biblia w europejskiej tradycji i kulturze.doc

(114 KB) Pobierz

05.03.2009

 

313 r. - edykt mediolański; wydany przez Konstantyna Wielkiego;

380 r. - chrześcijaństwo staje się religią dominującą za sprawą Teodozjusza Wielkiego;

 

świat grecko- rzymski -> wchodzi obca kultura- kultura chrześcijańska; dostosowanie moralności do kultury hellenistycznej;

 

wyobrażenie diabła- zespolenie kulturowe (grecko- semickie);

 

Salomon i Dawid- władcy Wschodu; brak namacalnych dowodów, że rzeczywiście istnieli;

 

manuskrypt Izodora z Sewilli- połączenie kultury grecko- rzymskiej ze spuścizną semicką;

 

Dzień gniewu, ów dzień”- Safoniasz

Dies ire...”- Mozart

 

paruzja- (gr.παρουσία, obecność, przyjście, pojawienie się); wg proroków Starego Testamentu „Dzień Jahwe (Dzień Pański)”, któremu mają towarzyszyć wielkie plagi i nieszczęścia obejmujące tylko grzeszników;

 

 

12.03.2009

 

Biblia- βυβλος, iov- zwój, książeczka

 

            βυβλια- zwoje, książeczki

 

przymierze- ostatnia wola, przekazanie (łac. testamentum)

 

kanon (j.gr.)- zbiór pism uznawanych za daną wspólnotę za natchnione przez Boga

                    - od IV w. (3560 r.)- Sydon w Laodeceji;

 

patriarchowie: Abraham, Izaak, Jakub, Józef (syn Jakuba)

 

 

-         okres Abrahama: ok 1750 r.  p.n.e., wyszedł z Uhr

-         okres niewoli egipskiej; wyprowadzenie Żydów z niewoli, ok. 1466 r.  p.n.e.

-         okres sędziów (przedkrólewie), 1100- 1000 r. p.n.e. Izraelici walczą z ludem Filistinów (nie semici)- od nich nazwa Palestyny

 

Pierwszym władcą namaszczonym był Saul; panował 32 lub 2 lata

 

-         okres Dawida- stolica Izraelitów przeniesiona z Hebrony do Jerozolimy;

-         okres Salomona (zm. 930 r. pne)- dalsze ugruntowanie Królestwa Żydowskiego i budowa świątyni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Podział na dwa państwa żydowskie:         południowe (Juda)             i          północne (Izrael)

2 pokolenia:

- Judy

- Beniamina

10 pokoleń

stolica: Jerozolima

stolica: Sychen

władcy (X- VI w.) Judy:

 

Roboan                 (922 r.)

Abijjam                (X w.)

Assa                     (X w.)

Jozafath               (IX w.)

Joram                   (IX w.)

Ohozjasz              (IX w.)

Joasz                    (IX w.)

Amazjasz             (IX w.)

Ozjasz                  (VIII w.)

Jotan                    (VIII w.)

Achaz                  (VIII w.)

Ezechiasz            (VIII w.)

Manasses            (VII w.)

Amon                  (VII w.)

Jozjasz                (VII w.)

Joachaz               (VII w.)

Jojakin                (VI w.)

Sedecjasz            (VI w.)

 

 

Omri- do Samarii stolicę przenosi; państwo wzrasta w siłę- I poł. IX w.

 

Achab (syn Omriego)- IX w.

 

 

Państwo południowe wytrzymało dłużej niż północne

 

 

 

738 r. pne- wzrost  Królestwa Nowoasyryjskiego; zaczyna zagrażać

                                     |

722/21 r. pne- zdobycie Samarii; państwo północne przestaje istnieć

 

701 r. pne- Asyryjczycy oblegają Jerozolimę; niezdobywają jej

 

            Jozjasz jako 8-letni chłopiec wstępuje na tron judzki

 

            wielka reforma religii; niszczy wszyskie ośrodki kultu

           

            przestaje istnieć państwo asyryjskie

 

            rodzi się nowobabilońskie, które zagraża Judzie

 

597 r. pne- zdobycie Jerozolimy przez Nowobabilończyków; wysiedlają ok. 10 tys. Żydów

                 

                 bunt Sedecjasza; zniszczenie Jerozolimy; wypędzenie

 

539 r. pne- Babilon zdobyty przez króla perskiego Cyrusa

                

                zezwala na kult i powrót do ojczyzny Żydów    

 

               tylko część Żydów powraca; ale nie odbudowują świątyni

 

V w. pne- Nechemiasz widzi nadal Jerozolimę w stanie ruiny

 

333 r. pne- pada Persja; pod naporem Aleksandra Macedońskiego; bitwa pod Issos

 

                  Palestyna z Egiptem i Syrią pod władaniem Macedońskiego

 

323 r. pne- umiera Macedoński; Judea pod panowaniem Ptolemeuszy

 

200- 198 r. pne- Judeę zdobywają greccy władcy Syrii- Selukidzi

 

II w. pne- Antioch IV próbuje zakazać praktyk żydowskich

 

                Żydzi podejmują próbę obalenia; powstanie Machabeuszy (?) - 176 r. p.n.e.

 

 

63 r. pne- data upadku dynastii Hasmonejskiej

 

                 Pompejusz Wielki wkracza do Palestyny

 

                rozpoczyna się okres rzymski

 

 

37- 4 r. pne- Rzymianie ustanawiają królem Judeii Heroda (nie był Żydem)

                                                                                  |

                                                                       władca Judemei

 

Herod- odbudował świątynię; po jego śmierci następuje podział Królestwa:

-         Herod Antypas (Galilea, Parea)

-         Filip (tereny płn.- wsch.)

-         Archelaos (Judea, Samaria, Iduma);  w 6 r. ne pozbawiono go władzy

                                                                  tereny te od 6 r. ne zarządzane są  przez prokuratora

 

26- 36 r.- Poncjusz Piłat

 

66 r. ne- wybuch powstania żydowskiego; Tytus zdobywa Jerozolimę (70 r. ne)- zburzenie świątyni

 

73 r. ne- samobójstwo ostatnich powstańców żydowskich i obrońców Masadry

 

 

 

02.04.2009

 

Kanon palestyński (żydowski)- obowiązuje w Biblii hebrajskiej (ST)

 

Tora- 5-ksiąg: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb i Powtórzonego Prawa       

                       (teksty skanonizowane po niewoli babilońskiej)

 

 

T A N A K- Stary Testament

 

 

Prorocy (Newiim)- Ks.Jozuego, Sędziów, Samuela, Królewska

                              prorocy starsi (wielcy): Jzajasz, Jeremiasz, Ezechiel

                              prorocy mniejsi (12): Ozeasz- Malchiasz

                                                                           (Jonasz- postać typowa dla Chr.)

 

Pisma (Ketuwim)- podstawą jest Księga Psalmów

                               Psałterz, ks. Przysłów, Hioba, Pieśń nad pieśniami, ks. Kocheleta, Daniela,

                               Ezdrasza, Nechemiasza, Estery, ks. Kronik (hist.)

 

kanon aleksandryjski- przetasowuje księgi; dzieli je pod względem literackim

 

SEPTUAGINTA- nadaje nazwy poszczególnym księgom;

 

księgi DEUTEROKANONICZNE- ks. Tobiasza, Judyta, Machabejska, Mądrość Syracha 

            (wtórnie kanoniczne)                                                i ks. Mądrości

 

 

w lit. protestanckiej księgi Deuterokanoniczne są nazywane APOKRYFAMI

 

APOKRYF (w rozum.lit.)- nie pierwotnie kanoniczne, ani wtórnie (200 r. pne- 200 r. ne)

 

zachowały się zazwyczaj pod imieniem ważnej postaci ST: Adama, Salomona, Mojżesza

(zazwyczaj są to księgi wizjonerskie; rozbudowana apokaliptyka)

 

apokryfy -> PSEUDOEPIGRAFY (to, czym w literaturze katolickiej są apokryfy)

 

ST ustabilizowany w czasie NT;

 

 

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin