konwencja dotycząca statusu uchodźców.pdf

Konwencja dotycząca statusu uchodźców

Sporządzona w Genewie dnia 28 lipca 1951 r.

Dz. U. z dnia 20 grudnia 1991 r., nr 119, poz. 515

Preambuła

Wysokie Umawiające się Strony,

biorąc pod uwagę, że Karta Narodów Zjednoczonych i Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, przyjęta

przez Zgromadzenie Ogólne dnia 10 grudnia 1948 r., potwierdziły zasadę, zgodnie z którą wszyscy ludzie,

bez dyskryminacji, powinni korzystać z podstawowych praw i wolności,

biorąc pod uwagę, że Narody Zjednoczone niejednokrotnie wykazywały duże zaniepokojenie losem

uchodźców i podejmowały wysiłki na rzecz zapewnienia im możliwie najszerszego korzystania z tych

podstawowych praw i wolności,

uważając za pożądaną rewizję i konsolidację wcześniejszych umów międzynarodowych dotyczących

statusu uchodźców, a także rozszerzenie ich zakresu oraz ochrony przez nie przewidzianej poprzez

sporządzenie nowej umowy,

biorąc pod uwagę, że przyznanie azylu może być dla niektórych państw zbyt uciążliwe i że zadowalające

rozwiązanie problemu, którego doniosłość i międzynarodowy charakter Narody Zjednoczone uznały, nie

może z tego powodu być osiągnięte bez międzynarodowej współpracy,

wyrażając życzenie, aby wszystkie państwa, uznając społeczny i humanitarny charakter problemu

uchodźców, zrobiły wszystko co w ich mocy, by problem ten nie stał się przyczyną napięć między

państwami,

stwierdzając, że Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców powierzono

zadanie nadzoru nad stosowaniem konwencji międzynarodowych zapewniających ochronę uchodźców, i

uznając, że skuteczna koordynacja środków podjętych do rozwiązania tego problemu będzie zależeć od

współpracy państw z Wysokim Komisarzem,

uzgodniły, co następuje:

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Rozdział I

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Określenie terminu "uchodźca"

A. W rozumieniu niniejszej Konwencji termin "uchodźca" stosuje się do osoby, która:

1) była uważana za uchodźcę stosownie do Porozumień z dnia 12 maja 1926 r. i dnia 30 czerwca 1928 r.

lub stosownie do Konwencji z dnia 28 października 1933 r. i dnia 10 lutego 1938 r., Protokołu z dnia 14

września 1939 r. lub też Konstytucji Międzynarodowej Organizacji do spraw Uchodźców. Decyzję o

nieuznawaniu za uchodźcę podjęte przez Międzynarodową Organizację do spraw Uchodźców w okresie jej

działalności nie stanowią przeszkody do przyznania statusu uchodźcy osobom, które spełniają warunki

przewidziane w punkcie 2 niniejszego ustępu;

2) w rezultacie zdarzeń, jakie nastąpiły przed dniem 1 stycznia 1951 r., oraz na skutek uzasadnionej obawy

przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy

społecznej lub z powodu przekonań politycznych przebywa poza granicami państwa, którego jest

obywatelem, i nie może lub nie chce z powodu tych obaw korzystać z ochrony tego państwa, albo która nie

ma żadnego obywatelstwa i znajdując się na skutek podobnych zdarzeń, poza państwem swojego

dawnego stałego zamieszkania nie może lub nie chce z powodu tych obaw powrócić do tego państwa. W

przypadku osoby posiadającej więcej niż jedno obywatelstwo określenie "państwo jej obywatelstwa"

oznacza każde z państw, którego obywatelstwo ona posiada; fakt nieskorzystania, bez istotnej przyczyny

wynikłej z uzasadnionej obawy, przez taką osobę z ochrony jednego z państw, którego jest ona

obywatelem, nie stanowi podstawy do odmowy ochrony przez państwo, z którego ona pochodzi.

B. 1) W rozumieniu niniejszej Konwencji wyrazy: "wydarzenia, które miały miejsce przed dniem 1 stycznia

1951 r.", znajdujące się w artykule 1 ustęp A oznaczają:

a) "wydarzenia, które nastąpiły w Europie przed dniem 1 stycznia 1951 r.", lub

b) "wydarzenia, które miały miejsce w Europie lub gdziekolwiek indziej przed dniem 1 stycznia 1951 r.";

każde z Umawiających się Państw, w momencie podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia, złoży

oświadczenie, które z tych określeń zamierza stosować, realizując zobowiązania przyjęte przez siebie na

podstawie niniejszej Konwencji.

2) Każde Umawiające się Państwo, które przyjęło wariant a), może w każdej chwili rozszerzyć swoje

zobowiązania, przyjmując, w drodze zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego Narodów

Zjednoczonych, wariant b).

C. Niniejsza Konwencja przestaje obowiązywać w stosunku do każdej osoby określonej przez

postanowienia ustępu A, jeżeli:

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

1) dobrowolnie zwróciła się ona ponownie o ochronę państwa, którego jest obywatelem, lub

2) utraciwszy swoje obywatelstwo ponownie dobrowolnie je przyjęła, lub

3) przyjęła nowe obywatelstwo i korzysta z ochrony państwa, którego obywatelstwo przyjęła, lub

4) ponownie dobrowolnie osiedliła się w państwie, które opuściła lub poza którego granicami przebywała z

powodu obawy przed prześladowaniem, lub

5) nie może dłużej odmawiać korzystania z ochrony państwa swojego obywatelstwa, albowiem ustały

warunki, w związku z którymi została uznana za uchodźcę. Zastrzega się, że postanowień niniejszego

punktu nie stosuje się do uchodźcy określonego w punkcie 1 ustępu A niniejszego artykułu, który może

powołać się na przekonywające powody związane z poprzednimi prześladowaniami, uzasadniające jego

odmowę z korzystania z ochrony państwa, którego obywatelstwo posiada;

6) jest osobą, która nie mając żadnego obywatelstwa może powrócić do państwa, w którym miała

poprzednio stałe miejsce zamieszkania, ponieważ przestały istnieć okoliczności, w związku z którymi

została uznana za uchodźcę. Zastrzega się, że postanowień niniejszego punktu nie stosuje się do

uchodźcy określonego w punkcie 1 ustępu A niniejszego artykułu, który może powołać się na

przekonywające powody związane z poprzednimi prześladowaniami, uzasadniające jego odmowę powrotu

do państwa, w którym miał poprzednio swoje stałe miejsce zamieszkania.

D. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do osób, które aktualnie korzystają z ochrony lub pomocy

organów lub agencji Narodów Zjednoczonych innych niż Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do

spraw Uchodźców. Z chwilą gdy taka ochrona lub pomoc zostanie z jakiejkolwiek przyczyny wstrzymana,

osoby te ipso facto będą korzystały z dobrodziejstw niniejszej Konwencji, mimo że ich położenie nie zostało

ostatecznie uregulowane zgodnie ze stosownymi rezolucjami przyjętymi przez Zgromadzenie Ogólne

Narodów Zjednoczonych.

E. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do osoby uważanej przez właściwe władze państwa, w

którym ta osoba się osiedliła, za mającą prawa i obowiązki związane z posiadaniem obywatelstwa tego

państwa.

F. Postanowienia niniejszej Konwencji nie mają zastosowania do osoby, w stosunku do której istnieją

poważne podstawy, aby sądzić, że:

a) dokonała zbrodni przeciwko pokojowi, zbrodni wojennej lub zbrodni przeciwko ludzkości w rozumieniu

aktów międzynarodowych opracowanych dla ustanowienia przepisów odnoszących się do tych zbrodni:

b) dokonała poważnej zbrodni o charakterze niepolitycznym poza państwem, które ją przyjęło, przed

uznaniem jej za uchodźcę;

c) jest winną czynów sprzecznych z celami i zasadami Narodów Zjednoczonych.

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Artykuł 2

Obowiązki ogólne

Każdy uchodźca ma - w stosunku do państwa, w którym się znajduje - obowiązki, które obejmują w

szczególności przestrzeganie praw i przepisów, a także środków podjętych w celu utrzymania porządku

publicznego.

Artykuł 3

Niedopuszczalność dyskryminacji

Umawiające się Państwa będą stosowały postanowienia niniejszej Konwencji do uchodźców bez względu

na ich rasę, religię lub państwo pochodzenia.

Artykuł 4

Religia

Umawiające się Państwa przyznają uchodźcom na swoim terytorium co najmniej tak samo korzystne

traktowanie, jak własnym obywatelom w sprawie wolności praktyk religijnych i wolności wychowania

religijnego ich dzieci.

Artykuł 5

Prawa przyznane niezależnie od niniejszej Konwencji

Żadne z postanowień niniejsze Konwencji nie narusza innych praw i korzyści przyznanych przez

Umawiające się Państwa uchodźcom niezależnie od tej Konwencji.

Artykuł 6

Określenie "w tych samych okolicznościach"

W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie "w tych samych okolicznościach" oznacza, że wszystkie

wymogi, (włącznie z tymi, które dotyczą czasu i warunków pobytu lub zamieszkiwania), jakie

zainteresowana osoba powinna spełnić, aby móc korzystać z omawianego prawa, gdyby nie była

uchodźcą, powinny być przez nią wypełnione, z wyjątkiem wymogów, których uchodźca ze względu na ich

charakter nie może spełnić.

Artykuł 7

Wyłączenie zasady wzajemności

1. Z zastrzeżeniem bardziej korzystnych postanowień niniejszej Konwencji, każde Umawiające się Państwo

przyznaje uchodźcom takie samo traktowanie, jakie zwykle przyznawane jest cudzoziemcom.

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

2. Po upływie trzyletniego okresu zamieszkiwania wszyscy uchodźcy będą korzystać na terytorium

Umawiających się Państw z wyłączenia stosowania ustawowej zasady wzajemności.

3. Każde Umawiające się Państwo będzie nadal przyznawało uchodźcom prawa i korzyści, do których, przy

braku wzajemności, byli już uprawnieni w dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji w stosunku do tego

państwa.

4. Umawiające się Państwa życzliwie rozważą możliwość przyznania uchodźcom, przy braku wzajemności,

praw i przywilejów, poza tymi, do których są uprawnieni na mocy ustępów 2 i 3, oraz rozszerzenia

wyłączenia stosowania wymogu wzajemności w stosunku do uchodźców, którzy nie spełniają warunków

przewidzianych w ustępach 2 i 3.

5. Postanowienia ustępów 2 i 3 stosuje się również do praw i korzyści, o których mowa w artykułach 13, 18,

19, 21 i 22 niniejszej Konwencji, jak również praw i korzyści nie przewidzianych przez nią.

Artykuł 8

Zwolnienie od środków wyjątkowych

Co się tyczy środków wyjątkowych, które mogą być zastosowane przeciwko osobie, majątkowi lub

interesom obywateli obcego państwa, Umawiające się Państwa nie będą stosowały tych środków wobec

uchodźcy będącego formalnie obywatelem tego państwa jedynie z powodu tego obywatelstwa. Umawiające

się Państwa, których ustawodawstwo nie dopuszcza do stosowania wyrażonej w niniejszym artykule

ogólnej zasady, zastosują w odpowiednich przypadkach wyjątki na korzyść takich uchodźców.

Artykuł 9

Środki tymczasowe

Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie pozbawia Umawiającego się Państwa w czasie wojny lub w

razie zaistnienia innych poważnych i wyjątkowych okoliczności prawa do podjęcia tymczasowo w stosunku

do określonej osoby środków, które uważa za niezbędne dla bezpieczeństwa narodowego, zanim

wspomniane Umawiające się Państwo uzna, że osoba ta istotnie jest uchodźcą i że dalsze stosowanie

wspomnianych środków wobec niej jest niezbędne ze względu na bezpieczeństwo narodowe.

Artykuł 10

Kontynuacja zamieszkania

1. W przypadku gdy w czasie II wojny światowej uchodźca został zmuszony do zmiany miejsca swojego

pobytu i przeniesiony na terytorium Umawiającego się Państwa, na którym zamieszkuje, okres takiego

przymusowego pobytu będzie traktowany jako zgodne z prawem zamieszkiwanie na tym terytorium.

2. W przypadku gdy w czasie II wojny światowej uchodźca został zmuszony do opuszczenia terytorium

Umawiającego się Państwa, a następnie przed wejściem w życie niniejszej Konwencji powrócił na to

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder), 2002

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: