Swiadome macierzynstwo.pdf

Drogie Panie

Redaktor Naczelna

dr n. med. Preeti Agrawal

Zespół Redakcyjny

Michał Wołodźko

Danuta Nowak

ija rok od ukazania się

pierwszego numeru naszego

kwartalnika Kobieta i Natura. Jest

zatem okazja do podsumowania

naszych działań. Na początku pragnę

podziękować wszystkim osobom,

które współtworzą kwartalnik. Gorące podziękowania kieruję

do czytelników i zachęcam do dalszej lektury. Otrzymuję wiele

sygnałów od wiernych czytelniczek- im także bardzo dziękuję.

Wasze sugestie i uwagi są dla nas bardzo ważne.

W kolejnych numerach staraliśmy się poruszać tematy ważne dla

kobiet w różnym wieku. Macierzyństwo, menopauza, bezpłodność,

zdrowie piersi to tematy przewodnie kolejnych numerów.

Będziemy do nich wracać, bowiem są one stale aktualne.

Zacznijmy zatem od początku: ciąży, porodu i macierzyństwa.

Uważam, że ciąża i poród są głęboko rozwijającym

doświadczeniem dla nas kobiet. Niestety współczesne podejście

do macierzyństwa często bywa czysto medyczne.

Szczególnie poród jawi się współczesnej kobiecie jako wyzwanie

przekraczające jej możliwości. Z tym wiąże się niepokojąca moda

na cesarskie cięcie.

Wiele kobiet uznało „cesarkę” za nowoczesny sposób rodzenia.

To wielkie nieporozumienie. Zachęcam wszystkie panie

do świadomego podjęcia wyzwania, jakim jest ciąża i poród.

Wiem, że wymaga to odwagi, determinacji i zmiany sposobu

myślenia. Takie podejście pokazuje też, jak dużo zależy od nas,

od naszego świadomego wyboru. Kiedy wybieramy świadomie,

nawet wcześniejsze porody przez cesarskie cięcie nie wykluczają

porodu siłami natury- nawet w warunkach domowych.

Współpracownicy

prof. dr hab. Marian Gabryś

dr n. med. Anil Kumar Agrawal

Opracowanie Grai czne

Mir Gronsky

Wydawca:

Fundacja Kobieta i Natura

54-618 Wrocław ul.Postępowa 10B/3

www.kobietainatura.pl

Druk

Fundacja Kobieta i Natura została powołana,

by pomagać ludziom w wykorzystaniu

potencjału i mądrości ich ciała.

Kierujemy się zasadą:

Zmieniając siebie zmieniamy świat

Prenumerata

Fundacja Kobieta i Natura

fundacja@kobietainatura.pl

tel:+48 71/7828824

faks:+4871/7828834

Fundaja posiada status

Organizacji Pożytku Publicznego : NR KRS 0000267547

ISBN 978-83-925721-2-1

WIADOMY

poród

Na swojej drodze zawodowej spotkałam wiele dzielnych

kobiet, które zrealizowały marzenie o naturalnym porodzie po

wcześniejszych komplikacjach. Historię jednej z nich zamieściłam

w tym numerze. Mam nadzieję, że jej relacja będzie dla Was

inspiracją. Każda z nas potrzebuje pozytywnych przykładów,

by uwierzyć we własne siły.

Pozytywny przekaz niesie fotoreportaż o grupie kobiet, które

poznały się na prowadzonych przeze mnie zajęciach Szkoły

Świadomego Macierzyństwa. I choć rodziły kilka miesięcy temu,

mają potrzebę dalszych kontaktów. Regularnie się spotykają,

wymieniają doświadczeniami. Większość z nich ma za sobą

doświadczenie porodu domowego. Przekonały się że poród domowy

jest bezpieczny, daje bezcenne poczucie siły i kontroli

nad sytuacją. One już uwierzyły w swoje możliwości,

teraz zachęcają do tego inne kobiety.

W kolejnych numerach Kwartalnika przedstawimy mało znane

metody, które leczą nasze ciało, umysł i duszę.

Skuteczność takich terapii obserwuję w swoim gabinecie lekarskim.

Na początek przybliżamy masaż Shiatsu. Jest to prosta i skuteczna

terapia, która przywraca równowagę energetyczną organizmu,

poprawia nastrój i przyspiesza proces leczenia. Polecam

ją kobietom, które mają nieregularne miesiączki, zaburzenia

płodności, nawracające stany depresyjne oraz dla kobiet w ciąży

i po porodzie.

Mam nadzieję, że lektura kwartalnika dostarczy Wam cennej wiedzy

i zainspiruje zmiany w Waszym życiu.

C Często zadaję sobie pytanie: w jaki sposób

dotrzeć do kobiet, by uwierzyły w swoje

możliwości. Każda z nas potrzebuje wsparcia,

jednak prawdziwa siła tkwi w nas samych.

Pragnę przedstawić historię niezwykłej kobiety,

która uwierzyła w siebie. I zwyciężyła. Jej walka

o poród siłami natury, pokazuje jak ważna jest

nasza świadomość. Pani Maria postanowiła urodzić

w sposób naturalny. Zrozumiała bowiem, że sposób

przyjścia dziecka na świat jest bardzo ważny dla jego zdrowia i zycznego,

rozwoju psychicznego i emocjonalnego.

Świadomość to pierwszy krok. Niestety w Polsce od kilkunastu lat lawinowo

rośnie liczba cesarskich cięć. Nierzadko są to tzw. cesarki na życzenie. Kobiety

pochopnie godzą się na taki przebieg porodu. Zanim jednak zdecydujemy się

na taki krok, warto rozważyć wszystkie „za” i „przeciw”, i dopiero wówczas

podjąć decyzję. Do tego potrzebna jest jednak rzetelna wiedza.

Pamiętajmy, że poród jest procesem mózgowym. Na jego przebieg ma wpływ

tzw. stara część mózgu, odpowiedzialna za instynktowne, pierwotne zachowania.

W tej części mózgu zakodowane są rozterki, lęki i obawy, które często

wpływają na wystąpienie komplikacji w czasie porodu. Właśnie dlatego ważne

jest „przepracowanie” naszych lęków i obaw poprzez wizualizacje, ai rmacje

uczestnictwo w szkole rodzenia i pozytywną lekturę. Pracując z kobietami

zachęcam je do podjęcia wyzwania, jakim jest poród naturalny. Wiem, że wymaga

to odwagi, determinacji i konsekwencji. Warto uwierzyć w siebie, bo nawet

wcześniejsze porody przez cesarskie cięcie nie wykluczają porodu siłami natury.

Pięknie ukazuje to historia Marii Kołodziejczyk.

płodności, nawracające stany depresyjne oraz dla kobiet w ciąży

Mam nadzieję, że lektura kwartalnika dostarczy Wam cennej wiedzy

i zainspiruje zmiany w Waszym życiu.

dr nauk med. Preeti Agrawal

Pięknie ukazuje to historia Marii Kołodziejczyk.

www.kobietainatura.pl

Pisz do nas: fundacja@kobietainatura.pl

www.kobietainatura.pl

podmiotem sytuacji. Po dwunastu

godzinach lekarz wraz z położnymi

zadecydowali o cięciu cesarskim, gdy

po podaniu oksytocyny, jako antidotum

na wolno postępujące rozwieranie

szyjki macicy, wystąpiły zaburzenia

w tętnie dziecka. Prosiłam o

wstrzymanie się z kroplówką, chciałam

zwiększyć swoją aktywność, pochodzić

po schodach (do tej pory głównie

leżałam pod KTG), ale zbyto moje

prośby ironicznym milczeniem. Nikt

ze mną nie polemizował. Po prostu

personel robił swoje.

w zgodzie z sobą, na poszukiwaniu

wsparcia od pokrewnych dusz, a także

na otwartości, która pozwala godzić się

z różnymi scenariuszami, nawet tymi

niechcianymi, nawet takimi, których nie

bylibyśmy w stanie sami przewidzieć

wcześniej.

Zanim nabraliśmy tego przekonania

i pewności było dużo niepewności.

Druga ciąża przebiegała bez

najmniejszych komplikacji.

Towarzyszył mi jednak lęk o zdrowie

dziecka racjonalnie podyktowany

moimi infekcjami wirusowymi

w pierwszym trymestrze i chorobą

zakaźną starszego dziecka. Oprócz

tego część obaw była po postu stałym

elementem mojego wewnętrznego

krajobrazu.

Rutynowe

Przyjście na świat naszej Małej

Miry było największym prezentem,

jaki mogliśmy dostać od życia. Tak

uznaliśmy oboje z mężem, jeszcze

w trakcie nocy cudów. Nocą cudów

nazwaliśmy noc narodzin naszej

córeczki.

Prezent ten otrzymaliśmy niejako

w pakiecie razem z porodem synka

Brunona, który przyszedł na świat

nieco ponad cztery lata wcześniej. To

również był dar, jakkolwiek trudny

dar – Bruno urodził się przez cesarskie

cięcie. Te dwa zdarzenia, tak bardzo

różne od siebie, stanowią dla nas jedną

spójną naukę. Doświadczyliśmy na

sobie jak wiele można zbudować na

zaufaniu do samych siebie i do losu, na

podążaniu za własną intuicją, na byciu

P ierw szy poró d

D r u g a c i¹ ¿ a

Świadomy

podód

Przy drugiej ciąży powróciła do mnie

myśl o porodzie w domu. Wznowiłam

poszukiwanie położnych. Teraz sytuacja

wyglądała znacznie lepiej. Otrzymałam

kilka kontaktów z różnych źródeł,

które, jak się okazał o, prowadziły do

tej samej osoby. Cieszyłam się, że coś

się jednak ruszyło w konserwatywnym

Krakowie, że tu również zaczyna

kiełkować myśl o przyznaniu kobiecie

głównej roli w sytuacji porodu. Ale za

każdym razem słyszałam w gabinecie

ginekologicznym, że powinnam się

nastawić na kolejną cesarkę. „Jak się

pani uda urodzić dołem, będzie pani

miała miłą niespodziankę!” O marzeniu

związanym z porodem w domu

w ogóle nie wspominałam. Natomiast

moje wewnętrzne pragnienie rodzenia

w domu przekornie umacniało się.

Od położnika wykonującego USG

usłyszałam np. „Poród to beczka

prochu! Nigdy nie wiadomo kiedy

wybuchnie i z jakim skutkiem.”

Czułam sprzeciw wobec tak

katastrofalnych wizji. Potrzebowałam

wsparcia i wzmocnienia, a nie

straszenia. Miałam pod dostatkiem

obaw własnych. Jednocześnie czułam,

że to nie jest „moja prawda” o porodzie.

Owszem przyjście na świat pierwszego

synka odbyło się przez cesarkę, ale

długo po tym miałam poczucie, że

coś mi odebrano. Pozwoliłam to

sobie odebrać. Jakby przez szpitalne

normy i chęć działania personelu,

nie pozwolono memu ciału działać

we własnym tempie. Ja też się w tym

zagubiłam i nie stanęłam wystarczająco

stanowczo we własnej obronie. Nie

miałam wtedy ochoty, ani energii na

walkę z ludźmi, którzy działali w dobrej

wierze, ale wbrew moim odczuciom.

Tym razem też nie chciałam zbroić

się przed pójściem do szpitala, jak do

obrony przed atakami.

Marzenie o porodzie w domu było

podyktowane motywacją „od”. Było

też jednak uzupełniane przeczuciem,

że poród może być niesamowitym

przeżyciem, które odkryje dla mnie

jakąś prawdę o życiu, o mnie. A może

nawet o umieraniu. Wiedziałam, jakąś

intuicyjną wiedzą, że w świadomym

porodzie, jest dla mnie „coś”, jakiś

diament . To była „moja prawda”

o porodzie.

Przebyta wcześniej cesarka była

ważnym przeciwwskazaniem, na które

zwracali mi uwagę niemal wszyscy,

procedury

Tym bardziej chciałam, aby nie

powtórzył się scenariusz z pierwszego

porodu. Wtedy również poszukiwałam

położnych asystujących przy porodach

w domu, ale gdy w fundacji „Rodzić

po Ludzku” powiedziano mi, że nie

dysponują telefonami do takich osób

na terenie Krakowa, rozstałam się

z tym pomysłem. Zignorowałam

subtelne oznaki, że prowadząca mnie

ginekolog, jak i położna z poleconego

przez nią szpitala, mają zupełnie

odmienne podejście do porodów. Inną

i lozoi ę, według której rodził szpital,

a nie ja. Gdy zadawałam pytania

o rutynowe procedury typu

nacinanie krocza usłyszałam:

„Oczywiście kochana, że pytamy

pacjentkę czy wyraża na to

zgodę, ale Ty i tak zrobisz to, co Ci

powiemy, ponieważ my działamy dla

dobra twego i dziecka.” Coś mi w tym

nie pasowało, ale przemilczałam ten

komentarz i przeczekałam niepokojącą

intuicję. Poprzestałam na tym,

że zaklinałam w duchu, aby nie trai ć

na tą położną. Trai łam. Potem, gdy

z biegu życia, z zaabsorbowania pracą

zjawiłam się na porodówce, nie czułam

się za grosz bezpiecznie, nie byłam

z którymi poruszałam ten temat. We

mnie samej zmagały się co najmniej

dwa głosy. Jeden wątpiący: „ Być

może moje ciało ma jakiś defekt,

zlokalizowany w szyjce macicy, przez

który poród nie postępuje tak, jak

powinien.”

szczególnie kojące zważywszy,

że maleństwo doświadcza ich właśnie

przeszedłszy przez traumę narodzin.

Gdy położna mówiła o swoim wahaniu

co do rodzenia z nami w domu,

wynikającym z pierwszego porodu

przez cesarskie cięcie, przyjmowałam

jej obawy jako przejaw

profesjonalizmu. Tym bardziej

chciałam, aby to ona wspomagała nas

swym doświadczeniem i troską.

Tymczasem Tomasz - mój mąż

– wciąż nie był przekonany do porodu

domowego.

Był moment kiedy pomyślałam,

że nawet mając te dwa i lary (męża

i położną) bez pełnej determinacji

z jego strony, aby towarzyszyć mi

w rodzeniu w domu, musze odpuścić.

Uznałam, że to będzie wystarczający

scenariusz dopiero wtedy, gdy zrobię

naprawdę wszystko, aby rodzenie

w domu stało się możliwe.

Życie wspiera realizację wielkich

pragnień. Przypomniałam sobie, że

w książce doktor Agrawal czytałam,

że wcześniejsza cesarka nie wyklucza

porodu siłami natury. Nawiązałam z nią

kontakt, z którego wynikło zaproszenie

na warsztat dla par przygotowujących

się do porodów w domu.

N o c c u d ó w

szybciej niż myślałam. Drugi,

intensywny etap porodu trwał

dla mnie chwilkę. W rzeczywistości

zegarowej było to 4 i pół godziny.

Mira urodziła się kilka minut po

północy. Cudowna niespodzianka,

zwłaszcza, że spodziewaliśmy się

drugiego syna. Pomyślałam, że oto

zdarza się cud. Cud, który zdarzył

się już miliardy razy na świecie.

Najpopularniejszy i zarazem najbardziej

unikalny cud życia. Diamentem, który

na mnie czekał było po prostu bycie

w tym doświadczeniu. Poczucie jego

siły i siły własnej.

Poród nadszedł niespodziewanie

przed terminem, mimo, że podczas

badania niespełna tydzień wcześniej

nie wykształcała się jeszcze żadna

gotowość porodowa. Rano obudziły

mnie regularne skurcze co 15 min.

trwające ok. 30 sek. Ponieważ dzień

był pełen zaplanowanych rzeczy

postanowiłam spokojnie działać

zgodnie z planem i poczekać na rozwój

sytuacji. Kiedy nie miałam już żadnych

innych mogłam wreszcie po prostu

być, a moje bycie zmierzało szybkimi

krokami do wydania na świat nowego

życia.

Trudno mówić o czasie, ponieważ

właściwie straciłam poczucie czasu.

We wcześniejszym etapie porodu

byłam zaskoczona, że płynął on

Oraz drugi głos, który szeptał co

raz bardziej przekonująco, że moje

ciało jest perfekcyjnie stworzone do

porodu, moja psychika i dusza też, że

jestem stworzona do rodzenia dzieci,

pracowały wszak na to miliony lat

ewolucji i zastępy kobiet rodzących

przede mną.

Teraz ja muszę „tylko” temu zaufać

i zadbać o stworzenie na czas porodu

sprzyjających warunków.

To już właściwie nie było myślenie,

tylko potrzeba płynąca ze „starego”

mózgu, jakiś silny atawizm. Wtedy

pojawiło się napięcie między mną

a mężem, który czując, że pragnienie

rodzenia w domu narasta we mnie

fanatycznie, zaczął stawiać pytania

o bezpieczeństwo i przywoływać

racjonalność. Położna również studziła

mój zapał proponując opcje pośrednie:

rozpoczęcie porodu i kontynuowanie

go do zaawansowanej fazy w domu,

po czym wyjazd do szpitala. W takim

planie gubiło się dla mnie sedno:

pragnęłam, aby klimat jaki poczuje

moje maleństwo po urodzeniu był

klimatem domowym, aby to moje

i męża ręce je tuliły, aby czuło naszą

miłość i radość z tego, że przybywa na

świat, zamiast doświadczać fachowej,

ale bezosobowej obsługi związanej

z odśluzowywaniem, pomiarami

i szczepieniami. Te procedury nie są

Pojechaliśmy na ten warsztat z

mężem, jako reprezentanci różnych

opinii, a wróciliśmy jako w pełni

spójna, mocno przekonana do swoich

wyborów para.

Warsztat była dla nas obojga ważnym

wydarzeniem, a także pretekstem

do wielu rozmów, które były dla nas

oczyszczające i zbliżające. Zyskał więc

na tym również nasz związek.

Czy wiesz że ...

Uwierzyły w swoje możliwości, teraz

zachęcają inne kobiety do porodu w

domu. Podkreślają, że poród w domu

był czymś naturalnym i nie wymagał od

nich wyjątkowych poświęceń. Kobiety

wspominają poród w domu bardzo po-

zytywnie: nic nie zakłóciło tego natu-

ralnego procesu. Fakt że poród odbył się

w domu sprawił, że czułam się bezpiecz-

nie. Antoś urodził się w naszym gnieź-

dzie, czułam, że to najlepsze dla niego

i dla mnie - wspomina pani Małgosia.

Dlaczego się spotykają? Najważniejsze

jest wsparcie. Tu są dziewczyny, które

podobnie myślą o wychowaniu, odży-

wianiu. Jest to też świetna okazja dla na-

szych maluchów: mogą oswoić się z in-

nymi ludźmi. W domu praktycznie cały

dzień jesteśmy same. Z radością myślę

o kolejnym spotkaniu- mówi pani Ewa.

Podkreślają, że mogą na siebie liczyć.

Nie bez znaczenia jest też inny aspekt:

liczą, że tatusiowie pójdą ich śladem.

Pierwsza próba już była- wspólny grill

wypadł znakomicie. Przed nimi okazje

do kolejnych spotkaniach ( pierwsze

urodziny ich pociech w tym roku) może

wtedy nasi tatuśkowie wymienia się

jakimiś dobrymi pomysłami, będą bar-

dziej aktywni…- zastanawia się pani

Ewa. Życzymy tego wszystkim mamu-

siom, „tatuśkom” a przede wszystkim

maluchom!

Dlaczego ³apiemy

przeziêbienie?

Dlaczego ³apiemy

Przeziêbienie

W DOMU

Co roku prawie połowa Polaków

„łapie” przeziębienie, a u 40 procent z

nich rozwinie się grypa. Przeziębienie

może wystąpić o każdej porze roku w

przeciwieństwie do grypy, która zwykle

rozwija się późną jesienią i zimą. Poza

zakażeniem dróg oddechowych, grypa

wywołuje wysoką temperaturę, bóle

mięśni i silne osłabienie. Mogą także

wystąpić wymioty i rozwolnienie, a w

wyjątkowych przypadkach grypa może

doprowadzić nawet do zapalenia płuc.

Większość z nas uważa, że to bakterie

i wirusy są przyczyną przeziębienia

i grypy. Jeżeli jest to prawdą, to

dlaczego niektórzy są zdrowi kiedy

wszyscy w pracy i w domu są

przeziębieni lub mają grypę? Otóż

niektórzy dzięki wydolnemu systemowi

immunologicznemu potrai ą się bronić

przed atakiem wirusów. Decyduje o

tym dieta, tryb życia, praca i stres- to

one wpływają na stan naszego układu

immunologicznego.

NAJLEPIEJ

Łączy je doświadczenie porodu

domowego. Poznały się na za-

jęciach Szkoły Świadomego Ma-

cierzyństwa prowadzonej przez

dr Preeti Agrawal. I choć rodziły

kilka miesięcy temu mają potrze-

bę dalszych kontaktów.

Dieta

Przeziêbienie to naturalny

sposób odtrucia w³asnego

organizmu

Spotykają się raz w tygodniu w mieszka-

niu jednej z mam. Podkreślają, że fajnie

jest spotkać się i pogadać, wymienić

doświadczeniami. Raz w tygodniu to

wcale nie za często- przekonuje pani

Ania. Wszystkie zapewniają, że bardzo

czekają na te spotkania.

Przekonały się, że poród domowy jest

bezpieczny, ba, w pewien sposób bez-

pieczniejszy od szpitalnego. Nie ma w

nim miejsca na rutynę, zbędne zabiegi,

czy leki. Uwierzyłam w swoje możliwo-

ści jestem dumna z tego, że urodziłam w

domu -mówi Ania. Same wybrały położ-

ną, one też decydowały o tempie poro-

du i dogodnej pozycji. Miały więc to, co

najważniejsze: poczucie bezpieczeństwa

i kontroli nad sytuacją.

Zaburzenia funkcji układu

immunologicznego mają ścisły

związek z naszą dietą. Największym

„szkodnikiem” są cukry proste, które

upośledzają funkcję białych krwinek.

Druga grupa to produkty pochodzenia

zwierzęcego – mięso i przetworzony

nabiał (mleko i sery homogenizowane).

Zawarte w nich toksyny, bakterie,

hormony, pestycydy i antybiotyki

upośledzają naszą odporność. Warto

także unikać wszelkich produktów,

które zawierają syntetyczne barwniki,

wzmacniacze zapachu i smaku,

konserwanty i syntetyczne oleje.

Według medycyny naturalnej przezię-

bienie lub grypa jest jednym ze sposo-

bów na odtrucie własnego organizmu.

Kiedy nasz system immunologiczny

jest osłabiony przez złą dietę, stres,

nadmiar pracy czy brak odpoczyn-

ku- przeziębienie lub grypa może

odtruwać nasz organizm za pomocą

gorączki, kataru czy biegunki.

maluchom!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: