Szkoła ŻAK. Centrum edukacji i biznesu
Zawód. Technik organizacji reklamy
Przedmiot. Historia sztuki i reklamy
Temat 3. Rozwój reklamy od XVI do XVIII wieku.
Reklama prasowa powstawała w różnych krajach (Angllia, Niemcy, Holandia, Francja) między XVI a XVIII wiekiem. Wczesne reklamy prasowe składały się tylko z tekstu. Autorzy tych tekstów dbali o tzw ”atrakcyjność perswazyjną”, używali mnóstwa superlatywów i zapewniali o nadzwyczajności reklamowanych towarów.
Pod koniec XVI wieku pojawiły się kantory adresowe. Były to biura, gdzie obywatele mogli pozostawić do powszechnej wiadomości informacje o towarach i usługach jakie mają do zaoferowania, jak i otrzymać informacje o tym , co jest do kupienia. Kantory stały się tak popularne, ze zaczęły wydawać spisy ogłoszeń oraz regularne gazetki ogłoszeniowe.
Pierwszą gazetę ogłoszeniową wydał we Francji w roku 1633 twórca biura adresowego Teofrast Renaudot. W XVII i XVIII wieku prasa reklamowa rozprzestrzeniła się w całej Europie. Rząd Pruski uznał działalność kantorów za tak ważną dla gospodarki, ze w 1728 r. nakazał ich otwieranie w dużych miastach. Na mocy specjalnego przywileju - gazety tych biur, (tzw. Inteligenzblatter), miały wyłączność na zamieszczanie reklam. Nakazano też urzędnikom państwowym ich prenumeratę oraz drukowanie w nich wszelkich ogłoszeń, które dopiero później mogły być rozpowszechniane dalej.
W XVIII w. gazety ogłoszeniowe drukowały wszelkie zgłoszone do kantoru anonse, przedrukowywały także druki znajdowane na ulicach zwiększając tym samym swoją użyteczność dla czytelników.
W XVII i XVIII wieku znakomicie rozwijał się afisz i plakat reklamowy. Ówczesne miasta tak były obwieszone afiszami, ze król Anglii Karol II Stuart (1630-1685) nakazał „by żaden znak nie był rozwieszony przez ulicę, zabierając powietrze i światło niebieskie”. We Francji w 1653 r. zakazano rozwieszania plakatów w miastach - pod karą śmierci. W XVIII wieku pozwolono kupcom drukować afisze na kolorowym papierze bo biały został zarezerwowany dla ogłoszeń urzędowych. Od 1763 roku plakaty i afisze w Paryżu rozwieszało Bureau d’Indication, które pełniło funkcje pośrednika i dystrybutora ogłoszeń. Biuro to operowało stałymi stawkami i samo się reklamowało we własnych prospektach. Było więc czymś w rodzaju agencji reklamowej.
W miastach można było zobaczyć tzw. mobile – czyli uliczne reklamy „wędrujące”. Tablice umieszczone na wózkach, przyczepione do pleców lub na specjalnych kapeluszach.
Ważną innowacją w XVIII w. stały się karty reklamowe – rozdawane w sklepach i firmach handlowych. Były to karty wielkości pocztówki lub wizytówki. Z jednej strony zawierały nazwę i adres firmy a z drugiej obrazek. Obrazek – to zazwyczaj zdjęcie towaru, produktów lub miejsce ich produkcji. Kupcy wypuszczali często serie kart dla kolekcjonerów – zdobionych przez wybitnych artystów. Karty te otrzymywali kupujący w danym sklepie, klienci dostawali je wraz z dostawą towaru do domu lub włożone do opakowania produktu.. Modzie na karty położył kres dopiero rozwój kolorowej prasy drukowanej w 20-leciu międzywojennym.
Kathrinesss