Prawo międzynarodowe
Prawo międzynarodowe praw człowieka
Podmioty
à W prawie krajowym to ustawodawca określa, kto jest podmiotem prawa
àW prawie m-dowym brak normy definiującej podmiotowość – stąd kategoria ta ma
charakter doktrynalny
Podmiotowość prawnomiędzynarodowa =
1) zdolność prawna
2) zdolność do cz. pr. – zdolność utrzymywania stosunków dyplomatycznych i konsularnych, uczestniczenia w organizacjach międzynarodowych, zawierania umów międzynar., sprawowania opieki dyplomatycznej itd.
Podmiot pierwotny (suwerenny) à państwo
Podmioty pochodne (ich podmiotowość może mieć różny zakres) àorganizacje międzynarodowe
(Uczestnicy stosunków międzynar. – państwa, organizacje międzynar., korporacje międzynar., kościoły, partie, organizacje pozarządowe, itp.)
Traktaty praw człowieka uznają określone prawa osób trzecich (beneficjariuszy, podmiotów uprawnionych – pod jurysdykcją podmiotu zobowiązanego), które nie są stronami traktatów międzynar.
Państwa są stronami traktatów i podmiotami zobowiązanymi. Organizacje międzynar. – KPP przewiduje możliwość związania się EKPC przez UE.
Kwestia podmiotowości prawnomiędzynarodowej
jednostki
Źródła prawa
hard law
soft law
W sensie materialnym - wola państw i organizacji międzynarodowych
W sensie formalnym - art. 38 Statutu MTS:
1. traktaty międzynarodowe (umowy, karty, pakty, konwencje)
2. zwyczaj międzynarodowy
3. zasady ogólne prawa międzynarodowego
-----------------------------------------
4. uchwały prawotwórcze organizacji międzynarodowych
5. akty jednostronne państwa
Brak hierarchii źródeł prawa (wyj. normy w KNZ oraz ius cogens
W sensie materialnym – godność istoty ludzkiej
Ad. 1) MPPOiP, EKPC, AKPC, etc.
Ad. 2) zakaz ludobójstwa, zakaz tortur, etc., PDPC (?)
Ad. 3) pacta sunt servanda, zasada naprawienia szkody, zakaz nadużywania prawa
Bogate soft law: PDPC, Deklaracja Praw Dziecka, Rekomendacje ZO NZ, ZP RE, KM RE, etc.
Art. 38 Statutu MTS
1. Trybunał, którego zadaniem jest orzekać na podstawie prawa międzynarodowego w sporach,które będą mu przekazane, stosuje:
a) umowy międzynarodowe, bądź ogólne, bądź specjalne, ustalające reguły, wyraźnie
uznane przez państwa spór wiodące;
b) zwyczaj międzynarodowy, jako dowód istnienia powszechnej praktyki, przyjętej jako
prawo;
c) zasady ogólne prawa, uznane przez narody cywilizowane;
d) z zastrzeżeniem postanowień artykułu 59, wyroki sądowe tudzież opinie
najznakomitszych znawców prawa różnych narodów, jako środek pomocniczy do
stwierdzania przepisów prawnych.
przemekn5