konsekwencje: budowanie zakładów karnych, utrzymanie pensjonariuszy. W latach 90 spadek przestępczości, ale trudno stwierdzić związek z represją polityką karną.

Teoria Wongera – centralnym pojęciem jest tzw. zamysł przestępczy, jego powstanie siły które powstrzymują człowieka przed realizacją zamysłu przestępczego oraz okoliczności sprzyjające popełnianiu przestępstwa zamysł przestępczości jest wynikiem pobudzenia egoistycznych tendencji tkwiących tkwiących w człowieku przez system społeczny państwa  burżuazyjnego. Tendencje egoistyczne radzą  się w społeczeństwie wraz z rozwojem sił wytwórczych i zmianami zachodzącymi w stosunku do produkcji. W okresie wspólnoty pierwotnej czyli prymitywnego komunizmu panowały tendencje altruistyczne, byli życzliwi, natomiast w momencie w którym produkcja wzrosła, że producent może systematycznie produkować więcej niż sam potrzebuje, a podział pracy zmusza go  do wymiany  nadwyżki w zamian za rzeczy których nie był w stanie sam wyprodukować u człowieka powstaje przekonanie że nie musi dawać swym towarzyszom tego co potrzebuje tylko zatrzymać je dla siebie, rozwarstwienie, prywatna własność, konkurencja powstała i powoduje wzrost tendencji egoistycznych i indywidualizację dążeń ludzi. Ogólna żądza, pożądanie, chciwość występuje, to cechy kapitalistyczne stosunków społecznych. Wszystko to stanowi podatną gleby dla rodzenia się i realizowania zamysłów przestępczych. Moralny klimat jest odpowiedzialny za przestępczość burżuazji, a przestępczość biedaków tłumaczy presję ekonomiczną. Chciwość stanowi silny motyw obecnie. Oprócz tych czynników widzi równorzędne przyczyny przestępczości:

• Brak kultury i wykształcenia niższych warstw
• Alkoholizm

W połowie lat 50 zwrócono uwagę na związki patologii i nierówności społecznej. Nierówność ekonomiczna wiązano z samobójstwami i zabójstwami. Przestępczość przypisywano głównie czynnikom ekonomicznym tj. ubóstwo i eksploatacja. Nastąpiło przeludnienie więzień, duża liczba oszust w biznesie. Przeświadczenie o tym że tylko biedni siedzą w więzieniu.  Rasowe nierówności tworzą koncepcję przestępstw. Niedobór ekonomiczny w zarobkach kobiet i mężczyzn w przypadkach zgwałceń, ponieważ mężczyźni uważają że kobiety wchodzą na ich terytorium  i czują się przez to niepewnie.

Teorie przestępczości kobiet

Kobieca przestępczość ich badania były rzadziej przeprowadzone, bo mniej kobiet dokonywało przestępstw.

Etiologia ich była porównywana z mężczyznami.

Do lat 60 XX w. Podkreślano w badaniach odrębność biologiczną, fizyczną, fizjologiczną, psychiczną od mężczyzn, znaczenie tej odrębności dla kryminalnych zachowań kobiet. Teorie  nazywamy tak jak teorie męskiej przestępczości ale dochodzi w kobiecych indywidualna kryminologia. W teoriach poszukiwano jednego głównego czynnika, jednakże z czasem odeszli od tego i z czasem brano pod uwagę większą liczbę zmiennych. W późniejszych badaniach uwzględniano czynniki środowiskowo-kulturowe, ale nadal głównie brano pod uwagę teorię biopsychologiczną i indywidualną kryminologię. W latach 70 do dziś przestępczość kobiet analizowana jest przez pryzmat nauk społecznych, t. biopsychologiczne. W ramach tego kierunku specyfiki przestępczości kobiet, jej odmienności doszukiwano się w cechach fizycznych, dziedziczeniu skłonności, odmiennościach seksualnych,mechanizmów psychicznych specyficznych dla kobiet. Pojawiły się koncepcje fizjologiczne i fizjonomiczne. Według k. Fizjonomicznej  twarz kobieca jest odmienna od męskiej. Odmienności: typ kobiecy wyraża zwykle więcej przenikliwości aniżeli siły, więcej intrygi niż odwagi, więcej delikatności niż głębokości umysłowej. Zaś główna różnica charakteru polega na przewadze wzajemnej rozumu i uczucia. U mężczyzn rządzi rozum nad uczuciami, a u kobiet uczucia władają rozumem. Fizjonomiści doszukiwali się zależności między wyrazem twarzy a psychiką, posiadanie przez kobiet lub też mężczyzn np. spiczastej ostrej brody świadczy o chytrości i skłonności do oszustw, natomiast złoczyńca ma ciemne włosy i jasne brwi. Fizjonomistyczne interpretowanie natury ludzkiej przestępczości,  przygotowali grunt dla fizjologistów którzy doszukiwali się prawidłowości między kształtem czaszki a właściwościami psychicznymi. Według Galla u kobiet i mężczyzn jest wypukłość oznaczająca popęd do zabójstwa, skłonność do zabijania w różnorodny sposób. Guzy natomiast oznaczają skłonność do kradzieży, mają kształt podłużny, który znajduje się nad skronią w pobliżu końca brwi. Guz jest wynikiem nietłumienia, niepokonania popędu siły, w którym rozwija się nietłumiony popęd.

XIX w. Koncepcja Lambroso „kobieta jako zbrodniarka”. Jaką jest przestępna kobieta: jest ona zacofaniem w rozwoju mężczyzną, o czym świadczy w porównaniu z mężczyzną: niższa waga, niższy wzrost, słabsze owłosienie, mniejsza ilość czerwonych krwinek ciała, jest to niższość organiczna której następstwem jest niższość psychiczna. Jest infantylna, kłamstwo jest organiczną cechą jej charakteru, brakuje jej poczucia sprawiedliwości, moralność ma przytłumioną, poszanowanie cudzej własności jest niezbyt rozwinięte. Właściwą postawą kobiecej przestępczości jest prostytucja, której źródłem jest atawizm. Przestępczość kobieca jest zjawiskiem wyjątkowym w społeczeństwie.

Podział na:

-         zbrodniarki z urodzenia

-         z przypadku

Zbrodniarki z urodzenia

Natura w której tkwi wrodzony popęd do zbrodni – to przyczyna przestępczości kobiet.

Rzadkością jest występowanie wrodzonej natury zbrodniczej u kobiet, a jeśli już to taka kobieta jest wyjątkowo okrutna, stąd powiedzenie „Zbrodniarczość kobiety cechuje większy od męskiej cynizm, większe okrucieństwo, większa nikczemność”. „Kobieta rzadko  jest niegodziwą, lecz  gdy  nią jest  gorszą jest od mężczyzny”.

Cechuje:

-         antagonizm do macierzyństwa

-         skłonność do życia tułaczego

-         do używania  rozrywek

-         większy popęd seksualnych

-         śmiałe zachowania

-         gustowanie w męskich sportach, nałogach

Powoduje to utożsamianie się z mężczyznami czyniąc je półmężczyznami.

K. zbrodniarek to:

-         żuchwa znacznej objętości

-         spojrzenie dzikie

-         policzki wydatne

-         fizjonomia męska

-         wargi większe

-         meszek na twarzy

Oprócz tych cech męskich posiada najgorsze przejawy natury kobiecej tj.:

-         przebiegłość

-         okrucieństwo

-         próżność

-         mściwość

To główne motywy popełniania zbrodni przez kobiety.

Zbrodniarka z przypadku

Nie  różni się prawie od normalnej kobiety, ale dopuszcza się ona przestępstwa zwykle pod wpływem czyjeś sugestii. Sugestia zbrodni zawsze ze strony kochanka, kobieta ulega jej z łatwością, bo jest szczerze oddana miłości, ma zaufanie do niego, kobiety takie oddają się łaską i niełaską ukochanego, ulegają niewolnictwo jego nieograniczonej władzy.

To przykład biologicznego determinizmu. Kryński „Planfel bryzgający jedynie złością” tej analizy kobiet dokonał przez umysł mieszczański, materiał ten pachnie tandetą, brak faktów ścisłych. Podkreślił ich złośliwość ( ich tzn Lamboso. Gall).

Gall i Lambroso przysłużyli się, ich zasługi: zwrócili uwagę na związek prostytucji z przestępczością, że społeczeństwo akceptuje kobiety jako prostytutki,niechętnie jednak widzą kobiety w roli przestępczyni. Kobieta jest nad rozwinięta fizycznie (Barrt 1925), gdy jest przestępczynią. Epps prowadząc badania też zwrócił uwagę na osiąganie większej wagi i wzrostu względem nie przestępczyń, były to dziewczyn zdrowe.

Pornell w 52 kobieta przestępczyni to kobieta mezomorficznego typu budowy (mocna struktura kości, rozwinięte mięśnie). Kobiety przestępczynie są przeciętnie wyższe o 13 cm., posiadają 1/3 siły mężczyzn, 30% mniej krwinek, układ krwionośny mniej labilny, odporne na ból. U kobiet jest niższa wartość fizyczna to przyczyna dysproporcji między działalnością przestępczą kobiet i mężczyzn i tym tłumaczono mniejszą liczbę przestępstw kobiet. Z budową ciała łączono prostytucję. Przestępczość to przywilej mężczyzn- ponieważ są bardziej gotowi do ryzykowania.

Teorią tym przeciwstawił się Pollak, który twierdził tak: że obecnie dla dokonania przestępstwa można posłużyć się różnorodnymi środkami technicznymi tj. Broń, narzędzia   przy których stosowaniu nie jest potrzebna duża siła, skoro kobieta jest dość silna aby pracować fizycznie to jest zdolna fizycznie do popełnienia przestępstwa.

Adller twierdził, iż broń pomaga w wyrównywaniu różnic sił fizycznych kobiet i mężczyzn.

Obserwuje się dziś wzrost przestępczości kobiet.

Cykle fizjologiczne w celu stwierdzenia powiązania z przestępczością. Brano pod uwagę ciążę, menstruację, klimakterium, okres poporodowy, zjawiska psychiczne występujące u kobiet, badacze wychodzili z założenia, że te procesy mogą  mieć wpływ na zachowanie i psychikę. W badaniach angielskich stwierdzono, że kobiety popełniające przestępstwo były w okresie menstruacji. Guderen stwierdził  w latach 60, że praktycznie wszystkie kobiety dokonały przestępstwa w czasie menstruacji.

Lambroso zauważył u złodziejek opóźnienie w cyklach menstruacyjnych, a skrócenie tego cyklu u prostytutek. Najwięcej kobiet popełnia przestępstwa w okresie dojrzewania nie wieku starszych, bo jest niepełny rozwój płciowy a w wieku starszym tłumaczył to  zanikającą kobiecością.

Gross uważał, że menstruacja była podstawą popełniania przestępstw, w tym okresie uaktywnia się fałszywy charakter niewieści.

W latach 80 stwierdzono, że w okresie przedmenstrualnym i w czasie menstruacji popełniają przestępstwa agresywne.

Epss w latach 70 badał 200 złodziejek kradnących w domach towarowych nie zauważył powiązania z menstruacją.

Goppinger stwierdził, że nie można uznać jednoznacznej zależności, ale nie należy zapomnieć, że cykle fizjologiczne stanowią obciążenie organizmu przez co mogą  oddziaływać wzmacniająco na dewiację, ale ni ile to ma związek z przestępczością trudno stwierdzić.

Wulffren stwierdził, że ciąża wpływa na przestępczość kobiet. Rossco stwierdziła znęcanie się nad dziećmi 42% badanych matek skazanych za znęcanie się było w ciąży z następnym dzieckiem.

Klimakterium w około 10% może zwiększyć wpływ na dokonanie przestępstwa, zaczęto doszukiwać się zależności, bo kobiety w wieku 40-50 lat dokonują więcej przestępstw.

W latach 60 stwierdza, że klimakterium nie ma takiego znaczenia, bo 1/3 kobiet popełniło przestępstwo po klimakterium.

Kobiety manifestują antysocjalne zachowanie w czasie menstruacji, klimakterium itp. W tych cyklach.

Ogólnie na podstawie badań twierdzi się, że nieostrożnością byłoby doszukiwanie się bezpośrednich powiązań, ale doszukuje się związków pośrednich między tymi cyklami, a zachowaniami przestępczymi.

Za przyczynę przyczynę przestępczości uznaje się seksualność kobiet, takie stanowisko utrzymywał Konopka, traktując sprawczynię przestępstwa jako anormalną, chorą. Wynikają one głównie z niezaspokojonych potrzeb seksualnych np. przestępstwa majątkowe. Dziewczęta i młode kobiety popełniające przestępstwo, które utraciły nadzieję i są samotne, a także z niezgodnością dążeń a możliwością realizacji. Kobiety przestępczynie posiadają słaby instynkt seksualny, są mniej wrażliwe seksualnie. Mężczyźni przeciwnie, mają silniejsze potrzeby seksualne, są bardziej aktywni w życiu i w przestępczości również.

Kobieca przestępczość według Wulffena zakorzeniona jest w płci. Kobieta z natury jest próżna, podstawowym problemem jest to co robić, jak robić aby podobać się mężczyzną, odczuwa ciągłą potrzebę bycia w centrum zainteresowania, wymaga dostrzegania jej zalet, walorów, które mogą doprowadzić do przestępstwa, kieruje się przede wszystkim instynktami, bywa nienawistna bardziej niż mężczyzna, zazdrosna, okrutna. Kobieta ocenia z erotycznego punktu widzenia. Zycie miłosne dostarcz jej większość motywów najpoważniejszych przestępstw tj. Zazdrość, nienawiść, odwet. „ Kobieta zawsze stanowi istotę seksualną ponieważ jej funkcje naturalne zawsze  są z nią związane, nie może się ich pozbyć, tak jak nie jest w stanie uwolnić się od rodzenia dzieci”. „ Oddzielenie seksualizmu od psychiki, to rozłączenie ciała od duszy. Zatrzymanie seksualizmu musi być odnotowane w psychice i całym ciele”.

Kobieta jest niczym innym jak seksualnością, a mężczyzna i jeszcze czymś.

Koncepcje te są krzywdzące dla kobiet, kobiety cierpią i prowadzi to do protestów, które mogą prowadzić do działań przestępczych, przez co kobieta ma kompleks niższości.

Dziedziczenie skłonności przestępczych badano rodowody dla ustalenia karalności, oraz wysunięto wniosek anormalność matek staje się bodźcem do wystąpienia pewnych symptomów (emocj. Zab.). Badano bliźnięta jedno i dwu jajowe. U jednojajowych występuje większe prawdopodobieństwo zachowań przestępczych niż u dwujajowych. Badania te były bardzo krytykowane, bo jest za mało przeprowadzonych badań tego typu (Koroszewski).

Dodatkowy chromosom – anomalia chromosomalne, wykrycie dodatkowego chromosomu płciowego na przełomie lat 60-70 przebadano 250 kobiet i tylko 1 miała dodatkowy chromosom X. Teoria biologiczna nie do końca zastała wyjaśniona kwestia etiologii zachowań przestępczych kobiet.

Teoria psychologiczna Broda, rola o upośledzeniu jako czynniku sprawcy przestępstwa na 100 dziewcząt 59 było upośledzone umysłowo. W badaniach przyjęto że intelekt przestępców jest niższa niż nie przestępców. Osoby upośledzone umysłowo łatwo dają się złapać, wiązano dlatego takie zależności. Dziś ta teza jest nieaktualna.

Trudności natury szkolnej, również mają wpływ na zachowania przestępcze kobiet. Nie można mówić o jednym czynniku popychającym do zachowań przestępczych lecz wielu.

Koncepcja Freuda też zajmowała się kobiecą przestępczością. Duży wpływ na interpretację przestępczości kobiet miała właśnie ta koncepcja. Zgodnie z jego poglądami kobiecą osobowość cechuje: pasywność, masochizm i narcyzm. Kobiety aktywne nie zadowolone ze swoich ról żon i matek są źle przystosowane. Nie przystosowaną jest kobieta dążąca do zrobienia kariery zawodowej, nie ma zainteresowania większego małżeństwem, macierzyństwem, dąży do niezależności jest zdolna do popełnienia przestępstwa, kobiety takie są niedojrzałe, niespełnione. Źródłem tego jest kompleks męskości, zazdrość o członek. Dowodem jest manifestowanie dążność do męskich celów, czyli sukcesów, uznania w sferze zawodowej. Kobiety te niemogąc opanować zazdrości o członek dojrzewają w poczuciu zawiści i poszukują zemsty. Często zaspokaja je uczestnictwo w sukcesach kobiecych  i intelektualny, ale często na skutek braku wykształcenia ukierunkowania zawodowego, ekonomiczna zależność od rodziny, manifestują swe odczucia w antyspołecznych formach buntu i agresji. Wpływ koncepcji Freuda  widać w kleptomani wśród kobiet.

Abrahamsen pisze: „Przywilej kleptomani przypada kobietą a wytłumaczyć go można  faktami psychologicznymi. Zwykle kleptomankami bywają kobiety emocjonalnie niezrównoważone, co jest następstwem niemożności uzyskania seksualnego zadowolenia. Kradnąc różne przedmioty, mszczą się za brak męskiego organu, uzyskując jednocześnie seksualne zadowolenie.

W wielu opracowaniach pasywność to atrybut kobiety która znajduje swoje odbicie w odbicie w zachowaniach przestępczych. Pasywność kobiety według Lambroso wynika z jej konstytucji biologicznej, biernych komórkach jajowych w porównaniu z hiperaktywnym plemnikiem męskim. W analizach biorąc pod uwagę Tomas zastosował  k. anaboliczną i k. Katatoniczną- która miała wyrażać się zniszczeniem energii, czyli procesie którego zniszczeniem jest akt twórczy, natomiast anabolizm polega na gromadzeniu energii czego efektem jest pasywność. Psychoanalitycy pasywność ujmują jako wewnętrzną cechę kobiecą, wyrażająca się w stosunku kobiety do seksu. 2 czynniki kształtują przestępczość kobiet:masochizm i płynąca z tego uległości wobec mężczyzn, brak pogodzenia się z faktem bycia kobietą, czyli nieprzezwyciężenia zazdrości o penisa. Najpełniejszym  wyrazem pasywności i uległości jest akt płciowy.

Pogląd charakteryzujący kobietę jako bardziej ostrożną, wstydliwą, mniej przedsiębiorczą te cechy osobowości czynią istotę pasywną i chronią ją przed dokonywaniem przestępstw. Kobieta jest bardziej odporna na czynniki zewnętrzne kiedy ta odporność jest osłabiona na czynniki zewnętrzne i psychiczne i gdy te czynniki środowiskowe  występują w nasileniu i odporność może wtedy zniknąć i wtedy może dojść do przestępstwa (Oterstron).

Wulfen mówi również o pasywności jako o talizmanie przeciwko popełnianiu przestępstw. Przestępcze kobiety odznaczają się cechami i męskimi.

Kobieta ma wyższy poziom moralny i to je powstrzymuje przed dokonywaniem czynów przestępczych. Poziom moralny jest odnoszony do zachowań seksualnych do moralnego i niemoralnego prowadzenia się.

Bronn wyraża pogląd iż kobiety niemoralne w sensie swobodnego traktowania płci jest kobietą występną i najlepszym sposobem jej resocjalizacji jest dobre zamążpójście.

Seeling kobieta nie odznacza się wyższą moralnością, ale  potrafi lepiej unikać sytuacji społecznie potępianych.

Ze współczesnych badań psychologicznych i biologicznych wynika, że istnieją odmienne uwarunkowania stopnia zachowań agresywnych kobiet i mężczyzn, ale mają one mniejsze znaczenie niż tzw. trening agresywny, który różni się u kobiet i mężczyzn.

3 płaszczyzny rozróżniające reagowanie na wszelkie przeszkody i niepowodzenia (frustracje) u mężczyzn i kobiet:

1. Przedstawiciele poszczególnych płci z różnym stopniem intensywności przeżywają frustrację. U każdej płci występują specyficzne punkty wyczulenia, to co dla mężczyzny jest błahostką dla kobiet może być sprawą poważną i odwrotnie, ponieważ kobiety silniej odczuwają potrzebę przynależności, bardziej niż mężczyźni reagują na wszelkie niepowodzenia.
2. Przedstawicielom obu płci przysługuje różne prawo w wyładowywaniu agresji. Kobiecie przyznaje się tylko bierne prawo agresji, a mężczyźnie bierne i czynne. Większość rodziców  w procesie socjalizacji chłopców zachęca do oddawania ataku, ale nie praktykuje się tego względem dziewcząt.
3. Inne są kulturowe mechanizmy tłumaczenia agresji obu płci. Zachowanie  agresywne jest zawsze potępiane, ale agresja kobiet jest potępiana bardziej surowo. Dobrze przystosowana społecznie kobieta wyczuwa że w odniesieniu do nich istnieje mniejszy margines tolerancji na agresję, co przyczynia się z jednej strony do silniejszego w porównaniu z mężczyznami tłumaczenia agresji a z drugiej strony do większego poczucia winy po wszelkich przejawach agresji.

Różnice w stopniu agresywności oraz typie zachowań agresywnych u mężczyzn agresja fizyczna, a agresja kobieca to werbalna np. znieważanie, obelgi.

Teorie biopsychologiczne, skłaniają do refleksji, ukazały różnorodność i wieloaspektowość zjawiska, odmienną interpretację tych samach faktów. Jednakże przyczyniło się to do ustaleń które poszerzyły punkt widzenia. Wyjaśnienia przestępczości kobiet skłaniają do różnych  zdań na ten temat.

TEORIE SOCJOLOGICZNE

Zaczęto poszukiwać  przyczyn przestępczości w teoriach socjologicznych. Mówi się, że szukanie przyczyn stworzyły specyficzne podejście „wariacje na temat”. Teoria socjo...