75 Rozdział 12 Mexico City pulsowało upalnym latem i entuzjazmem wywołanym igrzyskami olimpijskimi. Hotele niemal pękały w szwach, ale na szczęcie Fallon był włacicielem leżšcego tuż pod miastem wiejskiego domu, który uczynilimy naszš głównš kwaterš. Halsteadowie również posiadali dom w Mexico City, jednak najczęciej przebywali w posiadłoci Fallona. Muszę przyznać, że Fallon, gdy raz zdecydował się działać, robił to błyskawicznie. Niczym dobry generał dowodził swojš armiš, balansujšc na granicy katastrofy. Wydał okršgłš sumkę na rozmowy telefoniczne, w rezultacie których nastšpiła koncentracja naszych sił w Mexico City. Ja także zostałem zmuszony do podjęcia szybkiej decyzji. Miałem przecież dobrš pracę i nie chciałem z niej pochopnie zrezygnować, ale Fallon naglił. Zobaczyłem się ze swoim szefem i gdy powiedziałem mu o mierci Boba, był na tyle łaskawy, że zgodził się na udzielenie mi półrocznego urlopu. Wbiłem mu do głowy, że chodzi o uporzšdkowanie spraw farmy, w czym trochę przesadziłem, choć wyjazd na Jukatan można było, przynajmniej według mnie, także potraktować jako pewnego rodzaju troskę o spadek po Bobie. Fallon użył nawet takich rodków, które sš dostępne tylko za grube pienišdze. Wielkie korporacje majš duże problemy z ochronš tajemnic służbowych powiedział. Utrzymujš więc własne służby bezpieczeństwa, równie dobre jak policja, a w większoci wypadków nawet lepsze. Płaca jest wyższa. Kazałem sprawdzić Niscemiego własnymi siłami. Słowa Fallona wprawiły mnie w osłupienie. Jak większoć ludzi traktowałem milionerów jak włacicieli majštków, nigdy jednak nie przyszło mi do głowy spojrzeć na nich inaczej i pomyleć o władzy i wpływach, które dajš pienišdze. To, że człowiek może podnieć słuchawkę i uruchomić prywatne siły policyjne, otworzyło mi oczy na wiele spraw i zmusiło do zastanowienia. Dom Fallona był duży i chłodny. Wybudowano go na czternastu akrach wypieszczonego terenu. Spokojna i nie rzucajšca się w oczy służba zaczynała działać natychmiast, gdy tylko właciciel przekroczył próg. Bezszelestnie pojawiała się i znikała, jeli przestawała być potrzebna. Muszę przyznać, że pogršżyłem się w tym sybaryckim luksusie bez skrupułów. Taca Fallona, ku jego wielkiemu rozczarowaniu, nie nadeszła jeszcze z Nowego Jorku i masę czasu spędzał teraz z Halsteadem, sprzeczajšc się na tematy archeologiczne. Byłem zadowolony, że ich dyskusje nie przybierajš już charakteru osobistego i ograniczajš się do spraw zawodowych. Mylę, że było to zasługš Katherine Halstead, która utrzymywała swojego męża w ryzach. Na drugi dzień po naszym przyjedzie pogršżyli się w dyskusji bez reszty. Według mnie stary cle Vivero był okropnym kłamcš powiedział Halstead. Oczywicie, że tak odparł Fallon ugodowo. Ale nie o to teraz chodzi. Pisze, że zabrano go do Chichén Itzá... A ja twierdzę wpadł mu w słowo Halstead że to niemożliwe. Nowe imperium rozpadło się dużo wczeniej. Chichén Itzá zostało opuszczone, kiedy Hunac Celi wypędził Itzów. To było wymarłe miasto. Fallon przerwał zniecierpliwiony. Nie patrz na to ze swego punktu widzenia, spróbuj zobaczyć to tak jak Vivero. Napisał tylko, że został zabrany do Chichén Itzá. Masz tutaj do czynienia z szeregowym, prostym żołnierzem, pozbawionym możliwoci perspektywicznego oglšdania faktów i zdarzeń, którš my mamy. Mówi, że został zabrany do Chichén Itzá. Zresztš wymienia nazwę. To jedna z dwóch nazw, jakie podaje w rękopisie. Nie interesuje go, czy ty pomylisz, że Chichén Itzá było zamieszkane, czy nie, twierdził tylko, iż został tam zabrany urwał. Oczywicie, jeli masz rację, oznacza to, że list Vivera jest współczesnš blagš, a my wszyscy gonimy w piętkę. Nie sšdzę, żeby to była blaga zaoponował Halstead. Po prostu wydaje mi się, że Vivero był skończonym kłamcš. Też tak mylę. Poza tym potwierdzono przecież autentycznoć listu. Fallon przeszedł przez pokój i otworzył szufladę biurka. Oto raport w tej sprawie. Podał jakie papiery Halsteadowi, który przejrzał je dokładnie i odłożył na stolik. Sięgnšłem po nie i ujrzałem mnóstwo tabel i wykresów. Zasadnicza treć dokumentu znajdowała się na ostatniej stronie, pod nagłówkiem Wnioski". Przeczytałem je: Dokument wydaje się autentyczny pod względem stylu. Pochodzenie hiszpańskie z poczštku szesnastego wieku. Stan bardzo zły. Pergamin słabej jakoci, prawdopodobnie niewłaciwie wyprodukowany. Badanie metodš C14 wskazuje na datę 1534, z tolerancjš plus minus piętnacie lat. Analiza składu chemicznego atramentu ujawniła pewne osobliwoci, ale jak wykazał test węglem radioaktywnym, niewštpliwie pochodzi z tego samego okresu co pergamin. Natomiast dogłębna analiza lingwistyczna nie ujawniła żadnych odchyleń od języka szesnastowiecznej Hiszpanii. Wstrzymujemy się od oceny treci dokumentu, natomiast nie ma dowodów na to, iż rękopis ten nie jest autentyczny." Pomylałem o Viverze, który musiał samodzielnie spreparować skórę zwierzęcš i zrobić atrament. Wszystko pasowało. Katherine Halstead wycišgnęła rękę, więc podałem jej raport, a sam znowu zaczšłem przysłuchiwać się dyskusji. Wydaje mi się, że jeste w błędzie, Paul mówił Fallon. Chichén Itzá nigdy nie została całkowicie opuszczona, nastšpiło to dopiero znacznie póniej. Funkcjonowało jako orodek kultu religijnego, nawet po przybyciu Hiszpanów. A co było z zamachem na Ah Dzun Kiu w 1536 roku, nie mniej niż dziewięć lat po ujęciu Vivera? Kim on, u diabła, był? zapytałem. Przywódcš Tutal Kiu. Zorganizował pielgrzymkę do Chichén Itzá, aby zjednać sobie bogów. Wszyscy pielgrzymi zostali zmasakrowani przez jego największego wroga, ?achi Cocoma. To jednak nieistotne, ważne jest, że wiemy, kiedy dokonano zamachu, i że to potwierdza istnienie Chichén Itzá w czasach Vivera, chociaż Paul ma co do tego wštpliwoci. No dobra, masz rację w tym wypadku przyznał Halstead. Ale w licie jest dużo więcej sprzecznych ze sobš faktów. Pozostawiłem ich samych sobie i podszedłem do okna. Olepiło mnie wiatło odbijajšce się od tafli basenu. Zerknšłem na Katherine Halstead. Nie nadaję się do takich logicznych łamigłówek powiedziałem to przerasta moje możliwoci. Moje również przyznała. Nie jestem archeologiem, wiem tylko tyle, ile zdołam przejšć od Paula na zasadzie swoistej osmozy. Ponownie spojrzałem na basen, wyglšdał bardzo zachęcajšco. Może bymy popływali? zasugerowałem. Mam trochę sprzętu, który muszę wypróbować, a przyjemniej mi będzie w pani towarzystwie. wietny pomysł. Rozpromieniła się. Spotkamy się na dole za dziesięć minut. Poszedłem na górę do swojego pokoju, przebrałem się w kšpielówki, rozpakowałem akwalung, po czym zaniosłem go na brzeg basenu. Przywiozłem go ze sobš, bo pomylałem, że może po drodze nadarzy się okazja, by popływać trochę na Karaibach, a nie zamierzałem jej przepucić. Poprzednio tylko raz pływałem w czystej wodzie, w Morzu ródziemnym. Pani Halstead czekała już na mnie koło basenu i muszę przyznać, że w swoim jednoczęciowym kostiumie wyglšdała przelicznie. Rzuciłem na ziemię stalowe butle, przewody powietrza i podszedłem do niej. Nagle, jak spod ziemi, wyrósł lokaj w białym ubraniu i powiedział co szybko po hiszpańsku. Bezradnie wzruszyłem ramionami i zwróciłem się do Katherine Halstead. Co on mówi? Pyta, czy napijemy się czego odparła rozbawiona. To niezły pomysł. Co w wysokich szklankach, zimnego, z alkoholem w rodku. Doskonale. Zatrajkotała co do lokaja, a gdy już odszedł, ponownie spojrzała na mnie. Nie podziękowałam jeszcze za to, co pan zrobił dla Paula, panie Wheale. Wszystko zdarzyło się tak szybko, że nawet nie miałam czasu, by o tym pomyleć. Nie ma za co dziękować. Pani mšż dostał tylko to, co mu się należało. Powstrzymałem się, by nie powiedzieć, że w rzeczywistoci wcišgnšłem Halsteada w tę historię głównie po to, by go mieć stale na oku. Halstead nie zachwycał mnie specjalnie, zbyt łatwo rzucał oskarżenia i wpadał w gniew. Poza tym kto był z Niscemim w chwili, gdy zabito Boba i mimo że Halstead nie mógł tam być osobicie, nie oznaczało to jeszcze, że nie miał z tym nic wspólnego. Umiechnšłem się miło do jego żony. Nie ma o czym mówić powtórzyłem. Uważam, że to bardzo wspaniałomylnie, wzišwszy pod uwagę jego zachowanie. Spojrzała na mnie poważnie. Proszę nie zwracać na niego uwagi, jeli znów wpadnie w zły humor. Przeżył... przeżył rozczarowanie. To jego wielka szansa i dlatego jest taki rozdrażniony. Proszę się nie martwić uspokoiłem jš. Osobicie byłem przekonany, że jeżeli Halstead znowu stanie się nieprzyjemny, szybko dostanie prztyczka w kinol. Gdybym ja mu nie dołożył, zrobi to Fallon mimo swojego wieku. Lepiej by jednak było, gdybym to ja jako osoba neutralna w razie koniecznoci uprzedził Fallona. Jeli bowiem doszłoby między nimi do ostrzejszego konfliktu, ta szalona wyprawa mogłaby się rozle...
aniona