Michael Schulz 29 wrzenia Kociół czci więtych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała. Natomiast 2 padziernika obchodzi dzień pamięci więtych Aniołów Stróżów. Czy aniołowie istniejš? Czy musimy w nie wierzyć? To pytania, jakie stawiamy sobie w tych dniach. Przedstawianie milutkich aniołków (putta) w sztuce, trudnoci z wiarš w to, co niewidzialne, czasem brak dowiadczenia obecnoci anioła w naszym życiu, to sš pewne powody wštpliwoci w istnienie aniołów. Jednak Pismo więte potwierdza egzystencję aniołów. Mówi o obecnoci niebieskich zastępów, tronów i mocy. Jednoznacznych dowodów na istnienie aniołów Biblia nie przedstawia. One po prostu sš. Jako posłańcy Boga przekazujš ludziom Jego wolę. Aniołowie ratujš ludzi w niebezpieczeństwie. Wspólnie tworzš niebieski dwór. Serafini (płonšcy) płonš wewnętrznie chwałš Bożš. Cherubini (modlšcy, proszšcy) proszš przed Bogiem o dobro dla wiata i ludzi. Księgi Starego Testamentu użyczajš poszczególnym aniołom imiona symboliczne: Michał - któż nad Boga; Gabriel - siła Boga; Rafael - Bóg leczy. Również w życiu Jezusa pojawiajš się aniołowie - anioł zwiastowania; poprzez aniołów pasterze dowiadujš się o narodzinach Zbawcy; aniołowie stojš przy grobie Zmartwychwstałego. Jezus mówi o tym, że wie o egzystencji zastępów niebieskich. Obserwujšc te biblijne wiadectwa, nie dziwi, że wiara w anioły jest częciš wyznania wiary Kocioła: Wierzymy w jedynego Boga, Ojca, który wszystko stworzył: niebo i ziemię, wiat widzialny i niewidzialny. "Niebo" w Credo to nie tylko niebo nad nami, lecz "niewidoczny wiat" aniołów i duchów. Tak więc Pismo więte i tradycja kocielna wypowiadajš się jednoznacznie - anioły istniejš. Zastanówmy się, czy istnieje jaka racjonalna przyczyna wiary w anioły, czy nasz rozum ma w tym wypadku co do powiedzenia? redniowieczni myliciele (jak w. Tomasz z Akwinu) próbowali przeprowadzić pewnego rodzaju rozumowy dowód na czysto duchowš egzystencję istot anielskich. Wynikło to z przekonania, że stworzenie jest odbiciem wszelkich boskich doskonałoci. Pełnia nieskończonoci Boga odbija się w materialnym universum. Doskonałoć Boga odzwierciedla się w nieskończonej różnorodnoci ziemskiego życia. Ludzkie panowanie nad rolinnociš i zwierzętami, ponad morzem i ziemiš wskazuje na pełnię władzy Bożej nad wszelkim stworzeniem. A ponieważ Bóg jest czystym duchem, bez materialnej domieszki, dlatego również w stworzeniu musi znajdować się istnienie, które odpowiada tej bezcielesnej duchowoci Bożej. A więc musi istnieć ponad człowiekiem byt czystej, niezależnej od cielesnoci, duchowoci - anioły. W przeciwnym wypadku universum nie byłoby pełnym i zupełnym odbiciem Boga. Poprzez to rozumowanie nasza wiara w anioły otrzymuje wartociowš podporę. Istnieje jeszcze jedno pytanie, a mianowicie to, czy przedstawienie aniołów w Pimie więtym jest tylko częciš orientalnego obrazu wiata, w którym się wyraża biblijne przesłanie, a które jest jednak niezależne od tego obrazu wiata. Czy wiarę w anioły można by z Biblii wykrelić i czy przy tym nie zostałaby naruszona Ewangelia o Zbawicielu? Czy można po prostu - tak jak to uczynił pewien ewangeliczny teolog - "zreinterpretować" anioły jako figury symboliczne i powiedzieć, że sš Metaphern dla "rozumnej pełni wiata", znakiem "Boskiego upodobania wiata" i niczym więcej? Mylimy, że należy tutaj wypowiedzieć uzasadnione "nie". Widzielimy już, że wiara w anioły nie zaprzecza rozumowi. Również nauki przyrodnicze nie wykluczajš, że ponad materialnym wiatem znajdujš się formy duchowej egzystencji. Duch ludzki i godnoć człowieka, wartoci i etyczne wyroki nie sš uchwytne przyrodniczymi metodami, a mimo to nie sš nierozumne czy irracjonalne. Nasz nowoczesny obraz wiata jest zasadniczo otwarty na duchowe wartoci, a dlaczegóż by nie na czyste - bezcielesne - duchowe istoty? Należy też wskazać na to, że w Biblii wiara w anioły w pierwszym rzędzie ma charakter teologiczny i nie jest ukierunkowana wyłšcznie na przyrodnicze aspekty wiedzy ówczesnego wiata. Za czasów Jezusa panowało przekonanie, tak w judaizmie, jak i w kulturze greckiej, że gwiazdy sš istotami anielskimi, a prócz tego poważano anioły wiatru, błyskawic itd. Jednakże ani w Starym, ani Nowym Testamencie aniołowie nie odgrywajš roli przy tłumaczeniu sił natury. A więc aniołowie nie należš do "inwentarza" staroorientalnego obrazu wiata, który ma skapitulować przed nowoczesnym. Zainteresowanie biblijne aniołami jest natury teologicznej. Sš one odbiciem Bożej wspaniałoci, wypełnione wychwalaniem jego istnienia, a przy tym sługami i posłańcami działania Bożego dla nas, ludzi. Jako odbicie wspaniałoci Bożej nie tracš aniołowie nic ze swego znaczenia, również wtedy, gdy zmieniajš się obrazy widzenia wiata. - profesor dogmatyki na Wydziale Teologicznym w Lugano Tł. B. Gniotowa Michael Schultz - profesor dogmatyki Wydziału Teologicznego w Lugano Nieprzerwana tradycja nauki Kocioła potwierdza, że Pismo więte zawiera ważne wypowiedzi teologiczne na temat aniołów i zawsze głosi wiarę w ich istnienie. Wiara w istnienie aniołów zawarta jest w nauce Kocioła. Sš one duchami. Nie posiadajš ciała, ale nie sš wrogami ciała. Jako słudzy i posłańcy Boga sš w dużej mierze przypisani jednak materialnemu wiatu i ludzkoci. We wszystkich przedstawieniach ich postaci widzimy skrzydła, które wskazujš na to, że te istoty duchowe mogš spełniać swoje posłannictwo wszędzie na wiecie i nie sš zwišzane z konkretnym miejscem. Podobnie jak człowiek, duch anielski jest istotš posiadajšcš rozum i wolnš wolę. Bóg udzielił tych darów ludziom i aniołom, aby mogli dokonywać wyborów, czy sš za czy przeciw Bogu, czy Bóg jest ich szczęciem i dobrem, czy też nie. Duchy anielskie, które porzuciły Boga, "odpadły" od Niego, stały się szatanami. Grzech tych aniołów polega, wg tradycji Kocioła, na tym, że odrzuciły plany Boże, według których nie one, ale człowiek miał stać się centralnš postaciš stworzenia. Ponadto miały one człowiekowi służyć i chronić go. I nie dla nich, ale dla ludzi Syn Boży miał się stać człowiekiem. To wszystko wywołało u niektórych aniołów zazdroć. Nie chciały one służyć żadnemu niższemu od nich stworzeniu. Zdecydowały się przeszkadzać planom Bożym względem człowieka. Ale Bóg nie niszczy tego, co sam kiedy stworzył i urzšdził diabłom swojego rodzaju "plac zabaw". Zasadniczo pozbawił ich na zawsze władzy, co uwidoczni się wyranie przy końcu wiata. Anioły Boga zwyciężš anioły zła: Michał i jego anioły zwyciężš smoka piekielnego i jego anioły. Do takiego przekonania skłania nas lektura czytań na więto Michała Archanioła (Ap 12,7-9). Stšd chrzecijanie nie powinni bać się diabłów, ale zachować czujnoć wobec nich i wobec zła. Istniejšce sekty satanistyczne pokazujš w swych niebezpiecznych praktykach niszczšce siły diabelskie, tak samo jak wojny i nienawić. Za przyjęciem osobowego zła przemawia również refleksja, że zło może wynikać tylko z osobowej wolnoci, a nie z żadnej abstrakcyjnej zasady. To, że sam umysł ludzki nie jest przyczynš zła, wynika z tego, że zło w swej skoncentrowanej, najwyższej formie wymaga czystego umysłu, niezależnego od materii. Materialne "rozproszenie" naszego ludzkiego umysłu zapobiega radykalnej koncentracji złego. Zła dowiadczamy znacznie częciej jako czego, co przychodzi do nas z zewnštrz, co zwodzi nas jak wšż pierwszych ludzi. Francuski filozof Paul Ricoeur w swojej pracy Symbol złego powiada dobitnie: "Grzeszyć znaczy poddawać się. Bóg i jego aniołowie chcš nas zachować przed poddawaniem się osobowemu złu." Już judaizm a potem chrzecijaństwo specjalnie czczš Aniołów Stróżów. Anioł Stróż to "Anioł dla mnie". W psalmie 91 mówi się, że Bóg rozkazał aniołom swym strzec ciebie na twych drogach. Oni unoszš ciebie na rękach, aby noga twoja snad nie uraziła się o kamień. Trzeba tu przypomnieć piękny i nowoczesny wiersz Do Aniołów Stróżów ewangelickiego teologa Dietricha Bonhoeffera, napisany przez niego cztery miesišce przed mierciš z ršk hitlerowców w 1944 r. Zaczyna się on od słów: Otoczeni wiernie i cicho przez dobre moce, cudownie strzeżeni i pocieszani... Te "dobre moce" ofiarujš nam poczucie bezpieczeństwa w największej biedzie i trwodze. Anioły sš "osobistš pomocš" Boga dla przeladowanych (Seemann). Mogš ożywać dla nas w modlitwie. Kto omiela się modlić do nich, tak jak Bonhoeffer, ten zdobywa je być może dla siebie. Aniołowie strzegš nie tylko pojedynczych osób, ale chroniš również Kociół jako całoć. Już Dzieje Apostolskie pokazujš ich moc dla całego Ludu Bożego. Poprzez swojš służbę Kociołowi prowadzš do tego, że spełni się obietnica Jezusa dana Piotrowi i Kociołowi, że "bramy piekielne nie przemogš go" (Mt 16,18). Ta pociecha i ta pewnoć skłaniajš Kociół na ziemi do dołšczenia ufnego głosu do piewu Aniołów i Archaniołów, Tronów i Mocy i wszystkich zastępów wojsk anielskich, by wołać z głębokš czciš: więty, więty, więty Pan Bóg zastępów, pełne sš niebo i ziemia Jego potęgi i chwały. Prawda o aniołach integralna częć wiary chrzecijańskiej W którškolwiek stronę rzeczywistoci by spojrzeć, jej granice sš dla nas nieosišgalne. Patrzšc w dal, mamy wszystkie powody do przypuszczeń, że chociaż najnowoczeniejsze teleskopy sięgajš odległoci, od których aż w głowie się kręci, to przecież poza ich zasięgiem istniejš dalsze przestrzenie kosmiczne, w ogóle niedostępne w tej chwili ludzkiej obserwacji. Patrzšc w głšb, w najmniejszš odrobinę materii, coraz więcej zdajemy sobie sprawę z tego, że moment, w którym będziemy mogli sobie powiedzieć, iż na temat struktury materii wiemy już wszystko, odsuwa się nam praktycznie w nieskończonoć. W ten sposób nawet wiat materialny wiadczy o swoim pochodzeniu od nieskończonego Boga. To za, że człowiek jest jedynš na tej ziemi istotš, zdolnš rozpoznać tę bezgranicznoć materialnego kosmosu, te...
banseno