Podawanie Komunii Św. do ust w postawie klęczącej z rąk celebransa. część 2.pdf

Podawanie Komunii Św. do ust

w postawie klęczącej z rąk

celebransa cz.2

Najświętsza Maryja Panna jest po Bogu największą w Niebie,

przewyższa Ona swoją świętością Aniołów i Świętych oraz

wszelkie stworzenie, dlatego powinniśmy jako jej duchowe

dzieci godnie ją czcić. Pan Bóg szczególnie słucha naszych

modlitw kiedy są kierowane do Niego przez pośrednictwo

Maryi, a szczególnie przez Jej Niepokalane Serce.

Jak wielką godność zajmuje ona w Niebie i Jaka Jej

przydzielona została władza nad niebem i ziemią oraz

wszelkim stworzeniem dana Jej od Trójcy Przenajświętszej ,

można się o tym dowiedzieć z wielu dzieł mistyki światowej.

Bóg w Starym Testamencie od Księgi Rodzaju wskazuje na

Niewiastę która zdepcze głowę węża - szatana diabła. Tą

Niewiastą czyli Nową Ewą jest Najświętsza Maryja Panna.

Fragment książki Mistyczne Miasto Boże :

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.

Bezpośrednio po śmierci Maryi Jej Najświętsza Dusza została

przeniesiona na prawicę Jezusa Chrystusa. Maryja jedyna z

wszystkich śmiertelników nie przechodziła sądu szczegółowego,

jakiemu podlegały wszystkie dzieci Adama. Będąc Królową

całego stworzenia i Matką Stwórcy była wyjęta spod tych praw

( bo w sobie nie miała żadnego grzechu ).

Zbawiciel przedstawił Maryję przed tronem Bóstwa, jako

„ Matkę". W obecności wszystkich świętych Syn Boży w swym

Najświętszym Człowieczeństwie przemówił do odwiecznego

Ojca: „Odwieczny Ojcze! Moja najukochańsza Matka, Twoja

umiłowana Córka, najdroższa Oblubienica Ducha Świętego

przychodzi, aby na wieki posiąść koronę i chwalę, którą

przygotowaliśmy dla Niej w nagrodę za Jej zasługi. Pomiędzy

dziećmi Adama narodziła się Ona, jako róża bez cierni,

nienaruszona, czysta i piękna. Jest godna tego, abyśmy Ją wzięli

na Nasze ręce i posadzili na miejsce, na które nikt, kto narodził

się w grzechu wejść nie może. Ona jest Naszą jedyną i

umiłowaną Wybranką. W niej złożyliśmy skarb Naszego Bóstwa,

a Ona przechowywała ten skarb jak najwierniej; nigdy nie

odstąpiła od Naszej woli i zyskała sobie Naszą łaskę. Mój Ojcze,

trybunał Naszego miłosierdzia jest sprawiedliwy i hojnie

wynagradzamy zasługi naszych przyjaciół. Jest rzeczą słuszną i

sprawiedliwą, aby Maryja odebrała nagrodę, jako Matka. Przez

cale swoje życie, we wszystkich swych uczynkach była do Mnie

podobna, tak jak możliwe jest to dla stworzenia ludzkiego;

równie podobna powinna być we wspaniałości chwały. Niechaj

zasiądzie na tronie Naszego Majestatu, aby tam gdzie jest istotna

świętość, była także i najwyższa, stworzona świętość".

To orzeczenie Wcielonego Słowa zatwierdził Ojciec i Duch

Święty. Najświętsza dusza Maryi została wyniesiona na prawicę

Jej Syna i prawdziwego Boga, posadzona na królewskim tronie

Trójcy Przenajświętszej: nikt z ludzi ani aniołów nie wstąpił i nie

wstąpi na to miejsce.

Najwyższym i najwznioślejszym odznaczeniem naszej Królowej i

Pani jest to, że siedzi na tronie trzech Boskich Osób i to jako

Monarchini, podczas gdy wszyscy inni mieszkańcy Nieba zajmują

tylko miejsca sług najwyższego Króla. Temu majestatowi

Najświętszej Panny odpowiadają dary chwały: posiadanie,

oglądanie i używanie. W nieskończonym dobru, którym radują

się wszyscy święci, Maryja bierze udział o wiele większy niż

wszyscy inni.

Wzniosła Królowa poznaje, przenika i pojmuje Istotę Bóstwa i Jej

nieskończone doskonałości o wiele bardziej, niż wszyscy

błogosławieni razem wzięci; nieskończenie bardziej miłuje Ją,

raczy się Jej tajemnicami i ukrytymi wyrokami. Niepodobna

opisać, z jaką radością obchodzili ten dzień wszyscy aniołowie i

święci w Niebie. Śpiewali nowe hymny pochwalne ku czci

Najwyższego i ku uwielbieniu Jego Córki, Matki i Oblubienicy, w

której Pan ukoronował wszystkie swoje dzieła.

Nadszedł trzeci dzień od chwili, w której Najświętsza dusza Maryi

wstąpiła do chwały niebiańskiej. Wówczas Pan objawił świętym

swoją Boską wolę, że dusza Maryi powróci na ziemię, zbudzi

swe ciało do życia i połączy się z nim ponownie, aby Maryja z

ciałem i duszą, nie czekając na ogólne ciał zmartwychwstanie,

wyniesiona została na prawicę swego Najświętszego Syna.

Jezus Chrystus zstąpił na ziemię, prowadząc po swej prawicy

duszę Najświętszej Matki, w otoczeniu legionów aniołów i

patriarchów. Przybyli do grobu w dolinie Jozafata, gdzie

spoczywało dziewicze ciało Królowej Niebios.

Pan odezwał się w te słowa: „Matka moja poczęta została bez

grzechu, aby ze swej najczystszej, niepokalanej i dziewiczej

materii przyodział Mnie w tę samą naturę ludzką, w której

przyszedłem na świat i odkupiłem go od grzechu. Moje Ciało jest

Jej ciałem. Ona była Pomocnicą w moich dziełach Odkupienia,

dlatego muszę Ją zbudzić z martwych, tak jak sam niegdyś

zmartwychwstałem; uczynię to tego samego dnia i tej samej

godziny. Albowiem jest wolą moją, aby we wszystkim była do

Mnie podobna."

Wszyscy święci starego Zakonu złożyli Panu wyrazy uwielbienia i

podziękowania za tę łaskę. Najbardziej radowali się nasi pierwsi

rodzice — Adam i Ewa, następnie św. Anna, św. Joachim i św.

Józef.

Na rozkaz Pana Najświętsza Dusza Maryi wstąpiła w Jej

najczystsze ciało, ożywiła je do nowego życia, nieśmiertelnego i

pełnego chwały nadając mu cztery dary, które odpowiadają

chwale duszy i które z duszy przechodzą na ciało, a mianowicie:

jasność , niepodleganie cierpieniom , zwinność i delikatność.

Wyposażona w te dary Maryja wyszła z duszą i ciałem z grobu,

przy czym nie odsunięto kamienia zakrywającego grób.

Ustawiła się uroczysta procesja, która wśród niebiańskiej muzyki

uniosła się od grobu do Nieba. Stało się to w tej samej godzinie, w

której zmartwychwstał Pan Jezus, to jest w niedzielę po północy.

Na końcu procesji, po prawicy Zbawiciela, postępowała Królowa

Niebios w złotej szacie, napełniającej wszystkich mieszkańców

Niebios niewysłowionym podziwem. Wszystkie oczy były

skierowane na Maryję i wszyscy śpiewali radosne pieśni wielbiące

Najświętszą Pannę; m.in. dały się słyszeć zwrotki Pieśni nad

pieśniami: „Kim jest ta, co się wyłania z pustyni wśród słupów

dymu, owiana wonią mirry i kadzidła, i wszelkich wonności

kupców". Śpiewano także: „Wyjdźcie córki Syjonu i zobaczcie

naszą Królową. Gwiazdy zaranne uwielbiają Ją, a synowie

Najwyższego czczą Ją uroczystościami. Kto jest ta, która

wychodzi jakby jutrznia wschodząca, piękniejsza od księżyca,

wybrana niby słońce? Kto jest ta, która wschodzi z pustyni,

opierając się o swego Oblubieńca i napełniona niezmierną

rozkoszą?"

Wśród takich uwielbień Maryja doszła do tronu Trójcy

Przenajświętszej. Trzy Boskie Osoby przyjęły Ją uściskiem, który

trwać miał na wieki.

ROZDZIAŁ LIX

Ukoronowanie Maryi, Królowej Nieba i ziemi.

Kiedy Maryja wyniesiona została na tron po prawicy swego

Najświętszego Syna, Pan oznajmił mieszkańcom Dworu

Niebiańskiego przywileje, jakie posiadała Maryja na mocy

nadanego Jej Majestatu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: