Karyn Monk - Więzień miłości 01 - Więzień miłości.pdf - Wiezien milosci - ununinium

Karyn Monk

Więzień miłości

Inveraray, Szkocja

Zima, 1861

Z trudem podniósł wzrok zamglony bólem i gorączką.

- Moje uszanowanko lordowi. - Ciężkie żelazne kajdany zwi

sały złowieszczo z brudnej pięści strażnika. -Jak się dziś czujemy?

Haydon tylko spojrzał na niego ze znużeniem.

Strażnik wyszczerzył w uśmiechu wyszczerbione spróchniałe

żeby.

- Chyba nieźle, co? - Ubłoconym butem trącił stojący w no

gach łóżka talerz z zastygłą owsianką. - A cóż to? Nie podchodziła

lordowi kolacyjka?

- On może zjeść. - Haydon ruchem głowy wskazał na skulo

nego na zimnej podłodze chłopca. -Ja nie jestem głodny.

Mizerny więzień skulił się jeszcze bardziej. Objął chudymi ra

mionami kolana, rozpaczliwie próbując się ogrzać.

- Co ty na to, Jack? - zapytał strażnik. - Wrzuciłbyś do brzucha

kolację lorda?

Chłopak podniósł wzrok. Zimne szare oczy pałały nienawiścią.

Cienka biała blizna przecinała delikatną skórę lewego policzka.

-Nie.

Strażnik się roześmiał. Więzienne porcje były tak nędzne, że

chłopak na pewno był głodny.

- Hardy jesteś, chłoptasiu. Ale pewnie, ciebie interesuje tylko

to, co ukradniesz. Złodziejstwo masz we krwi jak twoja matka łaj

dactwo.

Chłopiec jeszcze bardziej zacisnął ramiona wokół kolan, aby

nie stracić nad sobą panowania.

- Takie szumowiny jak ty - ciągnął strażnik - rodzą się ze złą

krwią i ze złą krwią umierają. A za życia tylko cuchną i przysparza

ją porządnym ludziom kłopotów. Ale dziś - wycedził, potrząsając

kajdankami przed twarzą młodego więźnia - spróbuję wypuścić

z ciebie choć trochę tej zepsutej krwi.

W oczach Jacka pojawił się lęk.

Haydon zacisnął żeby. Pokonując dotkliwy ból i słabość, dźwig

nął się na łokciu. Razy sprzed dwóch tygodni, połamane żebra

i wysoka gorączka bardzo go osłabiły. Ale bał się o chłopca, więc

usiadł.

- O czym ty mówisz?

- Nasz mały Jack został skazany na chłostę; dostanie trzydzieści

sześć batów. - Krew nagle odpłynęła z twarzy chłopca, co najwy

raźniej sprawiło radość oprawcy. - Chyba nie sądzisz, że zapomnia

łem o tym, chłopcze? - Roześmiał się i splunął na podłogę. - Nasz

szeryf ma blade pojęcie o takich draniach jak ty, które okradają

porządnych obywateli. Jest naiwny. Uważa, że chłosta i kilka lat

zakładu poprawczego w Glasgow może was naprawić. Ale my do

brze wiemy, że jest inaczej, co, Jack? - Zanurzył potężną dłoń we

włosach chłopca i podniósł go na nogi. - Wiemy, że takie ścierwa

kończą w rynsztoku albo na szubienicy jak jego lordowska mość,

twój koleżka z celi. - Pchnął Jacka na ścianę. - Wątpię, czy chło

sta i zakrwawiony tyłek nauczą cię czegoś, ale chcę, żebyś wiedział

- dodał, rechocząc - że patrzenie, jak przykuty do stołu skręcasz się

pod razami bata, sprawi mi cholerną frajdę.

Furia najwyraźniej przyćmiła chłopcu rozum. Z szybkością i si

łą, które Haydon uznał za zdumiewające u wygłodniałego młode

go człowieka, Jack wbił kościstą pięść w sflaczały brzuch strażnika.

Z ust zaatakowanego wyrwał się jęk zmieszany z przekleństwem.

Zanim jednak mężczyzna zdołał się pozbierać, pięść Jacka wylądo

wała na jego szczęce. Głowa nieszczęśnika odskoczyła przy wtórze

łamiących się resztek zębów.

- Zabiję cię! - ryknął strażnik. Rzucił kajdanki i jego ciężka

pięść poleciała w stronę chłopca. Jack schylił głowę, zręcznie uni

kając ciosu. - Chodź tutaj, nędzny gnojku!

Masywna pięść znów wyparowała cios, ale i tym razem Jack

zdołał się uchylić. Teraz oprawca ruszył na chłopca jak rozwście

czony byk. Zwaliste ciało z całą siłą runęło na krnąbrnego więź

nia. Jack przeleciał przez celę i uderzył głową w kamienną ścianę.

Oszołomiony stał przez chwilę, rozpaczliwie walcząc o odzyskanie

świadomości.

-Już ja ci pokażę, co znaczy podnieść rękę na władzę! - wrzas

nął strażnik, przypierając chłopca do muru i celując pięścią w jego

twarz.

Nagle czyjeś silne ręce chwyciły oprawcę za ramiona, oderwały

go od Jacka i rzuciły w kąt celi. Mężczyzna runął na pryczę Haydona,

która z trzaskiem się zawaliła. Po chwili wygrzebał się spod rumowi

ska i zmierzył Haydona wzrokiem pełnym furii i zaskoczenia.

-Tknij chłopaka raz jeszcze, a cię zabiję - syknął Haydon.

Ciężko dyszał, starając się pokonać nieznośny ból. Już samo

utrzymanie się na nogach wymagało nie lada wysiłku, ale Haydon

wiedział, że jeśli nie chce, by strażnik go wykończył, nie może oka

zać słabości. Stał więc na szeroko rozstawionych nogach, walcząc

z zawrotem głowy i modląc się, by jak najszybciej ustąpił.

Strażnik zawahał się, bo Haydon był mężczyzną o imponującej

posturze, i to skazanym za morderstwo. Musiał się dobrze zastano

wić, jak wywieść go w pole.

Kropla potu spłynęła po policzku Haydona.

Usta dozorcy wykrzywiły się w szyderczym uśmiechu.

- Nie czujemy się dobrze, milordzie, co? - szydził, podnosząc

się z podłogi.

- Czuję się na tyle dobrze, żeby rozwalić ci czaszkę - zapewnił

Haydon.

Karyn Monk - Więzień miłości 01 - Więzień miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: