035. Richards Emilie Uciekinierka 02 - Pasierbica senatora.pdf - Harlequin - KOLEKCJA - akinorew12

EMILIE RICHARDS

PASIERBICA SENATORA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Gdyby nie cisza, która na moment zapadła, nikt z nich nie usłyszałby dzwonka.

Zignorowali jednak ten d Ņ wi ħ k, bo zabrzmiał raczej jak kolejny krzyk i nie przerwał kłótni.

- To ty! Dobrze wiem, Ň e to ty wyci Ģ gn Ģ łe Ļ mi koszul ħ z plecaka. Kto Ļ ci ħ widział!

Oddawaj natychmiast albo... albo zobaczysz! - Drobny chłopak r ħ k Ģ zwini ħ t Ģ w pi ħĻę

wymachiwał przed nosem innemu, dwa razy od siebie wi ħ kszemu. - Zapłacisz mi za to, zoba-

czysz!

- Zapłac ħ ? - Wi ħ kszy, z lew Ģ r ħ k Ģ w gipsie, splun Ģ ł na podłog ħ . - Komu? Mo Ň e tobie?

- Niby z pogard Ģ rozejrzał si ħ po pokoju, ale nawet na moment nie spu Ļ cił wzroku z

przeciwnika.

- Oddawaj!

- Odczep si ħ ! A po co mi ta twoja szmata? Pewnie a Ň rusza si ħ od pluskiew!

Mniejszy ani my Ļ lał si ħ wycofa ę , cho ę dla wszystkich dzieciaków, z

zainteresowaniem przygl Ģ daj Ģ cych si ħ awanturze, było jasne, Ň e za chwil ħ ten wi ħ kszy rzuci

go na ziemi ħ .

Dla Anny Fitzgerald te Ň było to jasne. Wrzaski dobiegły j Ģ , kiedy znalazła si ħ w

gabinecie dyrektora, gdzie wła Ļ nie miała wysłucha ę złych wiadomo Ļ ci z całego tygodnia.

Przywitała wi ħ c te wrzaski z ulg Ģ . Cho ę na chwil ħ oznaczały odroczenie.

Błyskawicznie, bior Ģ c po trzy stopnie naraz, zbiegła na dół i wprawnie rozdzieliła

szykuj Ģ cych si ħ do walki chłopców.

- Przesta ı cie! W tej chwili!

Kibice rozst Ģ pili si ħ posłusznie, a na Ļ rodku pozostali tylko Wesley i Kieł. Anna,

jeszcze zanim wybiegła z gabinetu Toma Schneidera, dobrze wiedziała, kto szuka zwady i

awanturuje si ħ .

- Spróbuj tylko uderzy ę go tym gipsem, a sam wyl Ģ dujesz w szpitalu - ostrzegła

Wesleya, odsuwaj Ģ c od niego Kła, który zawdzi ħ czał to przezwisko krzywemu z ħ bowi.

Drobny chłopak opierał si ħ , ale stracił równowag ħ i upadł.

Anna wsparła si ħ pod boki i spojrzała na Wesleya. Jego zagipsowane rami ħ nadal

uniesione było do góry.

- We Ņ sobie jeszcze pochodni ħ i b ħ dziesz wygl Ģ dał jak Statua Wolno Ļ ci - zauwa Ň yła z

przek Ģ sem.

Które Ļ z dzieciaków parskn ħ ło Ļ miechem, ale ona nie zwróciła na to uwagi.

Wesley u Ļ miechn Ģ ł si ħ . Cho ę był to u Ļ miech i Ļ cie anielski, w jego spojrzeniu nie było

niczego Ļ wi ħ tego.

- Lepiej st Ģ d przejd Ņ , panno Anno.

- Tak? ņ eby Ļ mógł powiedzie ę , Ň e wyrzucili Ļ my ci ħ z powrotem na ulic ħ ? O to ci

chodzi, co? A przecie Ň trzymamy ci ħ tu tylko dla twojego dobra.

- W tej noclegowni? - Wesley, z wci ĢŇ uniesion Ģ r ħ k Ģ , zrobił krok do przodu.

Cho ę był od niej ci ħŇ szy o co najmniej dwadzie Ļ cia kilo, Anna nawet nie mrugn ħ ła.

Usłyszała trzask drzwi wej Ļ ciowych, ale nie spojrzała w tamt Ģ stron ħ . Miała tylko nadziej ħ , Ň e

to który Ļ z wychowawców.

- Wcale si ħ ciebie nie boj ħ .

- To popełniasz bł Ģ d, panno Anno.

- Codziennie sobie to powtarzam.

- Wi ħ c przejd Ņ st Ģ d. Kieł szuka guza.

- A od kiedy ty tak ch ħ tnie dajesz komu Ļ to, czego szuka?

- Ostrzegam ci ħ - Wesley zrobił kolejny krok w jej stron ħ .

Anna ani drgn ħ ła.

- Przesta ı , Wesley. Wiem...

Nie sko ı czyła, bo z grupy otaczaj Ģ cej Wesleya nagle wyłonił si ħ m ħŇ czyzna w

ciemnobr Ģ zowym garniturze, chwycił r ħ k ħ chłopaka, t ħ bez gipsu, i mocno poci Ģ gn Ģ ł go do

tyłu. Anna po raz pierwszy zauwa Ň yła na twarzy Wesleya jakie Ļ uczucie. Zaskoczenia.

Wyl Ģ dował na obitym spłowiałym płótnem krze Ļ le.

- Tylko spróbuj j Ģ tkn Ģę . - M ħŇ czyzna stan Ģ ł tu Ň przy nim. - Chyba Ň e chcesz, Ň ebym

wezwał policj ħ .

Wesley szybko doszedł do siebie i przybrał oboj ħ tn Ģ poz ħ .

- Och, ale si ħ boj ħ .

- Wyjd Ņ cie - Anna zwróciła si ħ do dzieciaków, z otwartymi ustami przygl Ģ daj Ģ cych

si ħ nieznajomemu. - Id Ņ cie do kuchni i zajmijcie si ħ kolacj Ģ . - Nie sprawdzaj Ģ c, czy jej

posłuchali, ruszyła w stron ħ Wesleya.

- Niech si ħ pani trzyma od niego z daleka. - M ħŇ czyzna zagrodził jej drog ħ .

- Nie wiem, kim pan jest...

- Je Ļ li chce pani jako Ļ pomóc, prosz ħ znale Ņę kogo Ļ , kto tu pracuje. Je Ļ li w ogóle jest

kto Ļ taki - mrukn Ģ ł pod nosem.

- Na przykład ja.

- Miałem na my Ļ li kogo Ļ z personelu. - M ħŇ czyzna nawet na ni Ģ nie spojrzał.

Anna zerkn ħ ła na Wesleya. ĺ miał si ħ z niej, cho ę pozna ę mógł to tylko kto Ļ , kto znał

go dobrze. Poczucie humoru było jedn Ģ z niewielu jego dobrych cech. Nieraz z tego

korzystała, próbuj Ģ c odnale Ņę mu powrotn Ģ drog ħ do cywilizacji. Spróbowała i teraz.

- Widzisz, co zrobiłe Ļ ? - powiedziała, na moment ignoruj Ģ c nieznajomego. -

Podwa Ň yłe Ļ mój autorytet. Za kar ħ zmywasz dzi Ļ naczynia. Wszystkie.

- Musiałaby Ļ tu pracowa ę , Ň eby Ļ mogła mi rozkazywa ę - prychn Ģ ł Wesley.

Anna zdobyła si ħ na u Ļ miech i spojrzała na m ħŇ czyzn ħ . Wła Ļ ciwie dopiero teraz tak

naprawd ħ mu si ħ przyjrzała. Był szczupły, dobrze zbudowany, miał błyszcz Ģ ce mahoniowe

włosy, br Ģ zowe oczy, wydatne ko Ļ ci policzkowe i w Ģ skie usta, które ani na moment si ħ nie

u Ļ miechn ħ ły. Postanowiła to zmieni ę .

- Jestem Anna Fitzgerald, zast ħ pca dyrektora tego zoo. Niech si ħ pan odsunie od

Wesleya. Gryzie.

M ħŇ czyzna spojrzał na ni Ģ , ale ani na chwil ħ nie odwrócił si ħ plecami do Wesleya,

czym bardzo zyskał w jej oczach.

- Zast ħ pca dyrektora? - Jego wzrok pow ħ drował od jej znoszonych adidasów po

krótkie, złote loczki okalaj Ģ ce jej młod Ģ twarz. - Nie wiedziałem, Ň e schronisko „Pierwszy

Dzie ı ” kierowane jest przez zespół rockowy.

Ignoruj Ģ c ten komentarz, Anna wyci Ģ gn ħ ła r ħ k ħ .

- A pan?

- Grady Clayton. - M ħŇ czyzna po chwili wahania u Ļ cisn Ģ ł jej dło ı .

Podobnie jak wszyscy w Ponte Reynaldo, znała to nazwisko. Grady Clayton. Powinna

si ħ domy Ļ le ę .

- Pan prokurator. - Anna szybko opu Ļ ciła r ħ k ħ . - Spodziewali Ļ my si ħ pana dopiero za

godzin ħ .

- Zauwa Ň yłem.

Uprzejmy u Ļ miech znikn Ģ ł z jej twarzy. Zaledwie przed paroma minutami, w

gabinecie Toma Schneidera, dowiedziała si ħ , Ň e „Pierwszy Dzie ı ” odwiedzi ten popularny

prokurator, znany wszystkim z cz ħ stych wyst Ģ pie ı w telewizji. Nawet tydzie ı byłby za

krótki, by udało jej si ħ zdoby ę na uprzejmo Ļę wobec jakiegokolwiek polityka. Jej zapas

dobrych manier był ju Ň wyczerpany.

- Je Ļ li ruszysz si ħ z tego krzesła, zanim wróc ħ , marny twój los - ostrzegła Wesleya,

który z zainteresowaniem przysłuchiwał si ħ rozmowie. - Zaprowadz ħ pana do gabinetu Toma

Schneidera - zwróciła si ħ do Grady'ego Claytona. - Rozumiem, Ň e to z nim chce si ħ pan

zobaczy ę .

- Wydaje mi si ħ , Ň e ju Ň widziałem to, co chciałem. Anna odezwała si ħ dopiero po

chwili.

- Do tego musiałby pan mie ę otwarte oczy.

Grady ani drgn Ģ ł. Nie chciał okaza ę rosn Ģ cego podziwu dla tej zdecydowanej kobiety

o twarzy nastolatki i niewiarygodnych, turkusowych oczach.

- Moje oczy s Ģ zawsze otwarte, prosz ħ pani. I bez trudu zauwa Ň yłem panuj Ģ cy tu

chaos.

- No, to b ħ dzie pan musiał zdecydowa ę , czy chce spojrze ę gł ħ biej. Je Ļ li nie, to szkoda

pa ı skiego czasu.

- Z dumnie uniesion Ģ brod Ģ spojrzała mu prosto w oczy.

- A nasz czas jest cenny. Podobnie jak nasi wychowankowie.

Przez chwil ħ mierzyli si ħ wzrokiem. Przerwał im dopiero Wesley.

- No widzisz, panno Anno, on te Ň musi podj Ģę decyzj ħ . Zupełnie jak my. Mo Ň e i nim

powinni Ļ cie si ħ zaj Ģę . Poka Ň mu, jak to si ħ robi.

- Ani mi si ħ rusz - powtórzyła Anna i nie ogl Ģ daj Ģ c si ħ za siebie, ruszyła na gór ħ .

Była lekko zdziwiona, kiedy przed drzwiami Toma okazało si ħ , Ň e Grady jest tu Ň za

ni Ģ .

- Zawsze przychodz ħ troch ħ wcze Ļ niej. - Grady siedział w fotelu przy biurku Toma

Schneidera. Stoj Ģ ca przed nim kawa pachniała n ħ c Ģ co, ale nie zwracał na ni Ģ uwagi. -

Pozwala mi to lepiej oceni ę sytuacj ħ .

- Niektórzy uznaliby to za rozs Ģ dne - przyznał Tom.

- Inni nazwaliby takie post ħ powanie w Ļ cibstwem.

- Ci drudzy mnie nie interesuj Ģ .

- Poniewa Ň jest pan człowiekiem, który od razu przechodzi do rzeczy, ja te Ň tak zrobi ħ .

Nie b ħ d ħ przepraszał za to, co pan zobaczył. Kłótnie i bijatyki s Ģ tu codzienno Ļ ci Ģ . „Pierwszy

Dzie ı ” to nie szkółka niedzielna, a nasi wychowankowie to nie aniołki.

- A dziewczyna, która próbowała zapanowa ę nad sytuacj Ģ jest za młoda nawet na to,

Ň eby uczy ę w szkółce niedzielnej.

Tom zł Ģ czył palce r Ģ k, tworz Ģ c tym gestem co Ļ na kształt namiotu, i uwa Ň nie

przygl Ģ dał si ħ Grady'emu.

Dyrektor schroniska był cichym, dobrodusznym człowiekiem, znakomicie znaj Ģ cym

si ħ na ludziach. Siedz Ģ cego przed nim m ħŇ czyzn ħ polubił od razu.

- Przeszkadza to panu?

035. Richards Emilie Uciekinierka 02 - Pasierbica senatora.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: