1 Anna Brzezika Zbecki Go彡iniec ROZDZIA｣ PIERWSZY Przed pnocｹ spｳon・a kolejna wied殞a. ﾓsma, jak si・Twardok黌ek dorachowaｳ z uderze・mosi・nego gongu. - Rychｳo przyjdzie i wasza kolej. - W drzwiach pokazaｳ si・ｳysy ｳeb oprawcy. - Niech was tylko dobrze wypytajｹ i pro彡iutko w ogie・ A tymczasem go彡ia macie. Z samej 忤iｹtyni. Przybysz strｹciｳ podniszczony hiszpaki but i sapiｹc, opadｳ na zydel. Zsunｹｳ kaptur. Oblicze miaｳ nalane, spocone z wysiｳku. I bardzo dobrze zbcy znajome. Oblicze Mroczka, ongi・kupca sukiennego, a potem zbeckiego kamrata. - Zdziwiony・ Twardok黌ek? - niedbale spytaｳ Mroczek. - A pami黎asz, co mi w Gach Sowich powiedziaｳe・ Co komu pisane, to go nie minie. Tak mi rzekｳe・i sztyletem nielicho po ｿebrach zmacaｳe・.. - Czego chcesz? - warknｹｳ zbca. - Pogaw鹽zi・- Mroczek wyszczerzyｳ nadpsute z鹵y. - Bo ty・juｿ, Twardok黌ek, nie pospolity zbca. Ty teraz z bogami i ksiｹｿ黎ami za pan brat. ｯal tylko, ｿe ci・z tego spoufalenia jutro na placu ogniem pali・b鹽ｹ. Z wied殞ｹ pospoｳu - ukradkiem zmacaｳ pod koszulｹ chroniｹcy przed urokiem medalik. - Dwh nas juｿ tylko z caｳej kompanii zostaｳo, postanowiｳem wi鹹 kamrata odwiedzi・ powspomina・ stare czasy. - Czemu ci・powro殤icy do wieｿy wpu彡ili? - spytaｳ niespokojnie zbca. - Bo zapｳaceni - wykrzywiｳ si・drwiｹco - by徇y tu sobie mogli w spokoju porozmawia・ Przy tym wied殞y si・bojｹ. Wolｹ siedzie・za ｿelaznymi drzwiami, z dala od plugastwa. - Widz・ja, Twardok黌ek, co ci teraz po ｳbie chodzi -podjｹｳ Mroczek. - Majｹ mi jutro prawo katowskie czyni・ my徑isz, jaka dla mnie korzy懈 j黝yk strz麪i・ Ano taka, ｿe nielekko czｳekowi na stosie zdycha・ - Byｳ juｿ tu wcze從iej kto・- szyderczo odezwaｳ si・Twardok黌ek - co mi lekkｹ 徇ier・za pogaw鹽ki obiecywaｳ. Sam ksiｹｿ・Evorinth. I z niczym precz poszedｳ. - Ale wri, Twardok黌ek - pokiwaｳ gｳowｹ Mroczek. -Wri niezawodnie. A wiesz, co wtedy b鹽zie? Poty ci・kaｿe kleszczami szarpa・ pi wszystkiego nie wy徘iewasz. Zbca niepewnie popatrzyｳ ku wied殞ie rozciｹgni黎ej na d鹵owej ｳawie. - Jej nie sｳuchaj, ona ci・od ka殤i nie wybawi. A ja tak. Ot, okowit・ przyniosｳem, popijemy, powspominamy... - Mroczek dobyｳ z sakwy solidny bukｳak. - Moｿe zamroczysz si・i lｿej b鹽zie zdycha・.. A moｿe prz okowity jeszcze co w sakwie si・znajdzie. Ale pierwej mi opowiesz. Wszystko, wedle porzｹdku. Od tamtego dnia, kiedy z naszym skarbczykiem na grzbiecie z kompanii czmychnｹｳe・ Gonili徇y za tobｹ, Uchacz nas prowadziｳ, ale nie zgonili徇y. Moｿe byｳoby lepiej, gdyby徇y zgonili... *** Przychodzi kiedy・taki czas, gdy czｳek chce posmakowa・bezpiecznego ｿywota. Twardok黌ka czas zastaｳ na Przeｳ鹹zy Zdechｳej Krowy, w poｳudniowym pa徇ie G ｯmijowych. Kompania wracaｳa do obozowiska, zｳupiwszy o zmierzchu bogaty konw gildii jedwabnej. Twardok黌kowi wlekli si・ospale, niech黎nie, bo zaci・ni z kupieckiej straｿy zdoｳali porzｹdnie kompani・poszarpa・ Dwh zbc sczezｳo: jeden miaｳ w oku uｳomek spisy, a drugiemu najemnicy rozpｳatali brzuch i darｳ si・straszliwie, pi znudzony Mroczek nie poderｿnｹｳ mu gardｳa. Twardok黌ek kazaｳ wrzuci・彡ierwo do rozpadliny, a potem cichaczem wymknｹｳ si・przed 忤item. Sp鹽ziｳ w Gach ｯmijowych ze trzy tuziny lat. Zaczynaｳ od czyszczenia kocioｳk w obozowisku, ale na koniec doszedｳ do wｳasnej kompanii, maｳej fortunki i nagrody, naｳoｿonej na jego gｳow・we wszystkich Krainach Wewn黎rznego Morza. Wiedziaｳ, ｿe jest sｳawny, ale po tym, jak w pierwszej karczmie przy trakcie zobaczyｳ przybity na drzwiach sw konterfekt, ska mu 彡ierpｳa na grzbiecie i postanowiｳ ucieka・jak najdalej od rodzinnych stron. Pospiesznie znalazｳ statek pｳynｹcy na Szczeｿupiny, archipelag rozciｹgni黎y wzdｳuｿ wschodniego kraa G ｯmijowych, i szcz龕liwie wylｹdowaｳ na Tragance. Co prawda, bogini Szczeｿupin, Fea Flisyon Od Zarazy, nie cieszyｳa si・najlepszｹ sｳawｹ, jednak Twardok黌ek nie byｳ szczegnie poboｿny. Kaｿdej wiosny odprawiaｳ 忤iｹteczne ceremonie, lecz nie oczekiwaｳ zbyt wiele w zamian. Wiadomo, jak jest z bogami. Stolica Fei Flisyon spodobaｳa si・Twardok黌kowi od pierwszego wejrzenia. Znalazｳ gospod・na poｳudniowym stoku gy, wysoko, gdzie nie dochodziｳ smr portowej dzielnicy, zakopaｳ w ogrodzie kuferek ze zrabowanym kamratom ｳupem i uwierzyｳ, ｿe reszt・swych dni przeｿyje w spokoju. Po pierwszych nerwowych tygodniach coraz 徇ielej opuszczaｳ zauｳki starego portu i wychodziｳ nawet na gｳne ulice. Nikt go nie znaｳ, nigdy nawet nie sｳyszeli jego imienia. A przynajmniej z poczｹtku tak my徑aｳ. Miasto byｳo wielkie, 忤iatowe. Na nabrzeｿu j黝yki Krain Wewn黎rznego Morza mieszaｳy si・z narzeczami poｳudniowych rnin i chrapliwｹ mowｹ Pomortu. Z wieｿyc po obu stronach traktu bacznie obserwowano przybysz. Ci za・ czujｹc zrozumiaｳy respekt przed sinoborskimi ｳucznikami, spokojnie przechodzili przez Spiｿowｹ Bram・ ku sｳynnym targowiskom. Fea Flisyon, zwana przez pospstwo Zara殤icｹ lub Morowｹ Pannｹ, wytrwale znosiｳa wrzaski przekupni, obelgi pijanych marynarzy, od gnijｹcych ryb i sztormy zsyｳane przez szalonｹ morskｹ bogink・ Sandaly・ Nie mieszaｳa si・ani w zatargi bog, ani w walki 徇iertelnik. I wｳa從ie jej rzekoma ｳa- godno懈 zmyliｳa Twardok黌ka. Tamtej nocy wiaｳ paskudny wiatr. W karczmie starego Stulichy, gdzie podawano najlepszｹ w mie彡ie jaｳowck・ siedziaｳa tylko grupa staｳych bywalc. Twardok黌ek znaｳ ich z widzenia, lecz bynajmniej nie kwapiｳ si・do pogaw鹽ki, b鹽ｹc bowiem czｳowiekiem rozwaｿnym, nie pytany nie otwieraｳ g鹵y. Zaszyｳ si・w kｹciku, obmacywaｳ ryｿｹ posｳugaczk・i popijaｳ jaｳowck・ Na stoｳeczku przy palenisku rozsiadｳ si・mizerny czｳowieczek: suszyｳ przy ogniu ciｿmy, pociｹgaｳ z garnca i gardｳowaｳ. Zbca spotykaｳ go wcze從iej. Byｳ to dobry znajomek karczmarza Stulichy, Krupa go woｳali. Dawniej pono・sｳuｿyｳ w 忤iｹtyni Morowej Panny, pi go kapｳani na dziedziu za blu殤ierstwa nie o誣iczyli i wygnali. - Po niebie to oni wtedy gｳadko, jako krowy po ｳｹce, chadzali - rozprawiaｳ Krupa. - Gwiazdy rozpalali wedｳug porzｹdku, aby ludziom 忤ieciｳy, i sｳonko, by ich grzaｳo. Dobry byｳ czas, jadｳa dostatek wszelaki, ludzie z bogami pospoｳu ｿyli... Na wp pijani rybacy przycichli nad poszczerbionym stoｳem. Z rzadka tylko jeden czy drugi potakujｹco potrzｹsnｹｳ gｳowｹ, dolaｳ jaｳowcki. - Pniej wszakoｿ ci, ktzy stworzyli 忤iat, a byｳo ich pi鹹ioro, rozeszli si・i oddalili od siebie - ciｹgnｹｳ Krupa. - I powstaｳ w徨 nich sp za sprawｹ tego, kty sp黎any spoczywaｳ w otchｳani. I w zapalczywo彡i swej tworzyli bez miary stwory poczwarne a silne, i nazywali je Dzie詢i Gniewu. Za・najpot・niejsza z nich byｳa Annyonne. Rudowｳosa dziewka wzdrygn・a si・na kolanach Twardok黌ka. Zbc・teｿ trwoga zdj・a, a troch・i niech黎ny podziw, bo w Krainach Wewn黎rznego Morza maｳo kto waｿyｳ si・wspomina・przekl黎e imi・Annyonne. Lepiej tedy uszu nadstawiｳ, cho・rozsｹdek podpowiadaｳ mu, ｿe z podobnego gadania nic dobrego by・nie moｿe, tylko zam黎 i zgorszenie. - I podarowano jej skrzydｳa jasnopie, by jｹ po niebie niosｳy, a takｿe, na wｳasnｹ i innych zgub・ miecz o podwnym ostrzu, wykuty w otchｳani, skｹd wyｳonili si・Stworzyciele; nikt nie mｳ oprze・si・owemu ostrzu, nikt prz tego, kto je wykuｳ. Aｿ zdarzyｳo si・ ｿe zaw鹽rowaｳa Annyonne do owej gｳ鹵i przepastnej, gdzie spoczywaｳ Sp黎any. Przemiｳ do niej, ona za・sｳuchaｳa i sｳowa jego wzbudziｳy w niej pych・bezbrzeｿnｹ i pragnienie pot麋i. Zasiadｳa na szczycie 忤iata i pocz・a gromadzi・wok siebie inne spo徨 Dzieci Gniewu i podburza・je, by powstaｳy przeciwko swym panom, Stworzycielom. Dzieci Gniewu za・sｳuchaｳy ch黎nie, gdyｿ blask niezmierny biｳ od jej skrzydeｳ i caｳej postaci, gｳos za・miaｳa sｳodki i czarowny. - Wtenczas bogowie spu彡ili z nieba deszcz ognia i siarki. Dzieci Gniewu rozbiegｳy si・w przestrachu, szukajｹc schronienia w podziemnych grotach. Lecz szaletwo i pycha Annyonne byｳy tak wielkie, iｿ pozostaｳa na nagim szczycie gy, wygraｿajｹc tym, co jｹ stworzyli, pi ognisty deszcz nie pochｳonｹｳ jej skrzydeｳ i nie wypaliｳ oczu. Jednak nawet wczas nie wypu彡iｳa z dｳoni niosｹcego zgub・miecza. Strach wielki tedy padｳ na Stworzycieli, gdyｿ wiedzieli, ｿe w owym ostrzu drzemie ich zagｳada. - A bodajby suka sczezｳa! - mruknｹｳ kto・twardo. - Szaletwo Annyonne byｳo tak bezmierne, ｿe nawet o徑epiona ruszyｳa ze swymi sprzymierzeami przeciwko Stworzycielom. Szｳa dalej i dalej, 徑epa i potworna, poprzez siedem bram, ku owym kraom, gdzie ciemno懈 przesypywaｳa si・niczym zakrzepｳy, sｳony piach. U jej boku za・kroczyｳy ogie・i w wielkie spi黎rzenie, szaraza i pom... Za to tedy, nerwowo pomy徑aｳ Twardok黌ek, za to Krup・kapｳani o誣iczy・ kazali, a ze 忤iｹtyni precz wygnali za blu殤ierstwo i przeciwko bogom wygraｿanie. Bo toｿ i gｳupi wyznaｳby si・ ｿe ogie・ nic to, jeno Kii Krindar Od Ognia, a w spi黎rzenie to Mel Mianet Od Fali. ｯadnemu, 彡ierwo, bogowi nie przepuszcza, ani samej Zara殤icy, co si・u niej pod dachem chowaｳ, jakby zｳo w niego jakowe・ wstｹpiｳo. Et, zbiera・si・trza, pomy徑a...
aniona