Diderot Denis - Zakonnica.pdf - Diderot Denis - Limera

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

DIDEROT

ZAKONNICA

Tower Press 2000

Przekład WACŁAWA ROGOWICZA

Tytuł oryginału:

„LA RELIGIEUSE”

Odpowiedź pana markiza de Croismare, jeżeli ją otrzymam, dostarczy mi wstępnych słów

do tej opowieści. Przed napisaniem do niego zapragnęłam go poznać. Jest to światowiec; zdo-

był rozgłos w służbie wojskowej; jest podeszły w latach, był żonaty, ma córkę i dwóch sy-

nów, których kocha i jest przez nich czule kochany. Wysokiego rodu, światły, dowcipny, we-

soły, ma gust do sztuk pięknych, a nade wszystko jest oryginalny. Wysławiano mi jego wraż-

liwość, jego honor, jego prawość; z żywego zainteresowania się moją sprawą i ze wszystkie-

go, co mi o nim powiedziano, osądziłam, żem się bynajmniej nie skompromitowała zwracając

się doń: ale nie należy mniemać, że zdecyduje się odmienić mój los nie wiedząc, kim jestem, i

ten powód skłania mnie do pokonania mej miłości własnej i odrazy, w chwili gdy biorę się do

pisania tego pamiętnika, gdzie opisuję część moich nieszczęść, bez talentu i bez kunsztu, z

naiwnością właściwą memu wiekowi i ze szczerością, jaka cechuje mój charakter. Ponieważ

mój protektor mógłby domagać się kiedyś zakończenia tego pamiętnika lub mnie samej mo-

głaby przyjść fantazja, aby to uczynić wtedy, gdy nie mogłabym sobie uprzytomnić odległych

już wydarzeń, pomyślałam sobie, że streszczenie, które ten pamiętnik zamyka, i głębokie

wrażenie, jakie te wydarzenia pozostawią we mnie do końca życia, wystarczyłyby mi, abym

przypomniała je sobie dokładnie.

Ojciec mój był adwokatem. Poślubił moją matkę w dość późnym wieku, miał z nią trzy

córki. Posiadał większy majątek, niż było potrzeba, aby je dobrze wydać za mąż, ale na to

należało co najmniej, aby jednakowym uczuciem darzył wszystkie swoje dzieci; dużo zaś

brakuje, abym go mogła pochwalić w tym względzie. Z pewnością przewyższałam swoje sio-

stry powabami umysłu i postaci, charakterem i zdolnościami i wyglądało na to, że moi rodzi-

ce są tym strapieni. Ponieważ przewaga nad siostrami, jaką zawdzięczałam naturze i pilności

w nauce, stawała się dla mnie źródłem zmartwień, więc aby być kochana, pieszczona, obda-

rowywana, zawsze usprawiedliwiana jak one, od najmłodszych lat pragnęłam być podobna do

nich. Jeżeli zdarzało się, że ktoś powiedział do mej matki: „Ma pani urocze dzieci”, nigdy to

nie stosowało się do mnie. Czasami bywałam pomszczona za tę niesprawiedliwość, ale

otrzymane pochwały kosztowały mnie tak drogo, gdy zostawaliśmy sami, że wolałabym

obojętność lub nawet obelgi; im bardziej wyróżniali mnie ludzie obcy, tym więcej było kwa-

śnych humorów w domu, gdy sobie poszli. O, com się nieraz napłakała, że nie urodziłam się

brzydka, tępa, głupia, pyszna, słowem, że nie mam wszystkich wad, które moim siostrom

zapewniały względy u naszych rodziców! Zastanawiałam się, skąd się brało to dziwactwo w

ojcu, w matce, ludziach zresztą porządnych, rzetelnych i nabożnych. Czyż mam to panu wy-

znać? Kilka powiedzeń, które wymknęły się memu ojcu w gniewie, bo był porywczy; pewne

okoliczności, jakie zestawiłam sobie w różnych odstępach czasu, odezwania się sąsiadów,

gadanina służby kazały mi podejrzewać przyczynę, która by rodziców nieco usprawiedliwia-

ła. Być może, mój ojciec miał jakieś wątpliwości co do mego urodzenia; być może przypomi-

nałam matce błąd, który była popełniła, i niewdzięczność człowieka, któremu zbytnio ulegała;

bo ja wiem? Ale gdyby te podejrzenia były bezpodstawne, co bym ryzykowała, zwierzając się

z nich przed panem? Pan spali to pisanie, a ja przyrzekam spalić pańskie odpowiedzi. Ponie-

waż przyszłyśmy na świat w krótkich odstępach czasu, dorosłyśmy wszystkie trzy razem.

Zjawili się konkurenci. O moją starszą siostrę starał się pewien uroczy młody człowiek; spo-

strzegłam, że on wyróżniał mnie i że jej osoba będzie tylko nieustannym pretekstem jego za-

lotów. Przeczuwałam, jakie zmartwienia mogłyby ściągnąć na mnie jego względy, i uprze-

dziłam o tym matkę. Był to może jedyny postępek w moim życiu, który sprawił jej przyjem-

Diderot Denis - Zakonnica.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: