Jerzy Jankowski - Monarsze sekrety5.pdf - MonarszeSekrety - x_54

li i

Jerzy Jankowski

Monarsze sekrety

TAJEMNICZY LIBERTYN

Pierworodny syn Jana Sobieskiego, noszący

nazwisko Brizardier, budził od dawna

zainteresowanie historyków. Jego sylwetka zatarła

się jednak mocno w mrokach historii, tak że nie

brak było nawet głosów powątpiewających w jego

istnienie. Wydaje się, iż co do tego nie może być

żadnej wątpliwości, ponieważ nazwisko owo

wypłynęło w 1676 roku, kiedy to w sprawie osoby

je noszącej interweniował u Ludwika XIV sekretny

poseł króla Jana.

Brizardier był wynikiem przelotnej miłostki

Sobieskiego, który podczas swojej podróży po

Europie, w czerwcu 1646 roku, zawitał nad

Sekwanę. Nikt wówczas jeszcze nie przypuszczał,

iż ten siedemnastoletni młodzieniec, syn

kasztelana krakowskiego, za niespełna trzydzieści

lat zostanie królem Polski, a historia nada mu

nawet przydomek "obrońcy chrześcijaństwa".

Sobieski zamieszkał w Paryżu w hotelu de Brisach,

który dał zapewne początek dziwnemu nazwisku

Brizardier.

Nie wiemy, która z paryskich dam została

wówczas jego kochanką. Pogłoski o kontaktach z

markizą de Svign należy chyba między bajki

włożyć, ponieważ młody kasztelanic nie miał

zapewne dostępu do najwyższej francuskiej

arystokracji. Przelotnej kochanki upatrywać raczej

należy wśród pośledniejszych dworek, do których

zaliczały się guwernantki, garderobiane czy

śpiewaczki. Zdecydowanie łatwiej określić

natomiast można datę urodzenia nieślubnego

syna. Sobieski przebywał w Paryżu od czerwca

1646 do kwietnia 1647 roku, więc chłopiec musiał

przyjść na świat w 1647 roku. Prawdopodobnie

młody ojciec nie widział nigdy swego syna, o

którego istnieniu dowiedział się dopiero później.

Nazwisko Brizardier wypłynęło pod koniec lat

sześćdziesiątych XVII wieku. Młody człowiek miał

wówczas nieco powyżej dwudziestu lat i był

sierżantem armii w Nantes. Nie zrobił jednak

kariery wojskowej, gdyż na przeszkodzie temu

stanęło jego zamiłowanie do praktyk libertyńskich.

Stworzył on wokół siebie atmosferę nieomal

mistycznej tajemnicy, ogłosiwszy, iż posiada

niezawodny sposób na spełnianie wszystkich

życzeń kobiecych. Jedynym warunkiem było

przyjęcie przez kobietę z jego rąk surowej pokuty.

Sława natchnionego sierżanta rozniosła się po

całej Bretanii i odwiedzać go poczęły

najwytworniejsze damy. Były wśród nich

prezydentowa de Magnan, hrabina de Kerollin,

panna de Talet, były także inne arystokratki i żony

miejscowych notabli. Prezydentowa prosiła go o

otrzymanie sukcesji, co wiązało się ze śmiercią

trzech osób, hrabina Kerollin o sposób na

sporządzanie złota, natomiast panna Talet o

bogatego męża.

Brizardier kazał kobietom rozbierać się do naga i

smagał je rózgami aż do krwi. Kiedy kandydatka

na żonę bogatego męża nie mogła wytrzymać tej

chłosty, wołała do niego: "Panie Brizardier, nie tak

mocno! Wolę już, aby nie był aż tak bogaty".

Nie wiadomo, jak długo natchniony sierżant

uprawiał swoje flagellacyjne praktyki.

Zdemaskował go dopiero woźny miejscowego

parlamentu, niejaki Bohamont, który spostrzegł,

że jego córki systematycznie odwiedzają koszary.

Brizardier stanął przed sądem, oskarżony o

libertynizm, i groziła mu szubienica. Dzięki

wstawiennictwu jego klientek, bretońskich

arystokratek, skazano go jedynie na galery.

Galernikiem nie był jednak długo, gdyż jego

protektorki uzyskały dla niego zwolnienie i

załatwiły mu nawet pracę w kancelarii królowej.

Jan Sobieski zostawszy królem Polski postanowił

dopomóc swojemu pierworodnemu synowi, ale

uczynił to w sposób tak niezręczny, iż omal nie

doprowadził do międzynarodowego skandalu.

Wysłał on bowiem do Ludwika XIV swojego

zaufanego posła z prośbą, aby monarcha udzielił

zezwolenia za kupno dóbr ziemskich we Francji, z

którymi byłby związany tytuł książęcy. Nie

wymieniał przy tym żadnego nazwiska i Ludwik

był przekonany, iż chodzi tutaj o ojca królowej,

markiza d'Arquien. Jakież było jego zdumienie,

gdy dowiedział się, iż protegowanym króla Polski

był skromny urzędnik, pracujący w kancelarii

Ludwikowej żony. Otrzymał jednak odręczny list

Sobieskiego, w którym ten tłumaczył, że Brizardier

jest potomkiem starożytnego rodu polskiego,

spokrewnionego z królem, a on, Sobieski, nadaje

jego matce tytuł "pierwszej damy polskiej ze

złotym kluczem".

Nieufny król Francji kazał sprawdzić te informacje

i okazało się, że "pierwsza dama polska" w ogóle

nie istnieje. Przyłapany na kłamstwie król Jan

począł wykręcać się coraz bardziej niezręcznie.

Pisał, iż o względy dla Brizardiera występuje na

prośbę królowej Francji, od której otrzymał

odręczny list wraz z jej portretem ozdobionym

diamentami.

Ta zupełnie nieprawdopodobna historia

spowodowała, iż podejrzliwy Ludwik kazał

wdrożyć dochodzenie, przypuszczając, że

protegowany może być nieślubnym synem jego

małżonki. Domniemanie to było oczywiście

absurdalne, ponieważ Brizardier był młodszy od

królowej zaledwie o dziewięć lat.

W trakcie dochodzenia ujawniono wszakże, iż

kancelista królowej jest libertynem i byłym

galernikiem. To wystarczyło, aby pierworodny syn

Sobieskiego trafił do Bastylii. Nie przebywał tam

jednak długo, gdyż dzięki swoim koneksjom już po

kilku miesiącach był na wolności. Obracał w tym

czasie niemałym kapitałem, należy więc

przypuszczać, iż otrzymał wsparcie od swego ojca.

Incydent z Brizardierem wpłynął na ochłodzenie

stosunków polsko-francuskich, gdyż Ludwik XIV

nie mógł darować Sobieskiemu jego krętactwa i

odmawiał mu odtąd w korespondencji tytułu

"Majest".

Dalsze losy królewskiego bastarda pozostają

nieznane, roztapiają się w mrokach historii. Król

Jan III, przynajmniej oficjalnie, nie podejmował

więcej żadnych kroków związanych z jego osobą.

Najgorzej na tej całej historii wyszedł królewski

teść, markiz d'Arquien, któremu Ludwik nie

przyznał już nigdy książęcego tytułu.

li i

INDEX

SPIS GIER

Jerzy Jankowski - Monarsze sekrety5.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: