Jerzy Jankowski - Monarsze sekrety10.pdf - MonarszeSekrety - x_54

li i

Jerzy Jankowski

Monarsze sekrety

NARZECZONY KRÓLEWNY ANNY

Elekcja, która nastąpiła po śmierci Zygmunta

Augusta, ściągnęła wielu pretendentów do korony

polskiej. Największe szanse dawano Ernestowi,

synowi cesarza Maksymiliana, carowi rosyjskiemu

Iwanowi Groźnemu, bratu króla Francji Henrykowi

d'Anjou i księciu szwedzkiemu Janowi III Wazie.

Oprócz nich o tron ubiegali się także władca

Siedmiogrodu Stefan Batory, syn carski Teodor,

książę legnicki Henryk XI i cesarski poseł w Polsce

Wilhelm z Rożemberku. Ci ostatni nie mieli

oczywiście żadnych szans i wysuwała ich na ogół

drobna szlachta.

Warunkiem otrzymania korony było jednak

poślubienie Anny Jagiellonki, córki Zygmunta

Starego, co już na wstępie eliminowało Iwana

Groźnego i Jana III Wazę. Na dobrą sprawę

pozostawało zatem dwóch poważnych

kandydatów: Ernest i Henryk, przy czym obaj byli

młodsi od Anny o lat blisko trzydzieści. Ernest był

jednak prawnukiem Władysława Jagiellończyka i

zachodziła ewentualność, iż podstarzała królewna

może zostać żoną swojego stryjecznego wnuka.

Anna zapewne z ulgą przyjęła więc wybór Henryka

d'Anjou na króla Polski, chociaż jej przyszły

małżonek nie należał wcale do ludzi o

kryształowym charakterze. Wychowany na

rozpustnym dworze Walezjuszy, przesiąknięty był

jego tradycją i nie pasował zupełnie do swej

bigoteryjnej narzeczonej.

Jego ojciec Henryk II żył oficjalnie ze swoją

faworytą Dianą de Poitiers, a ponadto szokował

poddanych, kiedy jeździł po mieście karocą

poprzedzaną przez siedzące na bykach nagie

prostytutki. Matka, Katarzyna Medycejska,

zaniedbywana przez swojego męża, z

upodobaniem oddawała się miłości sadolesbijskiej

i z lubością smagała swoje kochanki pejczem. Nie

było dla nikogo tajemnicą, iż w rodzinie

Walezjuszy szerzył się syfilis, który wpędził do

grobu obu dziadów nowego króla Polski.

Henryk d'Anjou nie różnił się niczym od własnych

rodziców. Inicjację seksualną przeszedł ze swoją

siostrą Małgorzatą, późniejszą kochanką księcia

Henryka de Guise. Uczył się także miłości od

dworki swojej matki Ludwiki du Rouet, która

zaspokajała także jego starszego brata Karola.

Kiedy Ludwika zaszła w ciążę, odprawiono ją z

dworu, a jej miejsce zajęła Rene de Rieux z

Bretanii, do której miłosne wiersze pisał Ronsard.

Później kochanką księcia została markiza d'Isle,

poślubiona zresztą przez Henryka de Guise, byłego

kochanka książęcej siostry Małgorzaty.

Ulubionym zajęciem Henryka było jednak

polowanie na damy, urządzane na paryskich

ulicach. Charakteryzowało się ono rozpasaniem i

okrucieństwem. Napadano najczęściej na

prostytutki, kazano im się rozbierać i podpalano

owłosienie łonowe.

Nawet Katarzyna Medycejska miała już dosyć

ekstrawaganckich ekscesów młodszego syna i

postanowiła ożenić go ze starszą o lat szesnaście

Juaną de Austria, matką króla Portugalii

Sebastiana. Pobożna Juana, która po śmierci

swego pierwszego męża pędziła życie ascetyczne i

surowe, nie zdecydowała się jednak na poślubienie

Henryka, o którym ponadto mówiono, że był także

homoseksualistą. Od pewnego czasu począł

bowiem nosić się niczym niewiasta. Ubierał się w

złociste i pokryte drogimi kamieniami suknie,

wykazywał nadzwyczajną dbałość o bieliznę i

właściwe ułożenie włosów, a jego kolia,

wypełniona ambrą, rozsiewała wszędzie swój

słodki zapach. W każdym uchu zawieszał po dwa

kolczyki ozdobione perłami.

Otaczał go także orszak silnych i wysportowanych

młodzieńców, wśród których pierwsze skrzypce

grali Ludwik du Guast i poeta Filip Desportes.

Takiego właśnie męża otrzymać miała stara i

pobożna Anna Jagiellonka i taki miał być król

Polski.

Jego wybór ogłoszono w maju 1573 roku, ale

Henryk wyruszył do swego nowego królestwa

dopiero w listopadzie. Romansował bowiem w tym

czasie z Marią de Cond i nie uśmiechała się mu

łożnica starej i szpetnej Jagiellonki. Jechał powoli,

zatrzymując się wiele razy. W Lotaryngii nawiązał

romans z Ludwiką de Vaudemont, która później

miała zostać jego żoną.

Orszak królewski, liczący 1200 koni, wozy z

bagażami oraz karety z damami dworu i

niewiastami lekkich obyczajów, ciągnął przez

Heidelberg, Fuldę, Torgau, Frankfurt. Na Łużycach

oczekiwał go książę piastowski Jerzy II brzeski,

który towarzyszył królowi aż do polskiej granicy.

Granicę przekroczono w Międzyrzeczu, gdzie

monarchę powitała delegacja senatu z biskupem

kujawskim, wojewodowie i kasztelanowie. Później

przez Poznań i Częstochowę udano się w kierunku

Krakowa.

Pierwsze spotkanie z Anną nie wypadło nazbyt

zachęcająco. Henryk wypowiedział kilka

zdawkowych słów i czym prędzej opuścił jej

komnaty. Po trzech dniach został koronowany,

chociaż nie obeszło się bez różnych przepychanek

związanych z rotą przysięgi. Zaczęły się bale i

turnieje, ale król coraz bardziej ociągał się z

poślubieniem swojej jagiellońskiej narzeczonej.

Symulował chorobę lub po prostu zamykał się we

własnych komnatach i nie dopuszczał do siebie

nikogo.

Opowiadano wprawdzie, że zabawiał się wtedy ze

swoimi faworytami i że kazał sprowadzać na

zamek prostytutki. Pisał również bez przerwy listy

do Francji, a te, które wysyłał do Marii de Cond,

kreślił nawet własną krwią. Plotki narastały coraz

bardziej. "Sprowadzał nie tylko do ogrodu blisko

Zwierzyńca francuskie rozpustnice, ale nadto

włoskim ohydnym nałogom nie przepuścił" - pisał

kronikarz. "Król bez żadnego dozorcy zostawiony

razem z otaczającymi go Francuzami oddawał się

polowaniom, grze w karty, tańcom i rozpustnym

ucztom, na które, jak powiadano, nagie

dziewczęta były wprowadzane" - dodawał inny.

Anna ciągle czekała, a Henryk ciągle zwlekał. W

czerwcu wyprawiono wreszcie wielki bal, który

potraktowano jako oficjalne zaręczyny. Nazajutrz

król dowiedział się wszakże o śmierci swego brata,

króla Francji, i o tym, że tron francuski stoi przed

nim otworem. Postanowił nie zaprzepaścić tej

szansy. Obawiając się, że zostanie zatrzymany,

wymknął się nocą z Wawelu i pognał ku granicy.

Zarządzono za nim pościg i ścigający dopadli go w

Pszczynie. Henryk zdecydowanie odmówił

powrotu. Wyznaczono mu definitywny termin, a

kiedy go nie dotrzymał, został zdetronizowany.

Anna Jagiellonka pozostała nadal starą panną i

musiała rozglądać się za nowym kandydatem na

męża.

Henryk objął tymczasem tron po bracie i zamierzał

ożenić się z Marią de Cond, ponieważ jej mąż był

protestantem, a zatem w świetle prawa

kościelnego pozostawała ona panną. Maria umarła

jednak przy porodzie. Przypomniał sobie wtedy o

lotaryńskiej Ludwice de Vaudemont i postanowił

zawrzeć z nią małżeństwo. Nie był to jednak

związek zbyt pomyślny, ponieważ królowa

poroniła swe pierwsze dziecko, a potem nie

zachodziła już w ciążę. Król otoczył się więc

ponownie swoimi męskimi faworytami: hrabią

Caylusem, Franciszkiem d' Nie mając sukcesora,

na swojego następcę wyznaczył nieślubnego syna

swego brata Karola IX, którego urodziła

hugenotka Maria Touchet. Bratanek ten, jako

dziecko z nieprawego łoża, nie mógł jednak

wchodzić w rachubę i prawa sukcesyjne przeszły

na Henryka nawarskiego, który poślubił królewską

siostrę Małgorzatę i chociaż żył z nią w separacji,

związek ten nie został jednak unieważniony.

Henryk zginął zasztyletowany przez dominikanina

Jakuba Clementa w trzydziestym ósmym roku

swojego życia. Był w jedenastym pokoleniu

potomkiem Filipa IV Pięknego, którego przeklął

niegdyś wielki mistrz zakonu templariuszy.

li i

INDEX

SPIS GIER

Jerzy Jankowski - Monarsze sekrety10.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: