Victor Cindy - Na dobre i złe.pdf - Romanse polecane - renata656

CINDY VICTOR

NA DOBRE I ZŁE

Poświęcam matce i ojcu, którzy bez pamięci w sobie

zakochani, zbiegli dwadzieścia jeden lat temu do Black Hills

w Południowej Dakocie.

PROLOG

Droga Mamusiu!

Ta wiadomość z pewnością będzie dla ciebie szokująca,

ale muszę ci donieść, że wyszłam za mąż. Od piątku, godziny

drugiej po południu jestem panią Goddardową, żoną Matthew.

Ślub cywilny, który braliśmy w oryginalnym pod względem

architektury ratuszu w mieście Deadwood, był naprawdę miłą

uroczystością. Obawiałam się, że będzie sztywno, ale myliłam

się i teraz wiem, że zachowam ten moment w pamięci na całe

życie. Brak mi słów, żeby ci opisać jaka jestem szczęśliwa i

jak bardzo go kocham. Ty też z pewnością polubisz mojego

męża, gdy go poznasz.

Mamusiu! Nie gniewaj się. Porzuciłam college. Nie jestem

teraz taka pewna, czy kiedykolwiek pragnęłam zostać

inżynierem. Myślę tylko o Matthew, mojej miłości do niego i

naszej wspólnej przyszłości.

Piszę do Ciebie z uroczej chatki w Hisega, stojącej nad

pięknym, zmarzniętym jeziorem, którego odnoga dochodzi

prawie do samych drzwi. Dzisiaj rano widziałam bobra, a

potem, gdy byliśmy na spacerze, podszedł do nas jeleń.

Zatrzymał się w odległości około sześciu stóp i wpatrywał się

w nas tak, jakby chciał powiedzieć: „Czeka was wielkie

szczęście. Wasza miłość będzie się umacniała z każdym

dniem". Tak twierdzi Matthew. On zna mowę zwierząt. Czy to

nie urocze? Wszystko, co wiąże się z nim i z Black Hills jest

cudowne. Cieszę się, że właśnie tutaj poszłam do szkoły, bo w

innym mieście nie spotkałabym go. Pada śnieg, w kominku

pali się ogień. Matthew przygotowuje prażoną kukurydzę i

kakao na gorąco. Po południu pójdziemy bawić się w śnieżki.

Zupełnie jak dzieci. Innym razem napiszę więcej. Ciesz się

wraz ze mną. Nigdy nie przypuszczałam, że mogę być taka

szczęśliwa.

Całuję cię Jilliane

ROZDZIAŁ I

- Jeżeli ona jeszcze raz napomknie mi o śnieżycy, to

wyjdę z siebie. Sama dobrze wiem, że pada - denerwowała się

podróżna w wypożyczalni samochodów.

Przed chwilą wysiadła z samolotu. Lokalne lotnisko w

Rapid City przywitało ją śniegiem, który po raz pierwszy w

życiu zobaczyła z bliska. Na trzydziestosiedmioletniej

Tamarze Beattie widok wirujących na wietrze płatków wywarł

silne wrażenie. Obawiała się podróży w takich warunkach, ale

postanowiła pojechać do Hisega i nawet burza śnieżna nie

byłaby w stanie odwieść jej od tego zamiaru.

- Czy mogłaby pani pokazać mi mapę? - zwróciła się do

urzędniczki, powątpiewając w trafność otrzymanej informacji.

W Los Angeles, gdzie się urodziła i wychowała, w

Malibu, gdzie później mieszkała często posługiwała się

Atlasem braci Thomas. Jeździła zwykle autostradami, a nie

polnymi drogami.

„O Boże! Jakie to pustkowie! Jak mogłam pozwolić

Jilliane zapisać się do szkoły górniczej w Południowej

Dakocie. Czy w Kalifornii nie ma wyższych uczelni? Na

UCLA jest wspaniały wydział mechaniczny. Obyłoby się bez

śniegu, a co najważniejsze, bez Goddarda" - rozmyślała

Tamara.

- Dziękuję.

Prędko naszkicowała ołówkiem plan trasy, wyszła z

maleńkiego budynku, odnalazła swój samochód i wyruszyła

do Rapid City. Nie spodziewała się, że z lotniska do miasta

może być tak daleko, ale w końcu dotarła do niego. W

wypożyczalni dowiedziała się, że z Rapid City do Hisega jest

jeszcze dalej, tylko w przeciwnym kierunku, to znaczy na

zachód. Śnieg padał coraz bardziej gęsty, więc po krótkiej

chwili namysłu ruszyła w dalszą drogę. Po pewnym czasie

dojechała do maleńkiej wioski, którą z trudem dostrzegła z

okna samochodu. Na domiar złego z powodu zmroku, który

zapadł przedwcześnie, nie mogła odczytać z koperty adresu

Jilliane.

- Och, Jilliane, dziecko - jęknęła z wściekłością - za trzy

lata mogłabyś zostać inżynierem, a ty powiadasz, że nie wiesz,

czy kiedykolwiek myślałaś o tym.

Tamara minęła wioskę i posuwała się wciąż dalej i dalej w

głąb nieznanej okolicy w nadziei, że Hisega wyłoni się zza gór

za tym czy tamtym wzniesieniem, odnajdzie wreszcie zakątek

bobrów i jeleni. Zdążyła zmarznąć prawie na kość, ponieważ

ogrzewanie w samochodzie zaczęło działać niedawno.

Gdyby Jilliane była w pobliżu, usłyszałaby, jak jej matka,

zgrzytając zębami, wypowiada takie słowa: „Jak mogłaś coś

takiego zrobić. Tak mi się odwdzięczasz za wszystkie moje

starania, żeby ci dać dobre wykształcenie. Jeżeli samochód

ugrzęźnie tutaj i zamarznę na śmierć, z piekła nie wyjdziesz,

moja droga córko".

Z prawej strony ukazała się tablica: JOHNSON. DROGA

PRYWATNA. Wreszcie jakiś ślad cywilizacji. Zatrzymała się

przed czymś, co wyglądało na zajazd i podeszła do budynku.

Była za bardzo zziębnięta i zdenerwowana, żeby zważać na

formy, więc zamiast zwrócić się do kogoś indywidualnie z

prośbą o pomoc, zawołała od drzwi:

- Czy ktoś wie, gdzie mieszkają Goddardowie.

Objechałam całe miasto i nie mogę znaleźć ich domu.

- Oni tutaj nie mieszkają - powiedział flegmatycznie jeden

z mężczyzn, a drugi przytaknął mu skinieniem głowy.

- No to gdzie? - cicho, ale stanowczo zapytała ożywiona i

ośmielona podróżna.

Od stołu wstał starzec.

- Proszę za mną - rzucił i, mijając Tamarę, wyszedł z

domu.

Tamara pospieszyła za nim. Mężczyzna wsiadł do

furgonetki i ruszył. Szybko wskoczyła do swojego

samochodu, a po chwili wlokła się tą samą szosą, którą

przyjechała.

Pogrążyła się w rozważaniach o tym, co wydarzyło się

przed pięciu miesiącami, wróciła myślą do dnia, w którym

Jilliane opuściła dom, wyjeżdżając do Rapid City. Była

podniecona, dumna i wzruszona, jak każda matka, która

wyprawia dziecko po nauki. Teraz odczuwała bezsilną

wściekłość. Straciła wiarę w rozsądek córki. Należała jej się

bura, ale wiedziała, że jeżeli chce czegoś dokonać, musi

podczas rozmowy z Jilliane powściągnąć swój gniew.

Jedynym rozsądnym wyjściem był rozwód.

- Boże, dopomóż mi w tej sprawie, a o nic więcej w życiu

nie będę cię prosić - westchnęła.

Statystyki pozwalają odgadnąć, jaki los czeka małżeństwa

nastolatków: stracone złudzenia, katastrofy.

Matthew w jej wyobrażeniach nie różnił się od chłopca, za

którego ona wyszła, będąc niewiele starszą od Jilliane. A

może Matthew nie jest młodzikiem, tylko jakimś mężczyzną

w średnim wieku. Nie wykluczone, że to ścigany przez prawo

aferzysta matrymonialny, który w każdym porcie ma

małoletnią pannę młodą. Kim by nie był, Jilliane musi od

niego odejść, musi się rozwieść i wrócić do szkoły.

Tamara w myślach układała sobie, co ma powiedzieć,

kiedy wejdzie do domu czy jaskini, jakkolwiek by wyglądało

to miejsce, gdzie mieszka córka. Przemówi jej do rozsądku,

powie, że będzie mogła wrócić do męża, kiedy skończy

szkołę. Przy okazji Jilliane przekona się, czy Matthew ją

kocha i będzie gotów czekać.

- Gdybyś ją kochał, nie pozwoliłbyś jej przerwać nauki.

To, czego się dopuściłeś, jest przestępstwem - okropnym! Ty

wszo! - wybuchnęła i to jej ulżyło.

Victor Cindy - Na dobre i złe.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: